ตอนที่3 สาวปริศนา

ใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยรถราแน่นขนัด บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ได้รับรางวัลนายจ้างแห่งปีอย่างบริษัทอัคราไดมอนด์ บริษัท ออกแบบและผลิตอัญมณี เครื่องประดับ ภายในตึกสูงใหญ่ลัดฟ้า ที่ห้องประชุมชั้น 9 กรรมการฝ่ายบริหารแต่ละแผนก ผู้ถือหุ้นเข้าร่วมประชุมพร้อมเปิดตัวผู้บริหารฝ่ายการตลาดอย่างเป็นทางการ นพพล อัครวัชรโยธิน ประธานบริหารใหญ่ได้กล่าวเปิดการประชุม การประชุมเป็นไปอย่างเคร่งเครียด หลังจากสรุปวาระการประชุมใหญ่ นพพลได้โอกาสเปิดตัวลูกชาย ถึงแม้รามิล จะเข้ามาทำงานได้เกือบห้าปีหลังจากเรียนจบแต่ด้วยประสบการณ์ที่มีน้อยและธุรกิจการค้าที่เติมโตเร็วทำให้เขาต้องไปเรียนเพิ่มเติมเพื่อต่อยอดให้ธุรกิจของครอบครัวทันคู่แข่งที่มีมากมายในวงการธุรกิจนี้ “ ผมขอแนะนำทุกท่านอย่างเป็นทางการอีกครั้ง รามิลจะกลับมารับหน้าที่จากราเชนทร์ในตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายการตลาด หลังจากลาไปเรียนด้านบริหารและผลิตอัญมณีที่ต่างประเทศเกือบสี่ปี ตอนนี้ก็กลับมารับหน้าที่เดิม “ รามิลลุกขึ้นยืนทันทีที่นพพลกล่าวเปิดตัว “ ยังไงผมขอฝากตัวกับพี่ๆและอาๆทุกท่าน มีอะไรแนะนำได้นะครับ ผมยินดีรับฟังและมาพัฒนานึกสะว่าสอนลูกสอนหลานที่ยังไม่มีประสบการณ์นะครับ” “ ใครจะกล้าแนะนำละครับ คุณรามิลเก่งกว่าพวกเราอีก “ กรรมการฝ่ายบริหารต่างพยักหน้ารับเห็นด้วยกับสิ่งที่กรรมการฝ่ายผลิตพูด ที่เคยเห็นการทำงานของรามิลมาก่อน เมื่อครั้งเขาดำรงตำแหน่งก็สามารถดันธุรกิจบริษัทให้ได้กำไรสูงสุดทุกไตรมาส “ ชมผมเกินไปครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกครั้งครับ” “ เอาละถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอปิดการประชุมละกันนะ” นพพลลุกขึ้นกล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไปโดยมีเลขาเดินตาม ราเชนทร์ และรามิล ยืนรอลิฟท์เพื่อลงไปยังชั้นหนึ่งของตึก ที่หน้าบริษัทรถคันใหญ่เลื่อนประตูเปิดออกทันที ชายหนุ่มทั้งสองเดินมาถึงยังหน้าประตูบริษัท เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดประตูพร้อมยกมีตะเบะทำความเคารพเจ้านาย นที เลขาคนสนิทรีบเปิดประตู และขึ้นรถตามหลังเจ้านายไป รถแล่นออกจากบริษัท มุ่งตรงไปยังบริษัท อุตสาหกรรมทอผ้าไทย จำกัด วันนี้เขามีการคัดตัวนางแบบในการเดินแบบการกุศลในครั้งนี้ ณ ห้องประชุมใหญ่ของบริษัท ราเชนทร์ และรามิล กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ พลันเสียงเคาะก็ดังขึ้น ก๊อกๆเสียงเคาะสามครั้ง ก่อนที่เลขาจะเปิดประตู หญิงสาวหุ่นนางแบบผิวขาวผ่องมีออร่าคนนี้ที่มัดใจลูกชายคนโตแห่งบริษัท อัคราไดมอนด์ ได้ เธอคือ แพรวา เกียรติบวรสกุล หรือ ลูกแพร เธอเป็นผู้หญิงยุคใหม่ ที่เก่งทั้งเรื่องออกแบบ บริหารและหน้าที่แม่ศรีเรือนงานบ้านงานเรือนก็เก่งไม่แพ้กัน ทำให้ราเชนทร์ จึงไม่ยอมปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้หลุดมือไปไหน “ รอนานไหมคะพี่เชนทร์ มิล “ “ นานแค่ไหนพี่ก็รอได้ค่ะ” “ แหวะ !! “ “ อะไรไอ้มิล” “ อ๋อ แหวะกาแฟ อะพี่เชนทร์ มันหวานไปหน่อยดูสิ! ที่ข้างแก้ว มดเกาะเต็มอะ จริงไหมครับพี่แพร “ ไม่ทะเลาะกันค่ะหนุ่มๆ ระหว่างรอนางแบบฟิตติ้งชุดเสร็จเราค่อยมาเลือกภาพกันว่าเราจะเลือกคนไหนใส่ชุดฟินาเร่ กัน” “ อ้าวพี่แพร ไม่ได้ดูของจริงเหรอ ไหนพ่อบอกว่าให้เลือกนางแบบไง” “ ก็แกโง่ให้พ่อหลอกไง “ “ โธ่ พ่อนะพ่อ แต่มันไปไร เขาฟิตติ้งกันห้องไหนครับ พี่แพรนั่งพักเลย เดี๋ยวผมไปดูแล ความเรียบร้อยให้ครับ” “ แกนั่นละ นั่งเลย ชอบยุ่มย่ามไปทั่ว เขาให้เข้าเฉพาะผู้หญิง” แพรวาอดขำให้กับความทะเล้นของรามิลเสียไม่ได้ เธอเดินออกจากห้องไปดูความเรียบร้อย เกือบสิบห้านาที รามิลอึดอัดกับการนั่งรอคอย เขาเดินออกจากห้องไปยืดเส้นยืดสาย เขาเดินไปตรงระเบียงกระจกใส เขามองผ่านกระจกไปยังระเบียงอีกฝั่งที่มีหญิงสาวใบหน้าหวาน เธอสวมชุดผ้าไทยที่ออกแบบทันสมัย ผ้าพื้นชมพูเข้มช่างตัดกับ ผิวที่ขาวให้ผ่องขึ้นไปอีก ด้วยท่าทางการโพสท่าของเธอ ดูชำนาญและสวยงามมาก จนทำให้รามิลตกอยู่ในภวังค์อยู่ชั่วขณะ “ มิล ! มิล! “ “ อ๋อ ครับพี่แพร” “ มายืนอะไรตรงนี้ ไปเร็ว พี่จะเริ่มประชุมละ” “ ครับๆๆ” รามิลหันหลังไปมองสาวคนนั้นอีกครั้งรอยยิ้มของเธอช่างน่าหลงใหล ทำไมใจเขาต้องเต้นแรงทุกทีที่เธอยิ้ม “ คนอะไรว่ะ!…… น่ารักเป็นบ้า “ ที่ห้องประชุม ออกแกไนซ์จัดงานได้ขึ้นสไลดโชวภาพถ่ายของนางแบบแต่ละคน จนมาจบที่ภาพนางแบบคนนี้ ในชุดชมพูเข้ม “ หยุดๆๆช้าๆครับ “ “ อะไรขอแกมิล” ราเชนทร์ ดุน้องชายที่ให้กรอภาพกลับไปกลับมา ออแกไนซ์ หยุดภาพที่หญิงสาวในชุดสีขมพูเข้ม “ พี่แพร ผมจะเลือกคนนี้ เดินชุดฟิเนเร่” “ คนนี้ค่าตัวแพงนะมิล “ แพรวาบอกพร้อมยิ้มกว้าง “ แพงแค่ไหนผมก็สู้ “ “ เห้ย! มิล คนนี้นางแบบกิติมศักดิ์ ถ้าแกอยากได้เขาเดินแบบ แกต้องบริจาคหนักๆ เธอถึงจะเดินโว้ย” “ ได้! ไม่มีปัญหา ผมทุ่มไม่อั้น” “ มิล รับปากพี่แล้วนะ “ แพรวาย้ำคำพูดของรามิลอีกครั้ง “ ครับ” “ อยากได้ว่างั้น! “ ราเชนทร์แกล้งพูดหยอกทั้งๆที่รู้อยู่แกใจว่าหญิงสาวในภาพคือใคร “ ครับอยากได้มาก อยากได้มาเป็นแฟน “ “ ห๊ะ !!…มิลพูดว่าอะไรนะ “ แพรวาถามชายหนุ่มอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงพูดเบาๆ “ อ๋อๆๆ เปล่าครับแค่บอกว่าอยากได้มาเดินแบบ “ “ งั้น ทางทีมก็เปลี่ยนตัวคนเดินเปิดงานละกัน แล้วก็ให้น้องคนนี้มาเดินฟิเนเร่แทน ถ้าไม่มีอะไรแล้วลูกแพรขอปิดการประชุมค่ะ” ทีมออกแกไนซออกจากห้องประชุม รามิลก็อดที่จะถามแพรวาไม่ได้ว่าสาวปริศนาในรูปคือใคร “ พี่สาวครับ ใครอะครับคนนี้ “ “ แหม! ใจร้อนจังมิล เอาไว้ไปถามเองในวันงานละกัน “ “ พี่!! บอกผมหน่อย “ แพรวาไม่ตอบแต่เดินควงแขนราเชนทร์ ออกจากห้องประชุม โดยทิ้งให้รามิลสงสัยและยิ่งสงสัยเขาก็ยิ่งอยากหาคำตอบเพิ่มขึ้นไปอีก รามิล คิดอยู่ในใจ เขาต้องได้รู้จักหญิงสาวในชุดชมพูเข้มคนนี้ให้ได้ ที่ห้องทำงานของแพรวา เลขานำเครื่องดื่มและของว่างวางลงบนโต๊ะแก้ว ราเชนทร์หยิบแก้วน้ำหวานขึ้นมาดื่มก่อนจะเงยหน้ามองแฟนสาวที่เอาแต่ทำหน้าเคร่งเครียดจ้องจอหน้าคอมพิวเตอร์ไม่ห่าง “ ที่รักเอาแต่ทำหน้าเครียดดูสิคิ้วจะผูกโบว์แล้ว “ “ ก็งานนี้ แพรตั้งใจมากนี่ค่ะ พี่ก็รู้ว่าคุณพ่อคาดหวังกับแพรมากแค่ไหน “ “ แต่ก็ควรทานอะไรบ้างพี่เห็นนะว่าแพรยังไม่ได้ทานอะไรเลย “ “ ค่ะ ทานก็ทานค่ะ “ แพรวาเดินมานั้งข้างๆชายหนุ่ม เธอหยิบขนมเข้าปากแต่ความรีบเร่งของเธอทำให้ชายหนุ่มอดขำไม่ได้ ราเชนทร์หยิบกระดาษชำระมาเช็ดขนมที่ติดอยู่มุมปากของหญิงสาว ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเขาทำให้สาวเก่งอย่างแพรวาอดทีจะใจอ่อนไม่ได้ ราเชนทร์โน้มหน้าเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงหายใจของกันและกันเขาประกบริมฝีปากหนาของเขาเข้ากับริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนอะไรและนี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอมอบจูบแรกของให้แก่เขา “ พี่เชนทร์.....คือแพรว่าพอก่อนค่ะ นี่ห้องทำงานแพรว่าไม่เหมาะ “ แม้ราเชนทร์จะอยากจับเธอเข้ามากอดและจูบมากเพียงใดแต่ก็ทำได้เพียงมองใบหน้าหวานเท่านั้น แพรวาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาทะนุทนอมไม่เคยแม้แต่จะคิดล่วงเกินเธอ ทำได้มากเพียงแค่จับมือและหอมเท่านั้น ด้วยเขารักเธอมากเกินกว่าจะคิดทำอะไรที่เห็นแก่ตัว แพรวาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา ทุกคนรักเพียงเงินเท่านั้น แต่แพรวาเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เก่ง และเธอสามารถเป็นแม่ที่ดีของลูกเขาได้แน่นอน