ตอนที่7 งานดินเนอร์

หลังจากอ่อนเพลียจากการจัดงานและเดินแบบ พลอยพรรณ ไม่อยากลุกจากที่นอน แต่เสียงโทรศัพท์ของเธอยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียง เธอดูโทรศัพท์มีสายโทรเข้าก็รู้สึกแปลกใจที่เป็นเลขาของเธอ ทั้งๆที่เธอสั่งแล้วว่าไม่ให้รบกวนในวันนี้ “ ค่ะ ว่าไงคุณพรรณี โทรมาแต่เช้า “ “ คุณแกงขา ไม่เช้าแล้วค่ะ นี่มันบ่ายแล้วค่ะ” “ โอ้ย!! แล้วมีอะไร พรุ่งนี้ค่อยคุยได้ไหมง่วงอะ” “ ไม่ได้ค่ะ ท่านประธานสั่งให้คุณแกงไปเตรียมตัวตอนเย็น ประมาณช่วงหกโมงเย็น ท่านประธานจองโต๊ะที่ห้องอาหารจีน แบบส่วนตัวเพื่อเลี้ยงขอบคุณ คุณรามิลที่ร่วมบริจาคเงิน” “ ก็ให้พี่แพรไปสิ! “ “‘คุณ ลูกแพร มีประชุมถึงสี่โมงเย็น และเลี้ยงรับรองลูกค้าจากอังกฤษ ดังนั้นคุณแกงต้องไปค่ะ “ “ จะอะไรนักหนาคุณพรรณีกับแค่นายปลาบู่ชนเขื่อนบริจาคเงินมันจะอะไรกันนักหนา…นี่แล้วยังไง “ “ ก็เดี๋ยว คุณหญิงนัดช่างมาแต่งหน้า ทำผม ตอนสี่โมงเย็นค่ะ และก็รถจะมารับคุณแกง ตอนประมาณห้าโมงค่ะ “ “ แล้วนี่มันกี่โมงแล้ว “ “ กำลังจะบ่ายสามค่ะ” “ ห๊ะ!! นี่ฉันนอนกินบ้านกินเมืองเหรอเนี่ยะ” “ ใช่ค่ะ” “ นี่คุณพรรณีทีแบบนี้ละออกความคิดเห็นเชียว …โอเคโอเคแกงจะรีบอาบน้ำเดี๋ยวช่างมารอแม่บ่นอีก “ “ ค่ะคุณแกงส่วนชุดคุณแกงพรรณีโทรสั่งแบรนด์ดังอย่างวาทนิสรณ์ ให้มาส่งแล้วค่ะ “ อืมดี งั้น ก็ตามที่ท่านประธานสั่ง.....บาย “ หลังจากวางสายพลอยพรรณล้มตัวลงบนที่นอน เธอถอนหายใจยาวด้วยไม่อาจขัดคำสั่งของคุณพ่อได้ “ นี่ต้องไปเจออาแปะอีกแล้วเหรอเนี่ยะ! “ พลอยพรรณลุกขึ้นอาบน้ำ เธอนั่งที่โซฟายาวพร้อมแซนวิสหนึ่งชิ้น สำหรับอาหารมื้อแรกของวันนี้ หลังจากนอนยาวนานมาเกือบครึ่งวัน ด้วยมีการเตรียมงาน และประชุม เลิกดึกบ่อยๆ ทำให้เธอนอนดึกตื่นเช้ามาเกือบทั้งอาทิตย์ ระหว่างช่างกำลังเก็บทรงผม เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ เชิญค่ะ “ พลอยพรรณ ตะโกนเสียงดัง ประตูเปิดออกพร้อมหญิงในร่างชายถือชุดจากร้านดังพร้อมกระเป๋าอุปกรณ์แต่งหน้าเดินกรีดกรายมาหาพลอยพรรณทันที “ คุณพี่ทำไมมาช้า” “ โธ่ๆๆคุณน้องขา ก็พรรณีใช้ให้พี่แวะไปรับชุดคุณน้องก่อนมาที่นี่ อีกอย่างพี่ก็อยากเห็นชุดก่อนจะบรรจงแต่งหน้าคุณน้องด้วยค่ะ” เจนนี่ หรือ เจนณรงค์ ที่ใครๆในแวดวงสังคมรู้จักดีในฝือมือการแต่งหน้า แต่ปัจจุบันนอกจากรับงานนอกแล้วงานหลักเธอคือช่างประจำตัวของครอบครัวนี้ “ เริ่มกันยังพี่เจน เดี๋ยวไม่ทัน “ “ ตบปากค่ะคุณน้อง เรียกเจนนี่ค่ะ” “ ค่ะๆๆ พี่เจนนี่” เจนณรงค์ส่ายหัวเล็กน้อยด้วยความเอ็นดูเด็กน้อยที่เธอเห็นมาแต่เด็กๆวิ่งเล่นมาด้วยกันนอกจากแพรวาที่เป็นพี่สาวแท้ๆแล้วก็มีแต่เจนณรงค์ที่คอยปรับทุกข์ในทุกๆเรื่องเจนณรงค์จึงเสมือนพี่สาวอีกคนของเธอ “ พี่เจนนี่ แกงนะเซ็งเมื่อวานพี่เพ่งลงเครื่องจากญี่ปุ่น เห็นว่าเหนื่อยก็เลยไม่อยากชวนมางานการกุศลที่มีนางแบบสุดสวยอย่างน้อง ที่เดินเฉิดฉาย เรียกประมูลเพชรได้ 100 ล้าน “ “ ว๊ายตาเถร!!ร้อยล้าน ใครบริจาคคะคุณน้อง พี่ขอเดานะคะ ถ้าไม่รวยมาก ก็ต้องแบบเหลือกินเหลือใช้ข้ามชาติข้ามภพนะ” “ ก็จะใครอีกละ ก็รามิล อัครวัชรโยธิน “ “ ว๊าย!! กรี๊ด!! อกอีแป้นจะแตก คุณรามิล พ่อหนุ่มน้อยของพี่ ได้รับรางวัลซีอีโอไฟแรง ฮอตแห่งปี2019 และที่สำคัญโสดสนิท ชนิดที่ว่าสาวๆไหนจะมาจ้องจับละก็ไม่ได้แอ้มหรอกจ้า “ “ แสดวว่าแบดบอย เจ้าชู้กินไม่เลือก หรือว่าปลาไหลละพี่” “ โนๆๆค่ะ ข่าววงในค่ะคุณหญิงเมธาวดี หวงลูกชายมากดารานางแบบจะมาอ่อยเหรอคะ ตาย!สนิทค่ะไม่มีดาราหน้าไหนได้มีข่าวเป็นของเล่นไฮโซกับน้องรามิลแน่นอน “ “ อืม! งั้นแกงคงโชคดีสินะคะ ที่ได้ไปทานข้าวกับรามิล” “ คุณน้องอย่างบอกพี่นะ ว่างานดินเนอร์คืนนี้กับน้องรามิลอะ” “ ค่ะ” “ ว๊าย งั้นพี่จะจัดให้น้องรามิลได้ตะลึงในความงามของน้องแกง แบบที่ว่ามองตาไม่กระพริบ” พลอยพรรณ กลอกตาบน เบื่อหน่ายกับความชื่นชมรามิลไม่ขาดปากของเจนณรงค์เธอฟังเรื่องราวประวัติของเขาจนเธอเริ่มจะเอียน “ เรียบร้อยค่ะ ไหนหมุนตัวให้พี่ดูชุดนิดนึงเพื่อความพร้อม” “ พี่เจนนี่ แกงว่ามันซีทรูสวยก็จริงนะคะ แต่แหวกขาจะถึงเอวละ “ “ ก็เทรนตอนนี้ น้องแก ใส่อะไรก็งามเชื่อพี่ …ไปค่ะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งขึ้นรถ” เจนนี่เก็บกระเป๋าเรียบร้อยเธอเดินตามหลังพลอยพรรณลงไปชั้นล่างระหว่างทางเดินลงบันได คุณหญิงทรรศนีย์เดินออกมาจากห้องหนังสือคุณหญิงมองลูกสาวคนเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีส่วนไหนเลยที่มีที่ติ “ ไงคะคุณหญิงแม่ ฝือมือเจนนี่ยังโอเคอยู่ใช่ไหมคะ” “ อืม !! ฝือมือไม่ตก “ “ ก็แกงสวยเหมือนคุณแม่ไงคะ “ “ ย๊ะ! เรื่องนั้นแม่ยอมรับ แต่เย็นนี้อย่าไปหาเรื่องละ ห้ามทำให้แม่กับพ่อขายหน้า เดี๋ยวตามิลเขาจะเอาไปนินทาเอาได้ว่าคุณหญิงทรรศนีย์มีลูกเป็นม้า “ “ ฮ่าาาาาๆๆ” เจนนี่หัวเราะเสียงดัง แต่ก็ต้องหุบปากแทบไม่ทันเมื่อหันหน้าไปเจอพลอยพรรณที่ยืนถลึงตาใส่พี่สาวคนสนิทที่เห็นด้วยกับความคิดของมารดาเธอ “ ค่ะคุณแม่ รับรองว่าเพอเฟค! “ “ รีบๆไปให้ผู้ใหญ่คอยมันไม่ดี “ “ ค่ะ ไปสิ ! พี่เจน” เมื่อรถคันหรูมารับเจนณรงค์และพลอยพรรณออกจากบ้าน รถก็วิ่งตรงไปส่งที่คอนโดหรูของเจนณรงค์ก่อนจะกลับมาส่งพลอยพรรณที่โรงแรมหรูย่านใจกลางเมือง แต่เมื่อเธอลงจากรถก็ก้าวเดินเฉิดฉายด้วยชุดซีทรูสีเบจแวกด้านข้างโชว์ขาเรียวสวย ทุกอย่างก้าวที่เธอเดินผ่านเป็นจุดสนใจให้กับหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เธอเดินกดลิฟต์ไปยังชั้นA5 เป็นร้านอาหารจีน เมื่อลิฟต์เปิดออกมีชายในชุดทักซิโด้ เดินออกมาต้อนรับ “ สวัสดีครับ คุณพลอยพรรณ ห้องอาหาร หวัง เยี่ยน(Wang Yan) ยินดีต้อนรับครับ “ “ ค่ะ ! ห้องที่จองไว้อยู่ตรงไหน” “ ทางด้านนี้ครับ คุณอิศระ จองห้องไพรเวทไว้ครับ “ ชายในชุดทักซิโด้เดินนำหน้าพลอยพรรณ เขาพาเธอเดินมายังห้องที่ประตูตกแต่งด้วยกระดาษคล้ายกับห้องซีรี่จีนย้อนยุค เขาเปิดประตูออก พร้อมกับผายมือเชิญให้พลอยพรรณเข้าไปในห้อง เสียงประตูปิดลงเธอเดินมองอาหารบนโต๊ะที่วางเรียงรายชนิดที่ว่ากินทั้งครอบครัวก็ยังไม่หมด ในขณะที่เธอกำลังมองอาหารพลันสายตาก็เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มในชุดสูทสีขาว เขานั่งจิบเครื่องดื่มในแก้วใสยืนทอดสายตาไปยังวิวด้านข้างเธอหยุดชะงักทันที “ โอ้ว! แม่เจ้า หล่อไปไหน หล่อสุดติ่ง หล่อวัวตายควายล้ม ทำไมวันนี้หล่อแบบนี้ มองไกลๆนี่มันพระเอกซีรี่เกาชัดๆ รามิล! นายไปโดนตัวไหนมาเนี่ย! “ ในขณะที่พลอยพรรณอมยิ้มและรำพึงรำพันในใจ พลันสายตาพญาเหยี่ยวของเขาก็หันมาสบตากับเธอเข้า “ แม่เจ้าโว้ย! นมเป็นนม เอวเป็นเอว สวยอะไรแบบนี้ว่ะ คนหรือนางฟ้า สวยแบบไร้ที่ติ “ รามิลรำพึงรำพันในใจเมื่อแวบแรกที่หันไปเจอพลอยพรรณ “ ขอโทษนะคะ ที่มาช้า “พลอยพรรณเธอเริ่มบทสนธนาก่อนเมื่อเห็นสายตาและท่าทางของเขามีพิรุจ “ คุณรามิลค่ะ “ พลอยพรรณเรียกชื่อชายหนุ่มอีกครั้งเมื่อเรียกแล้วไม่ได้คำตอบ เธอจึงเดินเข้าไปใกล้ “ อุ้ย! มาใกล้ๆทำไมตกใจหมด “ “ ก็นายเรียกไม่ได้ยิน “ “ ก็คิดอะไรเพลินๆ “ พลอยพรรณทำทีจะเถียงชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ได้ทันเปล่งเสียงออกมา “ กรี๊ดๆๆ อุ๊บอี่ อ่อยอั้นนะ “ รามิลเอามือปิดปากพร้อมกับใช้มืออีกข้างดึงเธอลงนั่งบนตัก ใบหน้าคนทั้งคู่แทบจะติดกัน จนได้ยินเสียงลมหายใจถี่ๆแรงๆด้วยความโกรธของอีกฝ่ายเริ่มแผ่วลง “ ถ้าเธอกรี๊ดอีกจะไม่หยุดแค่ปิดปาก แต่จะดึงเธอมาจูบด้วยจะลองไหมละ “ พลอยพรรณส่ายศรีษะแทนคำตอบ รามิลยอมเอามือออกจากปากของเธอเขาจ้องมองไปที่ใบหน้านวลและไล่ลงต่ำมาเรื่อยๆจนถึงคอระหงษ์ผู้หญิงอะไรผิวเนียนละเอียด ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งสวยมากจนไม่อาจละสายตา “ ผิวขาวๆนี่ถามจริง คลีนิคไหนอะ อ๋อ เกาหลีสินะเห็นสาวๆเขาฮิตกัน” “ นี่! นอกจากเสียมารยาทใช้สายตาโลมเลียฉันแล้วนายยังกล้ามากล่าวหาฉัน......ขอบอกไว้สะด้วย พลอยพรรณโนฟิลเลอร์ โบท๊อค ร้อยไหม ไฮฟู่ อะไรทั้งนั้นขอแท้แม่ให้มา โดยเฉพาะ!! “ พลอยพรรณยืนพร้อมยืดอกอย่างภูมิใจในหน้าอกหน้าใจที่คุณหญิงแม่ของเธอมอบให้ “ ฮาๆๆ โอ้ยขำ “ “ นี่นายขำอะไรย่ะ” “ ก็ขำ คนที่มีน้อยแต่อวดว่าเยอะไง “ รามิลลุกเดินไปที่โต๊ะอาหาร พลอยพรรณ หันหลังทำหน้างอง้ำ เธอเอามือสัมผัสที่หน้าอกของเธอทันทีที่ได้ยินคำดูหมิ่นดูแคลนจากชายหนุ่ม “ อืมหืม! ล้นขนาดนี้ กล้ามาดูถูก ขอบอก ! เห็นข้างนอกเล็กๆแต่ข้างในอลังนะจ๊ะ! ชิ !! “ พลอยพรรณหันหลังพร้อมเดินยืดอกเฉิดฉายไปนั่งที่โต๊ะอาหารทันที เธอตักอาหารทานบางอย่างเพราะไม่ชอบอาหารประเภทเหลาๆหรืออาหารรสจืดนัก รามิลเห็นพลอยพรรณทานอาหารแค่ไม่กี่คำ รามิลจึงอดเป็นห่วงไม่ได้ “ ไง ! กินข้าวกับพี่มันอึดอัดนักเหรอ” “เปล่าแค่ไม่ชอบ “ “ ก็คงชอบอาหารอีสานรสจัดๆสินะ “ พลอยพรรณมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัยเขารู้จักอาหารที่เธอชอบได้อย่างไร “ ก็จริง! แต่รู้ได้ไง” “ คนดังอย่างเธอ ลงนิตยสาร เว็บไซด์ มีแต่ไลฟ์สไตล์คนดัง นักธุรกิจสาว ไฟแรง ดีไซส์เนอร์ คนเก่ง คุณพลอยพรรณ “ รามิลทำเสียงเล็กเสียงน้อยเป็นการล้อเลียนพลอยพรรณ “ ค่ะ ! แกงเป็นคนดัง และก็ใหญ่มากพอที่สั่งให้สื่อเขียนนายในด้านลบๆๆดีมะ” “ เอาเลยครับ พี่ก็จะได้บอกสื่อว่าเรากำลังจะมีข่าวดีในเร็วๆนี้ “ “ ใครเรา! “ “ ก็พริกแกงกับพี่ไง “ “ โอ้ย! ตายละคุณรามิลคะคุณจะหลงตัวเองไปมั้ยคนอย่างพลอยพรรณจะลดตัวลงมามีข่าวดีกับคุณ “ “ ก็คอยดูละกัน “ “ แกงอิ่มแล้ว และคงต้องขอตัวก่อน “ “ พริกแกง พี่เป็นแขกของเธอนะ จะมาทำแบบนี้ไม่ดี และควรจะนั่งรอจนกว่าพี่จะอิ่ม” “ แต่..” รามิลดึงแขนให้พลอยพรรณนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เขาจับแขนเธอไว้ด้วยมืออีกข้างที่เหลืออยู่ ทั้งคู่ดึงแขนกันไปมาแม้พลอยพรรณจะออกแรงฉุดกระชากแขนของตนเพียงไรก็ไม่ช่วยทำให้เธอรอดพ้นจากมืออันเหนียวแน่นของเขาได้ “ โอ้ยอีตาบ้า มือทากาวตราช้างมารึไง แน่นเชียว “ พลอยพรรณแอบบ่นในใจ ไม่เกินสิบนาทีรามิลก็หยิบแก้วน้ำมาจิบก่อนจะดึงแขนให้พลอยพรรณลุกตามเขาไปยังหน้าลิฟต์ เขาส่งสายตาให้ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่ยืนรอเขาที่ลานจอดรถ ชายหนุ่มร่างกำยำส่งกุญแจรถหรูให้ก่อนจะเดินจากไปพร้อมชายหนุ่มอีกคน “โอ้โห เป็นนักธุรกิจหรือมาเฟีย มีบอดี้การ์ดด้วยแฮะ! “ พลอยพรรณมองตามหลังชายหนุ่มทั้งสองที่เดินหายเข้าไปในโรงแรม “ นี่! ยืนเอ๋ออยู่ได้ ขึ้นรถสิ” “ ไปไหน “ “ ก็ส่งกลับบ้านไง ถามแปลกๆ” พลอยพรรณ ขึ้นรถอย่างว่าง่ายเธอเองก็อยากกลับบ้านเช่นกันเธอคิดถึงข้าวไข่เจียวกับน้ำพริกตาแดงฝือมือคุณหญิงแม่แต่ระหว่างทางรถติดทำให้เสียงร้องของกระเพาะเธอดังจนคนขับรถอดอมยิ้มไม่ได้ “ ไงหิวละสิ “ “ ก็นิดหน่อย “ ตึ้งๆๆๆเสียงไลน์ดังขึ้น พลอยพรรณหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เธอเปิดข้อความไลน์จากพี่สาว แพรวา สั่งให้พลอยพรรณไปเอาของสำคัญที่คอนโดของพลอยพรรณที่แพรวาเคยซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้เธอย่านใจกลางเมือง “ เป็นไร หน้างอเชียว” “ ธุระไม่ใช่นะ” “ นี่! ถามดีๆจอดให้ลงตรงนี้ดีไหม” “ พี่แพรจะให้ไปเอาชุดราตรีที่คอนโด เพราะจะใช้ใส่ไปงานแถลงข่าวการแต่งงานกับสื่อมวลชนในช่วงบ่ายแค่คิด. ก็ขี้เกียจละรถก็ติด เบื่อ!” “ แถวไหนอะ” “ ชิดลม” “ จริงๆก็ทางผ่านนะแวะให้ก็ได้ เพราะเลยไปนิดเดียวก็ใกล้คอนโดพี่นะ แถวเพลินจิต” “ อืมงั้นรบกวนหน่อยนะคะ” “ ห๊ะ !! หูฝาดแน่เลย มีพูดหวานด้วย” พลอยพรรณแม้ในใจจะอยากกระโดดกัดหูคนขับแต่ก็ต้องจำยอมทำตัวสงบเสงี่ยมด้วยต้องพึ่งพาอาศัยรถรามิลไปส่งเธอที่คอนโด.ระหว่างทางพลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “ ค่ะ พี่แพร ได้ค่ะ งั้นฝากบอกแม่ด้วยนะคะแกงจะนอนที่คอนโดเลยไม่อยากไปๆกลับๆ วันศุกร์รถติดมากเลยค่ะ…บ๊ายบายค่ะ “ “ ถ้างั้นก็ไม่รีบ เราไปหาอะไรกินเพิ่มไหม” “ นายทำไมชอบแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ เสียมารยาท” “ ทำไมปากร้าย ผู้หญิงอะไรปากนี่อืมหืม!! เธอนั่งรถคันเดียวกันกับพี่ ถ้าไม่ให้หูพี่มันได้ยินด้วยก็คงต้องลงจากรถ“ “ เออ!! ขับไปอย่าบ่นเยอะ” พลอยพรรณรีบตัดบท ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดในลิฟต์แก้วใสลิฟต์พารถคันหรูไปยังชั้น11 รามิลขับรถไปจอดที่หน้าห้องของพลอยพรรณ “ รอสักครู่นะ เดี๋ยวขอเปลี่ยนชุดแล้วนายสัญญาแล้วนะว่าจะพาไปหาอะไรกินห้ามเปลี่ยนใจ” “ ครับผม “ รามิลมองตามร่างระหงษ์ที่หายเข้าไปในห้อง ถ้าเป็นหญิงอื่นคงยอมให้เขาอุ้มพาร่างพวกหล่อนไปวางบนเตียงแน่นอน แต่กลับพลอยพรรณ ทำไมเขาถึงคิดอยากทะนุถนอมเธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดที่จะทำตามที่หัวใจชายหนุ่มเรียกร้องให้ทำ ชั่วครู่พลอยพรรณก็เดินออกมาพร้อมชุดที่ใส่แบบง่ายๆเสื้อขาวแขนตุ๊กตาพร้อมกางเกงยืนขาสั้นตัวเก่งโชว์ขาเรียวสวย “ เห้ย! ชุดนี้ไปไหนเนี่ยะ พี่จะพาไปกินร้านดีๆไม่ใช่ร้านข้างทางนะแกง “ “ไปร้านตามใจฉัน....โกๆๆบอกให้ออกรถไง “ รามิลเหนื่อยที่จะทะเลาะด้วยเขาพาเธอมาแถวตลาดโต้รุ่ง เขาหาที่จอดรถก่อนจะถอดรองเท้าหนังแล้วใส่รองเท้าแตะสบายๆ รามิลถอดเสื้อสูท ไว้ในรถก่อนจะเดินตามพลอยพรรณไปยังรถเข็นที่มีคนรุมล้อม พลอยพรรณเดินเข้าไปหาเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งเธอควักเงินในกระเป๋าให้ เด็กน้อยส่งถาดที่มีหมูย่างและผักสดเต็มถาดส่งให้พลอยพรรณ พลอยพรรณเดินถือถาดมายังโต๊ะกลมที่มีเพียงเสื่อที่ปูรองนั้ง “ กินอะไรอ่ะ หน้าตาแปลกๆนะน้ำจิ้ม “ “ นี่หมูปลาร้า รู้จักไหมของดี ของอร่อย นะ” “ ไม่อะ ตามสบายเลย ไม่เอาเหม็น” “ ของดีของอร่อยไม่กิน นี่ๆมันต้องเอาหมูย่างจิ้มปลาร้า และปั้นข้าวเหนียวตามเข้าปากพร้อมแตงกวา อืม อืม “ พลอยพรรณเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย รามิลได้แค่มองตาปริบๆ นี่ผู้หญิงสวยที่นั่งตรงหน้า ได้ขึ้นชื่อเป็นคุณหนู เชื้อสายผู้ดีเก่า กำลังนั่งปั้นข้าวเหนียวจิ้มปลาร้า มันจะดีเหรอถ้าใครมาเห็นเธอกับเขาในสภาพแบบนี้ “ เอาไหม อร่อยนะ “ “ ไม่ๆๆ เชิญตามสบาย เดี๋ยวมานะ” พลอยพรรณพยักหน้า รามิลเดินไปยังร้านที่ขายเครื่องดื่ม เขาถือเบียมาสามกระป๋อง รามิลเปิดฝากระป๋องก่อนจะยกขึ้นกระดกอย่างใจเย็น แต่ก็ต้องสำลักเมื่อเห็นพลอยพรรณหยิบเบียอีกกระป๋องยกซดรวดเดียวแบบไม่หายใจ “ เห้ยๆๆ พอก่อนใครเขาดื่มเบียแบบนี้ “ “ ก็มันติดคออะ ใจคอนายไม่คิดจะซื้อน้ำมาเผื่อเลยรึไง ขออีกอึกนะ “ พลอยพรรณหยิบกระป๋องเบียขึ้นกระดกอีกครั้ง “แฮ่!! ค่อยยังชั่ว แน่นเลยเมื่อกี้ ขอบใจนะ เดี๋ยวโอนเงินคืนให้นะค่าเบีย “ “ เคยดื่มเหรอ แอลกอฮอล์ “ “ ไม่เคย แต่ลองครั้งแรก ก็ไม่แย่นะ “ “ หึๆๆลองครั้งแรก ยกซดเป็นน้ำเปล่าเชียว ถ้าไม่น๊อคก็เมาเป็นหมาอะ “ ชายหนุ่มคิดในใจ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเบียสามกระป๋อง รามิลแทบจะไม่ได้ดื่มเพราะพลอยพรรณติดใจในรสนุ่มของเครื่องดื่มเสียแล้วทำไปทำมาก็ปาเข้าไปห้ากระป๋อง เขารอเธอทานจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินกลับมาที่รถ ระหว่างทางเดินกลับพลอยพรรณก็รู้สึกร้อนๆวูบๆที่ใบหน้า เริ่มเดินไม่ตรงทาง เธอเดินเซไปชนกับเสาไฟเล็กๆบนทางเท้า “ เห้ยๆๆ ไหวป๊ะ ! แกง! พริกแกง! เอ๊า!! หลับ” รามิลอุ้มพลอยพรรณมายังรถหรู เขาพาเธอขึ้นนอนเบาะข้างคนขับ เขาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับเพื่อออกรถ รามิลพยายามเรียกพลอยพรรณให้ตื่น แต่เธอกับพูดอะไร ไม่รู้เรื่อง และยังพยายามมาโดนเนื้อตัวของเขา “ นี่พริกแกง อย่ามามือยุ่มย่ามนะ ทำไมเมาแล้วรั่วแบบนี้ หยุดๆๆพี่จะจับ เอ้ย! ขับรถ” “ พี่ก็ขับไปสิคะ แกงแค่อยากกอดพี่สุดหล่อเฉยๆนะๆๆ “ “ ไม่ได้ แกงพี่ขับรถ เดี๋ยวรถชน โอ้ย!! นี่มือหรือปลาหมึก เกาะแน่นเชียว “ พลอยพรรณยังไม่หยุดเธอพยายามเอาแขนมาเกี่ยวคอของรามิล เกยคางมาแนบหัวไหล่ เมื่อเนื้อนุ่มๆของหญิงสาวสัมผัสกับร่างชายกำยำ ทำให้เลือดในร่างกายของรามิลวิ่งสูบฉีดทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ “ อย่าทำแบบนี้ แกง หัวใจพี่จะเต้นออกมานอกอก หายใจเข้า หายใจออกนะ ไอ้มิล หายใจลึกๆๆ ทำไม่ได้นะ ทำแบบที่คิดไม่ได้นะ หายใจเข้า หายใจออก “ “ หายใจทำไมอะ ไม่เอาซี้ ไม่หายใจแรงสิ ฮ่าๆๆพี่เมาใช่ม่ะ “ “ พี่ไม่ได้เมา ไอ้ที่เมานะเรา ยายตัวแสบ “ รามิลรีบบึ่งรถให้ถึงคอดโดทันที ด้วยสถานการณ์อันไม่ค่อยจะดีนัก เขากลัวกระต่ายน้อยจะขวัญเสียเมื่อเขาอดใจไม่ไหวและกลายร่างเป็นราชสีห์