บทที่ 2 ชายลึกลับที่ตรอกดำ 60 %

หลังจากกลับถึงที่พักสิรินดาก็รีบหยิบจี้หินสีเขียวขึ้นมาส่องดูอีกครั้ง หญิงสาวไม่รู้ว่ามันคือของมีค่าชนิดใด หากจะให้ถามคนอื่นเธอก็กลัวจะมีความผิดที่ไปซื้อของแบบนี้มาจากตรอกดำ เธอเห็นแสงวาวๆ ริบหรี่ลงเรื่อยๆ หญิงสาวถึงกับหุบยิ้มด้วยความแปลกใจเธอคิดว่าตัวเองคงจะโดนหลอกให้ซื้อแน่ๆ หญิงสาววางสร้อยเส้นนั้นไว้ที่หัวเตียงอย่างผิดหวังก่อนจะหยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมากดเบอร์ “ฮัลโหล ฉันซาช่าค่ะ” “สวัสดีครับคุณสิรินดา...มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” “แหมดูเป็นทางการจังเลยนะคะอาเธอร์” “ไม่ได้สิสำหรับนักโบราณคดีหัวกะทิอย่างคุณสิรินดา ผมต้องดูแลเป็นพิเศษครับ” “ขอบคุณค่ะอาเธอร์...ฉันอยากจะได้คนนำทางซักสี่คนค่ะ” “ไปไหนครับ” “ทะเลทรายแถบที่คุณอยู่นั่นแหละ” “มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นบอกผมเลย...เอาเป็นว่าคนที่คุณขอผมจัดให้ได้ทันทีครับ” “สุดยอดไปเลยค่ะอาเธอร์...พรุ่งนี้ฉันจะออกเดินเลยนะคะ” “คุณยังไม่บอกผมเลยนะว่าจะไปที่ไหน” “ทางตะวันตกของทะเลทราย” “อะไรนะ คุณจะไปอัลลัยล์...รู้มั้ยว่ามันอันตรายแค่ไหนซาช่า” ปลายสายส่งเสียงสูงจนคนฟังตกใจ สิรินดาไม่เข้าใจคำถามของอาเธอร์ซักนิด เธอไม่เคยมาที่นี่จะรู้ได้ยังไงว่าอันตรายแค่ไหนเธอรู้เพียงแค่ว่ามีอะไรรอเธออยู่ “จะอันตรายแค่ไหนกัน ทะเลทรายที่ร้อนระอุแห้งแล้งมันยังไม่เพียงอีกหรือไง” “ไม่ใช่แค่นั้นแต่ไม่เคยมีใครกล้าเข้าไปในอัลลัยล์โดยไม่ได้รับอนุญาต คนที่เข้าไปล้วนแล้วแต่หายสาบสูญ” คำเตือนของคนหวังทำได้แค่ให้คิ้วเรียวขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย “อย่าซีเรียสไปหน่อยเลยค่ะ...ฉันจะไม่ออกนอกเส้นทางแน่นอน” “ผมรู้ว่าผมห้ามคุณไม่ได้ แต่ก็เอาเถอะเงินดีใครจะไม่เอา” “ตกลงตามนั้น” “พรุ่งนี้เตรียมตัวรอได้เลย” เหมือนหญิงสาวจะแอบได้ยินอีกฝ่ายถอนหายใจ แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีอะไรมันจะอันตรายจนเขาหวาดหวั่นไม่มีใครกล้าทำร้ายสิรินดาอยู่แล้ว หญิงสาวบอกกับตัวเอง สิรินดาวางสายแล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนยิ้มนอนยิ้มใหญ่ เพราะพรุ่งนี้เธอจะได้เหยียบเข้าไปในผืนทรายที่ร้อนเร่าเสียที หญิงสาวใฝ่ฝันมานานว่าเธอจะได้ออกสำรวจนอกเขตประเทศไทย โดยเฉพาะดินแดนที่มีตำนานน่าค้นหาอย่างทะเลทราย ยิ่งคำห้ามปรามของอาเธอร์ทำให้หญิงสาวอยากจะเข้าไปให้เร็วที่สุดเธอจะต้องสำรวจให้ได้ว่าดินแดนที่หลายคนกล่าวขานจะมีสิ่งเก่าแก่มากแค่ไหน คนอ่อนเพลียนิ่งหลับไปแล้ว เสียงหายใจที่ไม่ค่อยสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าหญิงสาวยังปรับตัวกลับอากาของที่นี่ไม่ได้ กลางวันร้อน กลางคืนหนาวจับขั้วหัวใจ แสงเรืองรองสีเขียวส่องประกายมาจากโต๊ะตั้งโคมไฟข้างเตียงนอน สีเขียวที่สว่างสุกสกาวแต่แฝงไปด้วยความเศร้าแล้วมันก็ค่อยๆ ดับลง ร่างสีขาวปรากฏขึ้นสิรินดาแปลกใจแต่เธอกลับยิ้มให้ หญิงสาวที่เธอเห็นก็ยิ้มให้เช่นกัน เธอมีอัญมณีสีเขียวอยู่ในมือและยื่นให้สิรินดา หญิงสาวลังเลนิดนึงก่อนจะยื่นมือออกไปรับ เธอชื่นชอบสิ่งที่ได้มาหัวใจสาวเต้นรั่วด้วยความดีใจ “รักษาไว้ให้ดีนะ” เสียงใสที่เย็นเฉียบบอกเธอก่อนจะจางหายไป เช้าวันรุ่งขึ้นทุกอย่างถูกจัดเตรียมเอาไว้พร้อม สิรินดารวบรวมเอกสารและของใช้จำเป็นลงกระเป๋าสะพายข้างใบโปรด ก่อนจะหยิบหมวกมาสวมใส่ หญิงสาวหมุนด้วยเช็คความมั่นใจว่าเสื้อเชิ้ตสีครีมกับกางเกงยีนส์จะพอทำให้เธอดูดีหรือเปล่า สำหรับผู้หญิงไม่มีอะไรสำคัญกว่าความมั่นใจในความสวยของตัวเอง ก่อนออกจากห้องพักเธอไม่ลืมที่จะหยิบสร้อยข้างเตียงนอนมาใส่ “รับกาแฟมั้ยคะมาดาม” พนักงานสาวเอ่ยถามเมื่อสิรินดานั่งลงที่โซฟาของล็อบบี้โรงแรม “ขอบคุณค่ะ ขอไม่ใส่ครีมนะคะ” คนรับออเดอร์มองใบหน้าสวยหวานเล็กน้อย กาแฟดำดูไม่เหมาะกับสตรีที่บอบบางอย่างเธอจริงๆ ไม่นานกาแฟที่หอมกรุ่นก็มาเสิร์ฟอยู่ตรงหน้า สิรินดารับแก้วกาแฟมาสูดดมกลิ่นราวกับกำลังเพิ่มพลังให้ตัวเอง “ทีมงานของฉันมาหรือยังคะ” “รออยู่ด้านนอกค่ะ...จะออกไปทะเลทรายหรือคะมาดาม” “ใช่ค่ะ” “ดิฉันว่ามาดามควรหาอะไรมาปิดหน้าซะหน่อยจะดีกว่าค่ะ ฝุ่นละออง ฝุ่นทรายจะได้ไม่เข้าตา” “เตรียมมาแล้วค่ะขอบคุณมาก” สิรินดาหยิบผ้าพันคอที่เธอคิดจะเอามาปิดใบหน้าให้พนักงานดูพร้อมยิ้มหวาน รถโฟร์วิลคันใหญ่จอดรออยู่แล้วมีชายฉกรรจ์สี่คนนั่งรอหญิงสาวอยู่ในรถ ท่าทางพวกเขาทะมัดทะแมงถูกใจหญิงสาวยิ่งนัก แต่การจะร่วมเดินทางไปกับผู้ชายแปลกหน้าทำให้สิรินดานึกหวาดหวั่นและตำหนิอาเธอร์ที่ส่งมาแต่ผู้ชาย “สวัสดีครับคุณสิรินดา” “ค่ะ” “อุปกรณ์เดินทางทุกอย่างอยู่ในรถเรียบร้อยครับจะตรวจดูก่อนได้นะครับ” “โอเคฉันไว้ใจอาเธอร์ค่ะ...ว่าแต่คุณมากันสี่คนหรือคะ” “อ่อ มีอีกคนเค้าเดินทางไปก่อนเพื่อติดต่อขอผ่านทางครับ” สิรินดาก้าวขึ้นไปนั่งเบาะหน้าข้างคนครับ หญิงสาวมองสำรวจใบหน้าของชายหนุ่มทุกคน แต่ผ้าคลุมก็ปกปิดจนมิดเห็นเพียงดวงตาที่ลึกและโตจนน่ากลัว กว่าหนึ่งชั่วโมงที่หญิงสาวนั่งตัวแข็งทื่ออยู่ในรถ ถึงจะพูดคุยรายละเอียดว่าเธอจะออกไปสำรวจอะไรบ้างก็ไม่ช่วยให้เธอคลายความกังวลลงเลย ทั้งสี่คนส่งภาษาอารบิคที่เธอฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ หญิงสาวแอบคิดว่าหากเธอโดนลักพาตัวจะเป็นยังไงแล้วทุกอย่างก็ต้องถูกสลัดออก