[ 6 ] ฟั่นเฟือน [2.3]

ความกระสันในกายชายเพิ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ “โอ้ย!!!” เสียงร้องออกมาจากร่างบาง พรึ่บ! ดวงตากลมโตเบิกขึ้น เมื่อความเจ็บปลุกให้เธอตื่นจากฝัน ดวงตากลมโตกระพริบไล่ความง่วงออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อหน้าอกเธอมันหนักๆ และ “โอ้ย!!!” หนูอัญร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อยอดเกสรเนินอกขาวอีกข้างรับชะตากรรมเดียวกับเมื่อกี้ อร้ายยยยย!!!! กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องดังลั่น เมื่อสติคืนกลับมาทั้งหมด เขากัดยอดอกเธอเหรอเนี่ย โอ้ย! ร่างบางออกแรงขัดขืนแต่หาได้รับอิสระจากเขาไม่ ชอว์คว้าดึงมือเล็กที่เปลี่ยนมาเป็นกระชากผมเขาอย่างเอาเป็นเอาตายนั่นไว้ โดยที่ริมฝีปากไม่ละไปจากยอดเนินอกที่ตอนนี้แดงเถือกอย่างน่าสงสารเมื่อถูกโพรงปากหยักดูดรั้งผิวอย่างเอาคืน ทำให้เนินอกเป็นรอยห้อเลือดในเวลาต่อมาในทันที “โอ้ย! เจ็บ ไอ้คนเลว ออกไปนะ ฮือออออ” เรี่ยวแรงที่ต่างกันทำให้ เรือนกายสาวยังถูกเอาเปรียบอย่างไร้ทางสู้ คนอ่อนประสบการณ์หารู้ไม่ว่า ชายหญิงหาได้แค่พอเพียงแค่การเล้าโลมเนินอกอย่างเดียวไม่ ชอว์ใช้ความเหนือชั้นมากกว่าในทุกๆด้าน ยังคงดูดดื่มบีบเคล้นเนินอกอย่างถึงอกถึงใจเขาและเธอ แม้ปากจะร้องบอกปฎิเสธ แต่ร่างกายกลับตอบสนองกลับเยี่ยงหญิงสาวที่เกิดความต้องการในเรื่องอย่างว่ามากไม่น้อย อื้ม อื้ม หนูอัญที่ไร้ประสบการณ์ เธอต้องตื่นจากการหลับไหลเพราะแรงเร้าจากริมฝีปากหยักจอมเจ้าเล่ห์ ที่สร้างความเจ็บปวดให้เธอและยังสร้างความรู้สึกแปลกๆให้ด้วย แรงต่อต้านค่อยๆหายไป คนตัวเล็กซาบซ่าเสียวซ่าน เสียงโวก-เหวกแปรเปลี่ยนไป ปลายลิ้นหนาผละออกจากเนินเนื้อที่แดงก่ำและช้ำอยู่หลายจุดไล่ลงต่ำอย่างช้าๆ แขนเล็กถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ความเดียงสาทำให้ไม่รู้ว่ามันควรอยู่ตรงไหนดี แขนที่เกะกะทั้งสองของเธอ มันได้ถูกปล่อยไว้เหนือศีรษะอยู่อย่างนั้น อื้มมมมม เสียงครางเล็กๆที่ดังออกมา อกอิ่มเอิบแดงซ่านกระเพื่อมขึ้นลงถี่เร็วและแรงขึ้น หน้าท้องแบนราบเรียบบอบบางแขม่วหดเกร็ง เมื่อใบหน้าคมคร้ามเต็มไปด้วยเครานวดลากถูไถเนื้อขาวจนแดงเถือก จมูกโด่งกดเน้นย้ำเนื้อบางสูดดมกลิ่นหอมเรือนกายสาปสาวกระตุ้นปลายลิ้นร้ายให้ฉกวนลากวนเวียนไปมาดูดดื่มความหวานกลิ่นอายสาวอย่างไม่รู้จักพอ จุ๊บ! จ๊วบ! ร่างบางเหมือนกำลังจะระเบิดบางอย่างออกมา เธอหายใจไม่ออก โอ้ย! กำลังจะตาย เธอกำลังจะตาย เขาทำอะไร.... มือใหญ่เลื่อนลงต่ำ ตะขอกางเกงคือเป้าหมาย ให้ตายเถอะ! เขาหยุดตัวเองไม่ได้แล้วเหรอเนี่ย เขาต้องจัดการเด็กคนนี้ บนเครื่องบินส่วนตัวในห้องพักส่วนตัว บนเตียงเล็กๆเหรอเนี่ย ชอว์หายใจหอบกระชั่น ก็อก ก็อก ก็อก !!!!! ชอว์หยุดชะงัก ตะขอกางเกงถูกปลดแค่ครึ่งเม็ดกระดุมเองด้วยซ้ำ เสียงเคาะประตูด้านนอกก็ขัดจังหวะเขา หยุดทุกอย่างในทันที ฟืดดดดด เสียงสูดลมหายใจของชอว์ เขาเรียกกำลังใจให้กับตัวเองเพื่อผละออกมา พรึ่บ! หนูอัญหน้าแดงก่ำ เธอก็หอบหายใจถี่แรงไม่ต่างกับเขา ห้องนี้เย็นจะตายไป แต่ทำไมทั้งเขาและเธอถึงเปียกชื้นเหงื่อกาฬไหลออกมาแบบนี้นะ โดยเฉพาะเขา ทำไมหน้าถึงแดงจัดมองแล้วให้ขนอ่อนที่ลุกอยู่แล้วตั้งชันมากขึ้นกว่าเดิม แถมเส้นเลือดตามขมับก็ปูดโปน ทำให้คนมองหลบสายตาอย่างขาดกลัวในทันทีและที่สำคัญที่สุดเธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังโกรธ พึ่บ! ผ้าผืนเล็กที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกดึงมาและเขาก็เอามาพันเอวปกปิดท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ ควับ! หนูอัญดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงตัวเองไว้ทันที เมื่อสติกลับมาเพราะความเย็นปะทะเนื้อแท้ที่พึ่งถูกแทะโลมอย่างอุกอาจ ภายใต้ผ้าห่มร่างบางดิ้นขลุกขลักเมื่อเธอกำลังจัดการคืนกลับสภาพเสื้อผ้าของตัวเอง ในขณะที่ชอว์เดินไปเปิดประตู “มีอะไร” “ท่านเบกิส ให้คนติดต่อเข้ามาครับ” “มีอะไร” “กัปตันติดต่อขอลงจอดเพื่อเติมน้ำมันในลานบินของท่านเบกิส พอท่านเบกิสทราบว่านายมาด้วยกับเที่ยวบินนี้ ท่านจึงขอเชิญนายรับประทานมื้อเย็นครับ” ชอว์ถอนหายใจ เขาเร่งรีบอยากกลับมอสโคว์ให้เร็วๆ แต่คำเชิญนี้เขาก็ ปฎิเสธไม่ได้ ท่านเบกิสอาจจะมีอะไรมากกว่าแค่อยากเลี้ยงมื้อเย็นก็เป็นได้ พรึ่บ ชอว์หันหลังกลับไปมอง เมื่อเห็นสายตาของลูกน้องที่มองเขาและหันไปมองเตียงนอนขนาดเล็ก ชอว์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ แม้สภาพเขาบ่งบอกบางอย่างแต่ปกติลูกน้องเขาไม่เคยใส่ใจสนใจเรื่องแบบนี้ของเขานัก มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นเป็นปกติ ชอว์หันกลับมาจ้องหน้าลูกน้องที่มาส่งข่าวด้วยแววตาไม่พอใจ แม้พวกมันจะมองไม่เห็นคนใต้ผ้าห่มว่าอยู่ในสภาพแบบไหนก็ตาม แต่มองสภาพเขาในตอนนี้ก็คงตีความได้ไม่ยาก ก็ดีเหมือนกัน! ให้พวกมันคิดว่าเด็กนั่นเสร็จเขาแล้วก็ดี “จบเรื่องหรือยัง” ชอว์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เมื่อเจ้าลูกน้องตัวดียังสนใจสิ่งมีชีวิตบนเตียงนอนนั่นอยู่ “ครับ ผมจะรายงานกลับไปครับ อีกหนึ่งชั่วโมงกว่าๆเราก็จะถึงที่หมายครับ” ชอว์พยักหน้า พรืดดดดด ประตูถูกเลื่อนปิดทันที หนูอัญที่กระชับเสื้อผ้าคืนร่างกายเสร็จเรียบร้อย เธอได้ยินเสียงประตูปิดลงอีกครั้ง ควับ! ผ้าห่มถูกดึงออก พรืดดดด และร่างบางก็กระโดดลงจากเตียง สองมือที่ไร้ประยชน์ในตอนแรกตอนนี้ถูกยกขึ้นตั้งการ์ดในท่าเตรียมสู้ศัตรูตรงหน้า ดวงตากลมหมายมั่น กำลังใจร้องบอกตัวเองกึกก้องเสียงดังว่า สู้สู้.... หนูอัญจับจ้องมองชอว์อย่างไม่วางตา แม้เขาจะไม่น่ามองสักเท่าไหร่ เพราะเธอละอายแทนเขาจริงๆ ผู้ชายบ้านี่เหมือนยืนแก้ผ้าต่อหน้าเธอเสียไม่ว่า หน้าด้านจริงๆ ความคิดของหญิงไทยที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง “อ้า!!!!” หนูอัญร้องเสียงดังลั่น เพราะชอว์กำลังทำในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าควรทำ ชอว์หยุดมือที่กำลังจะดึงผ้าพันเอวออกเมื่อเสียงร้องของเธอดังแสบแก้วหูออกมา แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์มองตอบกลับเธอและแสร้งทำเป็นเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ “อย่าเอาผ้าออกนะ! ฉันเตือนไว้ก่อน...” “เตือนว่า!” ชอว์แกล้งไม่เข้าใจ “ถ้าแกเอาผ้าออก...ฉันจะเตะผ่าหมากแกแน่ๆ” “ฉันอยากลอง...” อ้า!!!! หนูอัญร้องเสียงดังอีกครั้ง เมื่อชอว์จะกลับไปทำตามตั้งใจเดิม เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เขาแก้ผ้าต่อหน้าเธอ เธอก็ต้องปิดตาตัวเองสิ แบบนี้เธอมีแต่เสียกับเสีย มองไม่เห็นคู่ต่อสู้...หึหึหึ คู่ต่อสู้เลยเหรอ เขามันสามเอ็กซ์และตามด้วยแอล ส่วนเธอมันคือเอ็กซ์เอส ช่างกล้าเกินตัวจริงๆเลย ยายหนูอัญจอมซื่อบื้อ คิดคิดสิคิดให้ออก จะเอาตัวรอดยังไง “เออ เออ เออ...ฉันไม่เล่นแล้ว กะ...แก...คุณแต่งตัวให้ร่างกายอบอุ่นดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย อากาศมันเย็นมากเลยนะ” ชอว์เลิกคิ้วทันที และพยายามอย่างมากเขาต้องกัดลิ้นตัวเองไว้ ยายเด็กนี้โก๊ะเอาตัวรอดเก่งจริงๆ ชอว์รู้สึกสนุก เขาไม่เคยอยากแกล้งใครเท่ายายเด็กนี่มาก่อน เวลายังมีเล่นสนุกกับเด็กนี่ฆ่าเวลาดีกว่า ถ้าลูกน้องมารู้มาเห็นเขาแบบนี้คงเสียการปกครองแน่ๆ พรึ่บ! แปะ แปะ ชอว์ทรุดนั่งบนเตียงและตบมือบนต้นขาของตัวเองที่โผล่พ้นรอยแหวกของผ้าออกมาอย่างไม่น่าชวนมองเลยสักนิดในความคิดของ หนูอัญ เขาหันหน้าส่งสายตาไปมองเธอ และพยักหน้าส่งสัญญาณบางอย่าง “อะไร” หนูอัญเอ่ยถามด้วยความสงสัยและไม่อาจตีความหมายของเขาได้ว่าเขาต้องการอะไร “มานั่งตรงนี้” ห๊า!!! “นั่งตรงนี้ ตรงไหน” เสียงดังขึ้นด้วยความตกใจ “บนตักฉันนี่!” ชอว์เอ่ยเสียงเข้ม แววตาบ่งบอกว่าไม่ใช่เรื่องตลก “บนตัก ทำไมต้องบนตัก” “จะทำตามคำสั่ง หรือ จะเล่นยี่สิบคำถาม” “ให้เลือกเหรอ” หนูอัญทำหน้าตาอย่างมีความหวัง แต่สายตาที่ชอว์ส่งกลับมาคือไม่ตลกด้วย “ประชดว่างั้นเถอะ” หนูอัญพูดเองตอบเอง “ยืนตรงนี้ได้มั้ย” ชอว์ส่ายหน้าปฎิเสธ หนูอัญเปลี่ยนสีหน้าและแววตาทันที เธอทำหน้าเหมือนโลกกำลังจะแตกในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า “มานั่งกับนอนตาย เลือกเอา” เสียงเข้มที่ทำให้คนฟังเพียงคนเดียวขนลุกเหงื่อแตกในห้องที่อุณภูมิต่ำเกือบยี่สิบองศา ชอว์เริ่มไม่พอใจ ยายเด็กนี่เป็นผู้หญิงเหรอเปล่านะ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำท่าทางกับเขาแบบที่เธอทำอยู่ ใช่ว่าชอว์จะไม่รู้ว่าตัวเองหน้าตารูปร่างดึงดูดเพศตรงข้ามมาก เขาเป็นมารที่ผู้หญิงอยากแปรพักตร์มาอยู่ด้วยไม่น้อย ถ้าเธอคนนั้นยังไม่ได้เป็นที่รองรับอารมณ์ใคร่จากเขา ชอว์ไม่เคยกินผู้หญิงซ้ำรอบสอง เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากต่อรอบสองกับเขา ทั้งๆที่เขาไม่เคยทุบตีพวกเธอเลยด้วยซ้ำ ก็แค่เซ็กส์เท่านั้นที่เขามอบให้ แต่เขามันเป็นพวกใช้เวลานานกว่าจะปลดปล่อยออกมาแต่ละครั้ง และพละกำลังเขาเหลือเฟือ ผู้หญิงร่างบอบบางมักจะทนต่อเรี่ยวแรงของเขาไม่ค่อยไหวเท่านั้นเอง เพราะเขาไม่เคยอ่อนโยนถนอมผู้หญิงที่เลือกมาบำบัดอารมณ์ใคร่ แต่จะว่าเรื่องที่เขาไม่เคยกินผู้หญิงซ้ำนั้นก็จริงอยู่แต่เรื่องที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากมาต่อรอบสองกับเขาก็ไม่จริงเสียทีเดียว พอเขาคิดถึงท่านเบกิสทำให้ต้องคิดถึงใครอีกคนเช่นกัน... “ทำไมต้องไปนั่งบนตักคุณด้วย ที่นั่งผู้โดยสารว่างตรงนั้นก็ได้ ฉันนั่งได้” “ฉันสั่ง” คำพูดยืดยาวตอบกลับสองคำ “คุณอยากสั่งก็สั่งไปสิ ฉันไม่ใช่ลูกจ้างของคุณสักหน่อย” “นับหนึ่ง” หนูอัญอ้าปากค้าง ดวงตาพร่าเลือน เธอกลัวจริงๆ ดูเขาสิตัว สูงใหญ่น่าเกรงขาม เนื้อหนังก็เหมือนไม่ใช่คน แข็งยังกับหิน แล้วไอ้เจ้าโลกอันนั้นมันก็น่ากลัวมาก “นับสอง” ฮือออออ ฮืออออ พรึ่บ! หนูอัญไม่รู้จะทำไงดีแล้ว เข่าสองข้างก็ไม่มีแรงเสียเฉยๆ เธอจึงทรุดนั่งลงกับพื้นและร้องไห้ขี้แยเป็นเด็กไปเลย พรึ่บ! ชอว์ส่ายหน้าไปมา ยายเด็กนี่ เฮ้ยยยย เขากลายเป็นฝ่ายลุกจากที่นั่งอยู่ เดินสามก้าวก็ถึงตัวเธอ เขาทรุดตัวนั่งชันเข่าต่อหน้าเธอ และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ “ถ้าไม่หุบปาก ฉันจะเอาความแตกต่างระหว่างเธอกับฉัน ยัดใส่ปากเธอเดี๋ยวนี้” ควับ! หนูอัญปิดปากกัดปากล่างตัวเองไว้แน่น พร้อมเม้มปากสมทบแรงปิดกั้นสิ่งที่เขาพูดกับเธอและเธอเข้าใจว่าเขาจะเอาอะไรยัดปากเธอ ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆ จับจ้องมองดวงตาสีเทาที่อยู่ใกล้มาก และพยายามกลั้นเสียงร้องเสียงสะอื้นไว้อย่างหนักหน่วง “เช็ดหน้าเช็ดตา ทำหน้าให้คนทั่วไปมองได้หน่อย อีกชั่วโมงเครื่องบินจะลงจอด ฉันจะพาเธอไปกินข้าวกับผู้ใหญ่ที่โหดร้ายคนหนึ่ง แต่เธอไม่เป็นอะไรแน่นอนถ้าทำตัวดีๆ และเชื่อฟังฉัน...เข้าใจมั้ย” หนูอัญพยักหน้ารับหงิกๆ แม้เธอจะปิดปากแน่น แต่แววตาเธอกลับไม่ปกปิดความกระจ่างใสที่ฉายออกมาอย่างชัดเจนในทันที ชอว์จับจ้องมองแววตานั้น ยายเด็กนี่อ่านง่ายจริงๆ เธอคิดจะหนีเหรอเนี่ย โง่จริงๆ “เดี๋ยวจะหาว่าฉันรังแกเด็ก บทลงโทษถ้าเธอไม่เชื่อฟัง ฉันจะจับเธอแก้ผ้า ห้อยหัว และฟาดก้นยี่สิบครั้ง” “ห๊า!” หนูอัญร้องออกมา เขาเห็นเธอเป็นเด็กเหรอไงกันนะ “ถ้าเธอคิดสร้างปัญหาก่อกวนความสงบ บทลงโทษนอกจากจะโดนจับแก้ผ้า ห้อยหัวและฟาดก้นแล้ว ฉันจะกระแทกข่มขืนเธออย่างรุนแรงติดต่อกันสองชั่วโมงไม่ให้พักเลย” หนูอัญอ้าปากค้าง หายใจไม่ออก