[ 7 ] รองพื้น อายไลเนอร์ แป้ง ลิปสติก [2.4]

โอ้ว!แม่เจ้า นี่มันบ้านหรือวังกันนะ ไหนบอกว่าที่นี่คือประเทศ อุซเบกิสถาน เศรษฐกิจของประเทศที่มาจากการเกษตรเนี่ยนะ ช่างร้ายกาจจริงๆ เจ้าของบ้านหลังนี้คงเป็นตระกูลผูกขาดที่ได้รับผลประโยชน์จากการเติบโตด้านเศรษฐกิจของประเทศแน่ๆ ไม่แปลกไม่แปลก คนแบบเขาก็ต้องคบคนประเภทนี้อยู่แล้ว ชั่วร้ายเป็นปัจจัยการดำรงชีพ “คุณชื่ออะไร” ชอว์หลี่ตาจ้องมองเธอทันที “ถามว่าคุณชื่ออะไรคะ”หนูอัญย้ำอีกครั้ง แปลกตรงไหน ทำหน้ายังกับเธอใบ้หวยได้ซะอย่างงั้น “แล้วเธอละ?” ชอว์ถามกลับ เออดีจริงๆ หนูอัญคิดในใจ แก้ผ้านอนกอดกันตั้งหลายชั่วโมง รู้หน้าแต่ไม่รู้ชื่อ “นี่คุณจับตัวฉันมาแล้วไม่รู้เหรอว่าฉันชื่ออะไร จับผิดตัวเหรอเปล่าเนี่ย” หนูอัญถามอย่างมีความหวังเล็กๆที่เธอแอบเก็บไว้ในใจ “เพราะฉันไม่ได้จับเธอมา มันเป็นอุบัติเหตุต่างหาก สิ่งที่ฉันต้องการคือของไม่ใช่คน ลืมอะไรไปเหรอเปล่า?” “เออ! จริงด้วย เราคุยค้างกันไว้” ชอว์ลอบมองแอลกับม่อน ดูว่าสองคนนี้มีใครสนใจใคร่รู้บ้าง คนที่เป็นลูกน้องต้องสนใจแต่งานที่เจ้านายสั่ง แต่ชอว์ไม่อาจจับพิรุธอะไรออกมาได้ในตอนนี้ที่มีเวลาน้อยไป เพราะรถได้จอดสนิทแล้วนั่นเอง แม้เขากับเธอจะคุยกันเป็นภาษาไทย คนที่ทรยศเขาต้องฟังออกคุณสมบัติเบื้องต้นของหนอนบ่อนไส้ “เชิญท่านที่อารามโลหิตเจ้าค่ะ” คนที่ถูกส่งมาต้อนรับ ทำความเคารพชอว์อย่างนอบน้อม และสายตาเธอผู้นั้นก็เผื่อแผ่มาที่อัญมณีด้วย หนูอัญจ้องมองตอบกลับด้วยความสงสัยกลับไปเช่นกัน “ไม่ทราบมาก่อนว่าท่านจะมี ผู้ติดตามเป็นผู้หญิงด้วย” “ไม่เป็นไร หล่อนมารับใช้ฉัน” หนูอัญมุ่นคิ้ว ทำไมหญิงสาวต้อนรับดูจะไม่พอใจนะ แม้หล่อนจะก้มหน้ารับทราบและเข้าใจสิ่งที่เขาบอกก็เถอะ “งั้นเชิญท่านทั้งห้าค่ะ” ขบวนเคลื่อนตามหญิงร่างระหง เอวคอด สะโพกผาย ดวงตางดงาม แต่หน้าตาเธอเป็นแบบไหนไม่รู้หรอก เพราะเธอมีผ้าปิดหน้าไว้โผล่แต่ดวงตาเท่านั้น การแต่งตัวก็ไม่เหมือนหญิงสาวที่เธอเคยเห็นว่าต้องมิดชิด เพราะเธออวดโชว์เนื้อแบนราบที่หน้าท้องและเอวคอด หนูอัญเงยมองสิ่งปลูกสร้างอย่างกับทัชมาฮัลเลย สวยงามและอลังการมากๆ อย่างนี้จะหากันเจอไม่นะ แล้วต้องใช้คนดูแลเยอะขนาดไหนกัน โอ้ย! ที่นี่ค่าใช้จ่ายต่อวันจะสักเท่าไหร่กันนะ หมับ! หนูอัญตกใจเมื่อจู่ๆมือใหญ่ก็อยู่บนศีรษะของเธอและจัดให้มันตั้งอยู่ในระดับปกติ ก็เธอแหงนมองความแปลกตาและอลังการจนเหลียวหน้าเหลียวหลังไม่หยุด ชอว์จึงต้องหยุดและควบคุมพฤติกรรมเธอไว้ สายตาดุสาดส่องมาเป็นการเตือนเธอกลายๆ หนูอัญจึงหน้าบึ้งเล็กน้อยก็เธออยากเก็บความแปลกตาสวยงามนี้ไว้ในเซลล์สมองนี่น่า “เชิญทุกท่านเกษมสำราญตามสบายนะคะ สักครู่นายท่านก็จะถึงแล้ว” แม่หญิงเอวคอดพูดจบก็เอ่ยขอตัว แต่ทำไมนะเธอถึงเห็นสายตาเว้าวอนของหล่อนที่มีต่อเขานะ และนั่นไงละ! หล่อนเผื่อแผ่สายตามาที่เธออีกแล้วแต่ทำไมมันคนละความรู้สึกเลยนะ ตรงข้ามกันจริงๆ หมับ! ชอว์คว้าข้อมือเล็กให้เดินเข้าไปด้านในทันที เมื่อเธอเอาแต่เหลียวมองหญิงต้อนรับที่เดินจากไป “ช่วยเก็บสายตาอยากรู้อยากเห็นของเธอไว้หน่อย ระวังจะโดนควักลูกตาทิ้ง” หนูอัญอ้าปากค้าง โอ้ยยยย!!! ชีวิตเธอมันอะไรกันนักหนา ชอว์มุ่นคิ้วมองแกมดุใส่เธอ “ใครจะไปรู้เล่าว่าไม่ให้มอง ทำไมถึงไม่ทำป้ายติดไว้ละ เอาแบบนี้สิ เป็นภาพลูกตาและกากบาทคาดใหญ่ๆเลย เพราะถ้าเป็นภาษาเขียนบางทีอาจจะไม่เข้าใจเพราะอ่านไม่ออก” พรืด! ม่อนหลุดขำ ชอว์นิ่งงันทันที ม่อนฟังภาษาไทยเข้าใจ แต่ชอว์ก็ไม่อาจฟันธงได้ คนที่จะมาเป็นไส้ศึกไม่น่าจะหลุดอะไรออกมาได้ง่ายๆ แต่เอาเถอะยังตัดสินไม่ได้ แต่ที่แน่ๆตอนนี้เขารู้แล้วว่าม่อนรู้ภาษาไทยโดยที่เขาไม่รู้มาก่อน ยายเด็กนี้ก็มีประโยชน์ไม่น้อย หมับ! อึ๋ยยยยย หนูอัญร้องออกมา เมื่อชอว์คว้าข้อมือเธอและลากเข้าไปข้างใน หลังกำแพงสีแดง ลมที่พาดพัดมาจนเส้นผมดำสลวยของเธอปลิวไสวกระจายอย่างน่าดูชม ซู่ซู่ซู่ และเสียงน้ำ หนูอัญเบิกตากว้าง โอ้!แม่เจ้า เคยเห็นแต่ในหนังมันมีจริงๆด้วย อ่างน้ำ และการตกแต่งภายในไม่ธรรมดา และอาหารเครื่องดื่มถูกจัดไว้มากมาย คร่อกกกกกก เสียงกระเพาะก็ดังสะท้อนก้องมาทันที สี่ชีวิตที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินกันทั่วหน้า ความงดงามดั่งแม่นางในวรรณคดีเมื่อสักครู่หายไปในบัดดล “กินได้มั้ย ฉันหิวมาก มากจริงๆ ตั้งแต่มื้อเช้าฉันก็ไม่ได้กินอะไรเลย” หนูอัญพูดพร้อมเขย่ามือคนที่ยังจับเธอไว้ “กินได้ แต่เธอต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน” ห๊า! หนูอัญหันไปมองชอว์ทันที เมื่อกี้เธอไม่ทันสังเกตุ จริงด้วย! ก็อาหารถูกจัดวางอยู่กลางสระ ในห้องนี้มีสระเล็กๆหลายสระ ตรงกลางสระมีแท่นหินเพื่อไว้สำหรับวางอาหารเครื่องดื่มนั่นเอง และด้านบนก็มีผ้าแพรห้อยลงมาจากเพดานผูกไว้เป็นปมมากมาย พรึ่บ! คราวนี้มีแค่หนูอัญและชอว์ที่เดินไปยังสระที่ใหญ่ที่สุด ส่วนแอล ม่อน และซี พวกเขาเดินแยกไปอีกทาง ชอว์ไม่ได้เดินลงสระแต่เขาเดินไปหลังม่าน ด้านในแขวนชุดแบบเจ้าหญิงจัสมินในอาลาดินไว้หลากหลายชุดและหลายสี “สีม่วง” ชอว์หยิบเลือกให้เธอ “เอาไปสิ และเปลี่ยนตอนนี้” หนูอัญรับมา “ไม่เอาหรอก ดูสิผ้าบางขนาดนี้ลงน้ำไปก็เหมือนแก้ผ้า!” “งั้นก็แก้ผ้า” ชอว์พูดออกมาอย่างไม่เดือดร้อน แต่ทำให้หนูอัญหน้าร้อนวูบ อาหารมื้อนี้ต้องแลกด้วยเรือนร่างเชียวเหรอ “บนเครื่องบินมีขนมหรืออะไรให้กินมั้ยอ๊ะ” ชอว์ส่ายหน้าเป็นคำตอบ พรึ่บ! พรึ่บ! หนูอัญหันไปตาโตใส่ชอว์ทันที เมื่อเขาไม่สนใจและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกไปอย่างไม่ลังเล “ทะ...ทำไรนะ!” “กฎของที่นี่ แขกต้องตัวเปล่าเล่าเปลือย” พรึ่บ! หนูอัญหันหลังให้ชอว์ทันทีเมื่อเขาถอดบ็อกเซอร์ออก เธอเผลอเห็นแก้มก้นของเขาด้วย อี๋! หนูอัญรังเกียจเขาเอาหนักมากๆ “ถ้ากลัวถูกฆ่าขนาดนั้น พวกเราก็กลับเถอะ!” หนูอัญแสดงความเห็น “เรื่องที่เชลยอย่างเธอมีสิทธิตัดสินใจเหรอ” โอ้ยยยย!!! หนูอัญร้องออกมาและขยับหนีเมื่อเขาโน้มลงมากระซิบที่หูเล็กๆของเธอจากด้านหลัง ไอร้อนในตัวเขาทำให้เธอไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาเปลือย- เปล่าไปแล้ว “ให้เวลาสามสิบวิ ถ้าไม่รีบจัดการตัวเองและตามลงมา ถือว่าขัดขำสั่ง โทษคือ แก้ผ้า ห้อยหัว ฟาดก้น และข่มขืน...” หนูอัญหายใจถี่แรงเร็ว “คอยดูนะ ถ้าแม่หนีไปได้นะ จะเอาหน่วยสวาท ซีไอเอ เอฟบีไอ และ เคจีบี มาจัดการให้ราบคาบเลยคอยดู” หนูอัญพึมพำออกไปอย่างโกรธแค้นแต่เสียงไม่ดังนัก เมื่อชอว์เดินเปลือยเปล่าแยกไป ชอว์ลงไปในสระที่เตรียมไว้ต้อนรับตน เขาจิบเครื่องดื่มที่ถูกนำมาให้อย่างสบายกายอย่างที่เขาต้องการให้คนที่นี่เห็นเป็นแบบนั้น เขาฆ่าคนด้วยมือเปล่าได้สบาย อาวุธก็สำคัญแต่ฝีมือและสมองสำคัญยิ่งกว่า แม้ที่นี่เขาจะมาเป็นแขกแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ระวังตัว หางตาแข็งกร้าวชำเลืองไปด้านข้างทันทีเมื่อด้านหลังของเขามีการเคลื่อนไหว แต่ชอว์ยังนิ่ง หมับ! กรี๊ดดดดด ตูม!!! เสียงหญิงสาวจากด้านหลัง เมื่อเธอเคลื่อนกายเข้ามาใกล้เขาในระยะที่เขาคว้าไว้ได้ แรงกระชากทำให้เธอลื่นไถลตกลงมาในสระอย่างไม่ทันตั้งตัว พรืดดดด! “เอลล่า” เสียงเอ่ยเรียกจากชอว์ เมื่อเธอโผล่พ้นขึ้นมาเหนือน้ำ “ชอว์ คุณไม่เห็นต้องรุนแรงกับฉันถึงขนาดนี้” “ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าคือคุณ” “ที่นี่คือบ้านของพ่อฉันนะ จะมีศัตรูหน้าไหนกล้ามาทำร้ายคุณละคะ” “ผมไม่ชอบให้ใครเข้ามาด้านหลัง” เอลล่ายิ้มหว่านเสน่ห์และขยับเข้าใกล้ร่างเปลือยของชอว์จนแผ่นอกกำยำของเขาแนบเบียดอกอึ๋มของเธออย่างจงใจ “ทำไมวันนี้คุณถึงอยู่บ้านละครับ” “ฉันรีบกลับมารอคุณค่ะ” “ไม่น่าต้องลำบากขนาดนั้น” “ชอว์ ฉันเฝ้าคิดถึงคุณ อยากเจอคุณมากเลยรู้มั้ย ให้ฉันดูแลปรนนิบัติคุณในฐานะเจ้าบ้านเถอะนะ” “มิกล้าครับ แบบนั้นไม่สมควร และอีกอย่างผมมีคนดูแลแล้ว” ชอว์เสหันข้าง เมื่อคราวนี้เขารับรู้ได้ว่าอัญมณีอยู่ข้างหลังเขา เอลล่ามองเลยชอว์ไป เธอก็พบกับหญิงสาวในชุดสีม่วงเธอเพรียวบางน่าทะนุถนอมใบหน้าหวานอ่อนเยาว์มาก แววตาเอลล่าเกิดความริษยาในทันทีเพราะออร่าความสดใสเปล่งปลั่งบริสุทธิ์ของหนูอัญมันทำร้ายจิตใจเธอมาก หนูอัญมองตอบกลับ เธอต้องสู้เพื่ออาหารอันโอชะตรงหน้า อย่าได้บังอาจมาแย่งเธอกินเด็ดขาด ตายเป็นตาย! จ๋อม จ๋อม เท้าเล็กค่อยๆย่ำลงมาในสระตามขั้นบันได “สระนี้สวยงามแปลกตา กว้างใหญ่ แต่มันเล็กไปสำหรับคนสามคนนะคะ” หนูอัญเอ่ยออกมาเสียงราบเรียบ เธอขยับเดินต่อจนเข้าสู่ระดับความลึกถึงเอว สายตาเธอมองไปยังแท่งหินกลางสระ และชอว์ก็เข้าใจคำพูดเหล่านั้นของเธอทันที ยายเด็กนี้หวงกินชัดๆ เพราะเธอไม่ได้สนใจเขาที่กำลังจะรวมร่างกับเอลล่าอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่ทำหน้าที่ก็อย่าหวังจะได้กินเลย! หมึบ! แขนเรียวเล็กถูกคว้าไว้ และ พรืดดดด!!! ชอว์ลากร่างบางผ่าสายน้ำ อึก! จนเข้ามากระแทกใส่ด้านข้างเขาอย่างแรงเมื่อเธอไม่ทันระวังตัว โอ้ย! หนูอัญร้องออกมา และช่วงที่เธอหันไปดวงตากลมโตก็สบประสานแววตาแข็งกร้าวสีเทาเข้มของชอว์ทันที เขากำลังไม่พอใจ เพราะทุกครั้งจะเป็นแบบนี้สีตาเขาเหมือนจะเข้มขึ้นยามอารมณ์เขาขุ่นมัว วันนี้เธอเห็นมาหลายครั้งแล้ว