[ 7 ] รองพื้น อายไลเนอร์ แป้ง ลิปสติก [4.4]

พรึ่บ! ชอว์ดึงแก่นกายของตนออกมาจากร่องของเอลล่าทันที เอลล่าเองก็หาได้ขัดขืนไม่ เพราะเธอเองก็ไม่อาจยืนหยัดให้ชอว์กระแทกต่อไปได้เช่นกัน หญิงรับใช้ปลดเปลื้องร่างกายให้ชอว์ได้ชื่นชมอย่างรวดเร็ว แต่ชอว์หาได้สนใจอย่างอื่นนอกจากร่องสาวหยาดเยิ้มของเธอ อื้ม! ร่างเปลือยอรชนถูกผลักเข้าผนัง สะโพกขาวเย้ายวนถูกยกขึ้น สวบ! อ้าร์รรรร เสียงกรีดร้องครางดังออกมา เมื่อชอว์สอดใส่ร่องหยาดเยิ้มนั้นไปทันทีในคราวเดียวห่างไกลความอ่อนโยนโดยสิ้นเชิง พึ่บ พับ พึ่บ พับ เสียงเนินเนื้อปะทะดังก้องคับห้องน้ำ ยามสะโพกสอบขยับกระแทกเสียดสีร่องสวาทร่องที่สองอย่างรุนแรง กันตา นั่นคือชื่อของหญิงรับใช้ข้างกายเอลล่า เธอเร้าร้อนเสียวซ่าน สะโพกตอบโต้เย้ายวนให้ชอว์สาดซัดแรงใส่เธอมากขึ้น ผู้หญิงมักเร้าร้อนแต่รับได้แค่ช่วงแรกๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปหญิง ใต้ร่างเขาทุกคนที่โอบรัดแท่งเนื้อเขาล้วนแล้วแต่อ่อนล้าอ่อนแรง อยากให้เขาแยกห่างจากไป เมื่อเธอปลดปล่อยกระแสสายธารแห่งความซ่านเสียวหลายต่อหลายครั้งไปแล้ว แต่เขามันพวกตรงข้าม เขาไม่ปล่อยง่าย เขาทนทานต่อความเสียวได้ยาวนาน ยิ่งแรงยิ่งเร็วในทุกจังหวะเขาก็จะอารมณ์ดีขึ้นและสุขกาย แม้ตอนนี้เขาจะอารมณ์ดีขึ้นแต่ยายเด็กนั่นถือว่าบกพร่องต่อหน้าที่อยู่ดี! “อ้าร์รรร ท่านชอว์...” กันตาร้องขานเรียกอย่างไม่อาย เธอสุขกายจนล้นปรี่ ปลดปล่อยออกมาในทันที และเธอช่างรู้จักผู้ชายดีเหลือเกิน ร่องสาวตอดรัดแน่นขนัด โอ้ววววว ชอว์ครางออกมาพร้อมกับปลดปล่อยในที่สุด พรึ่บ! “ดิฉันต้องการค่ะ” เสียงร้องขอแหบพร่าของกันตาดังออกมา เมื่อชอว์ถอดถอนแท่งร้อนออกมา กันตาหันกลับมาพร้อมคุกเข่าลงตรงหน้าเขา เธอเป็นคนดึงเกราะป้องกันออกให้เขาอย่างดีงามต่อหน้าที่หญิงรับใช้ที่ยินดีรับใช้ทำให้ทถกอย่างตามที่เจ้านายสั่ง อื้มมมมม ชอว์ครางในคอเมื่อหล่อนครอบครองเนื้อแท้แก่นกาย ลิ้นเล็กๆของเธอกวัดแกว่งโลมเลียทำความสะอาดให้เขาทุกอณูพื้นผิวบริเวณนั้นจนไม่หลงเหลือคราบสายธารแห่งชีวิตแม้สักนิด เธอกลืนกินอย่างกับไปอดอยากมาจากไหนก็ไม่รู้ “ไปดูแลคุณหนูของเจ้าได้แล้ว และพวกเจ้าสองคนหลอกลวงฉัน ครั้งนี้ฉันยกโทษให้ แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีก เรื่องนี้รู้ถึงหูของท่านเบกิสแน่นอน ฉันอยู่ในระหว่างการเดินทางในงานสำคัญที่ต้องทำ พวกเจ้าทั้งสองไม่อาจรับผิดชอบต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นได้ถ้ามันเกิดขึ้น แค่ชีวิตของเจ้า มันไม่สามารถชดเชยได้” ชอว์กล่าวยืดยาว เมื่อรับผ้าพันรอบเอวที่กันตาเป็นผู้หยิบยื่นให้มาจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้ว “ขอบคุณท่านชอว์ที่กรุณาค่ะ” กันตาก้มหน้ารับอย่างเข้าใจ ชอว์หันหลังให้หญิงสาวเปลือยเปล่าทั้งสอง แต่ก่อนที่เขาจะลับตาออกมา เงาสะท้อนในกระจกทำให้เขาต้องหันกลับ และรอยยิ้มมุมปากก็ขยับ เมื่อเขาต้องเห็นหนังสด ระหว่างเอลล่าและกันตา ข่าวลือที่เขาเคยได้ยินมาบ้างเกี่ยวกับเอลล่า ที่แท้ก็เรื่องจริง ว่าเธอได้ทั้งหญิงและชาย เพราะตอนนี้กันตากับเธอกำลังนัวเนียคลอเคล้ากันอย่างแนบแน่น ชอว์เดินจากมาอย่างไม่สนใจเพราะไม่ใช่เรื่องของเขา ทุกก้าวย่างเดินกลับไปแต่เขาเดินเลี่ยงไปทางด้านลูกน้องทั้งสาม อาร์รรร เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เสียงครางก้องคำรามดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเดินมาตามสถานที่ที่ลูกน้องตนอยู่ แอล ม่อน และซี ก็ได้รับของกำนัลที่เอลล่าจัดให้เหรอเนี่ย “สิบนาที!” เสียงก้องกังวาลดังครั้งเดียว แต่ทั้งสามก็เข้าใจ เวลาเหลือไม่มากพวกเขาจึงเร่งขยับสะโพกสาดซัดใส่หญิงสาวที่ถูกจัดมารับรอง ชอว์เดินเร็วขึ้น เพื่อกลับไปยังสระของตน เมื่อลูกน้องของเขากลับไม่ได้ทำหน้าที่เพราะต่างเข้าใจว่ายายเด็กนั่นอยู่กับเขา นี่เขาทิ้งหล่อนไว้เพียงลำพัง เหรอเนี่ย แล้วหล่อนยังอยู่ไม่ละเนี่ย ฮิ ฮิ ฮิ “เอามาอีก...” ชอว์มุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงคุ้นเคยที่ฟังดูแปร่นๆ เขาไม่อาจมองเห็นเธอได้ทันที แม้จะอยู่ไม่ห่างกันเพราะม่านผ้าที่ถูกปล่อยห้อยระโยงระยางพวกนี้ แขนกำยำกวาดผ้าหลีกทางให้ตัวเองเดินเข้าใกล้เจ้าของเสียงได้เร็วขึ้น ! คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที แววตาและสีหน้าเปลี่ยนไป สิ่งดีๆที่เขานำติดตัวมาบ้างเมื่อสักครู่หายไปจนหมดสิ้นเมื่อเห็นอัญมณี “เอา อะไรให้เธอกิน” ชอว์หันไปทางสาวใช้ ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้สาวใช้ถึงกับขนลุกซู่พร้อมเข่าทรุดลงกับพื้น “น้ำพั่น น้ำพั่นเจ้าค่ะ” ชอว์หลี่ตาจับจ้องมอง เขาไม่รู้จะหักคอใครดี ระหว่างยายเด็กนี่ถูกมอมเหล้า หยำเปไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วกับสาวใช้ “ดื่มไปแค่ไหน” “สะ...สองค่ะ อ้า!!!” สาวใช้ร้องออกมาเมื่อชอว์ทำท่าขยับจะไปเอาเรื่องหล่อน “สองเหยือกค่ะ” “ออกไป!” ชอว์ตะคอกใส่สาวใช้ จนพวกหล่อนเป็นอันต้องรีบทิ้งของกลางและจากไปโดยเร็ว ฟืดดดด ชอว์ผ่อนลมหายใจ ตอนนี้คนที่เหลือให้เขาจัดการหักคอทิ้งก็ไม่มีตัวเลือกแล้วสินะ! อ้า! “ไปไหนกันหมดนะ เอาอีก อร่อยจริงๆ” ฟู่วววว หนูอัญร้องเสียงดังและชูแก้วไวน์ในมือขึ้นสูงท่วมหัว ควับ! ชอว์คว้าดึงแก้วในมือเล็กออกมาอย่างแรง “ทำไมถึงถูกจัดการได้ง่ายแบบนี้” “เอ้า! คุณนั่นเอง คุณหายไปไหนมาเหรอ ของกินที่นี่...อย่างงี้เลย” หนูอัญยกนิ้วโป้งแสดงถึงความเยี่ยมยอด “เห็นแก่กิน” ชอว์คำรามใส่ “ขึ้นมา จะกลับแล้ว!” เสียงตะคอกไร้ซึ่งความเต็มใจที่อยากจะเอ่ย แต่แทนที่หนูอัญจะทำตามคำสั่ง ร่างบางกลับค่อยๆลื่นไหลจะจมน้ำอยู่รอมร่อ สาด สาด สาด ชอว์เห็นท่าไม่ดี จึงต้องกลับเป็นฝ่ายเดินลงสระอีกครั้ง พรืดดดด ร่างบางถูกดึงขึ้นจากน้ำ ผิวทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอเป็นสีแดงและที่หนักสุดก็คือใบหน้าที่แดงปลั่งอย่างกับมะเขือเทศทำให้ไม่อาจละสายตาไปได้ง่ายๆเลย ยามที่ได้มอง ร่างบางถูกช้อนขึ้นเข้าสู่อ้อมแขนกำยำ ชอว์เดินขึ้นจากสระเข้าไปหลังม่าน เขาทรุดนั่งลงบนม้านั่งใกล้ๆ ปลดเปลื้องชุดเจ้าหญิงจัสมินออกจากร่างบอบบางไปจนหมดสิ้น ร่างที่ไร้สติมิอาจดิ้นรนขัดขืนจึงจำต้องปล่อยให้ดวงตาสีเทาเข้มจดจ้องมองร่างเหน่งน้อยของตนอย่างไม่รู้ตัว ความงดงามตรงหน้าเป็นสาเหตุในเพิ่มสีของตามากขึ้น กรามแกร่งขบกัดสะกัดกั้นอารมณ์ที่รุกโชนขึ้นมาอีกครั้งไว้อย่างเต็มที่ เนินอกเต่งตึงทั้งสองยังคงปรากฎร่องรอยมากมายจริงตามที่เธอร้องกล่าวโทษเขา หน้าท้องแบนราบของเธอเขาก็เห็นและได้ดอมดมมาแล้ว แต่... ชอว์ต้องผ่อนลมหายใจเมื่อสายตาลงต่ำต่อไป เนินเนื้อสาวเขาเห็นมานักต่อนักแล้ว แต่ทำไมนะ! ของยายเด็กนี่ถึงตรึงสายตาเขาไว้ได้นานแบบนี้ ชอว์ต้องหักห้ามอารมณ์ของตัวเองไว้อีกครั้ง และเขาก็ไม่ชอบที่ต้องคิดและเป็นแบบนี้ ผ้าเช็ดผมถูกดึงเอามาซับผมยาวที่ลู่แนบศีรษะ อื้ม! เสียงครางในคอเล็กดังออกมา เมื่อชอว์ใช้แรงขยี้ผ้าเช็ดผมแรงจนคนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอน พั่บ! ผ้าถูกโยนลงพื้นอย่างหงุดหงิด ชอว์เริ่มหมดความอดทน ทำไมคนอย่างเขาต้องมาทำเรื่องบ้าบอแบบนี้ด้วย ใบหน้าคมเข้มเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมือกำยำคว้าอาภรณ์ชิ้นเล็กที่สุดของอัญมณีขึ้นมา ความเคร่งเครียดปรากฎบนใบหน้าของเขาหนักขึ้น เขาเคยแต่ถอดกับกระชากจนขาดวิ่น ไม่เคยตกอยู่ในสถานะผู้สวมใส่ให้ “มันน่านัก!” พรึ่บ! เขาโมโหหงุดหงิดจนปล่อยร่างบางนอนลงบนที่นั่งตัวยาวอย่างเหลืออด ชอว์ขยับและจัดการสวมใส่เสื้อของตนทันที เขาดึงผ้าแพรคลุมร่างบางที่นอนไร้สติอยู่ “ใครอยู่แถวนี้บ้าง!” เสียงก้องคำรามดังออกไป “เจ้าค่ะ นายท่าน” สาวใช้นางหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว “จัดการแต่งตัวให้คนของฉัน อย่าช้า!” ชอว์พูดจบ เดินออกมาจากหลังม่าน เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่สวมมาเสร็จเรียบร้อย สาวใช้รีบขยับและเดินไปยังหลังม่านทันที ชอว์ยืนทำหน้าดุอยู่ไม่ไกลจากหลังม่านมากนัก และสิบนาทีต่อมาสาวใช้ก็เข้ามารายงานว่าเรียบร้อย เขาจึงกลับเข้าไปอีกครั้งและช้อนร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขนและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว “เจ้านาย! เกิดอะไรขึ้นกับเธอเหรอครับ” ม่อนเป็นฝ่ายเอ่ยถามทันที “เมา!” ชอว์ตอบสั้นๆ ด้วยความไม่พอใจ และเขาก็ก้าวย่างเดินต่อ แต่... “ส่งเธอมาให้ผมก็ได้ครับ” ม่อนหวังดี แต่... แอลกลับรั้งไหล่ม่อนไว้ ชอว์เป็นอย่างไรมีเหรอเขาจะไม่รู้ เจ้านายคนนี้ไม่ต้องการข้อเสนอแนะยามที่ไม่ถาม งานที่ไม่ได้สั่งก็อย่าเข้าไปแส่หาเรื่อง เหมือนเรื่องนี้เป็นต้น ม่อนได้รับคำตอบเป็นดวงตากร้าว สัญญาณสองด้านทำให้ม่อนรู้สึกตัวทันที เขาก้มหน้าลงและถอยหลังสองสามก้าวอย่างขออภัย ชอว์และผู้ติดตามอีกสาม ก้าวออกจากอารามโลหิตไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาต้องมาเสียเวลาอยู่ที่นี่ถึงสองชั่วโมงกว่า ถ้าเอลล่าไม่สร้างเรื่อง ตอนนี้พวกเขาคงทะยานสู่น่านฟ้าไปแล้ว ลีมูซีนเคลื่อนออกจากบ้านของท่านเบกิสไปทันทีเมื่อเหล่าแขกที่ถูกหลอก ได้เข้ามาในรถและนั่งประจำที่ “แอล ต่อไปนี้เช็คข้อมูลที่มาจากท่านเบกิสให้ดีกว่านี้ อย่าได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก” “ขอโทษครับนาย” เสียงเอ่ยบอกราบเรียบไม่ได้โมโหโกรธามากนัก เพราะนี้เป็นครั้งแรกของแอลที่พลาดเรื่องข่าวและอีกอย่างคนที่แจ้งก็คือคนที่พวกเขาติดต่อกันเป็นประจำเลยไม่ได้คิดสงสัยอะไร เขาไม่คิดว่าเอลล่าจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับงานของท่านเบกิสมากถึงเพียงนี้ เดี๋ยวก็รู้เมื่อท่านเบกิสทราบเรื่องนี้ขึ้นมา เอลล่าคงถูกตำหนิไม่น้อย แต่เขาก็ต้องย้ำบอกกับแอลไปเพราะถึงเอลล่าจะทำผิดแต่อย่างไรแล้วเธอก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเบกิส “เกือบชั่วโมงครับกว่าเราจะสามารถบินได้ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาของเครื่องบินพาณิชย์ที่ทยอยกันออกจากท่าอากาศยาน ทางหอบังคับการบินขอให้เราโปรดรอครับ” ชอว์พยักหน้าเข้าใจเมื่อกัปตันเข้ามาแจ้งกับเขาด้วยตัวเอง เมื่อทุกคนต่างรู้ว่าชอว์ไม่ชินกับการรอแบบนี้มากนัก นอกจากเป็นการรอเหยื่อเข้ามาติดกับดักแบบนั้นก็ว่าไปอย่าง “เข้าใจแล้ว” ชอว์พาร่างที่ยังไม่ได้สติกลับเข้าโซนส่วนตัวในเครื่องบิน พรึ่บ! ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนไม่ได้ทนุถนอมอย่างไข่ในหิน แต่ก็ไม่ได้รุนแรงถึงขึ้นป่าเถื่อน นัยน์ตาสีเทาจับจ้องมองร่างเชลยที่ไม่เคยทำตัวตามสถานะของตัวเองเลย เขาใจดีมากไปเหรอจนแม่นี่ไม่เกรงกลัวเลยสักนิด ดี! ไหนๆ ก็ไม่ รู้จักคำว่ากลัวแล้ว เขาก็จะจัดชุดใหญ่ให้หล่อนได้คิดทบทวนอีกครั้งว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับเขาดี พรึ่บ! พรึ่บ! อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ คนอย่างเขาเป็นในเรื่องถอดไม่ใช่ใส่ เสื้อผ้าเพียงชุดเดียวที่ติดตัวอัญมณีมาถูกกำจัดออกไปอย่างง่ายดายและรวดเร็ว ฟืดดดดด ชอว์สูดลมหายใจ ดวงตากวาดมองร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าอีกครั้ง พรึ่บ! ร่างเล็กไม่อาจนอนนิ่งอยู่ได้ เมื่ออุณหภูมิต่ำเกือบยี่สิบองศาทำให้สันตชาตญาณการปกป้องตัวเองเกิดขึ้น ผ้าห่มใกล้มือถูกดึงขึ้นมาใช้งาน ชอว์ยกยิ้มมุมปากเขาไม่ได้ขัดขวางการกระทำของเธอ แต่กลับให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ เขากำจัดเสื้อผ้าของตนออกไปจนหมดสิ้น ควับ! ผ้าห่มที่มีผืนเดียวถูกเลิกขึ้น ร่างกำยำเปลือยเปล่าแทรกตัวตนเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ไออุ่นจากร่างกายที่แผ่กระจายออกไปทำให้หนูอัญขยับเบียดเข้าหาอย่างง่ายดาย ชอว์ยกแขนกำยำข้างหนึ่งให้เธอใช้เป็นหมอนส่วนอีกข้างเขาก็สร้างกรงขังโดยการกอดรัดเธอไว้ สองร่างเปลือยเปล่าเบียดแนบสนิทให้ไออุ่นกันและกัน ชอว์แค่นอนนิ่งๆ เขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าแค่กอด เวลาที่ต่างกันเพียงสองชั่วโมงระหว่างประเทศไทยกับที่นี่ ตอนนี้จึงไม่ใช่เวลาค่ำมืดดึกดื่นอะไรนัก และชีวิตปกติของเขาคือต่อจากนี้ต่างหาก เขาพักผ่อนในเวลาพระอาทิตย์ขึ้นและออกล่าในเวลาพระอาทิตย์ตก แต่วันนี้มันกลับกันเมื่อเขาได้เสียแรงกายไปแล้วกับเอลล่าและกันตา ทั้งๆที่เขาสามารถลงโทษยายเด็กนี่ได้เพราะเธอไม่ได้ทำหน้าที่ที่เขาสั่งไว้ ปี๊ด เสียงสัญญาณและไฟแจ้งเตือนเมื่อถึงเวลาที่เครื่องต้องขึ้น แต่เนื่องจากตอนนี้ทั้งเขาและเธอไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะไปนั่งและรัดเข็มขัดได้ พรึ่บ! ชอว์ขยับร่างขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนหลับไหลไม่ได้สติ สะโพกสอบกดแนบลงไปกับสะโพกกลม เนื้อสัมผัสเนื้อ กลีบสาวที่ปิดสนิทไม่ได้บ่งบอกหรือรับรู้ภัยเงียบที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาเลยสักนิด ชอว์เกร็งร่างกายกดน้ำหนักลงเพื่อตรึงร่างบางให้นอนนิ่งอยู่บนเตียงเมื่อเครื่องค่อยๆทะยานขึ้น เขาอยากให้เธอตื่นขึ้นมาตอนนี้นัก อยากเห็นสีหน้าและแววตาของเธอจริงๆ ว่าเธอจะแสดงออกมาแบบไหน...