[ 10 ] จูบแรก [2.2]

“บัดซบ!!!!” เสียงสบถร้องออกมาดังลั่น เมื่อเจ้าของบ้านออกมาจากรถและเดินเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว ชอว์กลับมาบ้านอีกครั้งก็เกือบบ่ายสองแล้ว “นายจะส่งใครไปแทนทีครับ” ชอว์คบกัดกรามแน่น เช้านี้ที่เขาต้องเร่งรีบออกไปจากบ้านไปในทันทีที่ได้รับรายงานว่าลูกน้องเขาถูกฆ่าตาย ที คือนามแฝงของลูกน้องคนนี้ ที เป็นคนมีฝีมือมากที่เขาให้ไปแฝงตัวทำงานหนึ่งนานกว่าสี่เดือนแล้ว ทีมีการรายงานความคืบหน้าให้เขามาอย่างต่อเนื่อง ใครกันที่ฆ่าที ชอว์หัวเสียอย่างมากที่เขาต้องไปดูด้วยตัวเองว่าศพนั้นใช่ทีหรือไม่ เพราะใบหน้าถูกกรีดจนเละ แต่ดูจากสภาพแล้ว น่าจะเป็นฝีมือของทีเองที่เห็นว่าตัวเองกำลังไม่รอด การทำลายใบหน้านั้นก็แสดงว่าทีต้องการปกปิดว่าตัวเองเป็นคนของเขา แต่ทีมีแผลเป็นที่เขาจำได้ เขาจึงมั่นใจว่าเป็นที ส่วนลายนิ้วมือก็คงระบุตัวตนที่แท้จริงของที ซึ่งนั้นก็ไม่มีทางสาวมาถึงเขา ทีเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มาก เขาถึงโกรธและหัวเสียอย่างมาก “ยัง ข้อมูลที่ทีส่งมา เพียงพอแล้ว ตอนนี้พวกนั้นรู้ตัวแล้ว พวกมันคงระวังตัวมากขึ้น ไม่มีทางจะรับคนใหม่เข้าไปตอนนี้แน่นอน ฉันจะเดินแผนต่อไป...แอลสอบถามไปยังผู้ว่าจ้างทันทีว่าจะให้จัดการพิฆาตเลยมั้ย เราพร้อมลงมือแล้ว” “ครับนาย” ควับ! ชอว์ที่หันออกไปยังบานกระจกหน้าต่าง นัยน์ตาสีเทาก็หลี่ลงทันทีเมื่อจากชั้นสองที่เขาอยู่ตอนนี้เขาก็เห็นร่างบอบบางนั่งกอดเข่าอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ “ทำไมถึงไปอยู่ตรงนั้น” แอลไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไปทันที เขาเดินไปใกล้เจ้านายและสายตาก็เห็นเหมือนเจ้านาย “ไปตามซีมา” แอลร้องสั่งลูกน้องอีกคน และไม่ถึงสามนาที ซีก็มาปรา-กฎตัวในห้อง “ซี ทำไม เธอถึงไปอยู่ตรงนั้น” “เอ่อ! ผมไม่ทราบครับ แต่เธอนั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ช่วงสายแล้วครับ” “นะ...หนู...เธอยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงอีกเหรอ” ชอว์หันกลับมาถามซี “ผม ไปสอบถามทางสาวใช้แล้ว พวกหล่อนทำไว้ให้แล้วแต่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากนายครับ อาหารจึงยังไม่ได้ถูกยกออกไปครับ” ชอว์ขบกรามแน่นทันที “ซี ยกอาหารไปให้เธอกินทันที...เอามันตรงนั้นแหละ” ซีขานรับและกำลังจะถอยออกไปเพื่อทำตามคำสั่ง “เดี๋ยว!!” “ครับนาย” “รายการอาหารมีอะไรบ้าง?” “สเต็กปลา สลัด และน้ำส้มคั้นครับ” “น้ำส้มเอาไปให้หนึ่งเหยือกและเพิ่มขนมให้เธออีกอย่าง...” ความเอา ใจใส่ทำให้เหล่าลูกน้องต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจและทุกคนก็ได้แต่เงียบ และซีก็ถอยออกไปทำตามสั่งอย่างรวดเร็ว กรอบ กรอบ กรอบ เสียงฝีเท้าที่กำลังขยับเข้ามาใกล้ทำให้คนที่พล็อยหลับไปค่อยๆลืมตาขึ้นมา “เจ้านายให้นำอาหารมาให้” ซีวางถาดใหญ่ในมือลงตรงหน้า “ขอบใจลูกน้อง” หนูอัญเอ่ยพร้อมขยับเพื่อจะลงมือสวาปามอาหารตรงหน้า เมื่อเธอรอดออกไปได้เมื่อไหร่เธอจะลดละเลิกการกินทิ้งกินขว้างไปตลอดชีวิตนี้เลย อ้า!! “นี่มัน เสื้อ เสื้อผมนิ...” ซีร้องออกมาเมื่อกำลังจะลุกและจากไป “กางเกงผมด้วย” หนูอัญเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยสักนิด “ยืมก่อนวันนี้ คืนนี้ สัญญาว่าพรุ่งนี้จะซักให้และมันจะกลับไปอยู่ที่เดิม ถึงตอนนั้นลูกน้องก็ค่อยไปเก็บนะ” ซี อ้าปากค้าง นิ้วมือค้างไว้ เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้นอกจากทำตาดุใส่เธอที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย อ๊ะ! เมื่อหนูอัญยิ้มลอยหน้าลอยตา สายตาของซีก็เห็นบางอย่าง ที่คอของเธอเต็มไปด้วยรอยคิสมาร์ก ณ วินาทีนี้ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาว่าใครเป็นคนทำ เฮ้ยยยย!!! “กินเยอะๆนะ ถ้าไม่พอบอกได้เลย จะเอามาเติมให้” ซีไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เพราะดูแล้วโชคชะตาของเธอคนนี้คงอีกไม่นานแน่ๆ กินเยอะๆเข้าไว้คงทำให้ร่างบอบบางอย่างเธอมีแรงทนต่อเจ้านายเขาได้นานออกไปอีกสักหน่อย หนูอัญเคี้ยวตุ้ยๆ สายตาก็มองหน้าซีสลับไปมา ดวงตากลมบ้องแบ้วเกิดความสงสัยว่าทำไมลูกน้องคนนี้ถึงใช้สายตาเวทนากับเธอนัก สายตาจากคนมองที่อยู่ไกลกำลังจับจ้องมองมาให้เห็นเหมือนกับว่าพวกเขากำลังนั่งคุยกัน ทั้งๆที่ซีไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรต่อ นอกจากเขาใจดีบอกกับเธอไปว่าเขาจะให้เสื้อใหม่เธอสองตัว หนูอัญจึงมอบรอยยิ้มแจ่มใสให้เป็นการตอบแทนพร้อมกับคำขอบคุณ ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นกับชอว์ ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้กับภาพตรงหน้า ซีกับหนูอัญอายุห่างกันไม่มากถ้าเธอจะคุยกันถูกคอบ้างก็คงจะ...ไม่ เป็น ไร... กรามแกร่งขบกันแน่น เส้นเลือดตามขมับและลำคอปูดโปน อืม อื้ม อืม เสียงฮัมเพลงในคอเมื่อหนูอัญที่กินอิ่มแล้วกำลังเดินกลับเข้ามาในตัวบ้านตามคำแนะนำของซี หลังจากที่เขาหยิบเสื้อใหม่ให้เธอสองตัว ในมือน้อยๆจึงหอบชุดที่แห้งของตัวเองกับเสื้อใหม่มาด้วย แม้เสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่การเยื้องย่างจะไม่ค่อยสะดวกนัก แต่ก็ดีที่มันเป็นเสื้อผ้าสะอาดและสีของมันก็ปกปิดร่างกายที่ไร้บราทั้งบนและร่างได้เป็นอย่างดี ผลั๊วะ! ประตูห้องนอนถูกผลักเปิดเข้าไป ดวงตาสีเทาจับจ้องมองร่างบางที่อารมณ์ดีเกินสถานะตัวเอง ‘เชลย’ กึก! หนูอัญหยุดฝีเท้าตัวเองทันที ที่เห็นร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่านกลางห้อง ชอว์ค่อยๆหันกลับมา นัยน์ตาสีเทาหลี่ลงทันทีที่เห็นเธอชัดๆเต็มตา “ใส่บ้าอะไรของเธอ!” คำทักทายที่แฝงความไม่พอใจไว้แบบไม่อาจประเมินได้ “เสื้อผ้า...” หนูอัญตอบกลับเสียงเบาแต่คนถามก็ได้ยิน จะคอหักตายเสียอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเหรอเปล่านะ หนูอัญคิดในใจ ใครบอกว่าเธอไม่กลัวเขา จริงๆแล้วเธอกลัวเขามาก ยิ่งตอนนี้ด้วยแล้ว!!! คนฉลาดไม่ควรสบตาเขา คนฉลาดไม่ควรยั่วโมโหเขา เสียงร้องเตือนในหัวดังก้องบอกเธอไม่หยุด บรรยากาศมาคุแท้ๆ “ถอดออกเดี๋ยวนี้!” “ถอด!” พรึ่บ พรึ่บ “อ้า! ถอด ถอดแล้ว...ถอดเดี๋ยวนี้” หนูอัญร้องบอกเมื่อชอว์ขยับก้าวอาดๆมาทางเธอสองสามก้าว ไม่ต่างกับสิงโตที่กำลังตะครุบกวางเนื้ออ่อนๆเลย ‘พึ่งรู้ว่าชอว์หวงแม้กระทั่งเสื้อผ้าของลูกน้อง’ สิ่งที่หนูอัญแอบคิดไว้ใจ ควับ! ชอว์คว้าแขนเล็กไว้ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าห้องน้ำ “นี่อะไร?” “เสื้อ” หนูอัญร้องบอก เขาไม่รู้จักเสื้อเหรอ? สิ่งที่หนูอัญคิด แต่สำหรับชอว์คือเขาไม่พอใจที่เธอไปรับของของคนอื่นแถมเป็นเสื้อผ้าผู้ชายแม้จะเป็นลูกน้องเขาก็ตามทีเถอะ อ้า!!! หนูอัญร้องออกมา เมื่อชอว์กระชากเสื้อใหม่ในมือเธอออกมา “รีบไปถอดชุดนี้ออกมา...” หนูอัญรีบผละและวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเขาเดินไปยังประตู เฟี้ยววววว!!! ปัง! เสื้อใหม่ถูกโยนออกไปไกลมาก และประตูก็ปิดตามหลังเสียงดังจนคนที่อยู่ในห้องน้ำสะดุ้ง ร้อนรนเร่งจัดการให้เร็วขึ้น เสื้อคลุมอาบน้ำถูกนำมาสวมไว้ พึ่บ! หนูอัญผูกรัดเชือกไว้แน่น เธอรีบออกจากห้องน้ำ คนฉลาดต้องรู้จักเอาตัวรอดลดระดับความขุ่นเคืองของเขา ซึ่งเป็นทางออกที่ดีที่สุด ควับ! ชอว์เดินเฉียวหนูอัญเข้าไปในห้องน้ำเมื่อเธอเปิดประตูเพื่อจะออกมา พรึ่บ! เสื้อสีเข้มกับกางเกงถูกหยิบขึ้นมา “อย่าทำแบบนี้อีก” หนูอัญพยักหน้ารับหงึกๆ สำหรับเธอคิดเพียงว่าเขาต้องการให้เธอตายเพราะความเน่าจากเชื้อโรคเชื้อรา แต่สำหรับชอว์เขาไม่พอใจที่เธอสวมเสื้อผ้าผู้ชายอื่น และอีกสองชิ้นก็ชะตากรรมเดียวกันกับเสื้อสองตัวก่อนหน้านี้ หนูอัญยืนหน้าบอกบุญไม่รับ อยู่ตรงที่ชอว์ยืนอยู่ก่อนหน้านี้ เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดทำไมเขาต้องทำเป็นเรื่องใหญ่อะไรนักหนา เมื่อชอว์กำลังเดินมาใกล้เธอ หนูอัญจึงก้มลงเพื่อจะหยิบเสื้อผ้าชุดเดิมของตัวเองขึ้นมา เพื่อที่จะเอาไปสวมคืนร่างตัวเอง ควับ! แต่ชอว์คว้าแขนเธอไว้ และเดินไปยังเตียงนอน เขาดึงชุดเดิมในมือเธอออกมา และหยิบชุดใหม่ที่เขาสั่งคนให้เตรียมไว้แล้วยัดใส่มือเธอ “เป็นผู้หญิง ที่บ้านไม่สอนเหรอไงว่าการไปสวมใส่เสื้อผ้าผู้ชายคนอื่นนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ” หนูอัญได้แต่ยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตามองเขา แต่น้ำเสียงแม้จะไม่พอใจแต่ก็ลดความเกรี้ยวกราดลงมาไม่น้อย เมื่อชอว์ไม่ได้รับการยุแหย่ให้ไม่พอใจมากขึ้น ในทางตรงข้ามเด็กนี่เชื่อฟังจนเขาเย็นลงได้อย่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ “เค้าหนาว ขอไปแต่งตัวก่อนได้มั้ย” หนูอัญเสียงอ่อนตอบกลับไป เรียกรอยยิ้มมุมปากปรากฎบนใบหน้าของชอว์ในทันที ควับ! พรึ่บ! อุ้ย!!! หนูอัญร้องออกมา เมื่อเอวบางถูกรวบไว้และเขาก็ออกแรงเพียงนิดเดียวเธอก็มานั่งอยู่บนตักเขาบนเตียงนอนอย่างง่ายดาย พรึ่บ! ชอว์แหวกสาบเสื้อคลุมออกเพียงเล็กน้อยเผยเรียวคอขาวที่มีรอยจากฝีปากเขาหลายจุด “รู้มั้ยว่ามันคืออะไร” ชอว์พูดเสียงบางเบาพร้อมกับปลายนิ้วที่ลูบไล้รอยคิสมาร์ก ทำเอาขนอ่อนของร่างบอบบางลุกชันทันที หนูอัญไม่ตอบ เธอไม่ได้สบตาเขาจึงไม่อาจเห็นแววกรุ้มกริ่มในแววตานั้น เธออุตส่าห์แกล้งทำเป็นลืมเรื่องนี้ไปได้หลายชั่วโมงแล้วเชียว! “ตอนนี้หนูอัญถูกตีตราแล้วนะ” ชอว์ขยับเพื่อกระซิบที่ใบหูเล็กนั้นอย่างยั่วยวน “ไม่ใช่แบบนั้นเลย! เค้าเป็นเป็นตัวประกันต่างหาก” ชอว์มุ่นคิ้วทันที ให้ตายเถอะ! ทำไมเขาต้องมาสนใจด้วยว่าเธอจะยินยอมพร้อมใจกับเขามั้ย แค่เขาต้องการเท่านั้นก็พอ เขาถูกเธอปฎิเสธอีกแล้ว ยายนี้ปกติดีมั้ยเนี่ย! “หนูอัญ ฉันจะไม่บังคับ...” ควับ! ชอว์พูดจบเขายืนขึ้นโดยการผลักเธอลงจากตักปล่อยเธอนั่งลงบนเตียงและเขาก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว หนูอัญนั่งนิ่งๆอยู่กับที่อยู่นานหลายนาที มือเล็กคว้าชุดใหม่ที่เขายื่นให้มันเป็นชุดผ้าหนาเนื้อนิ่มสีชมพูอ่อนๆ จั้มปลายแขนปลายขา ตัวเสื้อปักลายลูกหมีน่ารัก ฮิฮิฮิ หนูอัญอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีและเมื่อเธอดึงเสื้อออกมาก็พบเจอบราใหม่หนึ่งชุด ตึก ตึก ตึก จะรออะไรอีกหนูอัญวิ่งกลับเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็วกับเสื้อผ้าชุดใหม่ที่รัดกุมและให้ความอบอุ่นร่างกายดีมากกับฤดูแบบนี้ในมอสโคว์ แต่หนูอัญจะรู้เหรอไม่ว่าความสุขของเธอมันกำลังนับถอยหลังอยู่ในตอนนี้