[ 11 ] แผน...อสูรกินเด็ก [1.3]

พรึ่บ! หนูอัญกระโดดขึ้นเตียง ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าๆตามเวลาท้องถิ่น เธอกินมื้อเย็นได้ไม่มากเพราะมื้อเที่ยงที่ล่าช้า เฮ้ยยยยย เสียงถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เธอจะอยู่ที่นี่แบบตื่นตอนเช้าและรอแค่กิน พอค่ำก็เข้านอนอย่างงั้น เหรอ จะว่าไปใช่ว่าเธอจะไม่มีความหวังแค่ตอนนี้เธอต้องรอให้ผู้หญิงที่อุ้มท้องเธอเดินทางไปทวาย เพราะเมื่อถึงตอนนั้นนายอสูรก็จะได้ข้อมูลที่ต้องการและเขาก็จะปล่อยเธอไปหรือไม่ก็ฆ่าทิ้ง ไม่ไม่ไม่...อย่างหลังเป็นไปไม่ได้เขาไม่มีทีท่าจะฆ่าเธอทิ้ง ดูจากการกระทำสองวันนี้ เขาพยายามจะกินเธอมากกว่า แต่เพราะเขารับปากเธอไว้แล้วว่าจะไม่บังคับ เชอะ! ไม่มีทางที่เธอจะยอมให้เขากินแน่นอน แต่เธอจะประมาทไม่ได้เพราะดูแล้วคนแบบเขาไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ และอีกอย่างความดื้อดึงในตัวเขา เขาต้องมีวิธีทำให้เธอยอมศิโรราบแน่ๆ แม้ให้รู้เท่าทันเขาในเรื่องนี้แต่เธอจะเอาตัวรอดได้แค่ไหนกันนะ... “อสูรกินเด็ก” พึ่บ! หนูอัญร้องเสียงดังออกมา พร้อมล้มตัวลงนอน ดวงตากลมโตเหม่อมองเพดานจับจ้องมันเพราะบนเพดานนั้นมีภาพคุณปู่ คุณยาย และเพื่อนเฟิร์น ตอนนี้พวกเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง การหนีเสือปะจระเข้หรือเธอหนีจระเข้แล้วมาปะกับเสือกันแน่ จะเสือจะจระเข้ก็แย่พอกัน มีทางเดียวเธอต้องทำให้นายอสูรเป็นคนพาเธอออกจากคุกนี้ เพราะถ้าเธอดิ้นรนออกไปเองคงตายสถานเดียว เรื่องพละกำลังเธอไม่มีทางสู้พวกเขาได้แน่นอนอย่าว่าหลายคนเลยแค่ลูกน้องเขาคนเดียวก็สามารถหักคอเธอด้วยมือข้างเดียวด้วยซ้ำ... คร่อกกกกกก ZZZZZzzzzzz หนูอัญหลับไปแล้ว ผลั๊วะ อีกชั่วโมงต่อมา ประตูห้องก็ถูกเปิดกว้าง ฮิฮิฮิ เสียงหัวเราะมีจริตจะก้านของหญิงสาวดังขึ้นมา เมื่อชอว์ประคองโอบเอวบางของเธอเดินเคียงข้างเข้ามาพร้อมกันในห้อง ห้องนอนที่มืดมิด ทำไมนะเขาถึงหงุดหงิด ยายเด็กนี่นอนหลับไปแล้วเหรอเนี่ย เด็กน้อยจริงๆเขายังไม่กลับบ้าน ทำไมไม่คิดจะรอเขาบ้างเหรอไง...ชักโมโหขึ้นมานิดๆแล้ว พึ่บ! ไฟบางดวงถูกเปิดขึ้น ในห้องนอนที่มืดมิดมีแสงสลัว ผู้เข้ามาใหม่ไม่ได้ขยับไปยังเตียงนอนใหญ่ในทันที “มีใครนอนอยู่บนเตียง...” “เตียงไม่ว่างก็ไปที่โซฟาก็ได้” หญิงสาวที่ถูกพามากระพริบตามองชอว์อย่างเหลือเชื่อ “ถ้าเธอมีปัญหาจะกลับไปก็ได้ แต่อย่าโวยวายให้รำคาญ เพราะฉันเป็นคนมีความอดทนต่ำ หน้าที่เธอคืออะไรจำไว้แค่นั้น แต่ฉันให้โอกาสถ้าอยากจะสละสิทธิ เพียงแต่อย่าทำให้ฉันเสียเวลาที่จะเรียกคนอื่นแทน” พรึ่บ! ชุดรัดรูปถูกเลื่อนลงแทบเท้าในทันที คำตอบของหล่อนหลังสิ้นเสียงคำพูดของเขา ชอว์ยกยิ้มมุมปาก และทั้งสองก็พากันไปนัวเนียคลอเคล้ากันที่โซฟาตัวยาว ชอว์เปลือยเปล่านั่งทอดกายอยู่บนโซฟาปล่อยให้เธอคนนั้นดูดดึงรั้งดื่มกินเนื้อผิวที่แข็งดั่งหินผาตามใจชอบ จ๊วบ! จ๊วบ ชอว์แหงนศีรษะพิงพนักครางออกมาเมื่อเธอเป็นพวกมืออาชีพ ลิ้น ปากเธอขยับไปทั่วร่างกายเขา ไม่บ่อยนักที่เขาจะให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายนำ “ซี๊ดดดด เก่งมาก...” ชอว์แกล้งชมเสียงดัง เขาหวังผลไปกับคนบนเตียงนอนมากกว่า หนูอัญตื่นแล้ว...แม้จะห่างกันหลายเมตรแต่เขาก็รับรู้ได้ว่า เธอรู้สึกตัวแล้ว โอ้ววววว ชอว์ครางออกมาเสียงดังมากขึ้น เมื่อโพรงปากร้อนของเธอตรงหน้าครอบครองแท่งเนื้อร้อนผ่าวที่ขยายตัวคับปาก แต่เธอใช้ได้มากๆเพราะเธอรู้ว่าต้องทำแบบไหนผู้ชายถึงจะมีความสุข เธอขยับดูดรั้งจนแก้มตอบและดูดของเขาเข้าไปได้ลึกมาก เสียงครางบ่งบอกว่าสุขกายของชอว์ดังอย่างต่อเนื่อง หนูอัญที่ต้องพยายามนอนนิ่งอยู่บนเตียงเริ่มกรุ่นโกรธแต่เธอก็ต้องเก็บไว้ในใจ เธอไม่ได้โกรธที่เขามีผู้หญิง แต่ที่เธอโกรธเพราะเขาตั้งใจมาทำเรื่องอุบาทว์ให้เธอได้เห็น อสูรตนนี้ร้ายกาจจริงๆ ที่ใช้วิธีนี้กับเธอ แล้วเธอจะต้องทำเป็นหลับต่อไป...ต่อไปและ ต่อไป ไม่งั้นเขาจะยิ่งย่ามใจ ซี๊ดดดด “แรงอีก อ้าร์รรรร ดีมาก เสียวมาก เก่งมาก...” ชอว์แกล้งเสียงดัง ผิดวิสัยเขาที่ปกติเขาจะไม่บรรยายก็แค่ครางตามปกติของผู้ชาย “ขึ้นมาเถอะ” ชอว์เอ่ยบอกเพราะเขาต้องการจะเสียน้ำแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หญิงสาวอกอึ๋ม สะโพกเย้ายวน เธอเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา แต่ภาพแบบนี้เขาเห็นจนไม่มีอะไรตื่นเต้นอีกแล้ว แต่ ณ เวลานี้เขาก็แค่ต้องการปลดปล่อยตามประสาผู้ชาย แคว่กกก ชอว์สวมเกราะป้องกัน และให้เธอขึ้นมานั่งคร่อมกลีบสาวค่อยๆแยกออกและกลืนกินเขาไปทีละนิด อาร์รรรร เสียงร้องจากเรียวคอเล็ก ร่องสาวตอดรัดเขาทันที ชอว์ครางออกมาอีกครั้ง “แน่นมาก” “เพื่อนายค่ะ...” พึ่บ พับ พึ่บ พับ หญิงสาวขยับร่างขย่มใส่ชอว์อย่างไม่มีออมแรง เสียงเริงสวาทดังก้องคับห้องนอน อาร์รรร ซี๊ดดดด เฮ่อ เฮ่อ พรึ่บ! หนูอัญผลุบลุกนั่งอย่างโมโหเมื่อพวกเขาทำเรื่องอุบาทว์ไม่เกรงใจเด็กอย่างเธอ แต่แล้วเมื่อเธอลุกขึ้นมาก็ต้องมาเห็นหนังสดที่เธอพยายามไม่ดูมาตลอดสิบนาทีที่ผ่านมา ชอว์แหงนหน้านอนปล่อยร่างกายให้หญิงสาวใส่เรี่ยวแรงได้ตามต้องการ แต่ดวงตาของเขากลับสบประสานกับดวงตาเบิกกว้างของหนูอัญที่มองมาทางนี้ ชอว์มอบรอยยิ้มพร้อมกับแววตากรุ้มกริ่มให้เธอไป “อุบาทว์” หนูอัญทำปากอ่านได้ตามนั้น แต่ชอว์จะเข้าใจคำด่าของไทยหรือไม่นั้นหนูอัญก็หาทราบได้ พรึ่บ! หนูอัญล้มตัวลงนอนอีกครั้งและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงในทันที ชอว์ยังคงค้างรอยยิ้มบนใบหน้า แม้เขาจะเสียวซ่านแต่ในสายตาเขากลับมีแต่ใบหน้าหญิงสาวที่นอนคลุมโปงบนเตียง ส่วนผู้หญิงที่กำลังขย่มเขาอยู่ตอนนี้เขากลับไม่สนใจเลยว่าเธอจะมีหน้าตาแบบไหน ชื่ออะไร แม้แต่สีผมเขาก็แทบไม่มอง เขาสนใจแต่สิ่งที่เธอกำลังทำ แม้วันนี้เขาจะไม่ออกแรงแต่หญิงสาวที่กำลังขย่มเขาก็มีความสุขไม่น้อย เชื่อเถอะ! แบบนี้เธอจะมีความสุขมากกว่าให้ เขาออกแรงเสียอีก “นายขา เสียวจังเลยค่ะ อาร์รรรร ของนายใหญ่มากๆ และทนมากๆๆเลยค่ะ” ชอว์ยิ้มออกมา ป่านนี้ยายเด็กนั่นคงนั่งสวดสาปแช่งเขาอยู่แน่ๆ ไม่เคยสนุกแบบนี้มาก่อนเลย...ชอว์คิดในใจ “แรงอีก...เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ” มือเรียวยาวเข้ากอบกุมบีบเคล้นอกอวบเร่งกระตุ้นให้หญิงสาวออกแรงมากขึ้น ซี๊ดดดด ชอว์ครางออกมา กรามแกร่งขบกัดแน่นเมื่อเขาใกล้ถึงจุดปลดปล่อยรวมถึงเธอด้วยเมื่อร่องสาวตอดรัดเขาแน่นขึ้น กรี๊ดดดดดดดด พรึ่บ! หนูอัญออกมาจากผ้าห่มเมื่อเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น แต่ดวงตากลมต้องเบิกกว้าง เพราะเข้าใจว่าหล่อนคนนั้นกำลังจะตายแล้วมั้ง แล้วมันคือะไร...เมื่อสภาพของหล่อนก็ยังหายใจอยู่ พรึ่บ! หนูอัญนอนลงอย่างรวดเร็วเมื่อชอว์หันไปมองเธออีกครั้ง “กลับไปได้แล้ว” “ห๊า! แค่นี้เหรอคะ ดิฉันยินดีอยู่ต่อดูแลนายทั้งคืนนะคะ” “ไม่ต้อง แต่งตัวและกลับไปซะ คนของฉันรออยู่ข้างนอก” หญิงสาวไม่พอใจแต่ก็ไม่อาจขัดคำสั่งได้ เธอจึงขยับและแต่งตัวออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ส่วนชอว์เดินเปลือยเข้าห้องน้ำ เขาชำระล้างคราบกลิ่นผู้หญิงคนนั้นออกจนหมดสิ้น เขาเช็ดตัวจนแห้งและเดินออกมาจากห้องน้ำแบบเปลือยเปล่าเดินผ่านเตียงนอนที่ยังมีร่างบางอยู่ใต้ผ้าห่มดังเดิม ชอว์สวมชุดนอนและกลับขึ้นเตียง พึ่บ! เขาดึงผ้าห่มออก เจอร่างบางที่นอนหลับตานิ่ง แต่ดูยังไงก็ไม่ใช่การหลับตาเพื่อนอนหลับ ชอว์นอนตะแคงและพยุงตัวไว้ด้วยไหล่กำยำ “เมื่อกี้พูดอะไรเหรอ” “เปล่า ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น” “แต่ฉันเห็นว่าหนูอัญพูดอะไรสักอย่าง” “เค้าด่าต่างหาก” ชอว์ยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี “อยากมีความสุขแบบผู้หญิงคนนั้นมั้ย” “ห๊า! เมื่อกี้หล่อนมีความสุขเหรอ คิดว่ากำลังจะตายเสียอีก” ฮาฮา​ฮา ชอว์หัวเราะออกมา “อย่าบอกนะว่าหนูอัญไม่รู้จักเซ็กส์” “แน่นอนเค้าต้องรู้จักสิ เขาเรียนจบมัธยมปลายแล้วนะ” “ทฤษฎีไม่ได้เศษเสี้ยวกับปฎิบัติหรอกนะ” “ไม่ต้องมาหลอกล่อเค้า ไม่ย๊ะ ไม่มีทาง...” “ก็ตามใจ...ช่วงนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ” พรึ่บ! ชอว์ล้มตัวลงนอน อย่างไรแล้วหนูอัญก็ปลอดภัย เมื่อเขาได้ปลดปล่อยความต้องการไปแล้วก็พอระงับอารมณ์ตัวเองไว้ได้บ้าง แต่ที่เขาต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอแท้ๆ ถ้าเขาไม่หาผู้หญิงมาบำบัดปลดปล่อยเขาต้องถูกเธอเย้ยหยันเรื่องกลืนน้ำลายตัวเองแน่ๆ “อะไรนะ! พูดแบบนี้หมายความว่า...ยังมีอีกเหรอแบบนี้!!” ชอว์ไม่ตอบแต่นอนหลับตา ร่างใหญ่กับร่างบอบบางนอนเบียดกันบนเตียงกว้าง เมื่อชอว์ตั้งใจขยับเบียดนอนติดหนูอัญหมอนก็หนุนใบเดียวกับเธอ ซึ่งเธอก็ไม่อาจขยับถอยออกไปไหนได้แล้วเพราะเธอนอนริมขอบเตียงมากแล้ว และเมื่อชอว์ไม่ตอบและดูเหมือนเขาจะต้องการพักผ่อนปิดกั้นบทสนทนาระหว่างกัน ดวงตากลมหลี่ลงเมื่อมองพื้นที่เตียงฝั่งด้านเขาที่เหลือเฟือให้คนอีกสองสามคนนอนได้อย่างสบายเลย แล้วทำไมต้องมาเบียดเธอแบบนี้ด้วยเล่า... อ๊ะ! ซีหยุดชะงักเมื่อเห็นเงาตะคุ่มๆใต้ต้นไม้ใหญ่ ทำให้เขาที่กำลังตรวจตราพื้นที่ตามปกติ เปลี่ยนมาเพ่งสายตาไปยังจุดนั้นทันที เมื่อความมืดโรยราลงมายิ่งทำให้เขาไม่แน่ใจว่าคืออะไร แต่ที่แปลกใจเงานั้นกลับนิ่งสนิทไม่ไหวติง ซีเลื่อนมือจับอาวุธที่พกประจำไว้แน่น พรึ่บ! หนูอัญผงกศีรษะขึ้นมาทันที ดวงตากลมโตมองไปยังซีไม่มีไหวติงหรือหวั่นเกรงใดๆ “เธอนั่นเอง เกือบตายแล้วไม่ละ!!” หนูอัญไม่ได้ตอบกลับใด หันกลับมามองไกลไปข้างหน้าที่ความมืดมีมากกว่าความสว่าง “ทำไมไม่กลับเข้าไปข้างในครับ มืดแล้วนะ” “ถ้านั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคืนจะได้มั้ย” ซีมุ่นคิ้วทันที แต่แล้วเขาก็คลายหัวคิ้วลง เจ้านายเขาใจร้ายกับเธอมากเลย เธอคงเสียใจกับสิ่งที่เจ้านายทำมาในช่วงหลายวันมานี้มากสินะ เป็นใครก็ต้องเสียใจ ทำไมนะถึงไปหลงรักผู้ชายแบบเจ้านายเขาได้แล้วจะปลอบใจอย่างไรละ ความสงสารเห็นใจที่ซีมีให้หนูอัญเอ่อท่วมท้นในทันที ก็เธอคนนี้ยังเด็กไม่แปลกที่จะเป็นแบบนี้ เจ้านายเขามีหน้าตาที่ทำให้สาวๆเหลียวหลังได้อยู่แล้ว...ทั้งหมดก็นั้นก็เป็นสิ่งที่ซีคิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว หนวกหู จะนอนก็นอนไม่หลับ และวันๆก็ให้อยู่แบบกินๆนอนๆ เบื่อจะตายอยู่แล้ว...แต่ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่หนูอัญคิดอยู่ มาตลอดหลายวันนี้ และเป็นสาเหตุให้เธอต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ ณ สถานที่เดียวกัน เวลาเดียวกัน คนที่กำลังเอ่ยถามสารทุกข์สุขดิบกันคุยกัน และสิ่งที่พวกเขาคิดอยู่ในใจ “คงนอนไม่ค่อยหลับสินะ” ซีนั่งชันเข่าลงตรงหน้าหนูอัญและเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเวทนา หนูอัญเงยหน้ามองซีและกระพริบตาถี่ๆ เธอไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่จู่ๆที่ซีเอ่ยพูดขึ้นมาเป็นสิ่งที่เธอกำลังประสบพบเจออยู่จริง หนูอัญจึงพยักหน้ารับก็ใครจะนอนหลับได้ละ เสียงครวญครางกรีดร้องยังกับเปรตขอส่วนบุญดังออกมาแบบนั้น บางครั้งเธอเผลอหลับไปยังต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงกรีดร้องของผู้หญิงในแต่ละคืน โอ้ยยยย!!! ห้าคนห้าคืนไม่ซ้ำหน้ากันเลย ผู้หญิงบนโลกนี้ช่างมีเยอะแยะเหลือเฟือจริงๆ