[ 13 ] สาธารณรัฐอามันต์ซาร์ดิเนีย [1/2]

“สาธารณรัฐอามันต์ซาร์ดิเนีย” หนูอัญเอ่ยตามคำพูดของชอว์ “เคยได้ยินมาก่อนมั้ย” ชอว์ถาม และได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้า ชอว์จึงพูดต่อ “เรียกสั้นๆว่า ประเทศอามันต์ จะว่าเป็นประเทศใหม่ก็ได้เพราะประเทศนี้มีอายุหนึ่งร้อยห้าสิบปี การปกครองยังเป็นแบบกษัตริย์ กษัตริย์องค์ปัจจุบันคือลำดับที่สอง เรียกท่านสั้นๆว่าท่านคารามาสตอนนี้พระองค์มีพระชนมายุแปดสิบกว่าพรรษา ทรงมีบุตรชายสองคนแต่ตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวที่เป็นพี่ชายแต่หาได้เป็นรัชทายาทไม่...” “ไม่เข้าใจค่ะ ทำไมจู่ๆคุณถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เกี่ยวอะไรกับเค้า” “เกี่ยวมากเลยละ เรื่องนี้ค่อนข้างยาว แล้วฉันจะค่อยๆเล่าให้หนูอัญฟัง อีกสามวันพวกเราจะต้องเดินทางไปที่นั่นด้วยเหตุผลสองประการ ประการแรกเพื่อไปร่วมงานเฉลิมฉลองกับการประกาศเป็นเอกราชตั้งตนเป็นประเทศครบหนึ่งร้อยห้าสิบปี ประการที่สองเป็นเรื่องภายในที่ฉันได้รับการว่าจ้างมา” “ค่อยๆเล่า เรื่องยาวมาก....” หนูอัญพึมพำอย่างเซ็งๆ ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่อยากรู้จะได้มั้ย เธออยากกลับบ้าน บ้านจริงๆของเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณปู่คุณยายจะเป็นอย่างไรบ้าง ชอว์หลี่ตาพยายามมองใบหน้าที่จู่ๆก็เศร้าขึ้นมาเสียอย่างงั้น “เป็นอะไรไป” หนูอัญไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคนถาม แม้เธอจะเป็น ‘สิ่งมีชีวิตที่เกิดจากความเกลียดชังและไม่ตั้งใจ’ ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ก็จริงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าเธอไม่มีมันแล้วเธอจะต้องตายเสียหน่อย ในเมื่อเธอมีคุณปู่กับคุณยายที่รักเธอ หนูอัญไม่รู้จะเริ่มอย่างไร ดูแล้วเขาก็ไม่น่าจะเป็นพวกมีพ่อมีแม่หรอก นิสัยแข็งกระด้างเหี้ยมโหดแบบนี้และคงเป็นพวกที่ไม่เคยมีความรักหรือได้รับความห่วงหาอาทรจากใครจริงๆ และเผลอๆ เธอคงเป็นตัวประกันคนแรกในชีวิตเขาแน่ๆ ถึงได้ไม่รู้วิธีที่จะปฎิบัติตัวต่อตัวประกันว่าชาวบ้านเขาทำกันแบบไหน ไหนบอกว่ามีจรรยาบรรณทั้งๆที่ของที่ตามหาไหนบอกว่าได้มาแล้ว แล้วยังไม่ยอมปล่อยตัวเธออีก คำพูดและการกระทำขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง ถ้าแบบนี้เธอจะหนีเธอก็ไม่ผิดอะไรแล้ว เพราะจะว่าไปเขาผิดสัญญาผิดจรรยาบรรณก่อนแท้ๆ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!!! สิ่งที่หนูอัญสรุปได้ในที่สุด “เค้ากำลังคิดว่า คุณติดค้างไอศกรีมอยู่” เฮ้ยยยย “ฉันคิดว่าหนูอัญกำลังคิดถึงและเป็นห่วงคนที่เมืองไทยเสียอีก” “นั่นก็ด้วย ทำไงดีละ เค้าคิดถึงคุณปู่กับคุณยายจริงๆแหละ” ชอว์ยิ้มออกมาทันที “แล้วตอนนี้อุ่นขึ้นบ้างเหรอยัง” หนูอัญกระพริบตาถี่ๆ อีกครั้ง เธอลืมไปได้ไงเนี่ย เธอสวมแต่ชุดชั้นในอยู่ในอ้อมกอดเขาอยู่นะ!!! ควับ!!! แต่เมื่อเธอจะผละออกกลับไม่ง่ายดั่งใจหมาย และจู่ๆเขาก็เปลี่ยนเรื่องไปเสียอย่างงั้น “ปล่อยเค้านะ!” “ไม่สนใจเรื่องอย่างว่าบ้างเหรอ” “เรื่องอย่างว่า หมายถึงเรื่อง...” หนูอัญครุ่นคิดไม่นานดวงตากลมก็เบิกกว้างขึ้น “ไม่ เค้าไม่สนใจ” “ทำไมถึงไม่สนใจ บอกเหตุผลดีๆมาสักข้อ” “ชีวิตคนเรามีอะไรให้ทำตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมเค้าต้องมาเสียเวลากับเรื่องอย่างว่าด้วย” พรึ่บ! ชอว์ดึงหนูอัญให้ห่างจากแผ่นอกที่เธอซุกหน้าซุกตัวอยู่มาสักพัก เพื่อที่เขาจะได้มองเห็นหน้าเธอชัดๆและจับกระแสแววตาเพื่ออ่านความรู้สึกของเธอ ทั้งๆที่เขามีเจตนาในตอนแรกว่าจะเอาเรื่องอย่างว่ามาแลกเปลี่ยนกับเธอสักหน่อย เพื่อให้เธอได้โทรศัพท์กลับไปคุยกับคนที่เธอคิดถึงอยู่ตอนนี้ แต่ไหงเขากลับขุ่นเคืองกับเหตุผลของเธอเสียอย่างงั้น “ความรู้สึกเมื่อคืนที่หนูอัญได้รับ มันเรียกว่าเสียเวลามั้ย” หนูอัญไม่ตอบแต่หลบสายตาสีเทาที่จ้องเธอยังกับต้องการสะกดเธอไว้ ชอว์พยายามระงับความขุ่นเคืองไว้ เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาเลยว่า หนูอัญทำให้เขาเสียความมั่นใจไปเลยที่จู่ๆเธอก็เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอเป็นเรื่องเสียเวลาทั้งๆที่เขาทุ่มแรงกายไปกับเธอไม่น้อย “ตอบ!” ชอว์เสียงดังขึ้นจนเหมือนจะเป็นการตวาดกลายๆ หนูอัญสะดุ้งและเกร็งไปทั้งเนื้อทั้งตัวทันที หนูอัญมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว แต่คำตอบนั้นเธอรู้ว่าพูดมันออกไปไม่ได้แน่นอน “เค้าจำไม่ได้แล้ว...” /// คำตอบแบบนี้ไม่โง่ทีเดียวแต่ก็ไม่รู้ทำไง เธอรู้ว่าไม่เกินสองนาทีเธอต้องขาดทุนร่างกายอีกแน่ๆ แต่ก็ยังดีกว่าคำตอบที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ เพราะแบบนั้นเธอคงหมดสิ้นลมหายใจแน่ๆ ชอว์ยิ้มออกมาในทันที แม้ไม่ใช่สิ่งที่คาดหวังแต่ก็ไม่เลวร้ายนัก “งั้นเรามาลองทบทวนความทรงจำกันใหม่แล้วกัน” ชอว์กระชับวงแขนมากขึ้นจนใบหน้าหนูอัญเลื่อนเข้ามาใกล้เขามากจนลมหายร้อนเป่ารดกัน “ถอดเสื้อให้ฉันสิ” หนูอัญหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่เธอก็ไม่อาจขัดคำอ้อนวอนกึ่งคำสั่งนั้นได้ ชอว์รั้งรออย่างใจเย็นจนเสื้อเชิ้ตสีเข้มถูกดึงออกไปจากร่างกำยำ เผยแผ่นอกเปลือยน่ามองยิ่งนัก และเขาก็ยกฝ่ามือเล็กขึ้นมาวางบนแผ่นอกเปลือยของตน ฝ่ามือเธอร้อนผ่าวจนเขารับรู้ได้เช่นกัน “รู้สึกอย่างไรบ้าง” “แข็ง” ชอว์ยิ้มขันออกมา หนูอัญหมายถึงว่าเนื้อบนแผ่นอกเขาแข็งแรง ชอว์เลื่อนมือไปยังตะขอบราและปลดมันออก หนูอัญหายใจแรงขึ้น แต่เธอน่าจะชินได้แล้วนะยามอกเต่งตึงของเธอประจักษ์ต่อสายตาเขามันบ่อยครั้งมากแล้ว ชอว์รู้สึกดีมากขึ้นเมื่อตอนนี้หนูอัญไม่เขินอายต่อสายตาเขาสักเท่าไหร่แล้ว นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ เขาอยากให้เธอมองและไว้ใจเขาเหมือนไว้ใจตัวเอง เขาอยากให้เธอรู้สึกว่าร่างกายเธอเป็นของเขาและหัวใจเธอด้วยที่เธอควรคิดว่ามันควรมีแต่เขาเท่านั้น ไม่เคยเลยที่เขาจะอยากให้ผู้หญิงมาหลงรัก...แต่สำหรับหนูอัญเขาอยากให้เธอหลงรักเขาจริงๆ...ใครจะเชื่อว่าอสูรร้ายอย่างเขาจะคิดแบบนี้ในเวลาเพียงไม่กี่วันที่ได้ใกล้ชิดเธอคนนี้ ชอว์วางมือเรียวยาวบนเนินเนื้ออกเต่งตึงนั้นและบีบเคล้นเบาๆ เสียงครางเล็กๆดังออกมาจากลำคอขาว เขาไม่ได้ตาบอดร่องรอยเก่ามากมายบนเนินอกยังชัดเจนมาก และมันก็กระตุ้นเร่งเร้าอารมณ์เขาอย่างมาก “เนียน นุ่มมือมาก” ชอว์บอกความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงให้เธอได้รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรยามที่ได้สัมผัสเธอ “...และนับวันจะทำให้ฉันหักห้ามใจได้ยากขึ้น” “เค้า ยัง เด็ก อยู่...” ชอว์ไม่มีคำพูดใดๆ เพราะหนูอัญเป็นคนไทย สังคมประเพณีของเธอกับเขามันต่างกันมากเธอไม่ผิดและเขาเองก็ไม่ผิดเช่นกัน กับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้... ชอว์ดึงใบหน้าหวานให้เข้ามาใกล้และมอบจูบเร้าร้อนดูดดื่มให้กับเธอในทันที หนูอัญเผยอปากเปิดทางให้กับลิ้นร้ายกาจอย่างง่ายดาย ร่างกายเธอตอบรับการกระทำของเขาและเธอก็ไม่ขัดขืน เพราะหัวใจเธอรู้ดีว่าชอว์จะไม่เกินขอบเขตที่เขารับปากเธอไว้ และอีกอย่างร่างกายเธอก็ชอบความรู้สึกแบบนี้มากแล้วใยจะปฎิเสธขัดขืนไปทำไม ความคิดของหนูอัญช่างไร้เดียงสายิ่งนักเธอเป็นคนพออกพอใจและยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ง่าย หนูอัญจึงเปรียบได้กับคนที่ไร้ซึ่งสิ่งที่ปราถนาและแสวงหา ความรู้สึกและคิดแบบนี้ก็ไม่ต่างกับดาบสองคมที่มีทั้งคุณและโทษ โชคชะตาก็ได้แต่หวังว่าชอว์จะเล็งเห็นและเข้าใจในจุดนี้ของหนูอัญ เมื่อเขาเห็นและเข้าใจเขาก็จะได้หาทางแก้ไขให้ถูกจุดถูกวิธี ไม่อย่างงั้นโชคชะตาก็ไม่อาจช่วยเหลือให้เขาสมหวังในสิ่งที่ต้องการและรอคอยอยู่ได้แน่ๆ ชอว์ค่อยๆผละออกจากการดูดดื่มความหวานในโพรงปากที่เจ่อบวมและแดงอีกครั้ง “ชอว์...” หนูอัญครางเรียก “จะทำแบบเมื่อคืนอีกจริงๆเหรอ...” “หนูอัญไม่อยากให้ทำเหรอ” หนูอัญส่ายหน้า เธอไม่ได้รังเกียจที่เขาจะทำมันอีก แต่เธอแค่รู้สึกว่าเธอต้องขาดทุนร่างกายให้เขาอีกต่างหาก แผลเก่ายังไม่ทันหาย แผลใหม่ก็จะเกิดขึ้นอีกแล้ว “แค่อยากขอให้เบาๆหน่อย ตัวเค้าจะลายเป็นตุ๊กแกอยู่แล้ว” ชอว์ยิ้มกว้างเผยฟันขาวทันที ‘น่ารัก’ “น่ารักตรงไปตรงมาแบบนี้ คงต้องเพิ่มความก้าวหน้าอีกสักหน่อย เพราะคนอย่างฉันไม่อยากผิดสัญญาเรื่องไอศกรีม” หนูอัญสั่นสะท้านไปทั่วร่างเกือบเปลือยเปล่าของตน เมื่อชอว์คืนกลับเรียวลิ้นเข้าสู่โพรงปากเธออีกครั้ง ฝ่ามือร้อนลูบไล้แผ่นหลังเนียนกระตุ้นให้ขนอ่อนตามร่างบางลุกตั้งชัน ในใจก็ร้องบอกว่ามันจะไม่จบในแบบเมื่อคืนนี้แน่นอน แต่เธอต้องเชื่อเขาเพราะถ้าเธอเชื่อแบบนั้นมันก็จะเป็นแบบนั้น อื้ม! หนูอัญอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกเมื่อลิ้นเล็กของตัวเองถูกคนตัวโต กว่าดูดดื่มหลอกล่อเข้ามาโพรงปากของเขาไปอย่างดาย ชอว์กักขังเรียวลิ้นเล็กไว้พร้อมกับสูบดูดดื่มความหวานไม่หยุด จนหนูอัญคิดว่าตัวเองจะหายตัวไปและสลายเข้าไปในโพรงปากอสูรเสียแล้ว เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ลมหายใจร้อนถี่แรงเหนื่อยเพลียดังออกมาทันทีที่เรียวลิ้นเล็กได้รับอิสระ ชอว์ยังไม่ผละไปไหน เขายังป้วนเปี้ยนไม่ยอมห่างเรียวปากแดงอิ่มนั้น เรียวลิ้นหนาโลมเลียไม่ห่างไปไกล เพียงแต่เขาให้เธอได้หายใจหายคอบ้างก็เท่านั้น หมับ! แต่เมื่อชอว์คิดว่าออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายหนูอัญมากพอแล้ว เขาก็ยังอยากจะดูดดื่มเธอต่ออีกสักหน่อย แต่เจ้าเด็กตัวดีก็กัดริมฝีปากเขาเสียซะงั้น หมับ! ชอว์หรือจะอับจนกับลูกไม้เด็กๆแบบนี้ เรื่องความเจ็บปวดแค่นี้มันเล็กน้อยจนเขาแทบไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ชอว์จึงไม่แยแสกับการกระทำนั้น เขาดูดรั้งริมฝีปากเล็กและดุนดันลิ้นออกมาโลมเลียริมฝีปากเธอไม่หยุด ในขณะที่ฝ่ามือเลื่อนมาบีบเคล้นเนินเต่งตึงตามสันดานดิบของเขา อ้าร์รรรร หนูอัญจำต้องปล่อยริมฝีปากเขา เมื่อเขารุนแรงกับเธออย่างกับแกล้งกัน สองแขนของเธอต้องโอบรอบคอเขาไว้ เมื่อเขาเริ่มตะกละตะกลามใส่เธออีกแล้ว อื้มมมม ลิ้นร้ายเลื่อนลงมา เขาเลียรอยแดงที่เกิดจากไอร้อนของกระสุน เขาลากลิ้นไล้ไปมาบริเวณนั้นนานกว่าตรงอื่นๆ นี่เหรอยาที่เขาบอกว่าจะกลับมาทาให้เธอ จ๊วบ จ๊วบ อื้มมมมม อ่อนโยนกับเธอหน่อยไม่ได้เหรอไง เสียงดูดรั้งเกิดขึ้นดังขึ้นหนักขึ้นเรื่อยๆ “ชอว์....” หนูอัญครางออกมา หมึบ! มือเล็กเลื่อนมากเกาะดึงเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ดูจะยาวขึ้นมาจากเดิมอีกนิด ฝ่ามือเรียวใหญ่เลื่อนมาประคองแผ่นหลังเนียนไว้เมื่อเธอแหงนหน้าเพื่อหายใจ ยิ่งเปิดทางให้เขาซุกใบหน้ากับความเต่งตึงมากยิ่งขึ้น จุ๊บ จ๊วบ ชอว์ดูดกัดยอดเกสรที่แข็งชูชันอย่างบ้าคลั่ง ปลายลิ้นหยอกล้อกวัดแกว่งยอดเกสรทั้งสองสลับไปมา “ชอว์...” หนูอัญเสียวซ่านจนเธอรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ใจกลางลำตัว และเธอก็รับรู็ถึงตัวตนของเขาที่ขยายพองตัวเบียดเสียดสีเธออย่างจงใจ เธอรู้สึกได้ทั้งๆที่เขายังสวมกางเกงอยู่แท้ๆ “ชอว์พอเถอะ...ได้โปรด” “เสียวมากเหรอ” หนูอัญพยักหน้ารับ ชอว์เกลี่ยเส้นผมสลวยดำยาวไปไว้ด้านหลังจนหมด “เสียวมากก็ปล่อยออกมาเหมือนเมื่อคืน...เข้าใจมั้ยเด็กดีของฉัน” แต่ครั้งนี้หนูอัญส่ายหน้า “ทำไมละ” ชอว์ถามอย่างใจเย็น “เค้ารู้สึกโง่มากขึ้น หลังจากที่เค้าเสียวมาก คุณกำลังดื่มกินความปราดเปรื่องของเค้าใช่มั้ย” ชอว์ยิ้มกว้างเผยฟันขาวอีกครั้ง ช่วงเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่ในสมองเธอคิดอะไรอยู่กันละเนี่ย “แล้วไม่ดีเหรอ ฉันจำได้ว่าหนูอัญไม่ต้องการมันไม่ใช่เหรอ ความปราดเปรื่องนั่น ให้ฉันช่วยเถอะนะ” หลอกกินเด็กชัดๆ หนูอัญคิดอยู่ในใจ “งั้นก็เบาๆหน่อย เขาเจ็บและช้ำไปหมดแล้ว” “รุนแรงไปเหรอ” หนูอัญพยักหน้า วงแขนโอบรอบคอแกร่งไว้มั่น “งั้นเอางี้มั้ย ฉันจะให้ความปราดเปรื่องคืนไปบ้าง” หนูอัญเอียงคออย่างไม่เข้าใจ “ไอศกรีมเนื้อสด” หนูอัญมุ่นคิ้วไม่เข้าใจ “ช่วยฉันถอดกางเกงสิ” พรึ่บ! ชอว์บอกพร้อมปล่อยตัวหนูอัญให้ยืนด้วยขาของตัวเอง อุ้ย! หนูอัญเหมือนจะเข่าอ่อน แต่ชอว์ก็คว้าเธอไว้ได้ทัน และเขาก็จัดการกางเกงตัวเองออกไปด้วยตัวเขาเอง เผยแท่งเนื้อที่หนูอัญเห็นมาบ่อยครั้ง แต่เรื่องนี้เธอไม่ชินเลย แก้มเธอจึงแดงปลั่งและร่างกายเธอก็ร้อนแปลกๆและที่สำคัญคือใจกลางสาวเปียกชื้นหนักขึ้นกว่าเดิม ร่างกายผู้หญิงและร่างกายผู้ชายดึงดูดกันเสมอสิน่า