[ 15 ] แผนการณ์ [1/3]

หนูอัญนั่งหน้าบอกบุญไม่รับ รั้งรอคนที่บอกให้เธอมารอ นมก็ดื่มแล้วตามคำสั่ง เขาก็ยังไม่มาสักที เรื่องงานในอาชีพของเขาเธอไม่อยากรู้นักหรอก แต่ชีวิตเธอต้องเจอเรื่องอีกมากแน่ๆ ถ้าเธอยังติดแหง็กอยู่กับเขา ในขณะที่หนูอัญนั่งรอคนที่เธออยากสอบถามและคุยด้วย เวลาที่ผ่านไปหนูอัญก็ครุ่นคิดหาทางออกที่จะหนีให้พ้นจากเขา ในขณะคนที่เธออยากจะหนีก็กำลังวางแผนทบทวนและตรวจตราหาช่องโหว่ของแผนการณ์ที่จะทำให้เธอได้อยู่กับเขาไปตลอดชีวิตแบบหนีไม่ได้ และมีแต่คนที่ตายแล้วเท่านั้นที่เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ ผลั๊วะ! “มีอะไร” ชอว์เดินเข้ามาห้องนอนและทรุดนั่งลงบนโซฟาตัวยาวข้างกายร่างบางที่นั่งอยู่นานแล้ว “คุณจะยึดประเทศอามันต์เหรอ” ชอว์นิ่ง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที เรื่องนี้เขาไม่เคยบอกใครมาก่อน มีแต่ตัวเขาเองที่รู้เรื่องนี้ เขาคิดจะทำเพราะเขาเห็นช่องทาง และสิ่งที่เขาบอกหนูอัญไปมันแค่นิดเดียว เธอต้องได้รับข้อมูลอะไรเพิ่มมาอีกแน่ๆ ถึงสามารถปะติดปะต่อเรื่องได้ไกลถึงเพียงนี้ สงสัยเขาจะคืนน้ำความปราดเปรื่องให้เธอมากเกินไปเสียแล้ว จนทำให้รู้สึกว่าเธอได้เข้ามานั่งอยู่ในใจและในสมองเขาเสียแล้ว “หนูอัญเห็นหนทางที่ฉันจะทำแบบนั้นได้เหรอ” ชอว์ใจเย็นถามกลับอย่างไม่ตกใจ “จริงด้วย! ชอว์...กำลังจะทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ งั้นปล่อยเค้ากลับเมืองไทยได้มั้ย ได้โปรดเถอะ ชีวิตที่สงบสุขอยู่อย่างสบายเป็นชีวิตที่เค้าใฝ่ฝันไว้...นะนะนะ” เฮ้ยยยย!!! ชอว์ถอนใจอย่างแกล้งเซ็งๆ “ตอบคำถามมาก่อนสิ” “ตอนแรกเค้าก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ที่เค้ามั่นใจแล้วเพราะคุณไม่ตื่นตระหนกตกใจคำถามของเค้าเลย” ชอว์ยิ้มออกมาทันที “ฉันไม่มีนิสัยตกใจ ฉันติดนิสัยไม่ชอบให้ใครขัดใจ หักหลัง เสียมากกว่า” “คุณคิดจะทำเรื่องใหญ่มากไปมั้ย แต่ถ้าคุณจะทำก็ทำไปเถอะ แต่เค้าไม่เกี่ยวไม่ยุ่งด้วยนะ” ควับ!! อื้มมมมม!!! หนูอัญร้องเสียงดังอย่างตกใจ เมื่อร่างบางถูกดึงขึ้นมานั่งตัก “แล้วถ้าขาดหนูอัญไป เรื่องนี้ก็คงสำเร็จไปไม่ได้” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง กว้างมาก วิถีชีวิตเธอไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่! ไม่มีทาง! ความสงบสุขจ๋าอย่าจาก หนูอัญไปนะ! หนูอัญส่ายหน้าไปมายืนยันความตั้งใจเดิม แม้ใบหน้าเธอจะห่างจากอีกคนไม่มากนัก จนลมหายใจของเขาปะทะอยู่ที่ปลายจมูกเธอ ชอว์ยิ้มหลี่ตายามมองคนแก้มป่องตาแป๋ว ฮืออออ “ไม่ ไม่ เค้าไม่ร่วมมืออะไรทั้งนั้น และคุณก็บังคับเค้าไม่ได้ด้วย ก่อการร้ายเลยนะนั้นนะ” “ฟังให้ดีนะ! ท่านคารามาสอายุไม่น้อยแล้ว รัชทายาทก็ถูกลอบปลงพระชนม์แล้ว” “พี่น้อง ลุงป้าน้าอาคนอื่นเล่า” “เรื่องของพวกเขาสิ ตอนนี้ของสำคัญของประเทศอามันต์อยู่ในมือฉันแล้วสองอย่าง” ชอว์หลี่ตามองกำไลข้อมือบนข้อมือหนูอัญ และความลับอีกอย่างที่เขาไม่เคยบอกใครแม้แต่เธอ คนที่รู้ความนี้มีเพียงสามคนรวมตัวเขาแต่ตอนนี้เหลือเพียงสองคนเท่านั้น หมึบ! ชอว์คว้ามือเล็กไว้ เมื่อหนูอัญเข้าใจและเธอกำลังจะถอดออก “เค้าไม่อยากได้มันแล้ว” “แต่ฉันอยากให้หนูอัญใส่มันไว้ตลอดเวลา ห้ามถอดเข้าใจมั้ย!” หนูอัญทำหน้าเหมือนคนอยากจะร้องไห้ กระเพาะเธอเล็กนิดเดียว กินก็กินนิดเดียว ไม่จำเป็นต้องเอามาทั้งประเทศหรอก เธอก็ไม่อดตายแน่ๆ “ชอว์ ชอว์...” ไม่บ่อยที่หนูอัญจะขานเรียกชื่อเขา แต่ครั้งนี้เธอก็รู้ดีว่ามันไม่มีทางได้ผล ไหนๆเธอก็รู้เรื่องแล้ว ไว้ค่อยๆบอกเล่าขั้นตอนแผนให้เธอรู้เท่าที่จำเป็นแล้วกัน ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจเธอ แต่เขาเกรงว่าพอเธอรู้มากเธอจะไม่สบายใจนอนไม่หลับเอาเสียดื้อๆ ความไว้ใจที่มีต่อเธอเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว พรึ่บ! อุ้ย!!! หนูอัญร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อร่างกายถูกยกขึ้นสูงด้วยแขนกำยำ เขาเดินไปยังเตียงนอนและค่อยๆวางเธอลงพร้อมกับที่เขาโน้มกายลงมา ชอว์ประคองร่างตัวเองด้วยแขนหนึ่งข้างเพื่อไม่ให้ทิ้งน้ำหนักใส่เธอมากเกินไป ส่วนอีกข้างเขาเลื่อนไปด้านหลังและดึงอาวุธออกมา ครืดดดด ช่องหัวเตียงที่เก็บอาวุธถูกเปิดและปิดลงเมื่อเขาเก็บอาวุธแล้ว แบบนี้ก็หมายความว่าเธอกำลังจะขาดทุนอีกแล้ว ทุกวี่ทุกวันไม่เว้นให้หยุดพักบ้างเลย คนอะไรหื่นเอาโล่จริงๆ อสูร! ชอว์จับจ้องมองตากลมโตที่กำลังจะหลบตาเขา แต่ชอว์ก็ดึงใบหน้าหวานให้หันกลับมา คางมนถูกยึดไว้ ริมฝีปากหยักประกบปิดสัมผัสริมฝีปากอิ่ม หนูอัญตอบสนองกลับดูดดึงเรียวลิ้นร้ายที่ล้วงล้ำเข้าไปอยู่ในโพรงปากเธอ ชอว์ปล่อยให้เธอดูดดื่มเขา สองแขนเล็กยกโอบรอบคอแกร่งไว้ หนูอัญแทบไม่รู้ตัวเลยว่าสองสามวันหลังมานี้เธอมักจะเป็นฝ่ายรุกเขาเสมอ แม้เขาจะเป็นฝ่ายเริ่ม แต่เธอมักจะเร้าร้อนและตอบสนองกลับเขาอย่างเร้าร้อนในทันที เด็กน้อยของเขากำลังค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว และหน้าที่เขาคือต้องอย่าให้เธอรู้ตัวว่าเธอมีอะไรหลายอย่างไม่เหมือนเดิม “ชอว์...” เสียงครางเล็กๆ เล็ดรอดออกมาเมื่อจมูกโด่งไต่ดอมดมไปทั่วหน้า ปลายลิ้นร้ายโลมเลียกวัดแกว่งรอบใบหูเล็ก ร่างบางสั่นสะท้านเสียวซ่านจนต้องระบายออกมาด้วยเล็บทั้งสิบที่จิกลงบนไหล่แข็งแรง ถ้าชอว์ไม่ได้สวมเสื้อยืดสีเข้มอยู่ตอนนี้เนื้อผิวเขาคงมีรอยเล็บทั้งสิบของเธอแน่นอน “ยอมเหรอยัง” ชอว์หอบหายใจ เอ่ยถามเสียงพร่า แม้อารมณ์ความต้องการในตัวหนูอัญจะเตลิดไปไกลมาก แต่เธอก็ยังยืนยันไม่ให้เขาเลยเถิดไปมากกว่าที่เป็นมา แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาดึงความสนใจของเธอออกมาจากเรื่องของประเทศอามันต์ได้แล้ว “ม่าย...” เสียงคำตอบที่ไม่มั่นคงดังออกมา และชอว์ก็แค่พยักหน้า เขาทำตามสัญญาเสมอด้วยเหตุผลหลายๆประการ เขารู้สึกดีกับหนูอัญมากเขาจึงไม่อยากหักห้ามน้ำใจเธอ และเขาต้องการให้เธออยู่เคียงข้างเขาด้วยความเต็มใจจากเธอ เขาจึงต้องทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขา เขายินดีรอเธอ รอวันที่เธอพร้อมมอบทุกอย่างให้กับเขา ว่าแต่เธอจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าช่วงเวลาไม่กี่วันที่เธออยู่เคียงข้างเขา เธอกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลในกลุ่มลูกน้องเขาไปเสียแล้ว พรึ่บ! ควับ! เสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างกายชอว์และหนูอัญถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความร่วมมือจากทั้งสองฝ่าย “หนูอัญ รู้ตัวหรือไม่ว่าได้สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้กับฉันไม่น้อย” “สิ่งมหัศจรรย์ที่คุณทำให้เค้าเป็นคนติดเซ็กส์อย่างงั้นเหรอ” ฮาฮาฮา เสียงหัวเราะแรกจากชอว์ หนูอัญอดไมไ่ด้ที่จะต้องจับจ้องใบหน้าเขา อื้มมมมม หนูอัญร้องออกมา ก็ไม่มีอะไรมากเธอก็แค่เสียวเหมือนทุกๆวัน แต่เมื่อกี้นี้เขาก็แค่กดสะโพกแนบแท่งร้อนบนกลีบสาว และถูไถอย่างยอกเย้าในแบบที่เขามักจะใช้ยั่วยวนเธอ “ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น แต่เผอิญมันไม่ใช่ สิ่งมหัศจรรย์ที่ฉันหมายถึง คือฉันไม่ได้กระแทกใส่ผู้หญิงคนไหนมานานหลายวันแล้ว ตั้งแต่ฉันเสียน้ำให้กับ หนูอัญ...” “อี๋ววววววว พูดน่าเกลียดไม่อายปาก หยาบคายมาก” ชอว์ยิ้มจนนัยน์ตาเหยี่ยวเป็นรูปวงรี “พูดเรื่องจริงแท้ๆ เอาเถอะ! ว่าแต่วันนี้หนูอัญอยากได้แบบไหน บอกมาสิ...” หนูอัญหน้าแดง ตัวแดงอย่างเห็นได้ชัด “ตัวเค้าลายเป็นตุ๊กแก ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะสวมใส่กระโปรงสั้นๆได้อย่างแต่ก่อน” “ไม่เหมาะหรอกกระโปรงแบบที่ว่านั้น ใส่เสื้อผ้าแบบที่ฉันเลือกให้ดีแล้ว ร่างกายหนูอัญมีไว้ให้ฉันคนเดียวเท่านั้นได้มองและได้ชิม” หนูอัญเขินอย่างบอกไม่ถูก เธอถูกเขาแทะกัดกินไปทั่วจริงๆ เขาไม่ได้กัดกินเธอแต่แค่อกเต่งตึงหรือแค่กลีบสาวที่ไม่มีเวลาคืนสภาพปกติ ท่อนแขน ท่อนขาอ่อน น่อง เต็มไปด้วยรอยแดงจากริมฝีปากเขา เธอจึงต้องสวมแต่กางเกงขายาวเสื้อแขนยาวปิดแขนปิดคอทุกเมื่อเชื่อวัน