[ 19 ] หนี!!! [3/5]

“นายท่าน ท่านอุตส่าห์ออกตามหาเธอ ดูจากจำนวนคนที่ท่านพาติดตามมาด้วย เธอคงสำคัญกับท่านมาก แล้วทำไมท่านถึงไม่ดีกับเธอให้มากๆ...อื้ม!!!!” ควับ! “แกสั่งสอนฉันเหรอ” ชอว์คว้าบีบคอกาลิมอย่างเร็วและแรงโดยทันที นัยน์ตาแดงก่ำฉายออกไป เพราะกาลิมล้ำเส้นมากไป ไม่มีใครกล้าตัดพ้อสั่งสอนเขามาก่อน ชอว์พยายามจะข่มอารมณ์และย้ำเตือนตัวเองว่าเจ้าหนุ่มคนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครจึงปากดีเอ่ยคำพูดแบบนี้ออกมมา ซีและม่อนกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากเย็นและลุ้นว่าเจ้าหนุ่มนี้จะคอหักตายเสียก่อนจะได้บอกข้อมูลที่เจ้านายต้องการหรือไม่ “นายท่าน!!! ได้โปรดเถอะค่ะ อย่าทำอะไรลูกชายเราเลย ท่านอยากรู้อะไรพวกเราจะบอกทุกอย่าง...กาลิมบอกไปเดี๋ยวนี้ว่าแม่หนูคนนั้นพักอยู่ที่ไหน” มารดาอ้อนวอนร้องขอต่อชอว์ด้วยน้ำตานองหน้า และออกคำสั่งกับลูกชายที่หน้าแดงก่ำเพราะการหายใจกำลังเป็นไปอย่างยากลำบาก “ถ้าแกไม่ยอมบอก ฉันจะฆ่าคนของแกทีละคนเพื่อฆ่าเวลารอการตัดสินใจของแก เริ่มจากท่านพ่อของแก และแกเป็นคนสุดท้ายและต่อจากนั้นฉันก็จะเข้าเช็คกับโรงแรมทีละแห่งเพื่อหาเธอจนเจอ และบอกเธอว่าพวกแกถูกทรายกลบหน้าด้วยเหตุผลที่ช่วยเธอหลบหนีจากฉันมา...” กาลิมปากคอสั่นอย่างเจ็บใจที่ไม่อาจเอาชนะคนตรงหน้าได้เลย ชอว์กวาดสายตามองรอบห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่มีอะไรมากมายเน้นแค่เตียงนอนเพียงอย่างเดียว โรงแรมแถบนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้เพราะไว้สำหรับพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงรอเวลาประตูด่านเปิดที่จะข้ามไปรัสเซีย พรึ่บ! เสียงน้ำในห้องน้ำทำให้ชอว์เดินไปทรุดนั่งบนเตียงนอน สายตาจับจ้องมองไปทางประตูห้องน้ำ เขาละอยากเห็นสีหน้าของยายเด็กดื้อเงียบนี้เร็วๆ ยิ่งนัก เมื่อเห็นเขาแล้วเธอจะว่ายังไง ซู่ซู่ซู่ เสียงน้ำที่ไหลรดบนเส้นผมลีบเลียบไปตามรูปของศีรษะ หนูอัญอาบน้ำชำระร่างกายอย่างเต็มที่ในรอบสามวันที่ผ่านมา คนที่นี้อาบน้ำไม่บ่อยจริงๆตามคำบอกของชอว์ น้ำจืดมีความสำคัญอย่างมาก ต่างกับประเทศไทยจริงๆ หนูอัญใช้เวลาอาบน้ำอย่างไม่รีบร้อนทำให้ร่างกายที่สะสมความอ่อนล้ามาไม่น้อยค่อยๆสดชื่นจนรู้สึกได้ถึงความกระปรี้กระเปร่า ควับ! ผ้าขนหนูผืนพอเหมาะถูกดึงมาพันร่างบอบบางส่วนผืนเล็กเธอเอามาเช็ดเส้นผม เมื่อเธออาบน้ำจนพอใจแล้ว และอดไม่ได้ที่จะมองใบหน้าตัวเองในกระจก จะว่าไปเธอก็ดูคล้ำลงไปบ้าง อย่างว่าแหละแดดที่ไหนๆ ก็ทำให้ดำได้ทั้งนั้น ผลั๊วะ!!! ประตูห้องน้ำเปิดออก เท้าเล็กๆก้าวออกมาอย่างมั่นคงไม่รู้สึกถึงภัยที่มาถึงตัวเลยแม้แต่น้อย ผ้าขนหนูผืนเล็กบนศีรษะกับมือทั้งสองที่กำลังยี่ผ้าไปบนศีรษะเพื่อเช็ดเส้นผมที่เปียก แม้ไฟในห้องจะสว่างมากและห้องก็ไม่กว้างแต่หนูอัญก็ยังไม่เห็นชอว์ที่นั่งอย่างสบายบนเตียงในทันที แต่เมื่อเธอย่างก้าวต่ออีกสองสามก้าว ดวงตากลมเปิดขึ้นเต็มที่ ร่างกายหยุดชะงัก!!! สองมือค้างงันอยู่บนศีรษะตัวเอง!!! ดวงตากลมที่โตมากอยู่แล้วโดยธรรมชาติกลับเบิกกว้างจนลูกตาแทบจะหลุดออกจากเบ้า ปฎิกริยาร่างกายตอบสนองต่อสิ่งเร้าตรงหน้าที่ตาเห็นได้อย่างชัดเจน ดวงตาทั้งสองสบประสานโดยที่ไม่มีฝ่ายใดมีทีท่าจะหลบหลีกไปก่อนเลย -ทำไมถึงขยันตามจองล้างจองผลาญเสียจริง- หนูอัญคิดในใจแม้เธอจะกลัวเขาไม่น้อย ดวงตาที่มองมาขวางผ่าโลกจริงๆ แต่จะมีอะไรเลวร้ายไปกว่าแค่ความตาย เมื่อเธอคิดจะเสี่ยงเธอก็รู้อยู่แล้วถึงบทสรุปของการตัดสินใจแล้วถ้ามันพลาด เอาเถอะ! ค่อยไปใช้ชีวิตใหม่ในโลกหน้าก็ได้ พรึ่บ! ชอว์ลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงและย่างเท้าเข้าไปใกล้ร่างบาง กลิ่นหอมของสบู่และความเนียนละเอียดของผิวพรรณที่นุ่มมือประจักษ์ต่อสายตาสีเทาที่ค่อยๆเข้มขึ้น เมื่ออารมณ์ความต้องการมันเพิ่มทวีขึ้นจนแก่นกายเนื้อชายแท้เริ่มเจ็บปวด เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนจริงๆ เขาเป็นมานานแล้วตั้งแต่ที่ได้เจอกับเธอครั้งแรก ตอนที่เห็นหน้าเธอลงมาจากรถในตอนนั้น ความปวดหนึบบนร่างกายชายก็เกิดขึ้น ทุกอย่างดีขึ้นเมื่อเขาได้เธอมาอยู่ใกล้ๆ แม้จะไม่ได้รับการปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์กับเธอสักทีก็ตาม เมื่อเธอหายไป เธอจะรู้ไม่ว่าทำเขาแทบคลุ้มคลั่งเขาหยุดแผนการณ์ทุกอย่างไว้ทั้งหมด เขากำลังจะเอาประเทศทั้งประเทศมาให้เธอมาแทนเดือนกับดาวที่เขาไม่อาจเอามาให้เธอได้ เธอก็ยังหนีเขาไปทั้งๆ ที่ทุกอย่างในอนาคตเขากำลังทำเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ เธอที่เป็นแค่หญิงสาวอายุสิบเก้า เขาพยายามหาเหตุผลอย่างอื่นมาหักล้างความรู้สึกที่รุนแรงที่มีต่อเธอ แต่ส่วนลึกของจิตใจเขาแล้วเขารู้ว่าความจริงคืออะไร ควับ!!! มือใหญ่คว้าเรียวคอเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว ชอว์ออกแรงบีบจนหนูอัญนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อระบบการหายใจติดขัดแต่ก็ยังหายใจได้อยู่ “โทษของคนทรยศคืออะไร” หนูอัญเม้มปากแน่น ตัวเธอสั่นอย่างชัดเจน เธอกำลังจะตาย แล้วใช่มั้ย... ชอว์มองหนูอัญอย่างผิดหวัง ทำไมสายตาที่เธอมองเขาถึงเป็นแบบนั้น เขาเจ็บปวดเหลือเกินที่หนูอัญคิดได้ว่าเขาจะฆ่าเธอได้ แม้เมื่อก่อนเขาจะข่มขู่เธอเรื่องนี้บ่อยครั้งแต่การปฎิบัติที่เขาทำกับเธอ เธอยังคิดอยู่ได้อย่างไรว่าเขาจะฆ่าเธอได้ หรือเธอลืมคำพูดที่เขาให้ไว้ล่าสุดแล้วหรือว่าเขาจะไม่มีทางฆ่าเธอ ในที่สุดอสูรไร้ใจอย่างเขาก็ต้องมีวันนี้ เขาเจ็บเพราะความรัก ความรักมันทำร้ายเขาได้ในที่สุดเพราะแววตาเธอหาได้มีความรู้สึกเดียวกันกับเขาที่มีให้กับเธอ แววตาเธอบ่งบอกว่าหวาดกลัวเขาไม่น้อย พรึ่บ! ชอว์ใช้อีกมือกระชากผ้าขนหนูที่พันร่างบางล่วงหล่นไปกองแทบเท้าเธอทันทีด้วยการกระชากเพียงครั้งเดียว ฟืดดดด หนูอัญสูดหายใจเข้าปอดอย่างแรงเธอกำลังรอความตายแบบไร้ศักดิ์ศรี เขาจะฆ่าเธอหมกไว้ในห้องนี้แบบเปลือยเปล่า สิ่งที่สมองหนูอัญคิดได้อยู่เงียบๆในใจ “เราจะมีเซ็กส์กัน” !!! พรึ่บ! คำพูดเพียงไม่กี่คำ กับการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของชอว์ หนูอัญก็ไปนอนตาโตบนเตียงกว้างที่ชอว์คิดว่ามันช่างห่างไกลความแข็งแรงเหลือเกิน อื้มมมม!!! หนูอัญร้องออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากเงียบอยู่นาน เธอจะถูกข่มขืนแล้วฆ่าอย่างงั้นเหรอ โอ้ย!!! ทำไมนะจะตายทั้งทีถึงไม่ตายอย่างสะอาดแบบไร้มลทินนะ “เค้าจะสู้!” “เอาสิ!” ชอว์ท้าทายกลับ พึ่บ! พั่บ ควับ! เสียงการต่อสู้ที่รู้ผู้ชนะเกิดขึ้น หนูอัญเรียกเรี่ยวแรงทั้งหมดของตัวเองออกมาพยายามผลักไสกำแพงหินผาบนร่างเปลือยเธออย่างเต็มที่ ชอว์แค่เบี่ยงหลบฝ่ามือเล็กไปมาที่พยายามจะฟาดซีกแก้มเขาหลายต่อหลายครั้ง เมื่อเธออยากสู้เขาก็จะให้โอกาสให้เธอได้ทำตามที่อยากทำ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ หนูอัญหอบหายใจเมื่อเวลาการต่อสู้ผ่านไปหลายนาที เธอเป็นฝ่ายลุกเขาอย่างต่อเนื่อง ชอว์รู้สึกใจเย็นลงมากแต่อย่างไรคืนนี้เขาก็ต้องจัดการเธอให้เบ็ดเสร็จจบการศึกษาเซ็กส์เสียที เผื่อยายเด็กดื้อจะได้โตสักทีว่าการอยู่แบบขาดอะไรไปมันทรมานแค่ไหน ร่างกายเขาคงรั้งเธอให้เลิกคิดที่จะหนีเขาไปตลอดชีวิตของเธอ หนูอัญยังไม่เคยลิ้มลองเซ็กส์จริงๆ เธอก็เลยยังไม่มีความผูกพันกับเขา แต่เขาจะต้องสั่งสอนเธอให้หลาบจำด้วยเซ็กส์ของเขา หนูอัญจับกระแสความอ่อนลงในใจชอว์ไม่ออกเลย เพราะภายนอกชอว์ฉาบกั้นไว้ด้วยความดุดันทั้งทางสายตาและสีหน้า แม้ชอว์จะไม่ทำร้ายร่างกายเธอแต่เขาก็ตรึงเธอไว้ด้วยร่างกายของเขา ชอว์โน้มหน้าลงเป้าหมายเขาคือริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกยามที่หอบหายใจ แม้แววตาเขาจะดุดันแต่ชอว์ก็ยังพยายามจะจุมพิตด้วยความอ่อนโยน... ควับ! หนูอัญเบี่ยงหน้าหลบ ชอว์เลื่อนหน้าติดตามเธอไป เธอพยายามจะยั่วให้เขาต้องใช้กำลังกับเธอให้ได้ใช่มั้ย.... อื้ม! “เค้าเจ็บนะ!” หนูอัญกระชากเสียงร้องออกไปอย่างโมโหเมื่อถูกชอว์กดข้อมือไว้กับเตียงแม้เธออ่อนแรงก็ไม่ยอมลดราวาศอกลงเลย “เจ็บก็หยุดดิ้นสิ!” “ก็ออกไปสิ! จะทับเค้าทำไม” ชอว์หลี่ตามองยายเด็กดื้อที่ช่างไม่สำนึกในความผิดของตนเองเลย “ก็บอกไปแล้วว่าจะมีเซ็กส์ไง!!!” ชอว์กระชากเสียงตอกกลับ ให้ตายเถอะ! เขาเดินทางมาด้วยความโกรธเต็มอัตรา ความรู้สึกดีคืนกลับมาไม่น้อยเมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัย ควับ!!! พรึ่บ!!! เพี๊ยะ! โอ้ยยยย!!! เพี๊ยะ! โอ้ยยยย!!!! หนูอัญร้องลั่นห้อง เมื่อชอว์ไม่อยากพูดคุยกับเธอ เขาจึงจับตัวพลิกนอนคว่ำและฟาดแก้มก้นทั้งสองข้างของเธออย่างแรง เสียงลงทัณฑ์ดังสนั่นๆพอๆกับเสียงร้องต่อความเจ็บปวด ฮืออออ... “เจ็บ!” หนูอัญน้ำตาไหลพราก ชอว์ยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ เมื่อ แก้มก้นปรากฎลายนิ้วมือของเขา