บทที่11. จบ
“อืม หวานที่สุดอิ่มอุ่นจ๋า..” เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ แล้วอุ้มร่างงามไปที่เตียงกว้าง ทันทีที่แผ่นหลังเปล่าเปลือยสัมผัสที่นอนนุ่มอัจฉรียาพรก็ได้แต่ปรือตามองเขาอย่างงุนงง เขาถอดชุดนอนแสนสวยของเธอออกตอนไหนกัน...
อัจฉรียาพรสงสัยได้ไม่นานเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวบดเคล้าลงมาอีกครั้ง หญิงสาวเผยอปากรับจุมพิตร้อ