已经是第一章了
บทที่ 12
อวิ๋นลี่โบกมือไปมากลางอากาศ ขณะที่นางอ้าปากหาวไปด้วย
“ไม่มาก แต่นี่มัน *ยามโฉ่ว แล้ว”
เมื่อได้ฟังคำตอบจากนายเหนือหัว คนถามก็ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนมาให้ และรอจนกระทั่งอวิ๋นลี่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหลังใหญ่แล้วนั่นล่ะ นางถึงได้เดินไปดับเทียนและกลับไปพักที่ห้องของตนบ้าง
เสียงเคาะประตูห้องนอนภายในเรือนทมิฬ
已经是最新一章了
加载中
