已经是第一章了
บทที่ 17
“เรียกสามีได้เต็มปากเต็มคำทั้งที่ยังมิทันได้เข้าพิธีแต่งงาน หากท่านไม่เห็นแก่หน้าของตนเอง ก็ช่วยเห็นแก่หน้าของบรรพบุรุษตระกูลไป๋หน่อยเถอะ” อาเถาเต้นผ่าง ทั้งยังตำหนิสตรีเบื้องหน้าเสียงเขียว
นางมารน้อยแย้มยิ้มอย่างไม่สำนึก ก่อนที่นางจะกล่าวประโยคหนึ่งออกไปอย่างไม่เกรงฟ้าอายดินว่า…
“โถ… ก็ข้าวสารก
已经是最新一章了
加载中
