บทที่ 24
“ลุกขึ้นเถอะลี่เอ๋อ”
ไม่เพียงแต่กล่าวเช่นั้น หากแต่เขากลับเข้ามาพยุงให้นางขึ้นมาไปนั่งบนเก้าอี้ข้างกัน โดยมิได้สนสายตาล้อเลียนหนึ่งคู่ของญาติผู้พี่ที่กำลังมองมาด้วยรอยยิ้มขบขันเลยแม้แต่น้อย
“ข้า เอ๊ย! หม่อมฉัน…”
“หากข้าถือโทษเจ้าจริง ข้าคงไม่พาเจ้ามาที่นี่หรอก” เขาเอ่ยขัดขึ้น
“ขอประทานอภัยเพ