บทที่ 41
คิ้วสีดอกเหลาของพ่อค้าวัยชราขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามต่อ
“หมู่บ้านจันทราแห่งนี้นอกจากจะกันดารมากแล้วยังห่างไกลผู้คน ท่าเรือซอมซ่อราวกับท่าเรือร้างก็ไม่ปาน เหตุใดหลี่ฮูหยินกับสามีจึงตัดสินใจมายังสถานที่แห่งเล่า มิใช่ว่าป่วยไข้แล้วต้องเดินทางกลับไปรักษาที่ต้าหลงหรอกหรือ”
“เดิมทีย่อมต้องเป็