Chapter 31 วันที่ต้องคิด

18.30 น. ค่ำแล้ว ขาของฉันเดินเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมายไปตามริมน้ำริมน้ำ สมัยเด็กเวลาถูกแม่ดุหรือมีเรื่องไม่สบายใจฉันมักจะมาที่นี่ เล่นคนเดียว หรือไม่ก็นั่งดูปลาในน้ำ ฉันสบายดีแล้ว เมื่อผ่านไปนานแบบนี้ก็รู้สึกเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นแค่ความฝัน ภาพจากอินเตอร์เน็ตยังหลอกหลอนฉันอยู่ ภาพของพวกฝรั่ง