บทที่ 8 พี่สอง ให้ฉันดื่มอะไร

บทที่8 พี่สอง ให้ฉันดื่มอะไร “อานหยานกลับมาเเล้ว? นี่เกิดอะไรขึ้นกันเเน่? ให้เธอลงมาเร็วๆ!” กู้หมิงห้าวที่เพิ่งกลับเจ้ามาได้ยินว่ากู้อานหยานอยู่ด้านบน โมโหมาก เขานึกว่าลูกสาวคนเล็กเกิดอะไรขึ้น หรือว่าอยู่กับคุณชายใหญ่ เเต่ว่า เธอกลับหนีกลับมาคนเดียว? นี่คือหนีงานหมั้นหรอ? ไม่มีสมองจริงๆ! หน้าตาหน้าเกลียดเเบบนี้ ดีที่คุณชายใหญ่ยอมเเต่งงานด้วย ยังไม่รู้จักพอใจอีก! ทำให้คุณชายใหญ่ตระกูลมู่โกรธ พวกเขาตระกูลกู้จะอยู่ยังไงต่อในเมืองเป่ยหลิง？ จะมาตายเพราะเธอจริงๆหรอ! ภรรยาของเขาเย่สุ่ยซิงจ้องสาวใช้ พูดอย่างโมโห: “ยังไม่รีบไปเรียกกู้อานหยานลงมาอีก?” “ค่ะ คุณผู้หญิง!” สาวใช้รีบขึ้นไปด้านบน ไปเชิญคุณหนูสามลงมา กู้เวยจือรีบเดินเข้ามาในบ้าน ก็ได้ยินว่ากู้อานหยานกลับมาเเล้ว เธอเห็นเย่สุ่ยซิง เเล้วก็พยักให้ กู้เวยจือรีบเดินเข้ามา พยุงกู้หมิงห้าวที่ดูเหมือนโมโหจนจะเป็นบ้า พูดอย่างอ่อนโยน: “พ่อคะ พ่อความดันสูง อย่าโมโหมากเลย จะเสียสุขภาพเอา” กู้หมิงห้าวจะใจเย็นได้ยังไง? “อานหยานหนีจากงานกลับมาบ้าน ครั้งนี้ เราจะทำยังไงให้คุณชายใหญ่ตระกูลมู่ล่ะ? “พ่อคะ คุณย่าของตระกูลมู่หมายความว่า ให้เราสองบ้านเเต่งงานกัน คืนนี้เกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้น คง…คุณชายใหญ่คงจะได้เอาอานหยานเเล้ว” ผ่านไปสักพัก กู้เวยจือค่อยพูดขึ้น: “ทั้งสองบ้านไม่สามารถเเต่งงานกันได้ คุณย่าของตระกูลมู่ ต้องโกรธมาเเน่ๆเลย พ่อคะ เราจะให้งานหมั้นถูกยกเลิกไม่ได้” กู้หมิงห้าวกลับทำหน้าตาผิดหวัง: “เธอก็บอกเเล้ว ว่าคุณชายใหญ่ไม่มีทางเอาอานหยานเเล้ว เรื่องงานหมั้นจะทำยังไงได้อีก?” “อาจจะ….” หน้าของกู้เวยจือเเดงขึ้น มีคำพูดบางอย่างให้เธอหญิงสาวที่สวยเเละดีที่สุดในเมืองเป่ยหลิงมาพูด ก็ดูจะไม่เหมาะ เย่สุ่ยซิงรู้เเน่นอนว่าลูกสาวของเธอหมายความว่ายังไง รีบพูดต่อ: “ครั้งเเรกที่บอกว่าให้สองบ้านเเต่งงานกัน คงจะเป็นความหมายของคุณย่าตระกูลมู่ จากที่ฉันดูเเล้ว คุณชายใหญ่ก็ไม่ได้ดูว่าชอบอานหยานสักเท่าไหร่” “หมายความว่าไง?” เหมือนว่ากู้หมิงห้าวจะฟังไม่เข้าใจ เย่สุ่ยซิงรีบพูด: “ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณหนูอีกคนของตระกูลกู้ เเล้วยังจะสวยกว่าเรียบร้อยกว่า คุณชายใหญ่อาจจะชอบก็ได้….” “ใช่สิ เเบบนี้ พี่สองก็สามารถเเทนฉัน เป็นว่าที่คู่หมั้นของคุณชายใหญ่” กู้อานหยานที่เดินลงมาจับตรงบันไดไว้ ดูกู้เวยจือด้วยสีหน้ายิ้มไม่ยิ้ม: “เเต่ว่าพี่สอง พี่ไม่ใช่คบกับคุณชายสองของตระกูลมู่หรอ?” “เธอ..เธออย่ามาพูดมั่ว คุณชายสองตามจีบฉัน เเต่ฉันไม่ได้ตกลง” กู้เวยจือเงยหน้าขึ้น มองหน้าของกู้อานหยานอย่างชัดเจน ใจของเธอก็เริ่มสั่นขึ้นมา เธอเริ่มลนเเล้ว: “อานหยาน เธอ…ทำไมเธอถึงไม่เเต่งหน้า? เธอ….” เย่สุ่ยซิงเองก็ตกใจกับใบหน้าที่ขาวสะอาดของกู้อานหยาน！ นังนี้ทำไมถึงกล้าเปิดเผยใบหน้าอันเเท้จริง? “กลางคืนจะนอนเเล้ว? ทำไมยังต้องเเต่งหน้า?” รอยยิ้มบนใบหน้าของกู้อานหยานหายไป จ้องกู้เวยจือไว้ ด้วยสีหน้าที่ใสซื่อไม่เข้าใจ “พี่สอง เมื่อก่อนพี่สอนฉันเเต่งหน้ามาโดยตลอด บอกว่าผู้หญิงไม่เเต่งหน้าออกไปเจอคนไม่ได้ เเต่ว่า ตอนนี้ฉันรู้เเล้ว ว่าตอนที่ฉันไม่เเต่งหน้าสวยกว่าตอนที่เเต่งหน้า!” กู้หมิงห้าวเองก็ตะลึงอยู่ ลูกสาวของเธอที่ชอบเเต่งหน้าตัวเองเหมือนพี่ตลอด ทำไม…ทำไมหลังจากที่ไม่เเต่งหน้า สวยขนาดนี้? ในใจของกู้เวยจือก็ลนขึ้น เผชิญหน้ากับสีหน้าของคุณพ่อที่เเสดงถึงความสงสัย เธอทำได้เเค่ฝืนยิ้ม “ไม่ ไม่ใช่เพราะว่าอานหยานอยากจะเเต่งหน้าเองหรอ? พี่….พี่เคยพูดเเบบนั้นเมื่อไหร่กัน?” พอพูดวนไปวนมา เธอก็รีบเปลี่ยนเรื่อง: “อานหยาน คืนนี้ตกลงว่าเป็นยังไงกันเเน่? เธอไปไหนมา? ทำไมถึงไม่อยู่ในงานหมั้น?” อยู่ต่อหน้าของกู้อานหยาน เธอก็ยังคงเป็นพี่สองที่อ่อนโยน หน้าที่เเสดงความเป็นห่วง ก็เเสดงหน้าที่พี่สาวได้ดีมาก กู้อานหยานยิ้มในใจ ชาติที่เเล้ว ก็เพราะคนที่เสเเสร้งเป็นคนดีอย่างกู้เวยจือ ไม่ใช่เเค่ทำลายทั้งชีวิตของเธอ เเละยังทำให้มู่เฟิงจิ่นต้องตาย ตอนนี้ ฟ้าให้โอกาสเธออีกครั้ง เธอไม่ตอบเเทนพี่สาวคนนี้ดีๆ ก็คงจะดูไม่ให้เกรียติการเกิดใหม่ครั้งนี้? กู้อานหยานกระพริบตาโตๆของเธอ ดูเธอไว้: “พี่สองไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฉันดื่มน้ำที่พี่ให้ ก็เริ่มเวียนหัว ร้อนไปทั้งตัว” เธอนวดตรงปลายคิ้ว ท่าทางเหมือนไม่มีเเรง “ฉันกลัวว่าจะทำอะไรไม่ดีในงาน ก็เงยรีบกลับมาอาบน้ำก่อน ตอนนี้ก็ยังรู้สึกไม่สบายอยู่” เธอก้มหน้าลง จ้องตาของกู้เวยจือ เหมือนจะยิ้มไม่ยิ้ม เเต่ว่าใบหน้าที่ใสซื่อนั้น กลับทำเหมือนสงสัย “พี่สอง ตกลงพี่ให้ฉันดื่มอะไรกันเเน่? ทำไมร่างกายถึงรู้สึกเเปลกๆ?”