บทที่ 12 ฉันจะอยู่กับเธอ

บทที่ 12 ฉันจะอยู่กับเธอ กู้อานหยานแต่งหน้าเสร็จค่อยลงมา การแต่งหน้าที่เร่งรีบนั้น เหมาะกับสไตล์ของยันต์กันผี เมื่อเทียบกับการแต่งหน้าโทนเทา ๆ ตามปกติ ดูเหมือนว่า......ยิ่งไม่น่าดู กู้เวยจือ กับเย่สุ่ยซิงใจที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลาย กู้หมิงห้าว ตะลึง ยืนขึ้นอย่างไว “เธอ......ทำอย่างนี้เพื่ออะไร ?” ยังไม่รีบไปล้างอะไรที่อยู่หน้าออกอีก ? เมื่อกี้เห็น ๆ อยู่ว่ายังสวยอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นคนน่าเกลียดจริง ๆ ! นี่เป็นความงามอะไร ! ลูกสาวคนนี้ เป็นหนักแล้วจริง ๆ ! กู้อานหยาน ยิ้ม ๆ เดินเข้ามา เหมือนจะไม่รู้ตัวว่าหน้าที่แต่งมาของตัวเองน่าเกลียดจริง ๆ เขายิ้มแล้วพูด “พ่อคะ ให้หนูลงมาทำอะไร ?” ทุกคนกำลังเตรียมตัวจะนอนกันแล้ว ! คืนนี้เหนื่อยมากเลย ! “เธอ......” “ในเมื่อเธอเหนื่อยแล้ว งั้น เรื่องของคืนนี้ยังจะไม่พูดก่อน พักผ่อนเถอะ” มู่จ้านเป่ยยืนขึ้น แต่เขาไม่ได้กลับไป ก็เดินตามกู้อานหยานไป เห็นได้ชัดของความไม่สนใจของเขา ระหว่างคิ้วไม่มีกลิ่นไอของความไม่เบิกบานแม้แต่นิดเดียว แต่ กู้อานหยาน สามารถดมได้ถึงกลิ่นของความอันตราย เขาตัดสินใจถอยหลังสองก้าว ฝืน ๆ ยิ้มออกมานิดหน่อย “งั้น......ฉันจะขึ้นไปและ ขอ ขอตัวก่อน” ตอนนั้น มู่จ้านเป่ยเกลียดการแต่งหน้าแบบเข้ม ๆ หนัก ๆ ต่อมาเพื่อเอาใจเขา สุดท้ายเขาเลือกที่เรียนรู้การไม่แต่งหน้า คิดไม่ถึงว่า หลังจากไม่แต่งหน้า กลับพบว่าทุกคนรู้สึกว่าเขาดูดีมาก ตอนนี้ บนใบหน้าเขาที่แต่งน่าเกลียดจะตาย มู่จ้านเป่ยต้องไม่ชอบแน่ ๆ ใช่หรือไม่ ? มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไร กู้อานหยาน หันหลังคิดอยากจะไป แต่เขาเพิ่งจะหันหลัง ก็ได้ยินเสียงที่ต่ำ ๆ ของผู้ชายอยู่ข้างหลังดังขึ้น “ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอนะ” เขาไปเป็นเพื่อนเขา ! หมายความว่าอะไร นี่หมายถึงจะขึ้นไปพักผ่อนเป็นเพื่อนเขางั้นหรอ ? กู้อานหยานเสียงที่ตัวเองได้ยินขอให้เป็นเสียงแว่ว ๆ แต่ มู่จ้านเป่ยคำพูดที่จะพูดกับกู้หมิงห้าว ต่อไป กลับจุดประกายความหวังของเขาทั้งหมด “ค่ำคืนนี้ช่างไร้การควบคุมไปแล้ว สำหรับเรื่องที่ลูกสาวทำตัวไม่มีมารยาท ทำให้งานหมั้นถูกยกเลิก ขอโทษด้วย” คุณชายใหญ่มู่ เอาความรับผิดชอบของค่ำคืนนี้ทั้งหมดไว้ที่ตัวเอง ? กู้หมิงห้าว ตะลึง หลังจากตะลึงแล้ว ช็อค ดีใจ รอคอย ! ความหมายของคุณชายใหญ่มู่ เรื่องของการหมั้นยังสามารถการปรึกษาหารือกันได้ ? กู้เวยจือ กับเย่สุ่ยซิงงง ๆ ไปหมด ผู้ชายที่จะอยู่กับกู้อานหยานในคืนนี้ เป็นคุณชายใหญ่มู่ จริง ๆ หรอ ? แต่ จะเป็นได้ไง ? หลังจากแต่งหน้ากู้อานหยานที่น่าเกลียดอย่างนี้ คุณชายใหญ่มู่จะแทะลงหรอ จะถูกปากเท่าไหร่เชียว ? หลีเย่ พูดต่อ “คุณกู้ ความหมายของคุณชายใหญ่ของพวกเรา หวังว่าหลังสามวันไปแล้วให้จัดงานหมั้นขึ้นใหม่ ไม่รู้ว่าคุณกู้ จะเห็นด้วยมั้ย ?” “เห็นด้วย เห็นด้วยแน่นอน” ลูกเขยในอนาคตร้ายกาจอะไรอย่างนี้ จะพลาดได้อย่างไร ! มู่จ้านเป่ยจึงจ้องที่หน้าที่ตกตะลึงของกู้อานหยาน ภายใต้แววตาที่แวววาว “คืนนี้ทำให้เธอกดดันเลย ตอนนี้ ขึ้นไปพักผ่อนเป็นเพื่อนเธอนะ” เขาเดินแซงหน้าเขาไป ขึ้นตึกไปก่อน “นำทางสิ” คำพูดนิ่ง ๆ สงบ ๆ กลับแฝงไปด้วยคำสั่ง ทำให้กู้อานหยานไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ขาก็ตามอยู่ข้างหลัง ขึ้นตึกไป ในใจเขาเต้นตุบ ๆ แต่เวลาที่อยู่ต่อหน้ากู้หมิงห้าว กับ กู้เวยจือคนเหล่านั้น มีคำพูดบางคำพูดที่ไม่อยากพูด เพิ่งจะขึ้นตึกเข้าห้อง กู้อานหยานก็ปิดประตูห้อง จ้องที่ผู้ชายที่เดินมาข้างเตียงแล้วถอดเสื้อผ้า รีบพูด “คุณชายใหญ่มู่ ฉันรู้ว่าคืนนี้ฉันผิด ฉันขอโทษนายได้มั้ย ?” ขโมยรถของเขา ทิ้งเขาไว้ที่ชายหาด แล้วก็ทำร้ายเขาโดยการตากฝน ! ทุก ๆ ข้อหา แทบจะเป็นโทษประหาร ! แต่ถึงจะเป็นโทษ นักโทษก็สามารถตายอย่างทรมานหรอ ? เขาตอนนี้เป็นแบบนี้ กู้อานหยาน ไม่เข้าใจเลยว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่ แล้วก็ เขากำลังถอดเสื้อผ้า ? เขากระวนกระวาย ถอยหลังไปสองก้าว นึกขึ้นได้กอดที่หัวไหล่สองข้างของตัวเอง “นาย......จะทำอะไร ?”