บทที่ 13 ผู้ชายคนนี้ใจดำ

บทที่ 13 ผู้ชายคนนี้ใจดำ มู่จ้านเป่ยทิ้งเสื้อเชิ้ตเปียกฝนลง หลังจากนั้น ยื่นมือปลดเข็มขัดเพชรที่เอว “นายคิดจะทำอะไรกันแน่ ?” กู้อานหยาน ไม่ทันระวังมองเห็นกล้ามเนื้อที่หน้าอก สูดหายใจทันที เขารีบปิดตา ไม่กล้ามองความหล่อที่เวลาเขาถอดเสื้อทำให้คนอดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้าไปใส่ “คุณชายใหญ่ ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ นายจะลงโทษยังไง ฉันรับได้หมด แต่ ฉันรู้ว่านายไม่ได้คิดจะหมั้นกับฉันจริง ๆ” เขาไม่มีความรู้สึกดี ๆ สักครึ่งนึงกับเขา ก็ไม่รู้คืนนี้เป็นอะไรที่ไม่ชอบมาพากล จนต้องการเขาจริง ๆ แต่ที่ชัดเจนมาก ทั้งหมดนี้ก็แค่เป็นความผิดพลาดที่ไม่คาดฝัน เขาพูด “ส่วนคุณนายมู่ ที่นั่น ฉันสามารถไปถึงประตูบ้านขอขมาด้วยตัวเองได้ รับประกันว่าจะทำให้คุณนายมู่เข้าใจเรื่องราวกับนายไม่เกี่ยวข้องกัน” “เพราะฉะนั้น ?” มู่จ้านเป่ยโยนเข็มขัดทิ้งไปบนเสื้อเชิ้ต หันหลัง สบตาเขา “เธอยังคิดที่จะถอนหมั้น ?” “เปล่า ฉันไม่ได้อยากที่จะถอนหมั้น ?” กู้อานหยานเข้าใจ สำหรับผู้ชายที่มั่นใจอย่างมู่จ้านเป่ยนี้ ถูกผู้หญิงถอนหมั้นเป็นความอัปยศจริง ๆ “คุณชายใหญ่มู่ ฉันแค่ไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ เราไม่เหมาะสมกันหรอก......” “ฉันกลับรู้สึก” มู่จ้านเป่ยพูดตัดบทเขา เดินไปห้องอาบน้ำอย่างใจเย็น “เราสองคนเหมาะสมกันมาก ไม่ว่าจะเป็นขนาดหรือว่าจังหวะ” ประตูห้องอาบน้ำถูกปิดลง แรก ๆ ได้ยินเสียงของฝักบัวดังมา กู้อานหยานอึ้งเต็ม ๆ สามวินาที ถึงจะตอบสนองกลับมาคำพูดของมู่จ้านเป่ยเมื่อกี้หมายความว่าอะไร ขนาดและจังหวะ......ไอบ้าเอ๊ย ! คำพูดแบบนี้เป็นคำพูดของชายใหญ่ตระกูลมู่ ผู้ที่สูงศักดิ์หรอ ? ทำไม คุณชายใหญ่มู่ กับความประทับใจของเขาไม่เหมือนกันเลยสักนิด ใบหน้าเล็ก ๆ กู้อานหยาน แดงขึ้น คำพูดที่ทะลึ่งแบบนี้ หลุดออกมาจากปากคุณชายมู่ ไม่อยากจะจินตนาการเลยจริง ๆ ! เขามีความเสียใจนิดหน่อย ตอนนี้ควรจะอาศัยตอนเขาอาบน้ำ รีบหนีหายไป ใช่มั้ย ? แต่ ไม่รู้ว่าข้างนอกจะมีหรือไม่มีคนของเขา ถ้าหากหนีไม่พ้นถูกจับกลับมา จุดจบน่าจะอนาถมาก ทำยังไง ? ต้องหนีมั้ย ? ไม่รู้ว่าลังเลนานเท่าไหร่ ประตูห้องอยู่ดี ๆ ถูกเคาะดังขึ้น หลีเย่เอาเสื้อผ้าของมู่จ้านเป่ยมาส่งให้ กู้อานหยานทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “หลีเย่ ฉันรู้ว่าคืนนี้ฉันผิด แต่ คุณชายของบ้านพวกเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ?” เขาไม่ชอบเดาความในใจของคนอื่นที่สุด โดยเฉพาะ เหมือนผู้ชายที่มองออกยากอย่างมู่จ้านเป่ย หลีเย่ประหลาดใจกับเขาที่สนิทคุ้นเคยกับตัวเองนิดหน่อย เห็น ๆ อยู่แค่เจอกันเพียงสองรอบ กลับเหมือนคบกันมานาน แต่ เขายังคงเอาความแปลกใจทิ้งไป พูดอย่างเคารพ “ว่าที่คุณผู้หญิงในอนาคต พวกเราของบ้านคุณชายแค่กลัวว่าเธอจะโดดเดี่ยว เลยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเป็นพิเศษ” ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่างานหมั้นเกิดเหตุไม่คาดคิดถูกยกเลิก ตอนนี้ ก็ควรจะเป็นคุณหญิงเข้าอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลมู่แล้ว อีกอย่าง คุณชายกับคุณหญิงคืนนี้เพิ่งจะ......ปรนนิบัติต่อกันอย่างตรงไปตรงมา ตอนนี้ ไม่ปกติที่จะรำลึกนิดหน่อย? ถึงแม้ เขาก็ไม่รู้คุณชายที่หลังจากโมโห มาถึงคฤหาสน์ตระกูลกู้ตกลงจะทำอะไรกันแน่...... ความในใจของนายใหญ่ท่าน ทายง่ายซะที่ไหน ? เขาพูด “ฝาก ดูแลคุณชายด้วยครับ ผมขอตัวไปก่อน” “หลีเย่……” “ใช่แล้ว คุณหญิง คุณชายพูดแล้วว่า ถ้าหากคืนนี้คุณหญิงอยากจะเล่นเกมส์วิ่งหนีอะไรอีก พรุ่งนี้สถานีอินเทอร์เน็ตใหญ่ ๆ ของเมืองเป่ยหลิง จะมาอัดเสียงความรักใคร่ อันนั้น......ของคุณหญิงกับคุณชาย !” “เธอพูดอะไรนะ ?” กู้อานหยาน ตะลึง ปลายนิ้วเย็นขึ้นมาทันที “ลืมบอกคุณหญิงเลย บนรถของคุณชายมีคุณสมบัติการบันทึกการขับขี่รถที่สมบูรณ์ ถึงแม้ไม่สามารถถ่ายวิดิโอได้ แต่คุณภาพการบันทึกเสียงสุดยอดเลย” สุดยอดกับผีอะไรล่ะ ! กู้อานหยานเกือบอดไม่ได้ที่จะระเบิด ! นี่ไม่เป็นการรุกรานหรอ ? เดิมที่เขากะว่าคืนนี้จะหนีออกจากบ้านไปจริง ๆ แต่ผู้ชายใจดำคนนั้น ขนาดก้าวนี้นับได้หมด ! “คุณหญิงครับ ผมขอตัวกลับก่อน ท่านกับคุณชายรีบพักผ่อนนะครับ” หลีเย่โบกมือ ๆ ทิ้ง “บ๊าย บาย” ที่แทนความเป็นมิตรที่ดี มือปิดประตูให้พวกเขาเลย กู้อานหยานยังไม่ตื่นจากความโกรธ เสียง “แก๊ก” ข้างหลัง ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออก......