บทที่ 14 ขอแค่มู่จ้านเป่ย ของฉันดีใจ

บทที่ 14 ขอแค่มู่จ้านเป่ย ของฉันดีใจ มู่จ้านเป่ย ออกมาจากห้องอาบน้ำ ผมสั้น ๆ ยังมีน้ำหยดติ๋ง ๆ เซ็กซี่ มีเสน่ห์ หล่อไปหมด ! เป็นปีศาจร้ายแท้ ๆ กู้อานหยาน ดูเหมือนจะได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของตัวเอง แต่เขาไม่ยอมรับ มีชีวิตสองภพ เขายังคงมีความรู้สึกต่อผู้ชายคนนี้ นี่คงเป็นภาพลวงแน่ “คุณชายมู่ ถ้าหากคืนนี้นายจะโกรธฉันที่ไม่เคารพนาย ฉันขอโทษก็ได้ แถมยังยอมรับการลงโทษ !” เขาดันมือที่หลังประตู พยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองสงบลง มู่จ้านเป่ย แค่มองเขาเผิน ๆ แล้วก็เดินไปที่ข้างโต๊ะหนังสือ กวาดสายตารอบ ๆ ห้องวนหนึ่งรอบ “เหล้า ?” กู้อานหยานตะลึง คิดออกมาอย่างเร็ว ทุก ๆ คืนผู้ชายคนนี้มีนิสัยดื่มไวน์ก่อนนอน เขารู้ตัวว่าอยากเปิดประตูให้คนรับใช้เอาเหล้ามาส่ง แต่มือเพิ่งจะแตะที่ประตูห้อง ก็รีบดึงมือกลับ “คุณชายมู่ ขออภัย บ้านพวกเราไม่มีเหล้า !” ไม่มีเหล้า เขานอนไม่หลับแน่ มู่จ้านเป่ย มีอาการนอนไม่หลับ เกือบ ๆ ห้าปี ที่ผ่านมาไม่ดีมาตลอด “คุณชายมู่ ไม่งั้น ฉันให้คนไปส่งนายกลับบ้านนาย ?” รีบ ๆ ไล่คุณชายไป เขาก็คิดลึก ๆ แผนการหนีตายของตัวเองแล้ว มู่จ้านเป่ย ไม่ได้ตอบกลับคำพูดนี้ กลับพูด “พอดีเลย” “อืม ?” แปลว่าอะไร ? กู้อานหยานคิดไม่ทันนิดหน่อย พอดีอะไร ? “ในเมื่อเธอรีบที่จะย้ายเข้าไปอยู่บ้านของฉัน งั้นก็เก็บของเลยสิ ไปตอนนี้เลย” “ฉัน ฉันไม่ได้ต้องการจะย้ายเข้าไปอยู่ที่ของนาย” ที่เขาพูดก็คือให้คนส่งเขากลับไป ฟังไม่เข้าใจหรือว่าจะจัดการยัง ? คิดปุ๊บ กู้อานหยาน นึกขึ้นได้ ตัวเองถูกผู้ชายเล่นเอาซะแล้ว ! ไม่ว่าจะอยู่ที่นี่หรือว่าอยู่บ้านของคุณชายมู่ เขา......ก็ต้องอยู่ข้าง ๆ เขาอยู่ดี แต่...... “คุณชายมู่ จริง ๆ แล้วนายไม่ชอบฉันสักนิด ทำไม......” “ฉันไม่ได้พูดว่าชอบเธอ” มู่จ้านเป่ย นั่งลงข้างเตียง กู้อานหยานบ่น ๆ สักพัก แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริง ต้องทำร้ายกันขนาดนี้เลย ? พูดดี ๆ หน่อยไม่ได้ ! “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ คุณชายใหญ่ทำไมยังต้องการที่จะหมั้นกับฉัน ? ฉันเคยพูด ฉันสามารถเข้าทางคุณนายมู่ได้...... ” “นี่เธอกำลังทำให้ฉันตายใจและจะหักหลังฉัน ?” มู่จ้านเป่ย ยักคิ้ว ความอดทนใกล้จะหมดลงแล้ว “กู้อานหยาน หลังจากหลอกใช้เรียบร้อยแล้วหนีไป ตั้งใจไปไกล ๆ แม้กระทั่งยกเลิกเรื่องหมั้นเอง ก็คือนายคิดต้องการที่จะดึงดูดวิธีของฉัน ?” โอกาสของพวกเขาที่จะเจอกันถึงแม้ไม่มาก แต่ครั้งไหนที่เจอ ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับผึ้งที่เจอน้ำตาล คิดทุกวิถีทางที่สนิทใกล้ชิดกับเขา ? แต่นับแต่คืนนี้เป็นต้นไป เขาก็จะเปลี่ยนแปลงที่ไม่เหมือนเดิม ไม่เพียงแต่มีความกล้าขึ้น แม้สายตาก็ไม่หันมองเขาอีก ก็ขนาดนาทีนี้ ความต่อต้านต่อเขาก็ไม่เหมือนจะหลอกเลย ฝีมือการแสดง ดีขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ? “ใช่ !” กู้อานหยานยิ้มบาง ๆ พยักหน้า ๆ “คุณชายมู่ ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อที่จะสนิทใกล้ชิดนาย คุณชายไม่ชอบฉันเป็นแบบนี้หรอ ?” เขาลืมได้ไง ชาติก่อนผู้ชายคนนี้ชอบผู้หญิงที่เข้าหาก่อนเป็นพิเศษนะ ! คืนนี้เขาจะต้องมาหาเขาที่นี่ แค่เป็นเพราะศักดิ์ศรีของตัวเองที่ถูกสร้างไว้ ครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงทิ้ง ? มู่จ้านเป่ยมองที่เขา ยิ้มที่ริมฝีปากของกู้อานหยาน ยิ่งยิ้มยิ่งแข็งทื่อ อยู่ต่อหน้าเขา มักรู้สึกความในใจถูกอ่านออกได้ง่ายมาก เขายืนขึ้นทันที กู้อานหยาน ตกใจรีบถอยหลัง เสียงปึก หลังชนกับประตู “คุณชายมู่ นายจะทำอะไร ?” มองที่ผู้ชายที่เดินหน้ามาที่ตัวเอง เขาหายใจเร็ว หัวใจกับเลือดของเธอสูบฉีดไวขึ้น ไม่ต้องสงสัย กลิ่นไอของเขามักจะทำให้ผู้หญิงบ้าคลั่งได้ง่าย ๆ จะบังคับตัวเองให้ใจเย็น ๆ ยังไง ก็ไม่มีทางที่เย็นลงได้จริง ๆ คางแน่นทันที ใบหน้านี้ได้ถูกมู่จ้านเป่ย ยกขึ้นมา ฉันขมวดคิ้ว “คุณชายมู่......” “การหมั้นเป็นความต้องการของคุณย่า หลังจากสามวันไปแล้ว เป็นไปตามที่เธอต้องการ จะต้องมีงานหมั้นเกิดขึ้นแน่ ๆ” มู่จ้านเป่ยห้านิ้วบีบแน่น กู้อานหยานก็คิ้วยู่ยี่ทันที เจ็บ ! “แต่ ที่ดีที่สุดจำไว้นะ ฉันมู่จ้านเป่ย พอใจ เธอก็จะเป็นคู่ครองที่คนเมืองเป่ยหลิง อิจฉาได้ ถ้าหากฉันไม่พอใจ เธอก็จะอยู่อย่างที่ไม่ต่างกับมดตัวหนึ่ง”