บทที่ 15 ยังคงโง่อยู่ จริง ๆ

บทที่ 15 ยังคงโง่อยู่ จริง ๆ จูบที่เย็นชา แววตาที่โหดร้าย ทำให้กู้อานหยาน หายใจอ่อย ๆ กว่าจะหายใจสะดวกก็เป็นครึ่งวัน มู่จ้านเป่ย เดินไปด้วยความน่าเกรงขามทำให้คนเคารพนับถือ กู้อานหยาน ในที่สุดก็เข้าใจ คุณชายมู่ คืนนี้มาที่นี่ จริง ๆ ก็คือมาทำให้เขารู้จักอำนาจของตัวเอง เขาจะบอกเขาว่า แค่เขามีความสุข ใครหน้าไหนก็ห้ามกลั่นแกล้งเขา ก็คือคนของคฤหาสน์ตระกูลกู้ ก็ไม่ได้ ! ถ้าหากเขาไม่พอใจ อยากที่จะบีบเขาตาย ก็ต่างอะไรกับมดตัวหนึ่งที่ถูกคั้นตาย ก็คือเขาต้องการทำให้เขารู้ว่า เขานั่นแหละที่เป็นผู้ที่ครอบครองชีวิตของเขา หลังจากนั้นเขาก็ยังโกรธที่เขาใช้ฤทธิ์ยาเป็นตัวทำให้เขาหลุดพ้นไปได้ ทอดทิ้งเขาไว้ที่ถิ่นทุรกันดารน่ะสิ ! คนเลว จำเป็นต้องโกรธอะไรขนาดนี้มั้ยเนี้ย ? ชาติก่อนทำไมถึงไม่รู้ ระดับความโกรธของคุณชายมู่จะเล็กขนาดนี้ ! ……คืนนั้นกู้อานหยาน พลิกไปพลิกมาไม่หลับ ยังไงก็คิดไม่ออกถึงวิธีที่จะสามารถยืดเวลาหรือแม้กระทั่งการยกเลิกงานหมั้น หลังจากฟ้าสว่างล้างหน้าล้างตา มองที่ตัวเองในกระจก กู้อานหยาน ถึงขนาดต้องถอนหายใจ ขาวสะอาด ใส ๆ นิ่ม ๆ ไม่มีตำหนิ ! หน้าตาของเธอเกิดมาเป็นพรสวรรค์แท้ ๆ ขนาดที่ชาติก่อน หลังจากมองเห็นหน้าตาของตัวเองจริง ๆ นิ่ง ๆ เย็น ๆ เหงา ๆ เหมือนกับคุณชายมู่ ก็อดไม่ได้ที่ตบหน้าตัวเองไป ชีวิตในชาตินี้ มู่จ้านเป่ยยังไม่เคยเจอกับหน้าตาที่แท้จริงของเขา อย่างน้อยตอนนี้ ก็เกลียดเขาไปหมดแล้ว หยิบผ้าขนหนูเช็ดที่น้ำที่บนหน้าให้สะอาด กู้อานหยานออกมาจากห้องอาบน้ำ ไม่คาดคิด เห็นกู้เวยจือก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้แล้ว เห็นหน้าของกู้อานหยาน กู้เวยจือ กำมือแน่น ผู้หญิงชั้นต่ำนี่กะใช้ใบหน้านี้มาอ่อยคุณชายมู่ ! โชคดีสุด ๆ ที่คุณชายมู่ ทิ้งเขา แล้วเดินจากไป “เธอมาทำอะไร ?” ขณะที่กู้อานหยานมองที่เขา ก็มีสีหน้าที่ไม่ดี ชาติก่อนเขาไม่เพียงแค่ทำร้ายมู่เฟิงจิ่น จนตาย ยังจะหาคนมาสู้กับเขาจนตาย ! กู้อานหยาน แค่สงสัย ถ้าเป็นกู้เวยจือแค่คนเดียว ไม่น่าจะมีความอดทนได้เยอะขนาดนี้ ข้างหลังของเขา ยังไม่มีใครอยู่กันแน่ ? กู้เวยจือ ยิ้มกว้าง ๆ ขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อานหยาน พี่ทำซุปเม็ดบัวเองเลยนะ ก็เลยเอามาให้เธอ” ความรู้สึกเกลียดและความร้ายทั้งหมดที่มีถูกกู้เวยจือ เก็บไว้ ตอนนี้ที่คนอยู่ต่อหน้ากู้อานหยาน เป็นเพียงพี่สาวคนที่สองที่อ่อนโยนและใจดีคนหนึ่ง “เมื่อคืนพี่แค่เชื่อฟังคำใส่ร้ายของคนอื่น คิดว่าเธอทำลับ ๆ ล่อ ๆ กับผู้ชาย เกลือกกลั้วอยู่ด้วยกัน ถึงโกรธแล้วก็พูดจามั่ว ๆ ไป เธอคงโทษพี่ใช่มั้ยล่ะ ?” ชาติก่อน เขาก็ใช้คำพูดที่อ่อนโยนอย่างนี้ หลอกกู้อานหยาน ไปวัน ๆ กู้อานหยาน ถูกหลอกตั้งแต่เด็กจนโต มีชีวิตอยู่ 20 กว่าปีก็จริง ก็มองไม่ออกความในใจที่ร้าย ๆ ของผู้หญิงคนนี้ เสียดาย ที่ตอนนี้เวลานี้ เขาไม่ใช่คุณหนูชาติก่อนที่เหยาะแหยะคนนั้นอีกต่อไปแล้ว กู้อานหยาน รับถ้วยจากในมือเขา เอามาดม ๆ ที่จมูก “หอมมาก” เขาสูดเข้าไป กินแปบเดียวครึ่งถ้วย กู้เวยจือ ตาลุกวาว เจ้าเด็กน้อยนี่ให้อภัยเขาแล้วหรอ ? ยังไง ๆ ก็ยังเป็นคนที่โง่คนเก่า ! ก่อนหน้ากู้เวยจือ ยังสงสัยว่าเขาฉลาดขึ้นแล้ว ที่ไหนได้ คิดมากไปเอง “อานหยาน พี่ได้ยินมาว่าเธอไม่อยากหมั้นกับคุณชายมู่ จริง ๆ หรอ ?” ที่แท้เมื่อคืน กู้อานหยานเป็นคนขับรถของคุณชายมู่ กลับมา คุณชายมู่ เปียกฝน ก็เพราะว่ากู้อานหยาน ทิ้งเขาไว้ที่บนชายหาด กู้เวยจือคิดไม่ออกว่าตกลงกู้อานหยาน คิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ ไม่แน่อาจจะกลายเป็นโอกาสก็ได้ “ใช่น่ะสิ คุณชายมู่ ดุเกินไป ตอนนี้ฉันไม่อยากหมั้นกับเขาเลย” กู้อานหยาน กะพริบ ๆ ตา มีใบหน้ารอคอย “พี่คะ ไม่งั้นเธอพูดกับพ่อ มีเธอแทนฉันเป็นว่าที่ภรรยาของคุณชายมู่ !” ใจของกู้เวยจือ เบิกบานทันที นางคนนี้ ยอมจริง ๆ หรอเนี่ย ? “แต่อานหยาน เรื่องแบบนี้ ต้องเป็นตัวเธอเองพูดกับพ่อ แม้กระทั่งเรื่องที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับเขาก็ต้องบอกด้วยตัวเอง ถึงจะโอเค” “เอาอย่างนี้มั้ย ?” กู้อานหยาน วางถ้วยลง เหมือนกำลังใช้ความคิด หลังจากสักพัก เขาก็สายตรงภายในทันที “เชิญคุณชายขึ้นมาหน่อย คุณชายเล็กมู่ มีบางคำพูด ให้ฉันไปบอกเขา” เสียงแรกของโทรศัพท์ภายใน ได้ยินเป็นเสียงของคนรับใช้ดังเข้ามา “ค่ะ คุณหนูสาม” ในใจกู้เวยจือ กลับมีกลิ่นของความไม่ชอบมาพากล “อานหยาน เธอมีอะไรต้องการพูดกับพ่อ งั้นฉันกลับไปก่อนนะ” เขาอยู่ที่นี่ คุณพ่อจะคิดอย่างไร ? “นั่นจะได้อย่างไร ? ฉันแนะนำเธอ เธอทำไมไม่อยู่ตรงนี้ ?” กู้อานหยาน คล้องที่แขนของเขา ไม่ให้เขาไปไหน “อานหยาน ฉันไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ เธอเชื่อฉัน ปล่อยฉันก่อน” นางนี่ รอพ่อมาเห็นว่าเขาอยู่ที่นี่ ต้องสงสัยว่าเขายุยงเขา แต่กู้อานหยาน ยังไงก็ไม่ปล่อยมือ ไม่นานเท่าไหร่ กู้หมิงห้าวมา