已经是第一章了
Chapter 59 อดีตที่ริบหรี่แต่เป็นประกาย
“ยูนะใจดีและขยันกว่าคนอื่น” ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่ต่างจากบุตรชายท่านไดโซเอ่ยชมฉันระหว่างเดินเล่นนอกบ้านกลางแสงจันทร์ “พวกขี้เกียจและดื้อต้องไล่ไป จะฟาดให้หมด”
“แต่สงสารเขานะคะ”
ท่านไดโซไม่พูดอะไรอีก ทว่าก้าวท้ายหยุด เงยมองหน้าต่างเมื่อมาถึงอีกมุมของคฤหาสน์
ดวงตาที่ดูอ่อนโยนกว่ากลางวันนิ่งมองบานหน
已经是最新一章了
加载中
