已经是第一章了
บทที่42 ก็คงต้องโทษผมเองที่ควบคุมเอาไว้ไม่ได้
บทที่42 ก็คงต้องโทษผมเองที่ควบคุมเอาไว้ไม่ได้
กู้อานหยานยังไม่ทันจะมีสติกลับมา ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา จากนั้นหมอกับพยาบาลก็เข้ามา
ส่วนคนที่เดินตามหลังหมดมา ก็คือมู่จ้านเป่ย
เขาเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเรียบร้อยแล้ว บนเรือนร่างของเขานั้นสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตามด้วยสูทและกางเกงสีดำ ยังคงแต่งตัวด้วยความภู
已经是最新一章了
加载中
