ตอนที่ 8 กอดกัน

ตอนที่ 8 กอดกัน มีนามองนาฬิกาที่มุมขวามือของหน้าจอ โน๊ตบุ๊คขึ้นเวลา เที่ยงคืนครึ่งและได้เวลานอนของเธอที่เหนื่อยมาทั้งวัน เอกสารสัญญาของลลิตาที่ต้องชดเชยให้แก่บริษัทที่เสียหายก็หลักแสนเลยทีเดียว มีนาปิดหน้าจอ ก่อนที่จะเก็บโน๊ตบุ๊คที่โต๊ะและก้าวข้าขึ้นเตียงห่มผ้า ปิดไฟนอนทันที ธาม กลับมาถึงบ้าน ตีหนึ่งครึ่งก็เดินขึ้นบันไดแบบย่องเบาก็ว่าได้ เพราะกลัวคุณปู่ที่อยู่ห้องข้างล่างจะได้ยินเสียงเขาเดิน เขาค่อย ๆ เปิดประตูก็พบกับความมืดภายในห้อง มีเพียงแสงสว่างเล็กน้อยที่เล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำ มองเห็นมีนาหลับสนิทพร้อมเสียงกรนเบา ๆ ธามยิ้มเล็กน้อยก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงออก ข้างในมีบ๊อกเซอร์เอาไว้ เขานอนแบบนี้ทุกวัน เขาขึ้นเตียงพร้อมหลับตาลงแต่ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกจากตัวของมีนา ก็อดที่จะดึงร่างเล็กเข้ามาโอบกอดไม่ได้ ความรู้สึกร้อนวูบวาบและหวั่นไหวที่ไม่เคยมีมาก่อนก็รู้สึกได้ทันที ธามน้อยของพ่อก็ดูเหมือนจะออกมาทักท้วงตัวเหมือนกัน แต่เขาต้องหักห้ามใจของตัวเอง เพราะเธอและเขาไม่ได้รักกัน มันเป็นเพียงข้อตกลงของทั้งสอง และห้ามเกินเลยหรือมีอะไรกันเด็ดขาด หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไม่ยินยอม มีนากอดตอบรับเขาทันที นึกว่าเป็นหมอนนุ่มนิ่มของตัวเองซบเข้าไปที่แผงอกหนาแกร่งของเขาลมหายใจอุ่นร้อนวูบวาบทำให้คนตัวโต กำลังงุ่นง่านในอารมณ์ที่สุด ความรู้สึกหวั่นไหวและความต้องการมันมากเกินที่เขาจะหักห้ามใจ ธามโน้มใบหน้าของตัวเองลงหอมที่หน้าผากมนของมีนาอย่างตั้งใจและจูบที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างแผ่วเบากลัวคนตัวเล็กจะตื่นขึ้นมาแล้วโวยวายเขาได้ที่ผิดสัญญาตั้งแต่วันแรก ความรู้สึกเมื่อจูบเธอนั้นมันทำให้เขาซาบซ่านหวั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนาค่อย ๆ ลูบไล้เอวคอดของเธอและมุดเข้าใต้เสื้อยืดที่เธอใส่ ค่อย ๆ สัมผัสกับเต้านุ่มนิ่มอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกมันนิ่มมือของเขาทีเดียว ‘โอ้ยไอ้ธามมึงจะทำอะไรเนี่ย หยุด ๆ’ เสียงร้องห้ามในหัวของเขาดังก้อง แต่สมองของเขาสั่งงานว่าอยาก อยากปลดปล่อย ไม่ได้ปลดปล่อยมานานแล้ว และแล้วเขาก็ต้องลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินเข้าห้องน้ำจัดการธุระของเขากว่าจะเสร็จสิ้นก็ครึ่งชั่วโมง กว่าจะข่มตาให้หลับลงก็ราว ๆ สักตีสามแล้ว เวรกรรมของไอ้ธามที่ปากพล่อยเอง อดไปสิ รุ่งเช้าวันใหม่ เสียงนาฬิกาจากโทรศัพท์ที่ตั้งไว้ปลุกให้ มีนาตื่นขึ้น มีนาค่อยลืมตาแพขนตาหนางอนงามของเจ้าหล่อน ปะทะกับแผงอกแกร่งของเขา มีนาลืมตาขึ้นเห็นเขานอนหลับสนิทอยู่ มือเรียวของมีนาไล้กรอบหน้าที่หล่อเหลา เขย่าจิตใจคนตัวเล็กอย่างมีนามือเรียวค่อย ๆ ไล้กรอบหน้าของคนตัวโตอย่างเผลอไผลหลงลืมตัวเอง สายตาของมีนายิ้มแย้มและหวานฉ่ำไม่คิดว่าตัวเองนอนกอดเขาทั้งคืนแบบนี้ คนบ้าหล่อชะมัด เธอจะร้องโวยวายไปทำไมกัน ทำไมในเมื่อเธอกับเขาจดทะเบียนกันแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องถือเนื้อถือตัว อีกอย่างเขาหล่อและเธอชอบคนหล่อแบบนี้อยู่แล้ว ‘คนบ้าอะไรยิ่งอยู่ใกล้ใจยิ่งสั่น’ คนตัวโตรับรู้ว่ามือเรียวของหญิงสาวลูบไล้ใบหน้าของตัวเองอย่าเผลอไผลหลงลืมตัว เมื่อคืนเขาแทบคลั่งกับเธอแต่เช้านี้เป็นเธอยั่วเขาแบบนี้ได้ยังไง หน้าอกนุ่มนิ่มนั่นก็อยู่ใกล้ชิดกับแผงอกหนาของเขา อยากบีบ อยากดูดจังโว๊ยแต่ทำไม่ได้ มีนา นึกได้ว่าตัวเองไม่สมควรทำแบบนี้จึงได้ละมือออกจากใบหน้าของเขา และก็มีเสียงข้อความแจ้งจากกีรติ มีนาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงบนโต๊ะไม้ มองภาพของชายหญิงคู่หนึ่งที่โอบกอดและจูบกันอย่างดูดดื่ม แน่ชัดคือสามีในนามและลลิตานางแบบในสังกัด เธอไม่ทุบตีเขาเพราะไม่มีสิทธิ์เป็นเรื่องของเขาจะจูบจะกอดใครก็คือเรื่องของเขา “มีน นอนอีกหน่อยค่อยลุกก็ได้” คนหลับตาบอกเสียงเบา ๆ แต่มีนาได้ยินชัดเจน “มีนจะไปเตรียมอาหารให้คุณปู่ พี่ตื่นแล้วขอมีนคุยด้วยหน่อยนะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” มีนาจะคุยเรื่องของลลิตาเพื่อที่จะเลิกสัญญา จริง ๆ ไม่ต้องบอกเขาก็ได้แต่เกรงใจเพราะเป็นคู่ขาของเขากลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอแกล้งผู้หญิงของเขา “ครับ คุยตอนนี้ก็ได้” ธาม ลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนที่เตียง มีนามองคนเปลือยครึ่งบน แน่นอนว่าแผงอกหนาของเขาสะดุดตามีนาอย่างจังแล้วหุ่นมาดแมนเพอร์เฟคเห็นแล้วเลือดกำเดาจะพุ่ง ‘มีนเอ้ยเก็บอาการหน่อยมีน’ มีนาสะบัดหัวน้อย ๆ ของเธอ ก่อนจะตั้งสติคุยกับเขา “เอ่อ เรื่องของพี่ลิตา มีนจะยกเลิกสัญญาจ้างงานไม่ได้เกี่ยวกับเขาเป็นผู้หญิงของพี่นะ มีนไม่ได้แกล้งเธอแต่เธอผิดสัญญาไม่มาเดินแบบ ทางบริษัทเสียหาย” มีนากลัวเขาเข้าใจผิด แต่เขาก็ปล่อยให้เธอพูดจนจบฟังเหตุผลของเธอ “พี่ไม่ก้าวก่ายครับ มีนจะทำยังไงก็แล้วแต่มีนเลยครับ” เขาหาวไปสองฟอด ก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ มีนาได้แต่อึ้งเขาจะเซ็กซี่ไปไหนขยี้ใจเธอจริง ๆ มีนาเก็บที่นอนตรึงขอบที่นอนเอาไว้เป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนไม่มีคนนอนมาก่อน ธาม ออกจากห้องน้ำก็เห็นร่างบอบบางจัดแจงเก็บนั่นเก็บนี้ให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำต่อจากเขาและลงไปข้างล่าง จัดเตรียมอาหารเช้าให้เขาและคุณปู่ ธาม มองการกระทำของมีนาอย่างหลงลืมตัวเอง สายตาจดจ้องศรีภรรยาในนาม เธอเรียบร้อย น่ารักและเอาใจใส่คุณปู่ของเขาอย่างดี พูดคุยให้ท่านได้หัวเราะสนุกสนาน ก่อนจะขอตัวไปทำงาน ป้านิ่มก็ชอบใจหลานสะใภ้เหลือเกิน เอ่ยชมไม่ขาดปาก บอกเขาว่า ‘ถ้าปล่อยหลุดมือไปโง่มากนะคะตัวแสบของป้านิ่ม’ นั่นคือคำพูดชวนให้เขาหันกลับมามองผู้หญิงคนนี้เสียใหม่ ทุกการกระทำล้วนมาจากใจทั้งสิ้น ไม่เสแสร้งแกล้งทำ เธอจริงใจที่สุด บริษัทกรีติเอเจนซี่ กีรติเจ้านายหนุ่มใจสาวนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดกับข่าวของลลิตา สาวสวยนางแบบสายแซ่บของบริษัท เขากำลังคิดว่าจะเป็นอะไรไหมที่จะยกเลิกสัญญาจากลลิตา แล้วเจ้าของโรงแรมดังเนี่ยคงไม่ฟ้องร้องแทนแฟนสาวของตัวเองหรอกมั้ง กีรติไม่รู้ว่าสามีของมีนาเป็นใคร เพราะเรื่องของน้องสาวรับรู้ได้แค่เธอบอกมากเท่านั้น เห็นวันนั้นคุณธามนั่งอยู่เยื้องกันก็ดูว่าจะเป็นคนไม่ปล่อยวางอะไรง่าย ๆ แน่ ๆ สายตาของเขาเอาเรื่องเหมือนกัน “หนิงเช็คสิมีนามาถึงไหนแล้ว วันนี้มีนัดมอบสร้อยให้คุณธามนะ” กีรติพูดกับเลขาที่นั่งอยู่ในห้อง ส่วนคนที่กำลังถูกพูดถึงคือมีนา วันนี้แต่งตัวดูเรียบร้อยและสวยผิดหูผิดตาทีเดียว “วันนี้จะไปไหนเหรอแต่งตัวสวยเชียว” เขาเอ่ยชมเพราะเห็นภรรยาในนาม ใส่สูทชมพู เสื้อสีขาวสวมทาบทับด้วยสูทสีชมพูอ่อนและกางเกงสีชมพูเข้าชุด รวบผมขึ้นมองเห็นต้นคองามระหง ดูทะมัดทะแมงทีเดียว “วันนี้มีนัดกับคุณเจสันค่ะ มอบสร้อยเพชรให้พี่ไงที่โรงแรมค่ะ” มีนาอมยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คนไม่สำคัญนั่งหน้านิ่งเป็นปูนปั้น แต่งตัวสวยเพื่อผู้ชายคนนั้นเหรอ ไม่ใช่เจ้านายหนุ่มคนนั้น