ตอนที่ 9 ภรรยาของผม

ตอนที่ 9 ภรรยาของผม ธามมาส่งศรีภรรยาที่บริษัทเพราะเธอไม่ได้เอารถของเธอมาจากบ้าน เขาขันอาสาส่งเธอที่บริษัททุกวันเอง เธอไม่ยอมเพราะบางทีต้องออกไปตระเวนหานางแบบให้ตรงคอนเซปต์ของงาน เขาเลยอยากซื้อรถคันใหม่ให้เธอแทนเธอไม่ขอรับทั้งคู่นั่งเถียงกันอยู่ในรถ จนคนขับอย่างพี่สมคิดหัวเราะในความเอาแต่ใจของคนทั้งคู่เหมือนกันเดะ ๆ และอีกนัยหนึ่งคือ เจ้านายของเขาไม่เคยอ้าปากบอกว่าจะซื้อของให้ใคร มีนาเป็นผู้หญิงคนแรกก็ว่าได้ สงสัยหลงเสน่ห์เมียเข้าให้แล้ว “เจอกันตอนเที่ยงนะคะ” มีนาพูดขึ้นก่อนจะเดินลงรถไป เธอระบายยิ้มเล็กน้อยแต่ทำคนตัวโตหัวใจพองโตทีเดียว รอยยิ้มจริงใจถึงจะเถียงกันแต่มักจะมีเหตุผลแฝงอยู่เสมอ ไม่อยากได้อะไรที่ไม่ใช่ของตัวเอง มีนามักจะทำให้เขาแปลกใจเธอไม่อยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง นับว่าคุณปู่ของเขาตาแหลมหาเมียให้ เห็นทีว่าต้องทำเหลนให้ปู่แล้วมั้งจะได้ชื่นใจแล้วมั้ง เขาคิดเข้าข้างตัวเอง ถึงจะรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน แต่มีนาเป็นคนสบาย ๆ ตามอารมณ์ ดีมาดีตอบมองไม่ยากและมองออกทันที แถมเธอค่อนข้างจะติดดินเสียด้วยสิ ผู้หญิงแบบนี้เขาต้องการที่สุด “ครับ พี่สมคิดออกรถได้” เขาตอบรับภรรยาในนามและสั่งให้คนขับรถออกรถไปที่โรงแรมทันที “ท่านประธานคะ วันนี้ช่วงเที่ยงคุณเจสันจะเข้ามอบสร้อยที่ประมูลได้นะคะ” ข้อความผ่านไลน์ที่ส่งแจ้งเตือนตารางเวลางานของวันนี้ เขาพิมตอบกลับไป “ซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่ ๆ ให้ด้วยเอาที่ดีที่สุดผมจะให้ภรรยา” ปลายข้อความตกใจสุดขีดเจ้านายมีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่กันมือของเลขาสาวมือสั่นเหมือนเจ้าเข้าทีเดียว “นี่ยัยมีน อีตานั่น พี่ละเสียดายจริง ๆ เลย” กีรติพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย จนคนตัวเล็กน่ารักยิ้มไม่หุบ นึกจะพูดอะไรก็พูด มีนาต้องนึกว่าเรื่องอะไร และแน่คงจะเป็นเรื่องสร้อย “พี่กิจ ให้เขาไปเถอะค่ะ เขาจะเอาไปให้ว่าที่เจ้าสาวของเขา” ‘ซึ่งไม่ใช่เธอมาจำเอาไว้อย่าหลงเสน่ห์เขาเด็ดขาด’ “พี่ตั้งใจจะซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด อีกสองวันก็ถึงแล้วเนี่ยเป็นสาวขึ้นอีกปีแล้วนะเรา ว่าแต่พี่ลืมเลยเจ้าบ่าวของหล่อนเป็นไงบ้างหล่อไหม” กีรติไม่รู้ “อืม ก็หล่อนะคะ แต่เจ้าชู้ไปหน่อยไม่เป็นไรค่ะอยู่ได้สบายมาก” มีนาพูดขึ้น ก่อนจะพูดกับพี่หนิง “พี่หนิงแจ้งผู้จัดการของพี่ลิตาด้วยนะคะจะยกเลิกสัญญาและฟ้องร้องค่าเสียหายเจอกันที่ล๊อบบี้ของโรงแรมกรีนธารานะคะ” “เอาจริงเหรอ แล้วเจ้าของโรงแรมกรีนธาราจะไม่ฉีกอกหล่อนเหรอที่ยกเลิกสัญญาแฟนเขานะ” กีรติพูดขึ้น เมื่อเห็นน้องสาวนอกไส้หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว เรื่องคัดใครออกยกเลิกใครจ้างใครเป็นหน้าที่ของ มีนา ส่วนตัวเขามีหน้าที่จัดสรร นางแบบและนายแบบไปเดิน และดูห้องเสื้อและตารางการเดินเท่านั้น “ก็ไม่รู้ละค่ะผิดก็ว่าไปตามผิดจะเก็บไว้ทำไม ดูข่าวแต่ละข่าวสิคะ” มีนาพูดขึ้น เพราะผู้หญิงอย่างลลิตาสร้างปัญหาได้เสมอ คนเดียวเท่านั้นที่เธอมองผิดพลาดไป “นี่ได้เวลาแล้วค่ะ พี่กิจเร็ว ๆ เข้าไม่ต้องสวยแล้ว พอแล้วค่ะ” มีนาพูดขึ้น เมื่อเห็นเจ้านายทำท่าจะเติมปากเติมแก้มให้เด้งมากกว่านี้ วันเดินแบบที่งานเขาต้องวางตัวเป็นหนุ่มหล่อ แอ๊ปแทบตาย “หยะหล่อน เกิดมาสวยก็เป็นแบบนี้ละหยะ” “ค่ะ พี่สาวแสนสวย สวยพอแล้วค่ะ ผิดนัดเอาเดี๋ยวคุณเจสันจะดุพี่จนไม่ได้หลับไม่ได้นอนนะคะ” เป็นที่รู้กัน เจสันแฟนหนุ่มของกีรติ ทั้งคู่ไม่อยากเปิดเผยให้ใคร ๆ รู้เพราะจะมีปัญหาตามาอีกมากมาย “นี่ยัยมีน เบา ๆ สิ ว่าแต่เจเขาอยากให้มีน เดินคลอเลคชั่น คราวหน้านะ” กีรติพูด เพราะมีนาเดินสวยได้จังหวะ พรีเซ้นสร้อยได้เก๋และยอดขายกระฉูด “มีนขอคิดดูก่อนนะคะ ช่วงนี้รู้สึกว่าจะยุ่งมากค่ะ” แค่งานก็มากพอจนไม่มีเวลาแล้ว ยังจะให้เดินแบบอีกมีหวังตาโหลเหมือนหมีแพนด้าแน่ ๆ แต่ว่าก็ได้ค่าตัวมากกว่าเงินเดือนอีกนะเนี่ย โรงแรมกรีนธารา ภายในห้องรับรอง กีรติและมีนา เดินเข้ามา พร้อมด้วยเจสันที่มีบอดี้การ์ดดูแลชุดเครื่องเพชรที่นำมามอบให้วันนี้ เลขาสาวรีบเชิญทั้งห้าคนเข้าไปในห้องรับรอง จัดน้ำและขนมต้อนรับอย่างดี สายตาของเลขาสาวสอดส่องหาภรรยาของเจ้านายแต่ก็ไม่มีวี่แวว ทั้งสามนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่ ธามจะเดินเข้ามาหน้าตายิ้มแย้มไม่เหมือนวันงานที่หน้านิ่งจนทำให้คนรอบข้างขนลุก “สวัสดีครับคุณธาม ผมขอแนะนำตัว ผมเจสัน เจ้าของเครื่องเพชร และเจ้าของห้องเสื้อคือประธานคุณกีรติ ส่วนน้องคนนี้เป็นรองประธานของกีรติครับ” เจสันเอ่ยแนะนำตัวเอง จับไม่จับมือเรียบร้อย ธามไม่ละสายตาจากภรรยา “ครับ ผมขอดูหน่อยว่าเหมาะกับเธอไหม” เขาพูดขึ้น ก่อนชายสวมชุดดำจะเปิดกล่องเครื่องเพชรให้เขาดู ราคาแค่ล้านกว่า ๆ สบายกระเป๋าเขามาก จิบ ๆ สำหรับเขา “รับรองครับว่าต้องถูกใจว่าที่เจ้าสาวของคุณธามแน่นอน” เจสันพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาพึงพอใจ “ไหนลองให้ดูหน่อยสิครับ” ธามพูดขึ้นลอย ๆ เจ้าตัวอย่างมีนาก็ยังไม่รู้ตัว “ให้ใครลองละครับที่นี่ก็มีแค่ น้องมีนาเท่านั้น” กีรติพูดขึ้น เขาก็งงเหมือนเจสันเหมือนกัน ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่ “มีน ลองหน่อยสิครับ” ธามยิ้มให้มีนาลอง เธออยากจะเอาหัวโขกกำแพงจริง ๆ คนบ้าอะไรให้ลองของแทนว่าที่เจ้าสาวของเขา ช่างหน้าหนาจริง ๆ บางทีก็นึกสงสารตัวเองจริง ๆ ที่เป็นเครื่องมือให้เขาแกล้งเล่นแบบนี้ ‘เดี๋ยวจะเอาคืนให้เข็ดคอยดู’ มีนา มาดหมายจะจัดการคนขี้แกล้ง “เออ จะดีเหรอคะ มีนไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของคุณนะคะ เกรงว่าจะไม่เหมาะค่ะ” มีนาพูดขึ้น และก็แอบเสียใจที่เขาแกล้งเธอ ‘รู้ว่าไม่มีใจจะตอกย้ำทำไมคนเจ้าชู้ว่านเสน่ห์ไปเรื่อย คอยดูเถอะแกล้งกันนักจะเอาคืนให้สาสมเลย’ “คุณพิม เอาของเข้ามาให้ผมหน่อย” เขาลุกขึ้นเดินออกไปหน้าห้อง เรียกเลขาให้นำช่อดอกกุหลาบมาให้ “ค่ะ ท่านประธาน” พิม เลขาสาว รีบลุกขึ้น ไปหยิบช่อกุหลาบช่อใหญ่มาให้ท่านประธานทันที ธาม รับมาแล้วเดินหอบช่อกุหลาบนั้น ให้มีนา เธองงไม่น้อย “เอ่อ ให้ฉันเนื่องในโอกาสอะไรคะ” มีนาลุกยืนและเข้าข้างตัวเองเล็กน้อย แต่ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ “มีนาคือ ว่าที่เจ้าสาวของพี่ไงครับ สร้อยพี่มอบให้มีนานะครับรับไว้นะ” คำพูดที่อ่อนโยน กระชากใจของมีนาทันที เขาแกล้งเธอหรือจริงใจกับเธอ เดาเขาไม่ออกจริง ๆ และไม่มั่นใจด้วย เพราะตัวเธอเองหวั่นไหวกับคำพูดและการกระทำของเขาทั้งหมดแล้ว “ครับ ผมกับมีนา เราเป็นสามีภรรยาและจดทะเบียนกันเรียบร้อยแล้ว เธอคือภรรยาของผม” ธามชี้แจงกับผู้ชายทั้งสองที่ตกใจไม่น้อย “ห๊า ยัยมีน ทำไมไม่บอกเล่าว่า คุณธามคือสามีของเธอ” กรีติร้องทักออกมา พิมเลขาสาวเสนอหน้าน้อย ๆ แอบดูหัวใจเธอหล่นตุ๊บทันที ภรรยาของท่านประธานนะหรือเนี่ย “ครับ มีนาคือภรรยาของผม” เขายืดอก กอดโอบเอวของคนตัวเล็กที่นิ่งงันรับช่อดอกไม้ไปแบบอึ้ง ๆ “พี่แกล้งอะไรมีน แกล้งแบบนี้ไม่ได้นะ” มีนากระซิบที่หูของเขาอย่างแผ่วเบา “พี่ไม่ได้แกล้งพูดจริง ๆ พี่คิดดีแล้วเราเป็นสามีและภรรยาก็ควรจะเปิดเผยให้คนอื่นรู้สิ” เขากระซิบตอบกลับ มีนาสบตาของเขาก่อนที่จะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด เขาแกล้งเธอขนาดนี้เลยเหรอ ผู้ชายอย่างเขาเนี่ยนะ จะรักเธอ ไม่มีทางหรอก “ค่ะ มีนาเป็นภรรยาของพี่ธาม” มีนาตอบรับ หน้าเธอยิ้มเจื่อนเล็กน้อยตอบรับคำสมอ้างที่เขาพูดขึ้นมา