ตอนที่ 393 เขาไม่กังวลใจแม้แต่นิดเดียว

ตอนที่ 393 เขาไม่กังวลใจแม้แต่นิดเดียว สถานการณ์ของภาพยนตร์เรื่อง<> ดีขึ้นเรื่อยๆ ทางด้านคนของภาพยนตร์ <> เริ่มนั่งไม่ติด เริ่มจัดกิจกรรมเพื่อโฆษณาให้คนรู้จักเรื่อยๆ แม้กระทั่งยอมจ่ายเงินจำนวนมาก เพื่อซื้อโฆษณาบนจอโฆษณา เพื่อจะแสดงทีท่าว่าต่อสู้ได้เหนือกว่าบริษัทเค.เอฟ และยังใช้นักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงการดึงดูดเหล่าแฟนคลับออกมาตอบโต้แทนพวกเขา ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่มีบทบาท เพียงแต่อยู่ในระหว่างการเรียนรู้เท่านั้น กำลังจะเกิดกระแสนิยมขึ้นอีกครั้ง มีแฟนคลับบางคนยอมทำเพื่อ Idol ของพวกเขาโดยการไปวิพากษ์วิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง<> บนเว็บไซต์ของรัฐบาล บอกว่าเป็นภาพยนตร์ที่ไม้หมาะสมแห่งปี ทั้งๆที่พวกเขาไม่เคยไปชมภาพยนตร์เรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ วิธีการตอบโต้เช่นเดิมที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของจิรภาสอยู่แล้ว เขามีท่าทีระมัดระวังไม่สะทกสะท้านตลอดมา วิธีการเช่นนี้เขาเห็นมามากแล้ว ทุกคนย่อมต้องแข่งขันกับคู่แข่ง นั่นก็เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ เขาเข้าใจดี เพราะในท้ายที่สุดแล้วผชนะก็จะเหลือเพียงหนึ่ง “ผู้อำนวยการครับ ทางด้านหนัง<> มีนักแสดงหญิงคนหนึ่งแสดงต่อสาธารณะชนว่าบทบาทของตัวเองคือการเป็นภรรยาที่น่าสนใจ จะพูดคือ การใช้ประโยชน์จากการได้เปรียบจากการตัดต่อสมัยก่อน และตอนนี้เธอได้รับความนิยมอย่างมาก” ตฤณนำข่าวให้จิรภาสดู เขาสนใจแค่ข่าวที่เกี่ยวข้องกับจิดาภาเท่านั้น ส่วนข่าวอื่นเขาไม่เคยสนใจ ตอนนี้ในวงการบันเทิงแปรปรวนที่ยากจะคาดเดา มีแต่เขาที่ยังคงใจเย็นเหมือนเคย ทำไมพวกเขาไม่กล้าเขียนบทเรื่องชาคร ไม่ก็เป็นเพราะตำแหน่งของชาครนั้นทำให้พวกเขาไม่กล้าทำอะไร “แต่ว่าธวลย์ได้ตอบโต้พวกเขาแล้ว ใช้ประโยชน์ที่ได้เปรียบจากแฟนคลับทำให้กลยุทธ์ของฝ่ายตรงข้ามทำลายสภาพแวดล้อมล้อมของเด็กๆ” ใครจะคาดได้ว่าวันหนึ่งพงยศจะลุกขึ้นมาปกป้องจิดาภา “เขาจะไม่ทำให้ผิดหวัง” จิรภาสในตอนนี้ยิ่งเพิ่มความระมัดระวังรอบด้านมากขึ้นในการที่จิดาภาจะเลือกบทละคร ดูไปดูมา จะมีแต่จิตใจของเขาที่ไม่อยากเลือก เพราะจิดาภาได้รับความยากลำบากจากบทละครนี้ และเขาก็จะเจ็บปวด ในตอนกลางคืน หลังจากจิรภาสกลับถึงบ้าน จิดาภาเห็นว่าเขาเหมือนกำลังพิจารณาไตร่ตรองอะไรบางอย่างอยู่ หลังจากที่ทานอาหารค่ำเราได้เข้าไปยังห้องหนังสือ “มีอีไรที่ฉันพอจะช่วยแบ่งเบาภาระคุณได้บ้างไหมคะ” เธอรู้ดีว่าเธออาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ถ้าหากว่าจิรภาสอยากให้เธอช่วยตรงไหน เธอจะทุ่มเทโลกทั้งใบโดยไม่สนใจตัวเอง “นี่คือบทละคร” หนังสือที่วางอยู่ตรงหน้าจิรภาสเป็นหนังสือบทละครที่มีชื่อว่า<> เป็นแนวโจรกรรมต่อสู้ บรรยากาศส่วนใหญ่เป็นการสู้รบอย่างดุเดือดและจู่โจม และการที่จะได้วิดีโอที่มีประสิทธิภาพ นักแสดงต้องฝึกซ้อมตามมาตรฐานเดียวกับทหารแบบที่ฝนกระสุนปืน ถ้าไม่ได้รับบาดเจ็บเลยจะเป็นเรื่องแปลก “เหมาะสมไหม” วิภาดาอ่านเค้าโครงเรื่องอย่างย่อๆ เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักแสดงหญิงที่เพื่อนที่สู้รบด้วยกันถูกสวยลับฆ่าตาย เธอจึงปลอมตัวเป็นสายลับเพื่อแสวงหาความจริงเกี่ยวกับการทำร้าย ขั้นตอนดำเนินมาถึงนักแสดงนำชาย กลับพบว่าเขาเป็นสายลับของฝ่ายตรงข้ามที่เธอตามหา ในครั้งนี้ นักแสดงนำหญิงต้องเป็นเหมือนกับทหารหญิงจริงๆ เธอต้องไม่ใช้น้ำเสียงที่ไพเราะในการถ่ายทอดความรู้สึก หมัดที่เยือกเย็นและปืนที่เป็นอาวุธที่เธอมีความชำนาญ “นี่มันเท่มากๆเลย” จิดาภาพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม “ละครต้องดึงดูดความสนใจคนดูแน่ๆเลย ลักษณะนิสัยของนางเอกต้องทำให้คนเคาวรพและเลื่อมใส ถ้าเกิดได้แสดงคงต้องเร้าใจแน่ๆเลยค่ะ” จิรภาสเลือกละครเรื่องนี้อย่างแรกต้องดูถึงเค้าโครงสำคัญของเรื่อง เค้าโครงเรื่องมีความสมบูรณ์ในทุกๆด้าน สามารถดึงดูดความสนใจจากผู้คนเขาจึงเลือกละครเรื่องนี้ จิดาภาต้องตีบทบามให้แตก ต้องวางฐานตำแหน่งในวงการบันเทิงใฟ้เธออย่างมั่นคง ต้องใช้วิธีการแบบเอาจริงเอาจัง “แต่ผมไม่อยากให้คุณลำบากหรือได้รับบาดเจ็บ” จิรภาสขมวดคิ้ว ”ผมขอทบทวนดูอีกรอบ” “แต่ว่าจริงๆแล้วนี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ไม่งั้นคุณคงไม่ลังเลใจอย่างนี้ใช่ไหมคะ? ” จิดาภาเข้าใจเขา นำกาแฟมาวางไว้บนโต๊ะ ซุกตัวในอ้อมแขนของเขาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ฉันเชื่อในแววตาของคุณนะคะ แม้ว่ามันจะยากลำบาก แต่ว่ามันจะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ามากๆแน่นอนค่ะ นี่จะเป็นผลงานอีกชั้นนึงหลังจากที่ฉันเตรียมตัวตั้งครรภ์” จิดาภาใช้วิธีการนี้เปิดโลกแห่งการเรียนรู้ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต จิรภาสถอนลมหายใจเบาๆ ตรงหน้าผากของจิดาภา ดูจากสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลใจและไม่ยอมตัดใจ เมื่อนึกถึงว่าจิดาภามีกำลังด้อยกว่าต้องสู้รบ หรือจนไปถึงกี่วันกี่คืนที่ต้องนอนท่ามกลางป่ากลางฝน เขาไม่มีวิธีไหนเลยที่จะไม่เจ็บปวด “ผมเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณ ผมมีสิทธิ์ในการตัดสินชี้ขาด รอช่วงเวลานั้น โอกาสของคุณก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น”จิดาภาพยักหน้ารับ รู้ดีว่าเขากังวลใจเกี่ยวกับตนเอง ดังนั้นเขาจึงยืนหยัดอย่างใจเย็น “งั้นก็ค่อยๆไตร่ตรองนะคะ มีเวลาไม่มากแล้ว ควรพักผ่อนได้แล้วค่ะ”“ครับ…. ผมก็คิดเช่นนั้น” หลังจากพูดจบ เขาก็โอบจิดาภาเดินเข้าห้องนอน ……….. ในค่ำคืนที่ดึกดื่น ณ บ้านพักตากอากาศย่านชานเมืองที่ห่างไกลแห่งหนึ่ง มีนักร้องสาวคนหนึ่งสวมใส่กระโปรงสั้นหนังสีดำนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น ข้างหน้ามีแก้วไวน์แดงวางอยู่ ส่วนอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่เป็นผู้ชายสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกำลังสูบซิการ์คุณภาพดี ที่ด้านหลังของเขามีบอดี้การ์ด 4 คนยืนคุมอยู่ “คุณกอน คุณไม่ต้องรีบปฏิเสธฉันนะคะ ไม่สายเกินไปที่จะฟังเงื่อนไขของฉัน” “เธอ…นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่!” นักร้องสาวแสดงอาการหวาดกลัว น้ำตาที่ขอบตาเอ่อล้นเป็นพิเศษ “จะร้องไห้ทำไม? นี่…เช็ดซะ!” เขาโยนปึกทิชชู่ให้นักร้องสาวก่อนที่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าเธอเป็นนักร้องที่เซ็นต์สัญญากับบริษัทเค.เอฟ วันนี้ที่เชิญเธอมาก็เพื่อคุยเรื่องธุรกิจกับเธอ ถ้าหากว่าเธอทำตามที่ฉันบอก ฉันจะรับประกันความปลอดภัยให้เธอหลังจากออกจากที่นี่ แต่ถ้า…” “ถ้าเธอปฏิเสธฉันเพื่อบริษัทนั่น ฉันก็จะแค่บังคับให้เธอดื่นไวน์แดงเหล่านี้ หลังจากนั้นก็อยู่กับเหล่าบอดี้การ์ดของฉันตามลำพัง! ด้วยรูปร่างของเธอ เชื่อได้เลยว่าพวกมันต้องทุ่มเทพลังทั้งหมด”กนกอรตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก ส่ายหัวด้วยความหวาดกลัว “ฉันไม่เข้าใจ…” “ฉันแค่จะให้เธอคอยบอกข่าวที่เกี่ยวกับจิดาภาให้กับฉัน! เป็นหมากให้กับฉัน นำเรื่องภายในบริษัทเค.เอฟมาบอกฉัน!”“ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ? ฉันก็แค่เป็นคนที่เซ็นต์สัญญาใหม่ แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยได้สัมผัสถึงตัวจิดาภา” “เอ๊ะ นังโสเภณี เจ้าเล่ห์กับฉันหรอ? เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าที่นั่นมีคนที่ชื่อธวลย์ทีเป็นน้องชายแท้ๆของจิดาภา!” พวกเธอเซ็นต์สัญญาพร้อมกัน เขาจะปิดบังเธอเชียวหรอ?” กนกอรกำหมัดแน่น เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ตัวเองโลภ ยอมขึ้นรถมา! “เมื่อไม่นานมานี้ฉันลงทุนทำภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง เดิมทีก็ราบรื่นดี แต่ไอ้จิรภาสกลับทำงานลับหลังฉัน ฉันไม่มีทางแก้ปัญหา ทำได้แค่ใช้วิธีโง่ๆเช่นนี้ ฉันขาดทุนเงินที่ฉันลงทุนไปไม่ได้กลับคืนมา ฉันก็เลยจะทำให้ครอบครัวของมันถูกทำลาย”