ตอนที่ 394 ดำเนินการต่อไป

ตอนที่ 394 ดำเนินการต่อไป แววตาของโปษัณเต็มไปด้วยความเกลียดชังและอำมหิต เขายังมีอีกหลายแผนการที่ยังไม่ได้ทำ ไม่รู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น พวกเขาจะยังคงนิ่งเฉยได้หรือไม่ กนกอรเป็นเพียงแค่เด็กใหม่ที่พึ่งฝึกงานจนสำเร็จ อายุเพิ่ง 20 ปี แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเห็นการแข่งขันเช่นนี้ เธอถูกให้เซ็นต์สัญญากับบริษัทเค.เอฟด้วยศักยภาพของตัวเธอเอง ในเวลาเดียวกันตอนที่ฝึกซ้อม เธอกับพรยศมีการพัฒนาใกล้เคียงกัน แม้กระทั่งบริษัทยังมีเจตนาที่จะให้พวกเขารวมกลุ่มกันก่อนชั่วคราว การกระทำที่สำคัญเช่นนี้ย่อมมีการแข่งขันด้วยเหตุผลนี้ เธอจึงถูกโปษัณจับตามอง ที่จริงแล้วในช่วงเวลาที่เด็กใหม่ฝึกซ้อม เธอได้พบมาก่อนแล้วว่ามีแผนการที่ไม่ดีบางอย่างภายในวงการนี้ รู้ดีแก่ใจว่ายังไงทุกคนก็ต้องมีชื่อเสียง เบื้องหลังของทุกคนคือความสามารถ แต่กลับนึกไม่ถึงว่าเรื่องราวเช่นนี้จะตกมาที่เธอ เธอก็แค่มีจิตใจที่ชอบร้องเพลง ไม่ได้อยากกลายเป็นหมากของใคร อันที่จริงเธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรในวงการนี้ได้ แต่เธอสามารถเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องได้หลังจากที่เธอตอบตกลงกับโปษัณด้วยความไม่เต็มใจ กนกอรก็มุ่งหน้าไปยังเขตเมืองตรงไปยังห้องฝึกซ้อม ในเวลานี้แน่นอนว่าพรยศกำลังฝึกฝนอยู่คนเดียว เป็นไปตามคาด เธอเปิดประตูเข้าไปและพบว่า พรยศกำลังซ้อมเต้นที่หน้ากระจก “กอน? ทำไมเธอ...แต่งตัวอย่างนี้?” พรยศปาดเหงื่อพลางหลบสายตาด้วยความเขินอาย นั่นเป็นเพราะว่าการที่กนกอรสวมกระโปรงสั้นมันดูเซ็กซี่มากๆ “ฉันมีเรื่องจะถามนาย!”กนกอรมุ่งตรงปิดไฟของห้องฝึกซ้อมก่อนที่จะเดินมาล็อคประตู “เธอ...เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ?”“ฉันถาม นายตอบ!” กนกอรพยายามทำให้ตัวเองสงบนิ่ง หลังจากนั้นจึงเอ่ยปากพูดว่า “นายเป็นเป็นน้องชายของจิดาภาใช่ไหม?” เธอในตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นมาก ก้าวเท้าหนึ่งก้าว นั่นหมายถึงว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธออต้องแบกรับภาระและเผชิญหน้าต่อความยากลำบาก ดังนั้นเธอจึงไม่รู้เลยว่าในสิ่งที่เธอทำนั้นท้ายสุดแล้วมันถูกต้องไหม พรยศตกตะลึง เผชิญหน้ากับกนกอรในความมืด “เธอรู้ได้ยังไง?” กนกอรถอนหายใจยาว พูดด้วยน้ำสียงต่ำลง “พวกที่ลงทุนกับหนังเรื่อง<>ตามหาตัวฉัน บังคับให้ฉันมาเอาเรื่องที่เกี่ยวกับจิดาภาจากปากของนาย” แม้ว่าจะดูจะท่าทีของเธอไม่ออก แต่พรยศก็รู้สึกได้ว่าเธอนั้นจริงใจ “พวกมันจับตัวน้องสาวฉันไปแล้ว...ตัวฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ฉันไม่สามารถทนเห็นน้องสาวถูกพวกมันทำร้าย ดังนั้นนายช่วยให้ฉันช่วยน้องสาวของฉันได้ไหม” เดิมทีเธอสามารถทำตามข้อตกลงของฝ่ายตรงข้ามได้ และยังจะได้เงินอีกก้อนหนึ่ง แต่เธอไม่ทำเช่นนั้น เธอเลือกที่จะสารภาพความจริงอย่างเปิดเผย “ขอโทษนะ...ผมนึกไม่ถึงเลยว่าพวกเราพี่น้องจะดึงคุณมาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้” “คนที่ควรขอโทษไม่ใช่นายหรอก ตอนนี้สิ่งที่สำคัญคือการไปช่วยน้องสาวของฉัน” พรยศพยักหน้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ในตอนนี้ อาศัยแค่เรา 2 คนคงไม่มีหนทางไหนที่จะไปช่วยเขาได้ ผมคิดว่าเราควรไปหาท่านประธานจิรภาส เขาต้องมีวิธีแน่ๆ” “แต่ว่าผู้อำนวยการจิรภาสจะช่วยฉันไหม?” “เธอวางใจได้เลย!” พรยศเดินไปทางเธอ เปิดไฟในห้องฝึกซ้อมให้สว่างขึ้นมาอีกครั้ง “ขอแค่มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่สาวของผม ประธานจิรภาสไม่ใส่ใจไม่ได้แล้ว” คนที่ไม่ละอายที่จะใช้แผนการสกปรกเพื่อประโยชน์ด้านเงินทอง ต้องได้รับกรรมตามสนอง กนกอรก้มหน้าลง “ขอบคุณนะ...”“ไม่หรอก คนที่ควรขอบคุณควรเป็นผม ในวงการนี้มีแต่การหลอกลวงกันไปมาอย่างมากมาย แต่วันนี้คุณกลับสารภาพความจริงกับผม มันได้พิสูจน์จุดยืนของคุณแล้ว ผมเองตอนนี้ก็ได้พบประสบการณ์ตรง ว่าทำไมพี่สาวถึงบอกกับผมว่าผมไม่เหมาะกับวงการนี้” “เราจะไปพบผู้อำนวยการจิรภาสกันตอนไหน” ………. เรื่องราวอาจจะดำเนินไปอย่างยากที่จะควบคุมไปหน่อย พรยศรีบพากนกอรไปยังวิลล่ากรีนเฮ้าส์ทันที ในเวลานี้ พื้นที่นี้เต็มไปด้วยแสงไฟสว่างไสว มองเห็นปราฏการณ์ที่ดูมีสีสันบวกกับความกดดันที่ยากจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูด จิรภาสเห็นพรยศกับกนกอรเดินเข้ามา เงยหน้ามองแล้วถามขึ้นว่า “มีธุระอะไร?” พรยศพยักหน้า จูงมือกนกอรเดินมายังตรงหน้าของจิรภาสกับจิดาภา เล่าเรื่องราวตั้งแต่เริ่มจนจบ สีหน้าของของจิดาภายิ่งเย็นชาตามเรื่องราวที่ได้ฟัง เธอเดิมทีที่สีหน้าไม่มีชีวิตชีวาค่อยจางหายไป “จิรภาส....” จิรภาสกุมมือของเธอไว้ “ผมจะรีบให้ตฤณสืบหาความจริง จัดการปัญหาในวงการบันเทิงก็ต้องใช้ด้านวงการบันเทิง ในเมื่อคนเหล่านั้นไม่เห็นบริษัทเค.เอฟอยุ่ในสายตา” “คุณวางแผนจะทำอะไรคะ?” จิภาดาถาม “ผมคิดว่าน้องสาวคุณไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขาหรอก เป็นเพราะว่าพวกเขากล้าที่จะคุกคามคุณ ไม่กลัวคุณแจ้งความใช่ไหม? ถ้าดึงตำรวจเข้าไปเกี่ยวข้อง เขาวางแผนจะจบเรื่องราวหรอ? เขาก็แค่หลอกถามความจริงจากคุณ คุณลองติดต่อน้องสาวดูอีกครั้งดีไหม?” จิรภาสไตร่ตรองอย่างมีเหตุผล “ฉันลองโทรไปแล้ว ติดต่อไม่ได้เลยค่ะ หากทางพ่อแม่ของฉันยังบอกว่าเป็นเวลานานมากแล้วที่น้องสาวไม่ได้ติอต่อกลับไปหาพวกท่านเลยตลอดที่ไปเรียนมัธยมปลายอยู่ที่อื่น...” “งั้นคุณเอาข่าวคราวอย่างละเอียดของน้องสาวคุณบอกกับผม ผมจะส่งคนไปตามหา ถ้าหากสามรถปกป้องน้องสาวของคุณให้ปลอดภัยได้ คุณก็ไม่ต้องเข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว” “แล้วครอบครัวของเธอล่ะครับ?” พรยศยังคงมีความกังวล “ผมจะรับผิดชอบเอง” จิรภาสมอกตาของพรยศ สายตาแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง “ผมพูดจริงทำจริง” พรยศพยักหน้ารับ “พี่เขยครับ ผมเชื่อในตัวพี่นะครับ! กอน คุณวางใจได้เลยนะ มีพี่เขยของผมอยู่ น้องสาวกับครอบครัวของคุณต้องไม่เป็นไร!” ในเวลาเดียวกัน จิดาภากับจิรภาสต่างก็มองตากัน “ในเวลานี้ ความปลอดภัยของกนกอรก็สำคัญ เธออาจจะได้รับอันตรายมากที่สุด” “ผมดูแลเธอได้ครับ” พอพรยศพูดจบ ก็กำลังจะพากนกอรกลับ “พวกเรากลับหอพักของห้องฝึกซ้อมแล้วนะครับ” “ผู้อำนวยการจิรภาส ไหว้วานคุณด้วยนะคะ!” จิรภาสมองตามพวกเขาจากไปด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นโกรธแบบเป็นฟืนเป็นไฟ หรือว่าบางทีเขาอาจจะประเมินความโลภของฝ่ายตรงข้ามต่ำไป... จิภาดาเดินไปส่งพวกเขา ก่อนจะหันกลับมากอดจิรภาส “ฉันรู้สึกกังวล...” “ผมรู้ว่าคุณไม่อยากให้คนที่ไม่ได้ทำอะไรผิดต้องถูกดึงเข้ามาได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ ผมจัดการได้” จิรภาสปลอบโยนเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ค่ะ” หลังจากจิดาภาได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ก็รู้สึกวางใจได้ไม่น้อย นี่ก็แค่เป็นอีกครั้งของการทำสงครามด้านภาพยนตร์ ต้องพัวพันกับแผนการร้ายที่มืดดำ จิรภาสเคยชินกับเรื่องพวกนี้มาก่อนแล้ว แต่ว่าจิดาภาเป็นแค่นักแสดง ไม่ค่อยได้รับรู้เรื่องของเบื้องหลัง การต่อสู้ของชายชาตรี หลายปีมานี้ จิรภาสได้ใช้ความมุมานะในการดูแลรักษาเรื่องภายในทั้งหมดของบริษัทเค.เอฟให้สะอาด นั่นก็เพื่อที่จะให้ในวงการบันเทิงนั้นยังมีที่ที่ทำให้คนสบายใจ พอนึกมาถึงตรงนี้ จิดาภาก็กอดเขาแน่นขึ้น “ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะมืดบอดยังไง ฉันจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับคุณค่ะ!” “ฉันเป็นภรรยาของคุณ คุณต้องให้เกียรติและดูแลปกป้องฉัน แต่ฉันเองก็ต้องยืนอยู่ข้างๆคุณ เผชิญหน้ากับภยันตรายไปพร้อมกับคุณ แม้ว่าจะเป็นวันสุดท้ายของโลก ฉันจะไม่มีทางถอยกลับค่ะ” จิรภาสเชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้น โปษัณใช้เล่ห์กลของคนที่ต่ำช้าเช่นนี้ เห็นได้ว่าตัวเขาเองนั้นเป็นคนที่ไม่มีคุณภาพ ในครั้งนี้ จิรภาสจะให้บทเรียนแก่เขา ทำให้เขาได้รู้ว่าภาพยนตร์ไม่ใช่ว่าใครจะทำมันได้