ตอนที่ 400 ไม่ได้แกล้งโง่

ตอนที่ 400 ไม่ได้แกล้งโง่ เจนจิรามองเขา ดวงตาสะท้อนกับแสงนีออนของถนน “โอเคค่ะ งั้นพวกเราไปหาผู้กำกับกัน ยังพอมีเวลาอยู่” “ไม่ไป” เป็นครั้งที่สมภพปฏิเสธข้อแนะนำของเจนจิรา เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจแล้ว ความอดทนของเขาได้รับได้รับการทดสอบอยู่ทุกวัน “แต่ว่าฉันตอบรับคำพวกเขาแล้วนะคะ ไม่อย่างนั้นจะทำให้ฉัน ในนามผู้ช่วยของคุณผิดนัดนะคะ?” “ฉันเพิ่งจจะช่วยเธอให้พ้นจากเดรสที่ราคาแพงนั่น เธอไม่คิดจะคุยกับฉันเรื่องนั้นให้จบก่อนรึไง?” สมภพขัดขวางเจนจิรา “แล้วคุณว่าอย่างไรล่ะคะ?” เจนจิรามองเขาอย่างระมัดระวัง เสี้ยววินาทีนั้น เธอก็พูดอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ว่า “ฉันไม่ยอมทิ้งเกียรติเพื่อเงินหรอกนะคะ!” “ได้ ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียเกียรติ พอถึงบ้านฉัน เธอก็แค่ทำดินเนอร์ใต้แสงจันทร์ ทำอาหารเช้าใต้แสงพระอาทิตย์” “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีทางได้กลับบ้านเลยสิคะ?” “ถ้าไม่ทำ ก็จ่ายเงินให้ฉันมา!” สมภพหันกลับมาพร้อมแอบยิ้ม หลังจากก้าวไปข้างได้เพียง 2 ก้าว เห็นว่าเจนจิรายังคงอยู่ที่เดิม จึงขำออกมา “ถ้าไม่ไปพบผู้กำกับ ฉันกลับแล้วนะคะ!” “เธอหยุดอยู่ที่เดิมนะ!” เจนจิรารีบวิ่งไป ไม่ง่ายเลยที่เธอจะช่วงชิงโอกาสที่จะได้พบ ต้องไปพบให้ได้ แต่พอเธอนึกถึงรอยยิ้มของสมภพ หัวใจเธอก็เต้นรัว ในท้ายสุดนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นเช่นไร? ตัวเจนจิราเองก็ยังพูดไม่ได้ชัดเจนเมื่อก่อ เธอมักจะป่วยอยู่บ่อยๆ ไปโรงเรียนได้น้อยมาก ได้รู้จักเด็กผู้ชายก็ไม่เยอะ เธอจึงไม่รู้ว่าการรู้สึกชอบใครสักคนมันเป็นยังไง หากร่างกายของเธอจะยังแข็งแรงต่อไปไหม? เธอยังไม่รู้เลย ไม่กล้าที่จะเดิมพัน ยิ่งเธอใกล้ชิดกับสมภพมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้ว่าเขายอมเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอมากแค่ไหน ทุกครั้งที่กลายเป็นข้อยกเว้นของเขา ยิ่งทำให้เจนจิราใจลอยไปชั่วขณะ เธอไม่เคยคิดว่าซุปเปอร์สตาร์ที่อยู่ห่างไกลจากเธอจะจริงใจที่จะทำดีต่อเธอ แต่ถ้าหากหลังจากที่เธอแสดงออกว่าจริงจัง แล้วเขาเพียงแค่โบกมือปฏิเสธ บอกว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลกดังนั้น เธอพยายามแกล้งโง่แค่ไม่ยอมรับ ไม่ตอบสนอง มันอาจจะรักษาท่าทีเช่นนี้ไว้ได้ เธอต้องทำอย่างไรเธอถึงจะไม่เปลี่ยนใจ? ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้มาอยู่ในสายตาของเธอทุกวัน หากยังต้องคอยระวังดูแลความรู้สึกของตัวเธอเอง ถ้าไม่เปลี่ยนใจได้จริงๆ เธอก็คงเป็นก้อนหินแล้ว เจนจิรานั่งก้มอยู่ภายในรถ จมดิ่งอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง เธอยังสามารถไปเข้าร่วมฝึกซ้อมเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเค.เอฟ รอถึงวันนั้นวันที่สมภพไม่ต้องการเธอแล้ว... “เฮ้ หลับแล้วหรอ?” สมภพขวดคิ้วมองเธอ รู้สึกเหมือนกับว่าหน้าของเธอซีดไปนิดนึง จึงยกมือแตะไปที่หน้าผากของเธอ เจนจิราดูเหมือนจะชินแล้วกับการสัมผัสของเขา เพียงแค่...เขาสามารถยอมรับความธรรมดาของเธอได้ แต่ครอบครัวของเขาล่ะ? เจนจิราหลีกหนีจากมือของเขา “ฉันไม่ได้หลับค่ะ ใกล้จะถึงแล้ว” เธอแค่คิดว่า แค่เธอไม่พูด สมภพก็จะไม่มีทางรู้ความรู้สึกของเธอไปตลอด เธอก็จะสามารถควบคุมความรู้สึกของเธอได้ สมภพมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า มองเข้าไปในนัยน์ตา เขาไม่ปล่อยให้เจนจิราวิ่งหนีเขา ไม่ว่าจะถูกหลีกหนีสักกี่ครั้ง เขาก็จะพยายามเข้าไปใกล้เธอ ต่อให้เส้นทางนี้จะคดเคี้ยวเช่นไร เขาก็ไม่กลัว บนโลกใบนี้ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาสนใจ แล้วทำไมเขาถึงต้องปล่อยเธอไปง่ายๆ? เขาจะลองทำให้เจนจิราเข้าใจในตัวเขา ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ตาม .......... ตามที่ภาพยนตร์เรื่อง<>ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก การโฆษณาของภาพยนตร์เรื่อง<>จึงได้รับความสนใจมากเช่นกัน ความลับของจิดาภาถูกเปิดเผยมากขึ้น ทุกคนต่างมองเอเปลี่ยนไปจากแต่ก่อน ข่าวฉาวที่ตามเป็นเงากวนใจได้หายไปหลังจากนี้ เพราะว่าทุกคนได้เห็นแล้วว่าในช่วงเวลานั้น จิดาภาได้พยายามและก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง ในครั้งนี้ที่เธอรับบทเป็นนักแสดงนำคู่กับสมภพนั้น คนภายนอกไม่สามารถกล่าวว่าเธอเป็นภาระของสมภพ เธอเองก็เป็นนักแสดงที่มีฝีมือ หากยังดำเนินงานอย่างรอบคอบ ไม่ได้ฉวยโอกาสเกาะความนิยมของสมภพ ตอนที่จิดาภารับคำเชื้อเชิญให้ลองแสดงละครเรื่อง<>อย่างเป็นทางการนั้น เธอสนใจในชื่อของนักแสดงที่แสดงเป็นนักรบฝ่ายตังข้าม นวาระและพจรินทร์ พวกเขาเป็นนักแสดงที่มีศักยภาพมาก ยิ่งไปกว่านั้นนวาระยังเคยเข้าร่วมแสดงละครเพลงเรื่อง<> คนที่ถูกเลือกแน่นอนให้เป็นหัวหน้าผู้กำกับนั้นเป็นผู้กำกับที่มีเชื้อสายจีนชื่อว่าชนุดม ผลงานภาพยนตร์ 2 เรื่องของเขาเคยถูกเสนอชื่อในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ ดำรงตำแหน่งเป็นผู้กำกับรุ่นที่ 80 ผลการทำงานของเขาไม่เลวเลย ดังนั้นการต่อสู้ในครั้งนี้จึงดุเดือดยิ่งขึ้น! จิดาภากับจิรภาสมองตากัน “ฉันจะสู้ค่ะ” “ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ” จิรภาสจะใช้เหตุผลของเขาวางแผนทุกย่างก้าวของจิดาภา เขาเชื่อในศักยภาพของจิดาภา ไว่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นเช่นไร .......... ตอนเที่ยงวันนี้ ณ สวนดอกไม้ของโรงแรมระดับ 5 ดาวแห่งหนึ่ง มีชายสูงอายุคนหนึ่งที่สวมชุดจงซานเดินเข้ามายังด้านในของร้านกาแฟ หลังจากมองไปรอบๆจึงเดินไปยังโต๊ะที่ลับตาคน “ท่านเดช มาแล้วหรือครับ!” ชนุดมลุกขึ้น ผายมือเชิญท่านเดชให้นั่งอย่างกระตือรือร้น “ก่อนหน้านี้เคยได้ยินคุณพ่อพูดถึงชื่อของท่าน รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาพบครับ” “พูดรวบรัดสั้นเถอะๆ ฉันมีเรื่องอยู่ 2 เรื่องที่อยากจะรบกวนใช้เธอช่วย” ท่านเดชรู้สึกเกรงใจและให้เกียรติอีกฝ่ายที่เป็นเด็กชนรุ่นหลัง ชนุดมพยักหน้า “เชิญท่านพูดมาได้เลยครับ!” “ข้อ 1 ที่ฉันเข้าร่วมในละครเรื่องนี้ ไม่ต้องการให้รู้ ที่ฉันหมายถึง คือฐานะจริงๆของฉัน” ท่านเดชกับพ่อของชนุดมเป็นเพื่อนเก่ากันมานานหลายปี ท่านสามารถทำให้ราบรื่นยิ่งขึ้น นั่นก็คือความช่วยเหลือของเพื่อนเก่าของท่าน ดังนั้นชนุดมจึงรู้ว่าเขาเป็นปู่ของจิรภาส เป็นประธานกรรมการของบริษัทเค.เอฟ ชนุดมพยักหน้ารับ “ครับ ท่านวางใจได้เลย ผมจะจัดการให้ครับ แต่ว่าในระหว่างการถ่ายทำ ท่านต้องระวังตัวดีๆนะครับ” “ข้อ 2 พรุ่งนี้ต้องสัมภาษณ์นักแสดงนำหญิงใช่ไหม? ฉันให้เธอเพิ่มความยากลำบากให้กับจิดาภา” ท่านเดชพูดอย่างตรงไปตรงมา “เขาเป็น…” “อะแฮ่ม นั่นเป็นเรื่องของฉัน เธอก็แค่ทำให้เขาพบกับความยากลำบากในตอนสัมภาษณ์ หรือไม่ก็ไม่ต้องบอกเวลาที่ถูกต้องเสียเลย!” พอชนุดมได้ฟังสิ่งที่ท่านต้อง ก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ท่าน...” “เรื่องในวงการบันเทิงเธอน่าจะรู้ดีกว่าฉัน นักแสดงที่ยอดเยี่ยมอาจจะต้องพบเจอกับปัญหาหลายแบบ ถูกทำให้ลำบากยิ่งขึ้น ถูกคิดร้าย ฉันแค่อยากเห็นว่าเมื่อเขาพบเจอเรื่องเช่นนี้ จะทำอย่างไรต่อไป” “แม้แต่ความวุ่นวายเล็กๆน้อยๆแค่นี้ เขายังทำให้สงบไม่ได้ จะก้าวเท้าเข้าประตูบ้านปรีดาอัครกุลได้อย่างไร” ความจริงแล้วชนุดมประทับใจในตัวจิดาภาตั้งแต่แรกพบ นั่นเป็นเพราะ ถ้าเป็นในด้านฝีมือการแสดงและลักษณะภายนอก จิดาภาก็เป็นคนสอดคล้องกับที่ละครเรื่องนี้ต้องการ มีเพียงจุดเดียวเท่านั้นคือจิดาภายังไม่มีความสามารถในด้านผลงานละคร ที่จะพูดคือ ในด้านการแสดงละครอาจจะค่อนข้างอ่อนแอ