已经是第一章了
บทที่ 8
“ทำไมมาคนเดียว” อัมราเอ่ยถามเมื่อเห็นบุตรสาวเดินเข้ามาเพียงลำพัง
“พอดีเขามีธุระด่วนที่จะต้องกลับไปทำค่ะ” เจติยาตอบพร้อมกับตรงเข้าไปกอดมารดา
“เจนีนคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ”
“คิดถึงแต่ไม่เคยโทรกลับมาหา”
“นั่นสิคะ ลูกคงสนุกกับทริปบนเรือสำราญจนลืมเราสองคนไปแล้ว”
“กล่าวหากันชัดๆ เจนีนเปิดโอกาสให้พ่อกับแม่ได้ระลึกถึงความหลังกันตามลำพัง โดยไม่มีก้างชิ้นใหญ่อย่างเจนีนมาคอยขัดขวางความสุขต่างหากค่ะ”
“ถึงมีเราพ่อกับแม่ก็หวานกันได้” อานนท์ตอบ
“น่าอิจฉาแม่จังเลยนะคะที่มีคู่ชีวิตที่น่ารักอย่างพ่อ”
“เราก็หาบ้างสิ”
“เขาว่ากันว่าผู้ชายดีดีสมัยนี้หายากยิ่งกว่าสัตว์ป่าสงวนซะอีกนะคะ ไม่ได้หากันได้ง่ายๆ ตามท้องถนน แถมยังเป็นแบบพี่นัตตี้ก็เยอะ เสียดายของ”
“ทำไมถึงได้มาแว้งกัดพี่ได้ล่ะเจนีน” นัตตี้ส่งสายตาค้อนผู้หญิงที่เขารักเหมือนน้องสาว
การกระทำของนัตตี้เรียกเสียงหัวเราะของทุกคน
“ว่าแต่ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใคร แล้วพบกันได้ยังไง”
“เป็นเพื่อนค่ะ เราพบกันโดยบังเอิญบนเรือสำราญ พอดีเขาต้องมาทำธุระที่เมืองไทยก็เลยแวะมาหา” เจติยาต้องโกหกคำโตเพื่อมิให้พ่อกับแม่ซักไซ้อะไรไปมากกว่านี้
“เจนีนขอตัวก่อนนะคะ”
“อ้าว! เพิ่งจะกลับมาถึงเองนะลูก จะรีบไปไหนอีก”
“พี่ตรัยโทรมาชวนเจนีนให้ไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันค่ะแม่ เจนีนไปก่อนนะคะ”
“แล้วจะไปยังไง”
“กะว่าจะให้พี่นัตตี้ขับรถไปส่งค่ะพ่อ ได้ไหมคะพี่นัตตี้”
“ได้สิ สำหรับเจนีนแล้วพี่ยินดีทำให้เสมอ อยากได้อะไรขอให้บอกพี่นัตตี้คนนี้จะจัดให้ตามคำขอทุกอย่าง จะไปเลยไหม”
“ก็ดีเหมือนกันเผื่อรถติด เจนีนขอตัวก่อนนะคะ”
ระหว่างทางที่นัตตี้ขับรถไปส่งเจติยาก็สบโอกาสที่จะสอบถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจ
“ผู้ชายหล่อล่ำน่าปล้ำคนเมื่อกี้ ใช่คนที่เคยรวมร่างกับเขาบนเรือสำราญหรือเปล่าเจนีน”
“ใช่”
“เขาตามมาทำไม”
“ก็มารังควานให้เจนีนหาความสุขไม่ได้น่ะสิ”
นัตตี้เลิกคิ้ว “แล้วทำไมเขาถึงยอมกลับไปง่ายๆ”
“ง่ายที่ไหนกันล่ะพี่นัตตี้ เจนีนต้องยอมรับปากว่าจะติดต่อไป เขาถึงได้ยอมกลับ” น้ำเสียงของเธอบ่งบอกอารมณ์ว่ากำลังเซ็งสุดขีด
“เขาบอกว่ามีคลิปที่ถ่ายไว้ด้วยนะ”
“คลิปอะไร!! อย่าบอกนะว่าเป็นคลิปตอนที่มีอะไรกัน”
“ก็ทำนองนั้น”
“ได้เห็นคลิปนั้นหรือยัง”
“ยัง ตอนที่เขาเปิดเจนีนได้ยินแต่เสียง ฟังไม่ค่อยชัด แต่ฟังแล้วก็รู้ว่าคนในคลิปกำลังทำอะไรกันอยู่ เจนีนพยายามแย่งโทรศัพท์ของเขาเพื่อมาลบคลิปนั้นแล้วแต่ไม่สำเร็จ”
เมื่อได้ยินคำตอบของเจติยา ผู้จัดการหนุ่มหัวใจสาวถึงกับต้องเอามือทาบอก
“อกอีนัตตี้จะแตก แล้วทีนี้จะทำยังไง ขืนปล่อยให้คลิปนั้นว่อนในอินเตอร์เน็ตละก็ หมดอนาคตแน่เจนีน”
“เจนีนถึงต้องตกเป็นเบี้ยล่างเขาอยู่แบบนี้ไงล่ะ น่าหงุดหงิดที่สุดเกาะติดราวกับปลิง”
“เขาบอกไหมว่าต้องการอะไร”
“ก็ต้องการให้เจนีนแต่งงานกับเขา”
“แต่งงาน!” เสียงของนัตตี้สูงปรี๊ด
“ใช่! ถ้าเจนีนปฏิเสธเขาจะอัพโหลดคลิปในอินเตอร์เน็ต ประเด็นคือเจนีนไม่ได้รักเขาและไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขา”
“เขาก็ดูดีนะ แถมยังหล่อมาก แต่งงานกับเขาก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร”
“พี่นัตตี้” เจติยากระชากเสียงแสดงให้เห็นถึงความขุ่นเคือง
“ถ้าไม่แต่งเขาก็จะอัพคลิป หรือว่าต้องการเสียชื่อเสียง เป็นขี้ปากชาวบ้านเกี่ยวกับคลิปฉาวนั่น อย่าลืมสิว่าเธอเองก็พลาดท่าเสียทีให้เขาไปแล้ว”
“มันต้องมีวิธีอื่นสิ”
“วิธีไหนล่ะ”
“ตอนนี้ยังคิดไม่ออก”
“เอาเป็นว่าไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง จะเอายังไงก็ตกลงกันซะให้เรียบร้อย จะได้ไม่มีปัญหาตามมา พี่ว่าเขาน่าจะคุยไม่ยาก ลองเอาเหตุผลไปคุยกับเขาดู คุยดีดีล่ะไม่ใช่คอยแต่จะใส่อารมณ์ตวาดใส่เขา เข้าใจไหมเจนีน”
“พี่นัตตี้ไม่ต้องเป็นห่วง เจนีนจะจัดการเรื่องนี้เอง”
แม้จะยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับเขาอย่างไร ไหนจะคลิปเด็ดที่เขาแอบถ่ายไว้อีก
ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
จะจัดการกับไอ้จอมวายร้ายอย่างเขายังไงดีนะ
แต่เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ด้วยตัวเอง งานนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้
“แล้วจะกลับยังไง ให้พี่รอไหม” นัตตี้เอ่ยถามเมื่อขับรถมาถึงจุดหมาย
“ไม่ต้องค่ะ พี่ตรัยบอกว่าจะขับรถไปส่งเจนีนที่บ้าน”
“พี่ลืมบอกไปว่าวันมะรืนนี้เราสองคนจะต้องเดินทางไปมัลดีฟส์ เพื่อไปถ่ายแบบลงปกหนังสืออินฟินิตี้ฉบับพิเศษที่พี่เคยบอกเจนีนไปเมื่อคราวก่อน”
“ทำไมถึงเร็วนักล่ะพี่นัตตี้ เจนีนเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอกเอง ยังไม่หายเหนื่อยเลย เลื่อนเขาออกไปก่อนได้ไหม”
“เลื่อนไม่ได้ และก็ห้ามเกเรด้วย”
“ก็ได้ ดีเหมือนกันจะได้ยืดเวลาที่จะต้องไปพบหน้าเขาออกไปอีก เกลียดขี้หน้านัก”
“ช้าหรือเร็วก็ต้องไปเคลียร์กับเขาอยู่ดี ถ้าปล่อยไว้นานจนเขาทนไม่ไหว โหลดคลิปเด็ดนั่นลงอินเตอ์เน็ตล่ะก็เป็นเรื่องเลยนะเจนีน”
“รู้แล้วล่ะน่า เจนีนจะไปคุยกับเขาหลังจากที่เรากลับจากมัลดีฟส์”
นัตตี้มองตามจนเจติยาเดินเข้าไปในร้านอาหารจึงขับรถกลับไปที่พักของตัวเอง
已经是最新一章了
加载中
