ตอนที่6 ความสิ้นหวัง

ตอนที่6 ความสิ้นหวัง “ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณท้องลูกของผมหรอก!” มู่จิ่นเหนียนวาดริมฝีปากขึ้นอย่างโหดเหี้ยม “มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!” เสียงของเขาทุ้มต่ำเสมอมา แม้ว่าเขาจะโกรธแค่ไหน เสียงก็ยังทุ้มต่ำแบบเดิม แต่ทว่าการที่เขาไม่ส่งเสียงออกมาเช่นนี้ มันราวกับเต็มไปด้วยความโกรธและความมุ่งมั่นที่จะทำให้เธอสามารถตายได้เลย นัยน์ตาใสทั้งสองข้างของโยว่อัน ราวกับมีคนมาดับไฟที่มันอยู่ในนั้น หัวใจของเธอก็แตกละเอียดเป็นชิ้นแล้วชิ้นเล่า เมื่อเห็นสายตาอันโหดเหี้ยมของชายหนุ่ม โยว่อันกลับไม่รู้ขึ้นมาทันทีว่าตนเองนั้นก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด คงจะเป็นเพราะมันถูกขุดออกไปจนหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรเลย จะไปเจ็บปวดได้อย่างไรกันล่ะ “งั้น...... ถ้าเมียวเมียวไม่ได้ท้องลูกของคุณล่ะ คุณจะยังคุ้มครองดูแลเธอแบบนี้อยู่ไหม” โยว่อันยกคิ้วขึ้นแล้วถามออกไป รอยยิ้มซีดเซียวบนใบหน้าของหญิงสาว ในสายตาของมู่จิ่นเหนียน มันดูพราวขึ้นจากเดิม หลายปีมานี้ ในที่สุดเขาก็ได้เห็นความสิ้นหวังบนใบหน้าของเธอ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เดิมทีเขาควรจะพอใจซิ......แต่ทำไม หัวใจมันเหมือนถูกเด็ดออกไปเลย ช่างว่างเปล่า เขาโคตรเกลียดความรู้สึกแบบนี้เลย มู่จิ่นเหนียนพูดถากถาง “ส้งโยว่อัน คนอย่างคุณ ทั้งชีวิตนี้คุณคงไม่เข้าใจว่าการที่เรารักใครแล้ว เราก็จะรักในสิ่งที่เขามีอยู่ด้วย เขาเป็นลูกของเมียวเมียว และจะนับว่าเป็นลูกของผมด้วยเช่นกัน เหตุผลเพราะ ผมรักเธอ!” เพราะ ผมรักเธอ...... เพียงไม่กี่คำ แต่มันราวกับมีธนูไฟที่อาบยาพิษทิ่มแทงมาที่โยว่อัน ทันใดนั้นเธอก็หลุดออกจากภวังค์ เธอทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องตลกเสมอมา คนโลภมาก ยังอยากหวังลมๆแล้งๆใช้ลูกมาผูกมัดกับผู้ชายที่เกลียดตัวเธอเองได้ไหม ปัญญาอ่อนเพ้อฝันจริงๆ! “ก็ดี! มู่จิ่นเหนียน！โชคดีที่คุณไม่ได้รักฉัน ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงเพิ่มภาระให้คุณอีกแน่!” โยว่อันใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีพยายามยิ้มและพูดมันจนจบ เธอหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด พอปิดประตูลงแล้ว เธอราวกับเป็นลูกบอลลูนที่ถูกปล่อยลมออก ทิ้งตัวนั่งลงชิดกำแพงอย่างหมดเรี่ยวแรง มู่จิ่นเหนียนสมแล้วที่เป็นมู่จิ่นเหนียน เพียงหนึ่งแววตาและประโยคเพียงไม่กี่ประโยค ก็สามารถทำให้ความหวังของเธอเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวังได้ ส้งเมียวเมียวมีเลือดจากหลังจากมีเพศสัมพันธ์แต่ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเด็กในท้อง พอโยว่อันได้ยินเรื่องนี้ ก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก เด็กในท้องของพี่ไม่ควรมีปัญหา เขาจะต้องเกิดออกมาอย่างราบรื่น เช่นนี้ เธอจึงสามารถดูได้ว่ามู่จิ่นเหนียนผู้ที่มีอำนาจและเอาแต่ใจจริงๆแล้วเขาจะเป็นคนที่รักใครแล้ว จะรักในสิ่งที่เขามีอยู่ได้หรือไม่! หลังจากนั้นไม่กี่วัน โยว่อันได้เดินทางกลับมาจากห้องจ่ายยา และได้พบกับส้งเมียวเมียวที่มาตรวจครรภ์กับแผนกสูตินรีแพทย์ ”โยว่อัน，ยาบำรุงครรภ์ครั้งที่แล้ว ฉันกินหมดแล้ว สั่งยาให้ฉันอีก” ส้งเมียวเมียวเดินนวยนาดมาหยุดอยู่ต่อหน้าของเธอ “แพทย์ที่ต้องดูแลคุณ ไม่ใช่ฉัน” โยว่อันพูดอย่างเย็นชา และหมุนตัวจะเดินออกไป ส้งเมียวเมียวยกมือขึ้นขวางเธอเอาไว้ “อย่าเป็นแบบนี้เลย คุณเป็นแบบนี้มันทำให้ฉันคิดว่าคุณอิจฉาที่ฉันท้องกับจิ่นเหนียนนะ” “เหอะ” โยว่อันแค่นยิ้มออกมา ตวัดสายตามองใบหน้ารูปไข่ของส้งเมียวเมียวที่ถูกหล่อหลอมจากฟีลเลอร์ “ดังนั้นคุณก็เลยไม่กลัวว่าฉันอาจจะสั่งยาสารหนูให้คุณ และทำให้คุณตายทั้งกลมใช่ไหม” “ถ้าคุณกล้า ผมจะเหยียบโรงพยาบาลของคุณให้จมดิน!” หลังจากที่โยว่อันพ่นคำพูดออกมา ด้านหลังก็มีเสียงเยือกเย็นดุร้ายของโผล่ออกมา ถ้าไม่ใช่มู่จิ่นเหนียน แล้วจะเป็นใครได้อีก บังเอิญขนาดนี้เลยเหรอ โยว่อันตกตะลึงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเธอก็เข้าใจในทันที เขาคงพาคนรักของเขามาตรวจครรภ์ซินะ ส้งเมียวเมียวตรงดิ่งเดินไปดึงข้อมือของมู่จิ่นเหนียน และส่งยิ้มออกมา “โยว่อันเธอแค่ล้อเล่นนะคุณ เธอไม่ได้จะวางยาฉันซักหน่อยนะ! ลูกของพวกเรายังต้องเรียกโยว่อันว่าน้าอยู่นะ! ใช่ไหมโยว่อัน” โยว่อันไม่ตอบออกไป เธอขี้เกียจที่จะดูพวกเขาแสดงความรักต่อกัน หมุนตัวเดินตรงไปเข้าห้องทำงาน ส้งเมียวเมียวพามู่จิ่นเหนียนมายังประตูห้องทำงานของเธอ แล้วมองไปที่หญิงสาวตัวเล็กที่นั่งพิมพ์รายการจ่ายยา ชายหนุ่มลดตาลงมอง “ฉันเคลียร์กับหัวหน้าของคุณแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องรับผิดชอบดูแลเด็กในท้องของเมียวเมียวจนกระทั่งเด็กจะคลอดออกมาอย่างปลอดภัย ถ้าหากว่าในระยะเวลานี้เมียวเมียวหรือเด็กเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา โรงพยาบาลของพวกคุณจะต้องราบเป็นหน้ากลอง”