ตอนที่12 แฟนคลับคนใหม่ กับ ศึกท้าชิงผู้ชนะ

ณ ที่ทำงานภายในห้องน้ำชั้นบนของเจ้าของบริษัท โตโต้ได้มีโอกาสขึ้นมาทำเป็นครั้งแรก เนื่องจากแม่บ้านประจำชั้นนั้นเจออุบัติเหตุจึงไม่สามารถมาทำงานได้ ป้าหัวหน้าแม่บ้านจึงขอพนง.ทำความสะอาดจากบ.ที่จ้างมาขึ้นมาทำแทนโดยให้แม่บ้านประจำตัดสินใจเลือกเอง และโตโต้เป็นคนอาสาทำเอง เพราะชั้นนั้นเป็นชั้นที่ขึ้นไปสืบได้ลำบากและนี่เป็นโอกาสเดียวที่สามารถขึ้นไปได้ ในห้องน้ำชั้นบนโตโต้ยืนมองอุปกรณ์ทำความสะอาดของแม่บ้านประจำชั้นนั้น แล้วก็บ่นในใจออกมาว่า โห้ไม่ต้องบอกตรูก็รู้เลยว่าบ้าคิตตี้ แม้กระทั้งแปรงขัดส้วมยังเป็นคิตตี้ ตรงที่ปลายแปรงมีหัวแมวด้วย สักพักระหว่างที่โตโต้เตรียมอุปกรณ์ หัวแมวเจ้ากรรมที่โตโต้หมุนเล่นเมื่อตะกี้ก็กระโดดหลุดออกโตโต้ตกใจถ้าทำเจ๊งล่ะก็ตนต้องซื้อใหม่มาใช้ให้แน่ๆ ดูท่าทางจะเป็นของแพงแถมน่าจะหายากอีกต่างหาก โตโต้พยายามกระโดดเก็บไอ้หัวแมวอันนี้อยู่นานแต่มันก็เด้งไปเด้งมาอยู่นั้นจนกระทั่งมันเด้งมาโดนรองเท้าของคนๆหนึ่งเข้า ’อุ้ย ขอโทษฮ้า มันเด้งโดนเลอะหมดเลย เด่วจะเช็ดรอยเปื้อนให้นะค่ะ’ โตโต้พูดและนึกขึ้นได้ว่าเคยดูในหนังมาก่อนว่าผู้บริหารบางคนมีนิสัยรักสะอาดไม่ชอบให้ของใช้เค้าสกปรก เพราะขนาดเจ้าพ่อเฮงเองยังเป็นเลยที่นี่ก็คงไม่ต่างกันนักหรอก ทันใดนั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัว เจ้าของเท้าคู่นั้นก็ก้มลงหยิบหัวแมวมาให้ โตโต้เงยหน้าขึ้นมาเจอคุณเจมส์ คุณเจมส์ก็ยิ้มพร้อมกับพูดออกมาว่า ’ไม่เป็นไรครับ หัวแมวน่ารักดีนะครับ’ ออร่าคุณเจมส์วิ้งแสบเข้าตาโตโต้ทันที ’ห๊ะ!’ ตกตะลึง โตโต้ยืนเหม่ออยู่ในพะวงสักพัก ป้าแม่บ้านเดินเข้ามามองโตโต้ยืนตัวแข็งไม่ขยับ จึงสะกิดเบาๆ ’นี่เราเป็นอะไร มายืนตกตะลึงอะไรตรงนี้ล่ะ ไปๆทำงานได้แล้ว’ ป้าแม่บ้านพูดเสร็จพร้อมมองมาที่โตโต้ ’ป้าคนตะกี้ที่เพิ่งเดินออกไปอะใครเหรอ’ เริ่มสนใจเพราะเพิ่งจะเจอผู้บริหารที่มีนิสัยเป็นกันเองขนาดนี้ ’คุณเจมส์ลูกชายท่านรองประธานบริษัทน่ะ ตะกี้เกิดอะไรขึ้นหรือไง ถึงถามป้า’ ป้าแม่บ้านถามอย่างอยากรู้อยากเห็นทันที ’ตะกี้ป้า เค้าเก็บหัวแมวมาให้แถมยิ้มให้เค้าด้วยล่ะ’ โตโต้ทำหน้าเขินๆตอบ ’ไม่เคยเจอใครยิ้มมีออร่าขนาดนี้เลย โอ้ยป้าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย’ โตโต้พูดพร้อมกับจับหน้าตัวเองรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆ หัวใจเต้นรัวมาก ’อ้าย น่าอิจฉาได้เจอคุณเจมส์ แถมคุณเจมส์ยิ้มให้อีกต่างหาก ป้าอยากเจอบ้างอะ’ ป้าแม่บ้านตอบ ’แกนี่โชคดีจังนะ แฟนคลับอย่างป้ายังไม่เคยเจอเล้ย’ ป้าพูดไปด้วยพร้อมกับช่วยโตโต้เช็ดอ่างล้างมือไปด้วย ’อุ้ย ป้าคุณเจมส์เค้ามีแฟนคลับด้วยเหรอฮ้า’ โตโต้เริ่มคุยเป็นกันเองกับป้าแม่บ้านมากขึ้นเรื่อยๆ ’มีสิ คุณเจมส์น่ารักขนาดนี้จะไม่มีได้ไง’ ป้าตอบไปยิ้มไป ’สนใจสมัครมั้ยล่ะ เดี๋ยวพักกินข้าวเที่ยงก่อนค่อยมาคุยกัน ตรงนี้ไม่ค่อยเหมาะ’ ป้าแม่บ้านยิ้มมองโตโต้ พร้อมกับทำมือมินิฮาร์ทส่งให้ ’จ๊า ป้า’ โตโต้ยิ้มตอบ แล้วทำมือมินิฮาร์ทตอบกลับป้า เวลาพักเที่ยง ณ โรงอาหารของบริษัท โตโต้กับป้าแม่บ้านนั่งพูดคุยกัน แล้วก็เอามือถือขึ้นมาให้ดูว่าตอนนี้สมาชิกแฟนคลับที่ป้าก็สมัครอยู่มีกี่คน แล้วก็ให้ดูรูปคุณเจมส์ที่แฟนคลับโพสไว้ ’อุ้ยป้ารูปนี้ถ่ายเมื่อไหร่เหรอ คุณเจมส์ยิ้มมองกล้องด้วย ชอบอะป้า’ โตโต้คุยกับป้าแม่บ้าน ’เอ๊า ตกลงจะสมัครมั้ยล่ะ เดี๋ยวป้าจะได้ส่งลิงค์ให้สมัคร’ ป้าแม่บ้านถามตรงๆ ’เอาสิป้า สมัครๆๆป้าส่งมาหน่อยสิ’ โตโต้ตอบ สักพักบ๊วยเดินเข้ามามองว่าทำอะไรกัน พร้อมกับคิดในใจว่าเค้าไม่มีทางทำแบบมันแน่ๆ โตโต้ไอ้ติ๊งต๊อง ’เออ คุยอยู่ตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเราเลย ชื่ออะไรล่ะ’ ป้าแม่บ้านถาม เพราะจะใส่ชื่อลงมือถือ โตโต้นึกอยู่ในใจชื่ออะไรดีหว๊าเอาชื่อคล้องๆกับชื่อตัวเองแต่ชื่อต้องออกน่ารักๆหน่อย เออเอาชื่อนี้แล้วกัน ’ชื่อดีดี้จ๊ะป้า’ โตโต้ตอบ ’แล้วเพื่อนเราที่เข้ามาพร้อมกันล่ะชื่ออะไร’ ป้าถามต่อ โตโต้เริ่มคิดชื่อของบ๊วยว่าจะเปลี่ยนเป็นคำคล้องๆยังไงทันใดนั้นก็นึกชื่อหนึ่งออกมากล้วยดีมั้ยน๊า ยังไม่ทันได้อ้าปากบอกชื่อโตโต้ก็เหลือบตามองเห็นเงาอาฆาตของบ๊วยอยู่ด้านหลังป้าแม่บ้านเป็นนัยๆว่าตรูรู้นะแกกำลังคิดชื่อห่วยๆให้ตรูอยู่พร้อมกับชูมีดสั้นขึ้นมาข้างละ5เล่มอยู่ในมือถ้ามึงบอกชื่อเชี่ยๆอะไรออกมาล่ะก็มึงโดนมีดตรูปักอกแน่ โตโต้เหงื่อออกพร้อมคิดอยู่ในใจจะเอาชื่อไรดีฟะถ้าบอกชื่อกล้วยไปตรูตายแน่ๆ ทันใดโตโต้ก็มองไปที่ขนมที่ป้ากินอยู่ลูกอมรสพีชเอองั้นเอาชื่อนี้ล่ะกันวะ ’เค้าชื่อพีชค่ะป้า’ โตโต้ตอบป้า ’โอ้ ชื่อเพราะนะ เหมือนขนมที่ป้าชอบกินเลย’ ป้าแม่บ้านแซว พร้อมกับหันหลังไปมองบ๊วย ด้วยความรวดเร็วอย่างมืออาชีพ บ๊วยเก็บมีดสั้นบนมือเรียบร้อยภายใน10วิ พร้อมกับยิ้มตอบป้าแม่บ้านกลับ หลังจากพักเที่ยงเสร็จแล้ว ที่ห้องพักพนง.ทำความสะอาด รุ่นพี่2คนเดินมาทักน้องใหม่(โตโต้และบ๊วย) ’น้องใหม่ว่าไงจ๊ะ ชินกับงานที่นี่หรือยัง’ รุ่นพี่หน้าคมถาม ’ก็พอได้ฮ้า ทำไมเหรอฮ้า’ โตโต้ตอบ ’พี่ชื่อชัยนะ ส่วนเจ้านี่ชื่อตี้’ เพื่อนพี่หน้าคมนั้นใส่แว่นหน้าออกเด็กเนิร์ดๆนิดหน่อย ’พี่จะเล่าเรื่องกิจกรรมประจำแผนกเราให้น้องใหม่รู้ โอเคมั้ย จะร่วมด้วยกับพวกพี่มั้ยน้อง’ พี่ชัยถาม ’อะไรล่ะพี่ ถ้ามันไม่ลำบากอะไร เราก็โอนะพี่’ โตโต้ตอบ ’วันนี้วันศุกร์ไงน้อง แล้วก็เป็นวันศุกร์หลังเงินเดือนออกด้วย เราเลยมีกิจกรรมเล่นขำๆน่ะ คือเราจะแบ่งเป็น2ฝั่ง แยกตามเลขประจำตัวเป็นเลขคี่กับเลขคู่’ รุ่นพี่อธิบายรุ่นน้อง รุ่นน้องพยักหน้าตามคำอธิบาย ’แล้วก็มาแข่งขันกันว่าฝั่งไหนจะชนะ คร่าวที่แล้วฝั่งเลขคี่ชนะ บทลงโทษฝั่งเลขคู่ก็คือต้องออกตังค์เลี้ยงบุฟเฟ่ต์จิ๋มจุ๋ม’ รุ่นพี่อธิบายเสร็จ ก็มองมาที่รุ่นน้อง2คน ’แล้วแข่งคร่าวนี้คือทำความสะอาดห้องน้ำชั้น1 คนแพ้ต้องเลี้ยงบุฟเฟ่ต์หมูกะทะ พี่ๆเลยตัดสินใจว่าจะให้เธอ2คนเป็นตัวแทนลงแข่ง’ รุ่นพี่บอกต่อ ส่วนอีกคนเป็นลูกคู่พยักหน้าตาม บ๊วยและโตโต้เงียบมองหน้ากัน แล้วก็ทำตาขว้างใส่กัน และแล้วการแข่งขันทำความสะอาดก็เริ่มขึ้น ห้องน้ำชั้น1เป็นห้องน้ำขนาดใหญ่ เมื่อเข้าไปแล้วจะเจอห้องน้ำ2ฝั่ง แล้วมีอ่างล้างมืออยู่ตรงกลาง ดีดี้ทำฝั่งซ้ายและพีชทำฝั่งขวา กรรมการในการตัดสินคือป้าแม่บ้านประจำบริษัท3คน เมื่อนกหวีดดังขึ้นทั้ง2คนก็เริ่มแข่งขันทันที และหลังจากทั้ง2ทำเสร็จ ป้าแม่บ้านก็เข้าไปตรวจความเรียบร้อย หลังจากนั้นป้าแม่บ้านทั้ง3คนก็เข้าไปปรึกษากันในห้องเก็บห้อง หลังจากนั้นไม่นาน ป้าแม่บ้านคนหนึ่งก็เดินมาเรียกทั้ง2คนให้มายืนข้างๆ ถ้าใครชนะป้าจะจับมือคนนั้นขึ้นมา ’และผลประกาศคนชนะก็คืออออออ’ ป้าแม่บ้านชูมือดีดี้ขึ้น ’ดีดี้ชนะจ๊าาา’ ป้าแม่บ้านประกาศพร้อมกับเสียงโห้ร้องของพนง.ทำความสะอาดทุกคนที่มายืนลุ้นกัน โตโต้ดีใจรู้สึกสะใจที่ชนะบ๊วย ร้องเยเย้ออกมาพร้อมๆกับเพื่อนๆ หลังจากเลิกงานพนง.ทำความสะอาดก็รวมตัวกันจะไปกินหมูกะทะกัน บางคนก็ไม่ไปเพราะต้องกลับไปรับลูก หรือบางคนไม่ไปเพราะบ้านอยู่ไกล แต่ก็ฝากเงินมาให้คนละนิดละหน่อยเป็นการช่วยออกค่าหมูกะทะ หลังจากกินเสร็จ ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ บางกลุ่มก็จะไปเมากันต่อ โตโต้และบ๊วยขอตัวกลับก่อน และเดินตามกันออกมา ’สนุกดีนะ ไม่เคยทำอะไรบ้าๆแบบนี้เลยวะ’ โตโต้พูดกับบ๊วย ’อืมนั้นสิ สู้กันแบบนี้ก็ดีนะ’ บ๊วยตอบโตโต้แบบอารมณ์ดี ’นั้นสิ ไม่ต้องกลัวบาดเจ็บด้วย’ โตโต้พูดตอบ ’นั้นสิ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาทำร้ายหรือลอบฆ่า’ บ๊วยพูดแบบเรื่อยเปื่อย ’เอา บ๊วยเอานี่ไป’ โตโต้หยิบถุงๆหนึ่งยื่นมาให้บ๊วย ’อะไรล่ะ’ บ๊วยถาม พร้อมกับหยิบถุงมาเปิดดู ’แบบฟอร์มเสื้อผ้าพนง.ผู้ชาย ตรูรู้ว่าแกอึดอัดเลยบอกรุ่นพี่ไปว่าแกเป็นผู้ชาย ที่ต้องปลอมตัวมาเพราะหนีหนี้พวกนักเลง’ โตโต้บอก บ๊วยมองเห็นถุงแค่ถุงเดียว ’แล้วของแกละ ไม่มีเหรอ’ บ๊วยถามแบบซึ่งใจโตโต้ ’ไม่มี ชุดนี้อะเป็นของพนง.คนอื่นอะ’ โตโต้มองบ๊วยเหล่ เหมือนมีเลศนัยนิดๆ ’พนง.คนอื่นเหรอ แล้วทำไมเค้าไม่เอาไปใช้ต่อล่ะ’ บ๊วยงงแปลกใจ ’ก็เห็นรุ่นพี่บอกว่าคนนั้นเค้ายังไม่ทันได้ใส่ชุดนี้เลยก็ตายซะก่อน เลยเก็บไว้เผื่อมีคนอยากได้น่ะ’ โตโต้ทำหน้าเหมือนพร้อมจะหลบถ้าบ๊วยโมโห ’อืม เหรอขอบใจ’ บ๊วยไม่โต้ตอบ โตโต้แปลกใจบ๊วยไม่โมโหแฮะ บ๊วยมองโตโต้พร้อมกับตอบ ’เหนื่อยเว้ย รีบกลับไปพักผ่อนดีกว่ามาทะเลาะกับแก’ ’พอดีเลยวันนี้ตรูเอามอไซค์มา ไปกลับกันเถอะ’ ’เออๆๆๆ กลับๆๆๆ’ บ๊วยตอบพร้อมกับเดินไปกับโตโต้ แล้วทันใดนั้น เสียงมือถือก็ดังขึ้นเป็นเพลงกังฟูไฟท์ติ้ง ’เฮ้ยบ๊วยแกรับหน่อยดิ’ โตโต้กำลังขยับมอไซค์อยู่ บ๊วยหยิบมือถือมามองแล้วก็พูดว่า ’อืมม แล้วจะตอบเสี่ยยังไงดีวะ’ บ๊วยถามโตโต้ ’.........’ ไม่มีคำตอบ ต่างคนต่างมองหน้ากัน