พี่น้องกัน / เพื่อนกัน

ในวันเดียวกันที่ทำงานผู้บริหารชั้นบน เวลาใกล้เที่ยง เจมมี่เดินอารมณ์ดีไปห้องพี่แวววาว เพื่อมาชวนไปกินข้าวกับคุณพ่อ ’พี่แวววาวฮะ ไปกินข้าวกัน วันนี้ปาป๊าจะพาไปกินข้างนอกล่ะ’ พี่แวววาวหันไปมองเจมมี่ทำหน้างอนๆ ’ไม่ไปไม่มีอารมณ์ ดูพ่อเธอสิ โอ๋ลูกเหลือเกิน ส่วนหลานอย่างฉันนี่ ดูสิเอางานมากองให้ฉันทำเยอะแยะเลย’ เจ๊พูดไปป่นน้อยใจนิดๆ ’แหมก็งานของพี่มันอยู่ในสายงานที่ปาป๋ารับผิดชอบนี่ ช่วงนี้งานโปรเจกค์ของคุณเจมส์ก็ถึงช่วงที่พี่ต้องทำต่อแล้วก็ตึกทั้งตึกมันก็ต้องให้คนละเอียดอ่อนแบบพี่จัดการ ปาป๊าเค้าบอกว่าไว้ใจพี่คนเดียว น่าภูมิใจออกครับพี่’ เจ๊แวววาวเหล่ตามองเจมมี่ ’หึ ก็บอกพ่อจอมโหดเธอด้วยว่า เบาๆหน่อย เห่อแกจนเกินไป เดี๋ยวจะผิดสังเกตุ เข้าใจมั้ย’ ’ครับครับ แล้วสรุปจะไปมั้ย ผมอุตสาห์ขอป๊าจนป๊ายอมไปกินสเต็กร้านPreciousเชียวนะ ไปกันเถอะ วันนี้ป๊าเลี้ยงด้วยไม่ต้องออกตังค์’ ’แหม ก็บอกพี่สิว่าไปร้านนี้ ถ้าเป็นร้านนี้นะ ฉันเคยปฎิเสธเหรอยะ อร่อยแต่แพงเวอร์ แถมมีคนเลี้ยงใครจะไม่ไปล่ะ รอพี่เก็บกระเป๋าก่อน’ ’โอเคครับ เดี่ยวผมจะไปชวนน้องก้องด้วย’ ’อ้าววันนี้ก้องมาเหรอ มาทำมั้ยล่ะ’ พี่แวววาวถามเจมมี่ เจมมี่ส่ายหน้า ’ไม่รู้เหมือนกัน แต่เมื่อเช้าเจอน้องก้องเดินมาสวัสดีผม มาหาคุณปู่ล่ะมั้งครับ’ ’มีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงมาหาคุณปู่’ พี่แวววาวทำหน้าเป็นห่วง ถึงก้องจะเป็นน้องคนละแม่แต่ก็ได้คุณปู่เลี้ยงดูมาเหมือนกันก็เลยยังอดห่วงไม่ได้ พ่อของแวววาวนั้นเป็นคนเจ้าชู้ และนิสัยไม่เอาไหนสุดๆ หลังเลิกกับแม่แวววาว แล้วทิ้งแวววาวไว้กับแม่ และก็ไปแต่งงานใหม่กับแม่ของก้อง และพอแม่ก้องท้องก้องอยู่ ก็ไปแอบมีเมียอีกคนแล้ว ปู่โกรธมากเลยจับส่งไปทำงานที่สาขาบนเกาะทางภาคใต้ แล้วบอกว่าถ้าหนีกลับมาล่ะก็จะไม่ให้เงินเดือน จะไล่ออกจากบริษัท จะไล่ออกจากบ้านด้วย ’ตัดให้หมดทุกอย่าง ให้เหลือแต่ตัวเปล่าๆ ดูสิใครจะมาสนมันอีก’ คุณปู่ด่าคุณพ่อแวววาว ด้วยอารมณ์โกรธจัด ก้องนั้นโชคดีมีแม่ดี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว รักและเลี้ยงดูมาอย่างดี แต่สำหรับแวววาวแล้วนั้นไม่ใช่ โดนพ่อทิ้งไม่นานแม่ก็ทิ้งไปกับคนใหม่เหมือนกัน จำได้เลยตอนนั้นแวววาวอดข้าวหลายวันแม่ก็ไม่กลับบ้าน เรียนก็ไม่ได้ไปเรียน ต้องตัดสินใจติดต่อไปหาคุณปู่เพื่อเอาตัวรอด อย่างน้อยก็เพื่อตัวเองไม่ต้องอดตายไปซะก่อน คุณปู่ก็เลี้ยงดูแวววาวกับก้องน้องคนล่ะแม่มาตลอด แวววาวรักคุณปู่มาก ตอบแทนบุญคุณยังไงก็คงไม่หมด ’ถ้าเป็นเรื่องของพ่อพี่อีก คร่าวนี้ได้โดนส่งไปเกาะร้างแน่ๆ’ เจ๊แวววาวบ่นกับเจมมี่ ’อย่าคิดมากนะพี่ คงไม่มีอะไรหรอก’ เจมมี่ยื่นมือจับแขนพี่แวววาวเบาๆ เพื่อปลอบใจพี่แวววาว ’ไปกินข้าวกันเถอะพี่’ เจมมี่พูดต่อ ’เดี๋ยวพี่ชวนก้องเอง จะได้ถามก้องเลยว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า พี่พอจะช่วยได้หรือเปล่า ไม่อยากให้ไปรบกวนคุณปู่มากเกินไป’ พี่แวววาวบอกเจมมี่ ส่วนพี่นีและเจ๊บลูเห็นทางสะดวกทั้งคู่จึงพากันสั่งส้มตำไก่ย่างมากินกันที่ห้องนั่งเล่น ’วันนี้ตอนบ่ายๆ ฉันเห็นตารางงานเจมมี่ว่ามีไปประชุมกับทีมงานญี่ปุ่นนี่ เจมมี่เค้าเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วหรือยังล่ะ คุณแวววาวบ่ายนี้ก็ออกไปทำงานนอกสถานที่ ไม่อยู่ด้วย เจมมี่จะไหวมั้ยน๊า’ เจ๊บลูถามพี่นี ’ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้เรามีคนช่วยเพิ่มมาหนึ่งคน คุณแวววาวเล่ามาว่า ได้บอกให้น้องเขี้ยวที่ตอนนี้ย้ายจากยามประจำชั้นนี้ไปเป็นพนง.ควบคุมกล้องวงจรปิดในหน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัทช่วยดูอีกแรงน่ะ’ ’คุณแวววาวกำชับน้องเค้าไว้ว่าถ้าเจอเจมมี่อยู่กับพล แล้วอยู่กันนานเกินไป ก็ให้โทรมาบอกชั้นหรือเธอน่ะ’ เจ๊บลูมองพี่นีและพยักหน้ารับทราบสถานการณ์ ฝั่งบ้านแมนเพื่อนจอมพล ขณะที่ชมกำลังอุ้มลูกพาเดินเล่นอยู่ในสวน ก็เหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของตน ก่อนเค้าออกจากบ้านไปก็มองมาที่เธอและยิ้มทักทายเล็กน้อยก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน ชมรู้สึกแปลกใจจึงเดินเข้าไปในบ้าน เห็นแมนนั่งขรึมมองเอกสารบางอย่างอยู่บนโซฟาห้องโถงใหญ่ ’พี่ค่ะ คนเมื่อกี้ใครเหรอค่ะ เค้ามาทำอะไรที่บ้านเราเหรอค่ะ’ ชมถามสามี ’คนรู้จักน่ะ เป็นคนที่พี่ไว้ใจ และตอนนี้พี่ขอให้เค้าช่วยเหลืออะไรบางอย่างอยู่ วันนี้เค้าเลยมาแจ้งข่าวเรื่องที่ขอไว้น่ะ’ แมนตอบชม พร้อมกับเก็บเอกสารไว้ แมนนั้นคิดว่าถ้าบอกมากกว่านี้คงไม่ดี แล้วเรื่องนี้แมนเองก็คิดว่าชมเองก็อาจจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็คงต้องการเก็บเป็นความลับ เพราะฉะนั้นก็ไม่ควรบอกมันออกไป อาจจะกลายเป็นทะเลาะกันเปล่าๆ คงต้องรอก่อนจนกว่าจอมพลเพื่อนจอมยุ่งจะกลับมา หลังจากนั้นแมนจึงส่งข้อความไปหาจอมพลว่า [ตอนเย็นนี้รีบกลับมานะ เรามีเรื่องจะบอกนาย] - แมน [เรื่องขวัญแฟนแก] - แมน [?!? ตกลงจะรีบกลับ] - จอมพล เย็นวันนั้นจอมพลรีบกลับมาที่บ้านแมน แมนเริ่มคุยเรื่องอื่นก่อนจะคุยเรื่องสำคัญ (แอบมีความหมั่นไส้เพื่อนเล็กน้อย ถ้าเราไม่ออกโรงช่วยมัน ก็คงไม่ได้เรื่องทุกทีสินะ ไอ้ตัวยุ่งขั้นโปรฯของฉัน) ’บ้านแกตอนนี้ ซ่อมประตูบ้านเสร็จแล้วนะ แถมทำให้เป็นแบบประตูอัตโนมัติด้วย แล้วนี่รีโมท ส่วนเรื่องเครื่องเสียง ก็ให้ช่างเดินสายอีกหน่อยก็เสร็จ’ แมนแอบเหล่มองพล พลทำหน้าขรึมๆ แต่ก็พอมองออกว่า เรื่องนี้ไม่ได้อยากรู้เลยรีบๆข้ามไปสักทีได้มั้ย?????? แมนแอบ’หึ’อยู่ในใจร้อนรนเชียวนะมึง เรื่องแฟนเนี้ย แล้วก็จองพลอยู่สักพัก เลิกแกล้งก็ได้ฟะ ’อ้าว เลิกทำหน้าเหมือนอมxีนได้แล้ว บอกก็ได้วะ แกนี่มันน่าหมั่นไส้วะ’ พอแมนพูดจบก็เอาเอกสารบางอย่างมาให้พลเปิดดู ’ไม่ต้องอ่านก็ได้นะ สรุปคร่าวๆเลยก็คือขวัญแฟนนายตอนนี้ มีคนรับอุปการะเป็นลูกบุญธรรม แล้วตอนนี้ก็เปลี่ยนนามสกุลเป็น **เกียรติขจรวงษ์** ไง’ แมนบอกเป็นนัยๆให้จอมพลคิด แต่ดูจอมพลนิ่งเกิน สงสัยคิดไม่ออก พลเอ้ยไม่รู้สึกคุ้นเคยกับนามสกุลนี้เลยหรือไงฟะ ตรูอุตสาห์บอกขนาดนี้แล้ว เฮ้อคงต้องพูดต่ออีกสินะ ’อะไรกัน แกจำนามสกุลผู้บริหารที่แกมาติดต่อทำโปรเจกค์สกายเวิล์คทาวเวอร์ไม่ได้หรือไงวะ’ แมนทนไม่ได้เลยบอกพลไป ’ก็ถึงว่านามสกุลคุ้นๆ แต่ไม่คิดว่าจะใช่ แต่....แปลกมากตอนที่ทำงานอยู่ที่นี่ไม่เคยมีใครพูดถึงขวัญเลยสักคน’ พลเริ่มคิดมาก และสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วทันใดนั้นก็นึกถึงตอนที่เจอคุณบลูทักว่าคุ้นหน้าตน ตอนเจอกันในวันที่มาวันแรก แล้วอย่างทุกวันนี้พลเองก็รู้สึกว่าเหมือนผู้บริหารทุกคนที่นั้น พยายามจะหลีกเลี่ยงที่จะเจอเค้า โดยเฉพาะคุณเจมส์ ที่พยายามไม่คุยกับเค้าตรงๆ หรือเดินหลบเค้าอยู่หลายครั้ง ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับขวัญแน่ ๆ ’ขอบใจนะแมน เวลาเราเดือดร้อนทีไร นายเข้ามาช่วยเราทุกครั้งเลย’ พลบอกแมน ’ไม่เป็นไรหรอก เห็นนายพยายามหาขนาดนี้ ก็อดช่วยไม่ได้ แต่เราว่าถ้านายอยากรู้มากกว่านี้ คนที่รู้มากที่สุดก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง ถ้านายกล้านะ’ แมนพูดเป็นนัยพร้อมกับชี้นิ้วไปที่บ้านหลังใหญ่ของตน พลรู้ว่าคนๆนั้นคือใครจึงพยักหน้าตอบรับแมน แต่คงยากเพราะเค้าทำกับขวัญเพื่อนรักของเธอไว้ซะจนเธอไม่ปลื้มเค้าเอามากๆ ทีนี้ถ้าไปถามคงโดนเธอเหวี่ยงใส่มิใช่น้อย ’ขอบใจอีกครั้ง’ พลพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ ’ไม่เป็นไรหรอก ก็เราเพื่อนกันนี่’ แมนตอบพร้อมกับตบไหล่พลเบาๆ ’แต่ขออย่างเดียวแกอย่าบอกว่ารู้มาจากใครก็พอ’ แมนบอกพล (โรคกลัวเมียกำเริบ) ’....... อืมมมม’ พลตอบแมนช้าๆชัดๆ เพื่อให้แมนสบายใจขึ้น