ตัวอันตราย / น้องน้ำหวาน

ณ หน้าเรือนจำ(คุก) มีคนๆหนึ่งเดินออกมาจากประตู ลูกน้องเสี่ยเฮงยืนโบกมือเรียกให้เดินมาหา พร้อมกับยื่นมือถือออกมาให้เข้มรับสาย ’เข้มว่าไงออกจากคุกแล้วสินะ อั๊วให้ลูกน้องมารับลื้อกลับนะ ตอนนี้อั๊วมีงานสำคัญชิ้นนึงจะให้ลื้อทำ รีบกลับมาด้วยล่ะ ห้ามแวะที่ไหนเข้าใจมั้ย’ เข้มเงียบ แล้วแสยะยิ้มมุมปากออกมา ’หึ แล้วคิดว่าจะบังคับผมได้เหรอเสี่ย’ ’งั้นก็คิดซะว่าอั๊วไม่ได้สั่ง แต่อั๊วขอร้องลื้ออยู่ โอเคมั้ย’ ’แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย เจอกันที่ร้านนะครับเสี่ย’ แล้วเข้มก็วางสายเสี่ยแล้วขึ้นไปนั่งในรถทันที หลังวางสายเสร็จเสี่ยเฮงนึกโกรธเข้มขึ้นมา ’ไอ้XXนี่ ถ้่าไม่ใช่เพราะต้องการฝีมืือมันหรอกนะ ไม่งั้นอั๊วไม่ง้อมันแน่ๆ ชิ’ ’มีอะไรเหรอค่ะคุณพ่อ’ น้ำหวานลูกเสี่ยเฮงเดินออกมาถาม เพราะได้ยินเสียงพ่อตะโกนด่าใครอยู่ เสี่ยเฮงสะดุ้ง หันไปทางน้ำหวาน ’อ้อลูกค้าใหม่พ่อนะ จะสั่งของพ่อทีำเรื่องมากเหลือเกิน พ่อเลยอารมณ์เสียนิดหน่อยนะ’ น้ำหวานมองหน้าพ่อเหมือนจะจับผิด ’แน่นะค่ะว่าไม่ใช่คุยกับพวกนักเลงเก่า’ ’แน่นอนแน่นอน น้ำหวานก็พ่อรับปากลูกแล้วนี่น่าว่าพ่อเลิกทำธุระสกปรกชั่วๆ นั้นแล้วไง’ น้ำหวานมองพ่อ ’อย่าให้น้ำหวานรู้นะว่าพ่อไม่เลิก’ เสี่ยเฮงเลยเปลี่ยนเรื่องคุย ’โอ้ วันนี้ลูกแต่งตัวดีจังเลย สวยมากๆเลยลูก’ เสี่ยชมน้ำหวาน น้ำหวานยิ้มตอบ ’ก็แน่สิค่ะ วันนี้หวานไปทำงานวันนี้วันแรกนี่ค่ะ ก็ต้องดูดีไว้ก่อน’ ’ว่าแต่ลูกน้ำหวานทำงานที่ไหนนะ พ่อจำชื่อไม่ได้แล้ว’ น้ำหวานยิ้ม แล้วชูบัตรพนง.บริษัทให้พ่อดู เสี่ยเฮงตกใจ (เชี่ยแล้วบริษัทนี้ที่ไอ้2ตัวนั้นมันสืบอยู่นี่หว่า) ’หวานไปทำงานแล้วนะค่ะ’ หลังจากน้ำหวานเดินออกจากบ้านไปเล็กน้อย เสี่ยก็รีบโทรไปบอกโตโต้ทันที หลังจากรับสายเสี่ยเฮง โตโต้พยามมองหาบ๊วย เพื่อบอกบ๊วยเรื่องคุณน้ำหวาน แต่ก็หาบ๊วยไม่เจอสักที ทันใดนั้นโตโต้ก็เห็นคุณน้ำหวานเดินเข้าบริษัทมา โตโต้รีบหลบทันที ไอ้บ๊วยมันหายไปไหนวะ เวลาสำคัญๆหามันไม่เคยเจอเล้ย ณ ห้องน้ำชายชั้น1 บ๊วยเดินสบายใจตัวเบาออกมาจากห้องน้ำชาย แล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งเสียงคุ้นๆ ดังออกมา ’พี่บ๊วยนี่ค่ะ ทำไม่พี่บ๊วยมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะค่ะ’ บ๊วยค่อยๆหันไปหาต้นเสียงนั้น ’หา!’ คุณน้ำหวานนี่น่า แล้วทำไมคุณน้ำหวานมาอยู่นี่ล่ะเนี้ย บ๊วยนั่งเหงื่อออก อยู่ตรงม้านั่ง ข้างๆตึก คุณน้ำหวานเดินไปซื้อน้ำมาเลี้ยงบ๊วย ’นี่ค่ะพี่บ๊วย หวานเลี้ยงพี่แล้วกัน วันนี้หวานมาทำงานวันนี้วันแรกล่ะค่ะ’ น้ำหวานยิ้มบอกบ๊วยอย่างดีใจ ’พี่บ๊วยมานี่ อย่าบอกนะค่ะว่า คุณพ่อใช้ให้พี่มาดูหวานตอนทำงานน่ะ’ บ๊วยเงียบฝืนยิ้มตอบคุณน้ำหวาน คุณน้ำหวานว่ายังไงก็คงต้องว่าไปตามนั้นก่อนสินะ ’คุณพ่อนี่หวงหวานมากเกินไปแล้วเนี้ย หวานโตแล้วนะค่ะ ทำงานมีเงินเดือนดูแลคุณพ่อได้แล้วด้วย’ บ๊วยเห็นสถานการไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย เปลี่ยนเรื่องคุย ’แล้วคุณน้ำหวานคิดยังไงถึงมาทำงานที่นี่ล่ะครับ’ ’อ้อ หวานเคยมาฝึกงานที่นี่ค่ะ หวานชอบที่นี่ ก็เลยมาสมัครงานที่นี่หลังเรียนจบค่ะ’ ’แล้วก็ได้งานที่นี่ แบบแปลกๆด้วย 5555’ ’ตอนสัมภาษณ์งาน เค้าแค่ถามนิดหน่อย แล้วเห็นว่าหวานเคยฝึกงานที่นี่ เลยถามหวานว่าชอบอะไรในบริษัทนี้ถึงมาสมัครที่นี่’ ’อืมแล้วคุณน้ำหวานตอบไปว่าอะไรเหรอครับ’ น้ำหวานทำหน้าอายๆ ’หวานก็แค่ตอบไปว่าหวานเป็นแฟนคลับตัวยงคุณเจมส์ แค่นั้นเค้าก็ยิ้มแล้วรับหวานเข้าทำงานเลย แปลกมั้ยล่ะค่ะ 55555’ บ๊วยเงียบถามต่อ ’ใครเป็นคนสัมภาษณ์คุณหวานเหรอครับ’ ’รู้สึกจะเป็นหัวหน้าฝ่ายธุรการนะค่ะ’ บ๊วยคิดตรูว่าแล้ว ก็แผนกธุรการที่แหละ เป็นแฟนคลับตัวยงคุณเจมส์เกือบทุกคนเลยนี่ แม้แต่คุณหัวหน้าแผนกก็เป็นด้วย คนที่เราคุยด้วยก็อยู่แผนกนี้เหมือนกัน หลังจากพูดคุยกันเสร็จน้ำหวานก็เข้าไปทำงานต่อ บ๊วยเลยไปเล่าเรื่องที่เจอคุณน้ำหวานให้โตโต้ฟัง โตโต้จึงต้องโทรไปรายงานเสี่ยเรื่องบ๊วยเจอคุณน้ำหวาน ’เออ งั้นก็ดี อั๊วก็ห่วงลูกสาวอยู่พอดีเลย ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้วพวกลื้อก็เปลี่ยนหน้าที่ดูแลลูกอั๊วไปเลยแล้วกันนะ’ ’หา เสี่ยแล้วเรื่องให้หาผู้หญิงคนนั้นล่ะ’ ’ไม่ต้องห่วง อั๊วมีคนรับทำงานนี้ต่อจากพวกลื้อแล้ว’ ’ใครล่ะเสี่ย’ โตโต้ถามต่อทันที ’ก็ไอ้เข้มไง วันนี้มันออกจากคุกแล้ว จำได้มั้ยล่ะ’ โตโต้อึ้งกับชื่อๆนี้ โตโต้จำได้แม่นว่ามันคือคนที่ฆ่าลูกพี่ของตัวเองกับมือ ไอ้เลวนั้นมันกลับมาแล้ว หลังจากวางสายเสี่ย โตโต้หน้าเครียดจนบ๊วยสังเกตได้ชัด ’ทำไม เป็นอะไรวะ เกิดอะไรขึ้นเหรอไง’ โตโต้ค่อยๆหันหน้าไปหาบ๊วยแล้วบอกว่า ’ไอ้เข้มมันออกจากคุกแล้ว ตอนนี้มันรับสืบเรื่องนั้นต่อจากพวกเราวะ’ โตโต้บอกบ๊วย บ๊วยตกใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ ’อะไรนะ ไอ้เลวนั้น’ บ๊วยทำหน้าโกรธทันที หวังว่าคร่าวนี้คงจะไม่มีใครตายอีกนะโตโต้คิดอยู่ในใจ