คุณก็ชอบใช่มั้ยครับ?

หึ หึ เสียงพลยิ้มเบาๆพร้อมมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ที่แท้อยู่ใกล้แค่นี้เองเหรอ พยายามหนีคิดเหรอว่าจะหนีพ้น ก่อนหน้านี้พลได้ตัดสินใจเข้าไปคุยกับคุณบลู เพื่อต้องการความจริงว่าทำไมถึงต้องให้ขวัญเปลี่ยนแปลงตัวเองถึงขนาดนี้ ก็ได้คำยืนยันและเรื่องราวต่างๆจากคุณบลู และนึกขำถึงตอนที่ขวัญพยายามหลบตนจนล้มบาง ก้าวผิดไปแตะโดนถังขยะบาง ความซุ่มซามของเธอก็ยังมีไม่สิ้นสุดเลยนะ แต่ก็ยังมีความน่ารักอยู่นิดๆ ส่วนนั้นล่ะนะที่ทำให้เค้ารักและอยากปกป้อง แต่น่าจะบอกกันดีๆหน่อย จะได้ไม่ต้องมาลำบากตามหานานขนาดนี้ พลเองก็รับปากกับคุณบลูว่าจะไม่บอกใครเรื่องนี้ และขอร้องคุณบลูว่าอย่าเพิ่งบอกขวัญเรื่องที่ตนรู้เรื่องแล้ว เพราะตนจะเป็นคนบอกขวัญเอง แต่ก็โดนคุณบลูดุมาว่าขวัญเปลี่ยนชื่อแล้วเรียกชื่อให้ถูกๆด้วย เดี๋ยวความแตก แล้วคนเดือดร้อนไม่ใช่เราแต่เป็นเจมมี่เข้าใจไว้ด้วย หึ มีความสุขกับครอบครัวใหม่จนลืมแฟนคนนี้เลยนะ อย่างงี้ต้องแกล้งให้หน่ำใจก่อนแล้วค่อยบอกดีกว่า เวลาต่อมาระหว่างที่เจมมี่จะเดินขึ้นไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่ชั้นบน เจมมี่ไม่ได้ระวังตัวเองเท่าไหร่ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจอจอมพลยืนขว้างอยู่ จะหลบก็หลบไม่ทันแล้วในตอนนี้ (พลเปิดตัวแรงสุดๆ)พลเก๊กท่าเท่สุดๆ คอยสโลว์หันมายิ้มให้เจมมี่ ค่อยๆทำท่าเสยผมขึ้นนิดหนึ่ง แล้วก็เดินเข้าไปหาเจมมี่ เจมมี่ค่อยๆถอยหลังจนหลังชิดพิงกำแพง พลอามือกันเจมมี่ไว้ไม่ให้ขยับหนีอยู่ตรงกลางแขนแล้วค่อยๆพูดออกมาว่า ’ผมสังเกตอยู่นานแล้วว่าคุณชอบมองผมอยู่ตลอดเลย’ ’เมื่อวันก่อนที่เจอกัน ผมเลยมั่นใจอะไรบางอย่าง’ พลเริ่มแกล้ง ยิ้มมองเจมมี่แล้วพูดต่อ ’แอบหลบผมเพราะกลัวผมรู้ใช่มั้ยครับ’ ’หา!’ เจมมี่ตกใจ หรือว่าความแตกแล้ว ’เปล่านะครับ ผมมมมม’ พลพูดต่อทันทีไม่รอเจมมี่พูดจบ ’หรือว่าแอบชอบผมอยู่หรือเปล่า’ พลพูดเสียงหวานๆ เจมมี่ช็อตตัวแข็ง หา????ชอบ????เหรอ???? ’คุณน่ารักจังเลยครับ’ พลพูดเสียงหวานต่อ ค่อยๆเอามือจับเส้นผมเจมมี่ออกมาหมุนเล่น แล้วพลก็ค่อยๆขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ หูเจมมี่แล้วกระซิบเบาๆว่า ’ผมเองก็......เหงาาาเรามา.....มั้ยยยครับ?’ ’หา!’ (มา......อะไรนะ!) เจมมี่ยิ่งช็อตมากขึ้น แฟนเรามาจีบเราในสภาพที่เราเป็นผู้ชายนี่อะนะ ฟังผิดหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆตอนนี้ต้องออกจากสภาพท่านี้ก่อน ’ผมไม่ได้แอบมองคุณนะครับ วันนี้ผมรีบจะไปประชุม’ แล้วก็รีบหมุดออกมาแล้วรีบวิ่งหนีออกไปทันที พลมองเจมมี่วิ่งหนีไปแล้วก็ทำเสียง จิ หนีให้ได้ตลอดนะ เจมมี่ยืนหอบอยู่ในลิฟท์ เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับท่าทีของพี่พล คงไม่เพี้ยนถึงขนาดเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้หรอกนะ เจมมี่เริ่มกลัวว่าแฟนตัวเองจะเป็นเกย์ หลังจากประชุมเสร็จก็พอดีเป็นเวลาเลิกงานแล้ว เจมมี่จึงเดินเข้าห้องทำงานตัวเองตามปกติ แต่ก็ต้องตกใจเพราะเมื่อเข้าไปก็ดันเจอพี่พลอยู่ในห้องอีกอะไรล่ะเนี้ย? พลนั่งพิงบนโซฟาสบายๆ เอียงคอนิดๆ ทำตาหวานใส่พร้อมกับยิ้มเบาๆมาทางเจมมี่ (พลแอบปลดกระดุมเสื้อให้เห็นแว๊บๆนิดหน่อย)(เจมมี่เริ่มหน้าแดงมองจอมพลเหงื่อตกเอิ่มพี่พลจะเซ็กซี่ไปไหนเนี้ย) ไม่ได้ๆ ห้ามใจอ่อนเด็ดดดดขาดดดด แล้วอยู่ๆเจมมี่ก็รู้สึกตัวอีกทีก็โดนพลดึงตัวมาอยู่ในอ้อมกอดซะแล้ว หา! มาอยู่ท่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี้ย เจมมี่ส่ายหน้าไม่ไม่พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดพล ’ไม่ ไม่ บ่อยนะ บ่อยสิคุณพล’ พลไม่ยอมบ่อยยิ่งโน้มตัวลงจนแทบจะกลายเป็นท่านอนอยู่แล้ว พลยิ้มหวานมาทางเจมมี่ แล้วกระซิบเบาๆ ว่า ’ต่อจากตอนนั้นกันไหนเอ๋ย’ หา! เจมมี่ช็อตไป10วิ พอรู้สึกตัวก็รีบพูดตะคอกทันที ’บ่อยผมเดี๋ยวนี้นะ ถ้าคุณไม่บ่อยผมจะเรียกรปภ.มานะ’ แต่พลก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไร มองเจมมี่แล้วยิ้มหึหึออกมา อยู่ๆก็มีเสียงมือถือจอมพลก็ดังขึ้นมา พลรีบลุกขึ้นมารับสาย ’ครับพลครับ อืมครับๆ ทราบครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้ครับ’ แล้วพลก็ปิดสายทิ้ง แล้วหันมาทางเจมมี่แล้วยิ้มหวานให้ ’ผมมีงานต้องไปเคลียร์ ไปก่อนนะครับ’ แล้วพลก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาพร้อมส่งสายตาหวาน ’เย็นนี้เจอกันนะครับ ที่รัก(เน้นคำนี่ชัดๆด้วย)’ พลส่งจุ๊บให้อีกทีก่อนออกจากห้องไป ในห้องทำงานเงียบกริบ เจมมี่นั่งงงบนโซฟา มันคืออะไรยังไง พี่พล.....เจมมี่เหงื่อออกหน้าซีด หมดแรงจะเดิน ในสมองเจมมี่ตอนนี้มีแต่คำว่า เกย์ เกย์ เกย์ เกย์ เต็มหัวไปหมด