คนนี้แหละใช่เลย (ต่อข้อ4,5)

ต่อจากตอนที่แล้ว กฎเหล็ก5 ข้อ ต่อข้อ 4,5 ข้อ 4 สำคัญพอสมควร ระหว่างที่อยู่กับรุอิ ถ้่ารุอิไม่พอใจจะโทรมาโว้ยวายฟ้องต่างๆนาๆ และบังคับให้เปลี่ยนคนหรือไล่ออกทุกที มาโกโตะเล่าต่อ ว่าไม่มีเสียงมือถือโทรมาโว้ยวายเลยสักนิดครับคุณพ่อ แสดงว่าคนนี้สามารถคุมรุอิได้ครับ เมื่อคุณพ่อได้ยินรู้สึกดีใจมาจนทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกนออกมาว่า ’คนๆนี้แหละที่พ่อต้องการ’ (คุณพ่อน้ำตาไหลพรากๆ) ข้อ 5 สำคัญมากๆ สามารถอยู่กับรุอิได้นานเกิน 3 วันโดยไม่เป็นอะไร มีอยู่หลายครั้งที่บอดี้การ์ดของรุอิเจอฤทธิ์ของรุอิแล้วไม่เกิน 3 วันถ้าไม่ลาออกก็ต้องขอเข้าพบจิตแพทย์ มาโกโตะเล่าต่อว่า คนๆนี้อยู่กับรุอิเกิน7วันโดยไม่เป็นอะไรเลย และไม่ต้องไปพบจิตแพทย์ด้วยครับ (ต้องยกความดีความชอบให้กับนิสัยที่คิดอะไรก็พูดออกมาตรงๆของเก่ง จึงทำให้ไม่คิดมากและไม่เครียดนั้นเอง) คุณพ่อตาเป็นประกายวิ้งๆ ’โอ้ คนๆนี้แหละที่สวรรค์ส่งมาเพื่อรุอิของเรา’ คุณพ่อดีใจโปรยริ้บบิ้น พร้อมกับยิงคำอวยพร และกำลังจะจุดพลุฉลองแต่ก็โดนพ่อบ้านแม่บ้านห้ามไว้ทัน ’ก็เพราะอย่างงี้ไงครับพ่อ ผมถึงอยากเจอมาก แต่คงเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นเค้่าถึงพยายามหนีเรา’ มาโกโตะคิดหรือว่าเค้ากลัวโดนเราจะทำร้ายเค้าน๊า พอพ่อได้ยินก็เริ่มโกรธ ’ไอ้ลูกบ้า คุยยังไงกัน! ทำไมกลายเป็นแบบนี้’ (ถ้ารุอิขายไม่ออกก็เพราะแกนั้นแหละ) ’ก็คุยภาษาไทยไงครับ ถ้าเป็นภาษาญี่ปุ่นคงไม่ต้องมานั่งกลุ้มอยู่ตรงนี้หรอกครับ’ ’ก็ไม่รู้สิครับ ทางนี้งานก็เยอะมากเลยครับ คงช่วยอะไรไม่ได้ คุณพ่อก็ไปจัดการเอาเองแล้วกัน ผมต้องไปประชุมแล้วแค่นี้นะครับ’ เมื่อพ่อจบการพูดคุยกับลูกชายเสร็จ ก็ตัดสินใจเข้าไปหารุอิในห้องทันที ไม่ได้ๆ เรื่องสำคัญขนาดนี้ เราจะบ่อยให้(คน/เหยื่อ #กรุณาเลือกหนึ่งคำ)สำคัญหลุดมือไปไม่ได้ ’ใครทำอะไรรุอิบอกพ่อมาเดี๋ยวนี้’ รุอิโดนพ่อคาดคั้น จึงเริ่มร้องไห้ออกมา ’ไม่ๆค่ะ รุอิบอกไม่ได้ รุอิไม่อยากทำให้เค้าลำบาก รอิไม่ดีเอง รุอิไม่เหมาะกับเค้า รุอิรู้ว่า...เป็นไปไม่ได้ ฮือ ฮือ’ รุอิสะเทือนใจกับคำที่เก่งพูดออกมาตอนนั้น (เป็นไปไม่ได้กับต่างกันเกินไป) ทำไมล่ะก็คนเหมือนกันก็มีความรู้สึกนะ รุอิเริ่มรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆ ’อะไรที่เป็นไปไม่ได้ล่ะ เค้าทำอะไรรุอิ พ่อจะจัดการมันเอง’ ’อย่านะค่ะ คุณพ่อเกลียดเค้าจะไปทำร้ายเค้าใช่มั้ยค่ะ’ รุอิจับแขนเสื้อพ่อ ทำหน้าขอร้องพ่อทั้งน้ำตา ’ไม่ๆนะค่ะ อย่าทำอะไรเค้าเลย รุอิไม่อยากเห็นเค้าต้องมาเจ็บเพราะรุอิ’ แล้วรุอิก็ร้องไห้ต่อ ’ทำไมล่ะ พ่อไม่ได้จะฆ่าสักหน่อย รุอิชอบใครพ่อกับพี่ก็ชอบทั้งนั้นแหละ พ่อก็แค่จะจับมาให้รุอิ....’ พ่อไม่พูดต่อแต่มองหน้ารุอิ แล้วทำหน้าเขินๆนิดๆ รุอิงงหยุดร้องมองหน้าคุณพ่อ ’หืม คุณพ่อไม่ได้เกลียดเค้่าเหรอค่ะ’ คุณพ่อพยักหน้าตอบ ’ไม่เลยสักนิด’ (ออกจะดีใจซะอีก) ’แล้วที่พี่มาโกโตะโทรไปหาเค้า โทรไปเรื่องอะไร?’ ’เค้าก็แค่ตื่นเต้นอยากเจอหน้าว่าที่น้องเขย เลยโทรไปเร่งให้เค้ามาพบ แต่ก็เพราะอ่อนภาษาไทยพูดอะไรไม่รู้เรื่อง กลายเป็นว่าเค้านึกว่าเราไม่ยอมรับเค้าน่ะสิ’ รุอิบ่นในใจอ้าวแล้วที่ดราม่ามาตลอดนี่ฉันทำไปเพื่ออะไร รู้งี้บอกพ่อไปตั้งนานแล้ว ’เอาล่ะ ทีนี้พ่อก็บอกรุอิไปหมดแล้ว คร่าวนี้รุอิจะเอายังไงต่อ จะให้พ่อช่วยอะไรมั้ย?’ ’รุอิจะกลับไปประเทศไทยค่ะ’ รุอิแน่วแน่มาก มากกว่าตอนตามตื้อพี่พลอีก สายตาลุกเป็นไฟ ’รุอิจะไปเอาตัวเค้ากลับมาที่นี่ค่ะ’ แล้วรุอิก็หันไปหาพ่อแล้วบอกต่ออีกว่า ’ขอบอดี้การ์ดไปหลายๆคนหน่อยนะค่ะ’ พ่อพยักหน้าตอบ แล้วก็นึกแปลกใจว่า (จะไปทำอะไรเค้ากันแน่ ทำไมต้องเอาคนไปเยอะแยะขนาดนี้นะ)