บทที่ 41 เสียใจ
บทที่ 41 เสียใจ
“อุแว๊ อุแว๊ อุเว๊ เสียงเด็กเปล่งออกมาราวกับจะขาดใจ เสียงร้องดังไม่หยุด
โยว่อันที่หันกลับมาก็เห็นภาพเด็กกลิ้งตุบ ๆ ลงไป เธอช็อคไปชั่วครู่ ผลักหน้าที่ช็อคอยู่ของ ส้งเมียวเมียวออกไป และวิ่งลงไปอย่างรวดเร็วราวกับคนบ้าแล้วอุ้มเด็กขึ้นมา
โอ๋ เสี่ยวจิ่น เสี่ยวจิ่น เด็