ห่วงเหรอ?

เหมือนเรื่องรักๆของเจมมี่จะเริ่มดีขึ้น แต่ปัญหาตอนนี้คือคุณพ่อสุดที่เลิฟนี่แหละ คุณพ่อตั้งป้อมป้องกันจอมพลไม่ให้มายุ่งกับเจมมี่แน่นหนามาก ตอนนี้เจมมี่กับจอมพลแทบไม่ได้เจอกันเลย ณ ห้องทำงานของพี่แวววาว เจมมี่หงุดหงิดเลยมานั่งบ่นที่ห้องพี่แวววาว เจมมี่เริ่มหยิบหมอนอิงมาฟาดและต่อยเล่นเพื่อระบายอารมณ์โดยสมมุติว่าหมอนนี่เป็นพี่พล ’อยากเจอกันบ้างอะ แค่แว๊บๆก็ยังดี แต่ก็โดนป๊าห้่ามตลอดเลย’ เริ่มทำหน้าเศร้า ’พี่พลอะ มัวแต่เกรงใจป๊าอยู่นั้นแหละ’ ’แล้วเมื่อไหร่จะได้คุยกันสักทีล่ะ หืมมมม’ ’ป๊าก็อีกคน เอางานมาบังหน้าตลอด จะนัดกินข้าวกันข้างนอก ป๊าก็มาเล่นแผนขอรายงานพี่พลก่อนบ่ายอีก’ เจมมี่ถอนหายใจดังๆ ’หืมมมม จะเล่นบทพ่อตาจอมโหดอีกนานมั้ยเนี้ย’ ’ป๊าคงไม่ทำแบบนี้จนลูกแก่หรอกนะ’ พี่แวววาวตอบ ’คงไม่หรอกยะ ใครอยากจะให้ลูกตัวเองขึ้นคานล่ะ เจมมี่นี่ คุณลุงเค้าก็ต้องใช้เวลาหน่อย เค้าอยากพิสูจน์ว่ารักกันจริงแค่ไหน กลัวจะเจอคนแย่ๆแบบพ่อพี่ล่ะมั้ง’ เจมมี่บ่นต่ออีก จนพี่แวววาวเริ่มมองเจมมี่แบบเบื่อๆ (บ่นเยอะจริงๆน้องฉัน) ’พี่พลก็มัวแต่ทำตัวสุภาพนอบน้อมกับป๊าอยู่นั้นแหละ ทีตอนกับเราแกล้งเอาแกล้งเอา พอเจอป๊าล่ะเงียบเชียว’ และอีกด้านหนึ่งเจ๊บลูก็อยู่กับจอมพลที่มาปรึกษาเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ’ผมกลุ้มใจมาก ทำตัวไม่ถูกเลย ข....’ จอมพลหยุดชะงักเมื่อเห็นเจ๊บลูจองหน้าแบบแกลืมคำเตือนเจ๊หรือเปล่าเรื่องชื่อใหม่อะหืม! ถ้าน้องพลยังเรียกแบบนั้นอีกก็เตรียมตัวออกไปจากห้องเจ๊เลย ดีที่จอมพลไม่หลุดพูดออกมา ’อะแฮ่ม เจมมี่ก็รักแต่จะไม่แคร์ผู้ใหญ่อย่างท่านรองประธานเลยก็ไม่ได้ ต่อไปในอนาคตผมกับเจมมี่ต้องอยู่ด้วยกัน ผมไม่อยากให้เจมมี่ลำบากใจ ผมอยากให้มันจบแบบดีๆทั้ง2ฝ่ายครับพี่บลู’ เจ๊บลูนั่งท้าวคางมองจอมพลพร้อมกับถาม ’ดูรักกันดีนะ ชอบเจมมี่ตรงไหนเหรอ คนบ้างานแถมมีพร้อมทุกอย่างแบบน้องพลเนี้ย ทำไมถึงเลือกยัยติ๊งต๊องแบบเจมมี่เป็นแฟนนะ’ ’ก็เพราะเป็นแบบนี้ ทุกคนคาดหวังว่าถ้าคบกับผมเค้าจะได้เปรียบกว่าคนอื่นๆ เหมือนคบกับผมเพื่อผลประโยนช์ของตัวเอง ส่วนกับเจมมี่เป็นอย่างเดียวที่ผมไม่เคยได้จากใครเลย ก็คือความจริงใจ ไม่เสแสร้ง ไม่เคยโกหก แล้วก็เป็นผู้หญิงที่ผมรู้สึกว่าต้องปกป้องมากที่สุด’ จอมพลหน้าแดง (นิสัยซุ่มซ่ามตลอดถ้าไม่มีผมค่อยระวังป่านนี้คงพิการไปแล้วล่ะครับ) เจ๊บลูเหมือนจะเข้าใจที่พลคิด จึงพยักหน้าตอบ (ยัยเจมมี่ก็เป็นอย่างงั้นจริงๆนั้นแหละ บางครั้งเจ๊ก็ต้องค่อยดูแลอยู่เหมือนกัน อย่างกะแม่ลูกแนะ) ’ผมชอบตั้งแต่โดนเจมมี่เตือนสติเรื่องทำตัวหยิ่งเกินไป ระวังจะโดนคนเกลียดน่ะครับ ไม่เคยมีใครกล้าเตือนผมขนาดนี้มาก่อน’ ’ตั้งแต่ตอนนั้นก็ตามจีบเจมมี่ตลอด ยังไงๆก็อยากให้เธอคนนี้เป็นแฟนให้ได้ ตอนนั้นผมก็ไม่เคยจีบใครเลย เลยดูตลกๆตอนจีบใหม่ๆด้วย’ ยิ่งพูดยิ่งคิดถึง จอมพลนึกถึงตอนจีบเจมมี่แรกๆ แล้วรู้สึกขำตัวเอง แต่ก็มีความสุขที่ได้นึกถึงมัน เปลี่ยนฉากไปที่ห้องเจ๊แวววาวอีกรอบ เจมมี่ยังคงบ่นน้อยใจพี่พลอยู่ จนเจ๊แวววาวก็เริ่มรำคาญ ’เออๆ บ่นอยู่นั้นแหละ อยากให้พี่ช่วยใช่มั้ยล่ะเราน่ะ พี่ช่วยนัดเจอกันให้แล้วกัน เอาแบบไกลๆหน่อย เช่นไปเที่ยวทะเลอยู่กันคนละรร. แถมพี่ก็ไปด้วย คงไม่เป็นอะไรหรอก แล้วก็ให้จอมพลพาเพื่อนไปด้วย จะได้ไม่ผิดสังเกตุไง’ ’โห้ ก็ดีสิพี่ชวนแก้งค์เราไปกันให้หมดทุกคนเลยมั้ยพี่แวววาว’ เจมมี่พอได้ยินคำว่าทะเลแล้วรู้ตื่นเต้นกระตือรือล้นทันที ’เจมมี่ จะชวนคนไปเยอะแยะทำไมยะ แล้วเมื่อไหร่เธอจะมีเวลาอยู่กับแฟนเธอยะ’ นี่ลืมจุดประสงค์หลักที่จะไปแล้วสินะ เจมมี่นี่ห่วงแต่เล่นจริงๆเล้ย คนอื่น(ที่ห้องเจ๊บลู)เค้าเครียดกันจะตายอยู่แล้ว เฮ้อ กลับมาด้านห้องเจ๊บลู จอมพลนึกแล้วก็ถอนหายใจแรงๆออกมา พยายามมาหลายครั้งไม่ว่าจะพยายามโทรไปหาหรือแอบเดินไปหาหรือแอบนัดเจอกันก็โดนท่านรองสกัดทุกที จอมพลทำหน้าเครียดมากขึ้นอีกเมื่อคิดถึงเจมมี่ อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่เหมือนอยู่ไกลกันเหลือเกิน จอมพลทำหน้าเศร้าจนเจ๊บลูอดสงสารไม่ได้ ’เอาล่ะเอาล่ะ เดี๋ยวพี่โทรปรึกษาคุณแวววาวก่อนนะ น้องพลกลับไปก่อนเถอะ ได้เรื่องมาว่ายังไง เดี๋ยวพี่โทรไปบอกแล้วกันนะ เฮ้อ ไม่ไหวๆ เจอแบบนี้อดใจอ่อนไม่ได้เล้ย’