บทที่ 11 ขึ้นไปบนเวทีเต้นอะโกโก้

บทที่ 11 ขึ้นไปบนเวทีเต้นอะโกโก้ ลู่หานถิงมองไปที่โห้วซีจื๋อ “นายใช้มือข้างไหนจับเธอฉันก็จะตัดมือข้างนั้นของนายทิ้ง กลับไปนั่งที่เดิมซะ” โห้วซีจื๋อ：นี่มันสถานการณ์อะไรกันเนี่ยะ？ ดวงตาคมเข้มสีดำและเย็นชาของกู้เย่จิ่นซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตาสีทองนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย “ซีจื๋อ อย่ารีบร้อน นั่งลงแล้วค่อยๆดูก่อน” โห้วซีจื๋อได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วนั่งลงไป เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรในโลกนี้มาก่อน ตั้งแต่เล็กคนที่กลัวก็มีแค่ลู่หานถิงคนเดียวเท่านั้น …… เซี่ยซีหวั่นมาตามที่นัดหมายไว้ แน่นอนว่าหลี่หยู้หลันก็มาด้วยกัน ครั้งที่แล้วเซี่ยซีหวั่นก่อเรื่องไว้ ครั้งนี้หลี่หยู้หลันจะมาเฝ้าดูให้เห็นกับตาว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรอีก ประธานหวังเดินมาอย่างเชื่องช้าและใจเย็น เมื่อหลี่หยู้หลันเห็นก็รีบยิ้มเข้าไปต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี“ประธานหวัง ครั้งที่แล้วเป็นความผิดของซีหวั่น ดิฉันพาเธอมาเพื่อขอโทษกับคุณค่ะ” ประธานหวังส่งเสียงหึดังออกมา“ครั้งที่แล้วเธอทำผมเกือบตาย บัญชีนี้แค่ขอโทษคำเดียวก็จะให้เลิกแล้วต่อกันเหรอ？” วันนั้นสุนัขใหญ่ตัวนั้นขึ้นค้อมตัวเขาและเลียร่างกายของเขาเลียแล้วเลียอีก ฟันอันแหลมคมนั้นเกือบกัดเขาให้ได้รับบาดเจ็บ ประธานหวังในตอนนั้นได้รับความกลัวจนทำให้ฉีดราดออกมา เมื่อนึกถึงภาพตัวเองที่น่าอับอายตอนนั้น ประธานหวังอยากเล่นงานเซี่ยซีหวั่นที่อยู่ตรงหน้านี้ให้ตายคามือของเขาเลย “ประธานหวังถ้าอย่างนั้นคุณต้องการอะไรเหรอ？” “คำขอโทษนี้ไม่มีความจริงใจเลย เอาอย่างนี้ ให้เซี่ยซีหวั่นดื่มเหล้าขวดนี้ให้หมดเพื่อแทนคำขอโทษก็แล้วกันนะ” หลี่หยู้หลันเตรียมตอบตกลงออกมา แต่เซี่ยซีหวั่นรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนทันที“ฉันดื่มเหล้าไม่เป็น ใครรับปากคนนั้นก็ดื่มเอง” “เธอ！” หลี่หยู้หลันเก็บความโกรธไว้ในใจ ยิ้มออกมาและพูดขึ้นว่า “ประธานหวัง ถ้าอย่างนั้นคุณจะเปลี่ยน…วิธีที่จริงใจกว่านี้ไหม？” เมื่อได้รับคำแนะนำจากหลี่หยู้หลัน สายตาที่เจ้าชู้ของประธานหวังมองสำรวจไปร่างที่อรชรอ้อนแอ้นของเซี่ยซีหวั่นทันที “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ให้เซี่ยซีหวั่น ขึ้นเวทีเต้นอะโกโก้ให้ผมดู แล้วเรื่องครั้งก่อนก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกันไป” อะโกโก้เหรอ？ สายตาของหลี่หยู้หลันสดใสขึ้นมาทันที แบบนี้ก็ดีสิ เต้นอะโกโก้เป็นการเต้นแบบยั่วยวน มันเป็นวิธีการเต้นยั่วผู้ชายของผู้หญิงไม่ดี ลูกสาวทั้งสองคนของเธอเป็นไฮโซคนดังในเมืองไห่ ไม่เคยเตะต้องเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ส่วนเซี่ยซีหวั่นนั้นเหมาะสมกับการกระทำนี้มาก “ซีหวั่น ในเมื่อเธอตั้งใจมาขอโทษแล้วก็แสดงความจริงใจให้เห็นหน่อย เหล้าไม่ดื่มก็ได้ แต่เธอต้องขึ้นไปเต้นอะโกโก้บนเวที” หลี่หยู้หลันยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เซี่ยซีหวั่นทำไมจะไม่รู้ว่าหลี่หยู้หลันกำลังคิดอะไรอยู่ เธอยิ้มออกมา และตอบตกลง“ได้สิ ฉันขึ้นไปเต้น” เซี่ยซีหวั่นเดินขึ้นไปบนเวที เวลานี้ยังเป็นดนตรีเพลงเฮฟวี่เมทัลอยู่ วันนี้เซี่ยซีหวั่นสวมชุดเดรสสีขาว มือที่ขาวเรียวคู่นั้นจับไปที่เสารูด และเธอก็กระโดดขึ้นไปร่างที่เรียวยาวของเธอหมุนโค้งอย่างแรงในกลางอากาศ เมื่อกี้คนในผับบาร์ยังเสียงดังครึกโครมอยู่ มาตอนนี้สายตาทั้งหมดต่างถูกดึงดูดไป ทุกคนต่างมองไปที่ร่างของเซี่ยซีหวั่นที่กำลังเต้นพัวพันกับเสารูดนั้น เธอหมุนตัว เต้นรำ กระโดดโลดเต้น ร่างกายอันยืดหยุ่นนั้นแสดงและเต้นท่วงท่าที่สง่างามต่างๆออกมา การเต้นอะโกโก้ของเธอนั้นไม่ใช่เต้นแบบยั่ว แต่เป็นการเต้นแบบมืออาชีพ และในไม่ช้า การเต้นอะโกโก้ก็สิ้นสุดลง ส่วนตัวของเซี่ยซีหวั่นนั้นได้นั่งอยู่บนพื้น และผู้คนในนั้นต่างปรบมือเสียงดังขึ้นพร้อมกัน การเต้นอะโกโก้นี้เต้นได้ยอดเยี่ยมมาก ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย เซี่ยซีหวั่นได้เดินกลับลงมา ส่วนประธานหวังนั้นมองทึ่งจนน้ำลายเกือบไหล“เซี่ยซีหวั่น คิดไม่ถึงว่าคุณจะเต้นดีขนาดนี้ เรื่องที่ผ่านมาผมจะไม่ถือสากับคุณ แต่คุณต้องเข้าห้องไปกับผม พวกเราไปคุยเรื่องเงินลงทุนสำหรับการรักษาทางการแพทย์กันอย่างละเอียดกันก่อนดีกว่า” เมื่อกี้เซี่ยซีหวั่นเพิ่งเต้นเสร็จจึงทำให้มีเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อย เธอมองดูประธานหวังที่แสดงท่าทีเจ้าชู้ออกมานั้น“ ได้สิประธานหวังนำทางไปก่อน เดี๋ยวฉันเดินตามคุณไป” สายตาของหลี่หยู้หลันโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่าผ่านไปหลายปีแล้ว ฝีมือการเต้นของเซี่ยซีหวั่นก็ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม ตอนแรกเธอกะใช้โอกาสนี้ทำให้เธอขายหน้า แต่คิดไม่ถึงกลับกลายเป็นการสร้างโอกาสให้แก่เธอ หลี่หยู้หลันไม่เคยลืม เซี่ยซีหวั่นที่เคยเป็นคุณหนูของตระกูลเซี่ย เป็นคนฉลาดตั้งแต่เด็ก เวลานั้นที่ครูสอนเต้นได้สอนเต้นรำรำหนึ่ง ลูกสาวของเธอเซี่ยเหยียนเหยียนกลับบ้านต้องฝึกหนักทุกคืน เต้นยังไงก็เต้นได้ไม่ดี ส่วนเซี่ยซีหวั่นแค่เขย่งเท้าขึ้นมาก็เต้นเป็นแล้ว รออีกไม่กี่ปี ไม่รู้จะเก่งและพัฒนาแค่ไหน？ หลี่หยู้หลันคิดว่าหลายปีมานี้เซี่ยซีหวั่นถูกเลี้ยงดูในชนบทน่าจะถูกเลี้ยงดูให้เสียผู้เสียคนไปแล้ว แต่ว่า เซี่ยซีหวั่นทำให้เธอต้องผิดหวังมากจริงๆ หลี่หยู้หลันไม่เคยมีความรู้สึกที่ร้อนแรงแบบนี้มาก่อน แบบที่อยากทำลายคนคนหนึ่งให้จมดินตายไป！ ในคืนนี้ เขาจะไม่ปล่อยให้เซี่ยซีหวั่นหลบหนีไปได้อีกเป็นอันขาด …… ภายในห้อง โห้วซีจื๋อรู้สึกตกตะลึงมาก “พี่รอง เจ้าสาวปลอมคนนี้ของพี่เต้นรำได้เก่งมากทีเดียว นอกจากเธอแล้ว ร้านเหล้า1949คงจะไม่มีการเต้นอะโกโก้อีกแล้ว” กู้เย่จิ่นยิ้มโค้งออกมาอย่างขี้เล่น“ ตระกูลเซี่ยนี้ช่างมีความหมายเหลือเกิน ที่ให้เซี่ยซีหวั่นมาแต่งงานแทน คงเพราะรังแกนายหานถิงที่ขี้โรคป่วยออดแอด จากนั้นก็หันมาสั่งให้เซี่ยซีหวั่นไปนอนกับคนอื่น การขายลูกสาวกินแบบนี้ แหมแหม ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าเซี่ยซีหวั่นเป็นลูกสาวแท้ๆของตระกูลเซี่ยหรือเปล่า ” “พี่รอง เซี่ยซีหวั่นจะเข้าห้องไปกับประธานหวังแล้ว ประธานหวังกำลังจะสวมเขาให้ พี่ยอมให้เขาสวมเขาให้เหรอ ？” ลู่หานถิงพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก จากนั้นทิ้งก้นบุหรี่ไว้ในที่เขี่ยบุหรี่ เขาจ้องไปที่โห้วซีจื๋อ “พูดไม่เป็นก็ไม่ต้องพูด” โห้วซีจื๋อยิ้มเหะเหะออกมา“พี่รอง ขอแค่พี่สั่ง ผมจะไปกระทืบประธานหวังให้ฟันร่วงเดี๋ยวนี้เลย” ลู่หานถิงลุกขึ้น“รอดูก่อน” พูดจบ ก็เดินออกไป “เห้อพี่รอง บอกว่ารอดูก่อนไม่ใช่เหรอ พี่จะไปไหน ผมได้สั่งให้คนติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในห้องเรียบร้อยแล้ว” ลู่หานถิงที่หล่อและสง่าได้เดินหายออกไปลับสายตาแล้ว “พี่แย่จิ่น มันเกิดอะไรขึ้นกับพี่รองเหรอ หลายปีมานี้พี่รองกินเจมาตลอด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตาเลย เป็นไปได้ไหมที่พี่รองจะรักเซี่ยซีหวั่น คนนี้ และกำลังจะเริ่มมีความรักต่อกัน？” กู้เย่จิ่นวางเหล้าในแก้วลง “ถ้าใจกล้ากว่านี้อีกหน่อย คิดว่าพี่รองน่าจะเริ่มกินเนื้อแล้วมั้ง” โห้วซีจื๋อ：แม้งเอ๊ย！ …… หน้าประตูห้องหรูนี้ หลี่หยู้หลันพูดเตือนออกมา “เซี่ยซีหวั่น หวังว่าครั้งนี้เธอจะไม่ก่อเรื่องอะไรอีก บริการประธานหวังดีๆแล้วเอาเงินลงทุนสนับสนุนมาให้ได้ ฉันจะรออยู่ด้านนอก ดูสิว่าเธอจะบินหนีไปที่ไหนได้อีก” เซี่ยซีหวั่นยิ้มออกมาบางๆที่มุมปาก ละครสนุกกำลังจะเริ่มฉาย เธอจะหลบหนีไปได้ยังไงกัน？ เซี่ยซีหวั่นเดินเข้าไปในห้อง ประธานหวังอดใจไม่ไหวรีบถลาตัวเข้ามาหา “สาวน้อยคนสวย เข้ามาให้ผมจูบเสียดีๆ” เซี่ยซีหวั่นหลีกเลี่ยงได้อย่างสวยงาม “ประธานหวัง อย่าใจร้อน ฉันหนีไปไหนไม่ได้หรอก ฉันขอไปอาบน้ำก่อน” “อาบด้วยกันดีกว่านะ” เมื่อประธานหวังเดินตามมา เซี่ยซีหวั่นได้เดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว และล็อคประตูจากด้านในให้เรียบร้อย แต่วินาทีต่อมา ร่างเรียวของเซี่ยซีหวั่นต้องขยับตัว เนื่องจากในห้องน้ำมีคนแปลกหน้าอีกคนอยู่ด้านใน！ ในมือมีเข็มอยู่ เซี่ยซีหวั่นหันไปจิ้มแทงลงไปที่คนแปลกหน้าคนนั้นทันที เวลานี้มีมือใหญ่จับลงไปที่ข้อมือเรียวงามของเธออย่างรวดเร็ว และกดทับตัวเธอไปติดกับผนัง “คุณนายลู่” คุณหลงใหลในตัวผมขนาดนี้เลยเหรอ”