บทที่ 15 รักใหม่และรักเก่า

บทที่ 15 รักใหม่และรักเก่า เซี่ยเสี่ยวแด๋ได้รับผลกระทบจิตใจหนัก เพราะถูกหนุ่มหน้าขาวที่ตัวเองชอบปฏิเสธ และถูกซีหวั่นเยอะเย้ย เธอเดินออกมาจากบาร์เหล้าด้วยอารมณ์ที่โกรธเคือง เวลานี้มีนักเลงสองสามคนเดินมาขวางไว้ข้างหน้า และล้อมรอบตัวเซี่ยเสี่ยวแด๋ไว้ พวกเขาใช้สายตาเจ้าชู้มองมาที่เธอ“สาวน้อย มาคนเดียวเหรอ ให้พวกเราเล่นเป็นเพื่อนไหม？” เซี่ยเสี่ยวแด๋เป็นคุณหนูของตระกูลเซี่ย ถูกดูแลปกป้องเป็นอย่างดีมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเจอเหตุการณ์อันตรายแบบนี้มาก่อน เธอตกใจจนหน้าซีดขาว “พวกแกเป็นใคร ฉันไม่ต้องการพวกแกมาเล่นเป็นเพื่อน ออกไป ช่วยด้วย！” เซี่ยเสี่ยวแด๋มีคนขับรถเป็นของตัวเอง คนขับรถเมื่อเห็นเซี่ยเสี่ยวแด๋มีอันตรายจึงรีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว “ปล่อยคุณหนูรองเดี๋ยวนี้！” แต่นักเลงทั้งสองกลับผลักคนขับรถล้มลงอย่างรวดเร็ว และเตะซ้ำลงไปหลายครั้ง เซี่ยเสี่ยวแด๋เหมือนหยุดหายใจ “ช่วยด้วยช่วยด้วย…อึม！ นักเลงพวกนั้นปิดปากเธอไว้แล้วลากไปที่มุมมืด จากนั้นยื่นมือไปลูบไล้ใบหน้าเล็กๆของเธอ “ผิวพรรณนี้ช่างเนียนลื่นเหลือเกิน คิดว่าร่างกายน่าจะยิ่งเนียนกว่านี้ พวกเราเล่นเป็นเพื่อนเธอก่อน แล้วค่อยถ่ายรูปเธอเก็บไว้เป็นที่ระลึก เวลาที่คิดถึงเธอค่อยโทรหาเธอนะฮ่าๆๆๆ” นักเลงพวกนั้นยิ้มและพูดหยาบคายออกมา เซี่ยเสี่ยวแด๋ที่ปิดปากไว้จึงพูดอะไรไม่ได้ ปรกติเธอเกลียดผู้ชายชั้นต่ำพวกนี้อยู่แล้ว คนที่เธอจะแต่งงานด้วยคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองไห่ บรรดาผู้ชายสกปรกพวกนี้ไม่คู่ควรที่จะเตะต้องตัวเธอ ตอนนี้พวกเขากำลังลูบไล้ใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกเย็นไปถึงกระดูก กลัวจนสั่นไปทั้งตัว เธอร้องอู้อี้ขอความเมตตา “สาวน้อยสวมกระโปรงสั้นมากเลยนะ มาบาร์เหล้าก็เพื่อจะมายั่วผู้ชายหล่ะสิ ถ้าอย่างนั้นพวกเราช่วยเธอถอดมันเสื้อผ้าออกดีกว่านะ” เซี่ยเสี่ยวแด๋ตั้งใจแต่งตัวมาที่นี่จริงๆ แต่เพื่อจะมาเจอลู่หานถิง ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีคนกำลังดึงกระโปรงของเธออยู่ เธอขัดขืนสุดฤทธิ์ น้ำตา “ซวก” ไหลออกมาเป็นทาง อย่านะ！ อย่า！ เวลานี้มีเสียงอันน่าฟังดังขึ้นมาข้างหูของเขา “ปล่อยเธอซะ” บรรดานักเลงคลายมือลง เซี่ยเสี่ยวแด๋ตัวอ่อนฮวบลงไปกองอยู่ที่พื้น เซี่ยเสี่ยวแด๋น้ำตาไหลพราก เงยหน้าขึ้นแต่อาการตกใจยังไม่หาย มองเห็นร่างอันหล่อเหลายืนอยู่ข้างหน้า คือ…คือโห้วซีจื๋อ！ สายตาของเซี่ยเสี่ยวแด๋กะพริบเล็กน้อย เธอรู้จักโห้วซีจื๋ออยู่ เป็นคุณชายเล็กของตระกูลโห้ว เป็นตัวป่วนของเมืองไห่ ไม่มีใครไม่รู้จัก โห้วซีจื๋อสูบบุหรี่อยู่และได้เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าของเซี่ยเสี่ยวแด๋ มองเธอจากที่สูงลงมาที่ต่ำ “คุณหนูรองเซี่ย นี่เป็นแค่การเตือนเล็กน้อยเท่านั้น อย่าไปชอบคนที่ไม่ควรชอบ เพราะจะทำให้นำมาซึ่งความพินาศได้ ” พูดจบโห้วซีจื๋อได้ทิ้งบุหรี่ในมือลงบนพื้น แล้วใช่เท้าขยี้มันให้ดับ “พวกเราไป” หลังจากที่ทุกคนได้เดินออกไปแล้ว เซี่ยเสี่ยวแด๋นั่งหมดสภาพและถอนหายใจออกมาแรงๆอยู่ที่พื้น เหมือนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้โห้วซีจื๋อตัวป่วนคนนั้นโกรธตั้งแต่เมื่อไร เวลานี้มีรถหรูแล่นผ่านมาในถนน เซี่ยเสี่ยวแด๋เงยหน้าขึ้น และได้เห็นหนุ่มหน้าตาที่ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนกระจกรถลงมาช้าๆ เขาคือ…ลู่หานถิง เป็นเขานั่นเอง！ …… เมื่อกลับไปถึงรีสอร์ทโยวหลาน เซี่ยซีหวั่นเดินเข้าไปในห้อง เธอหยิบมือถือออกมาแล้วฝากข้อความผ่านวีเชท——หลิงหลิง ครั้งนี้ขอบใจเธอมากนะ หลี่หยู้หลันเป็นดาราอาวุโสในวงการบันเทิง และเป็นคนกว้างขวาง ทีมประชาสัมพันธ์ก็เก่งมาก ปรกติถ้ามีข่าวอะไรไม่ดีเกิดขึ้นก็จะถูกทีมประชาสัมพันธ์ปิดข่าวไว้ แต่ครั้งนี้เรื่องระหว่างเธอกับประธานหวังขึ้นเทรนด์เร็วขนาดนี้ เป็นเพราะฝีมือของใครบางคนทั้งหมด คนคนนั้นคือเย่หลิงเพื่อนสนิทที่สุดของเซี่ยซีหวั่นนั่นเอง เมื่อสมัยที่เซี่ยซีหวั่นอยู่อนุบาลก็เล่นด้วยกันกับเย่หลิง สองสาวคุยกันทุกเรื่อง หลังจากที่คุณปู่เซี่ยเกิดเรื่อง มีแต่เย่หลิงคนเดียวที่เชื่อใจเธอมาโดยตลอด ตอนที่เธออายุเก้าขวบปีนั้นถูกส่งตัวไปอยู่ที่ชนบท เย่หลิงส่งเธอด้วยน้ำตา หลายปีมานี้เมื่อถึงวันหยุด เย่หลิงก็จะไปกินฟรีพักฟรีกับเธอที่นั่น มีข้อความส่งกลับมา อย่างรวดเร็ว เซี่ยซีหวั่นเปิดออกมาดู น้ำเสียงที่อ่อนหวานนุ่มนวลของเย่หลิงส่งเสียงดังขึ้นมา——หวั่นหวั่น ระหว่างเรายังต้องเกรงใจด้วยเหรอ วางใจได้เลย เรื่องนี้ฉันมอบให้ผู้จัดการส่วนตัวฉันเป็นคนลงมือทำเอง เซี่ยเจิ้นกั๋วสืบอะไรไม่ได้แน่นอน น้ำเสียงของเย่หลิงน่าฟังเป็นพิเศษ ก็คือน่าฟังชนิดเมื่อผู้ชายได้ยินก็จะอ่อนระทวยไปทั้งตัวแบบนั้น แน่นอนว่าเย่หลิงสวยทั้งหน้าและน้ำเสียง ถือได้ว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองสี่จิ่วนี้ได้เลย เข้าวงการบันเทิงเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนี้ได้กลายเป็นหนึ่งในสี่ดาราดังยอดฮิตไปแล้ว ครั้งนี้เย่หลิงเป็นคนลงมือเองเพื่อไม่ให้เซี่ยเจิ้นกั๋วหาหลักฐานได้ ถึงแม้หลี่หยู้หลันอาจเกิดความสงสัย แต่ว่าเซี่ยเจิ้นกั๋วไม่เชื่อแน่นอนว่าลูกสาวที่กลับมาจากชนบทจะมีความสามารถใช้เส้นสายในวงการบันเทิงได้ เซี่ยซีหวั่นซาบซึ้งใจมาก——หลิงหลิง เธอจะกลับ เมืองไห่เมื่อไรเหรอ？ เย่หลิงที่อยู่อีกฝั่งเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานขึ้น——ทำไม คิดถึงฉันเหรอ？ฉันได้ยินมาว่าเธอมีคนรักใหม่แล้ว ทำไมถึงยังคิดถึงคนรักเก่าอย่างฉันได้？ คนรักใหม่？ เซี่ยซีหวั่นตอบออกมาทันที——ฉันไม่มี เย่หลิง——เธอตกใจเธอตกใจเธอตกใจ เซี่ยซีหวั่นไม่รู้จะตอบกลับยังไงดี เย่หลิงส่งข้อความมาติดกัน——รีบพูดความจริงออกมาดีกว่า เล่าเรื่องเกี่ยวกับหนุ่มหน้าขาวที่เธอเลี้ยงดูให้ฉันฟังหน่อย แน่นอน คนที่เย่หลิงพูดถึงก็คือลู่หานถิง… เย่หลิงเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองไห่ อย่าดูเธอปรกติเป็นเทพธิดาที่เดินอยู่บนพรมแดนอย่างสง่างาน แต่โดยส่วนตัวแล้วเธอเป็นคนชอบฟังเรื่องข่าวซุบซิบของคนอื่น คิดว่าน่าจะมีคนส่งข่าวคราวของเธอเข้าถึงหูของเธอไปตั้งนานแล้ว เวลานี้ประตูห้องถูกเปิดออกมาทันที รูปร่างที่สูงโปร่งและหล่อเหลานั้นเดินเข้ามาข้างใน ลู่หานถิงได้กลับมาจากห้องเก็บหนังสือแล้ว อาจเป็นเพราะมีเรื่องปิดบัง เซี่ยซีหวั่นที่ยังนอนอยู่บนเตียงเมื่อกี้กระเด็นตัวลุกขึ้นนั่งลงทันที ลู่หานถิงเดินเข้าไปในห้อง ยกมือเรียวยาวขึ้นมาและปลดกระดุมสองเม็ดบนเสื้อเชิ้ตสีดำออก ทำให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่น่ามองนั้น และตอนนี้เขาได้หันมามองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงนอน เซี่ยซีหวั่นไม่ทันได้ถอนสายตากลับมา จึงทำให้ประสบกับสายตาของเขาพอดี สายตาทั้งสองคู่ประสบกัน ลู่หานถิงเม้มปาก “มีอะไรเหรอ？” “ไม่…ไม่มีอะไร”เซี่ยซีหวั่นพูดอย่างหลบหลีก เวลานี้ เสียง“ติงติง”ดังขึ้นมา เป็นเสียงดังมาจากวีเชทของเธอ สายตาของลู่หานถิงจ้องมองไปที่มือถือของเธอ “ทำไมไม่ดูข้อความหล่ะ？” “ดูเดี๋ยวนี้แหละ” เซี่ยซีหวั่นกดเข้าไปฟังข้อความเสียงที่เย่หลิงส่งมา——หวั่นหวั่น สายตาของเธอฉันเชื่อถืออยู่ หนุ่มหน้าขาวที่เธอเลี้ยงดูคนนั้นต้องหน้าหล่อบุคลิกภาพดี ที่สำคัญคือมีซิกแพคด้วยใช่ไหม？ ฟังคำพูดที่คลุมเครือประโยคนั้นของเย่หลิงที่ส่งมาให้ ใบหน้าสวยของเซี่ยซีหวั่นนั้น เสียงดัง“โต้ง”ขึ้นมา ทำให้เธอเกือบต้องโยนโทรศัพท์ในมือออกไป ในระหว่างที่ร้อนรนนั้นข้อความเสียงดังต่อเนื่องขึ้นมาเรื่อยๆ——หวั่นหวั่น ซิกแพคนะ เธอก็รู้หนิ่ สมัยก่อนที่เราแอบดูหนังโป๊ประเภทกังฟูได้นัดหมายกันแล้ว ต้องหาผู้ชายที่มีซิกแพค เพราะแข็งแรง~~ ภายในห้อง เงียบกริบไม่มีเสียง เซี่ยซีหวั่นเอามือถือซ่อนไว้ในผ้าห่ม อายจนอยากมุดเข้าไปหลบในรู เพื่อนสนิทด้วยกันคุยเรื่องแบบนี้ไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่คนที่พูดถึงได้ยินเข้าพอดี มันจึงทำให้รู้สึกอึดอัดใจ “คือ…คุณลู่ ฉันขอไป…อาบน้ำก่อนนะ…” เซี่ยซีหวั่นรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ เธอยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าแล้วหยิบผ้าขนหนูขึ้นมา เวลานี้เธอรู้สึกมือของตัวเองร้อนไปหมด และในเวลาเดียวกันเธอเห็นลู่หานถิงปรากฏตัวอยู่ในกระจก เขาเดินเข้ามาด้วยฝีเท้าที่มั่งคง มือทั้งสองข้างสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและยืนพิงอยู่ข้างประตู