บทที่ 16 มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม

บทที่ 16 มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม เซี่ยซีหวั่นมองไปที่เขา ชายหนุ่มที่สูงยาวเข่าดียืนอยู่ภายใต้แสงที่ส่องสะท้อนมา และแสงสว่างที่ส่องลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาด้านข้างของเขานั้นทำให้แลดูเหมือนเครือบทองไว้หนึ่งชึ้น ชายในเสื้อเชิ้ตสีดำดูแล้วเหมือนเย็นชาและลึกลับกว่าปกติ สายตาของเซี่ยซีหวั่นหรี่มองมาดู ระหว่างเอวเขาได้คาดเข็มขัดสีดำที่ราคาแพงไว้หนึ่งเส้น ทำให้รอบเอวดูกะทัดรัดอย่างเห็นได้ชัด อืม…มันคือสิ่งที่เย่หลิงพูด…ซิกแพคนั่นเอง โอ้ มายก๊อด เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรือ？ เมื่อเธอรู้ว่าถูกคำพูดของเย่หลิงนำพาไป เซี่ยซีหวั่นจึงรีบดึงสติกลับเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านอีก ได้ใช้น้ำเสียงที่ปรกติถามออกมาว่า \"คุณลู่ คุณยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นเหรอ? ” ลู่หานถิงมองไปหญิงสาวที่ดวงตาใส่แป๋วคู่นั้น เลิกคิ้งเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า “ผมเหมือนเห็นลูกแมวตัวหนึ่ง ร้องแม้วแม้วอยู่ตรงนั้น” อะ…อะไร？ ลู่หานถิง“ร้องเรียกผัว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เซี่ยซีหวั่นหน้าแดงขึ้นมาทันที จากนั้นโยนผ้าขนหนูที่อยู่ในมือลงไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ลู่หานถิงไม่ได้หลบ หลังจากที่ผ้าขนหนูกระแทกโดนหน้าเขาแล้วก็ได้ตกลงไปที่พื้น เขาหัวเราะออกมาอย่างมีเสน่ห์ และกำลังหัวเราะเยาะเธอ เซี่ยซีหวั่นยื่นมือไปปิดประตูห้องน้ำ แต่เขาใช้เข่าดันไว้ เพื่อไม่ประตูปิด “โกรธแล้วเหรอ？” เซี่ยซีหวั่นส่งเสียงหึออกมา และไม่สนใจเขา “ผมจะบินไปทำงานที่ต่างประเทศ สองสามวันนี้ผมไม่อยู่นะ” เซี่ยซีหวั่นรีบเงยหน้าขึ้นมา เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศเหรอ？ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปทำงานต่างประเทศ เซี่ยซีหวั่นจึงไม่แสดงอาการแง่งอนอีก “คุณจะไปเมื่อไหร่？” “เดี๋ยวก็ไปแล้ว” “ทำไมเร็วขนาดนี้…ถ้าอย่างนั้นต้องดูแลตัวเอง อย่าหักโหมมากเกินไป” “ไม่มีอะไรที่จะพูดกับผมอีกแล้วเหรอ？” เซี่ยซีหวั่นคิดแล้วสักครู่ ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ จึงส่ายหัวออกมา “ไม่มีแล้ว…” ลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอเบาๆแล้วดึงเข้ามาหา ร่างอรชรของเซี่ยซีหวั่นล้มลงใส่เข้าหาอ้อมกอดของเขาทันที เซี่ยซีหวั่นรีบดันตัวเองให้ยืนขึ้น “คุณลู่ คุณทำอะไร… ” พูดไม่ทันจบ เขาได้จับมือเล็กๆของเธอเข้ามาจับที่เอวได้รูปของเขา มือที่นุ่มนวลนั้นลูบไล้ผ่านเสื้อบางๆสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่ได้รูปและแข็งแรงนั้น เต็มไปด้วยพลังของผู้ชาย เซี่ยซีหวั่นรู้สึกเหมือนปลายนิ้วมีไฟผ่านเข้ามา จุดติดอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอตกใจแล้วรีบดึงมือกลับ แต่ลู่หานถิงกดตัวเธอไว้ ไม่ให้เธอถอยกลับ ริมฝีปากแนบชิดไปข้างหูที่แดงก่ำของเธอแล้วพูดเสียงต่ำออกมา “มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม？” เซี่ยซีหวั่นรู้ว่าเขาเก็บคำพูดที่ได้ยินจากข้อความเสียงไว้ในใจ ยิ่งทำให้รู้สึกอึดอัดเข้าไปอีก “คุณลู่ เรื่องนั้นคือพวกเราคุยเล่นกัน คุณปล่อยฉันก่อน！” เวลานี้เสียงเคาะประตูดัง“เคาะเคาะ”ขึ้นมา ลุงฝูยืนอยู่นอกประตูแล้วพูดนอบน้อมออกมา “คุณชาย เครื่องบินส่วนตัวได้เตรียมพร้อมแล้ว ควรออกเดินทางแล้ว” ลู่หานถิงคลายเซี่ยซีหวั่นออก “คราวหลังห้ามดูพวกนั้นอีก มีปัญหาอะไรแก้ไขไม่ได้ให้โทรศัพท์หาผม” พูดจบ ลู่หานถิงก็เดินออกไป …… เซี่ยซีหวั่นอาบน้ำเสร็จขึ้นไปบนเตียงนอน หยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปลี่ยนหัวข้อเรื่องที่คุยเกี่ยวกับหนุ่มหน้าขาว ข้อความสุดท้ายที่เย่หลิงส่งมาคือ——หวั่นหวั่น ฉันยังต้องถ่ายหนังที่ต่างประเทศต่ออีกสักระยะหนึ่ง ข่าวฉาวของหลี่หยู้หลันฉันได้สั่งให้คนไปสืบแล้ว เธอคือจิ้งจอกเฒ่าคนหนึ่งเลย ต้องใช้เวลาในการสืบหน่อย ถึงเวลานั้นฉันกับเธอค่อยเปิดปงเซี่ยเหยียนเหยียนให้หมดสภาพไปพร้อมกันเลย！ ข้างกายมีเพื่อนสนิทแบบนี้ เซี่ยซีหวั่นรีบตอบกลับ mua ดังๆกลับไป เมื่อถึงเวลานอน เซี่ยซีหวั่นกลับนอนไม่หลับ เวลาหลับตาลงก็นึกถึงภาพที่ลู่หานถิงดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขาก่อนบอกลากัน จับมือเธอแล้วดึงมือถือไปลูบเอวของเขา และที่สำคัญกว่านั้นประโยคที่พูดอยู่ข้างหูเธอ——มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม？ เขามีความมั่นใจมาก！ และยังพูดอีกว่า อะไรคือคราวหลังห้ามดูอะไรพวกนั้นอีก？ เธอไม่ได้ดูจริงๆ นั่นคือ…นั่นคือวันเกิดเธอตอนอายุ18วันนั้น เย่หลิงดึงเธอเข้าไปที่ห้องอย่างลึกลับ… แล้วประโยคสุดท้ายที่เขาพูด มีปัญหาอะไรแก้ไขไม่ได้ให้โทรศัพท์หาเขา เซี่ยซีหวั่นหลับตาลง รู้สึกวางใจขึ้นมาทันที จากนั้นก็ยิ้มออกมาที่มุมปากแล้วนอนหลับฝันดี …… เมื่อคืนนอนสาย ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเซี่ยซีหวั่นจึงตื่นสายเล็กน้อย และที่ตื่นก็เป็นเพราะเสียงโทรศัพท์ดังรบกวนจนทำให้ตื่นนั่นเอง มีคนโทรศัพท์หาเธอ เซี่ยซีหวั่นลืมตางัวเงียและยื่นมือไปจับควานหาโทรศัพท์ จากนั้นกดรับสายขึ้นมา“ ฮัลโล” อีกด้านของโทรศัพท์หลี่หยู้หลันส่งเสียงอ่อนโยนมา “ฮัลโล ซีหวั่น ฉันเองนะ คงไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของหนูนะ ” เรื่องระหว่างหลี่หยู้หลันกับประธานหวังพูดได้ว่ากลายเป็นเรื่องใหญ่และได้รับผลกระทบหนัก เวลานี้เธอจงใจพูดเสียงอ่อนโยน แต่เซี่ยซีหวั่นก็ฟังออกว่าน้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและเกลียดชัง เพียงแค่อดกลั้นความรู้สึกนั้นไว้ ส่วนเซี่ยซีหวั่นอารมณ์ดีมาก ตอบกลับเสียงหวาน “คุณน้า โทรหาหนูมีธุระอะไรเหรอคะ？” “ซีหวั่น คืออย่างนี้นะ วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวแด๋ พวกเราได้จัดงานเลี้ยงpartyให้เสี่ยวแด๋ อยากเชิญหนูมางานเลี้ยงด้วย คืนนี้หนูว่างหรือเปล่า？” หลี่หยู้หลันมาเชิญให้ไปงานเลี้ยง ต้องเป็นงานเลี้ยงที่มีแผนการชั่วแอบแฝงแน่นอน ส่วนเซี่ยซีหวั่นเธอรู้สึกตัวเองไม่มีเหตุผลที่จะถอยโดยไม่ลองต่อสู้ดูก่อน \"คุณน้า คุณน้าส่งที่อยู่มาให้หนู คืนนี้หนูจะไปตามนัด\" “เยี่ยมมาก ซีหวั่นงานเลี้ยงpartyวันเกิดเสี่ยวแด๋จัดที่โรงแรมระดับหกดาวตี้เหานะ” “โรงแรมระดับหกดาวตี้เหาเหรอ？” “ใช่แล้วซีหวั่น โรงแรมระดับหกดาวตี้เหานี้เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองไห่ นอกจากนี้ยังเป็นโรงแรมของตระกูลลู่ผู้มีฐานะร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งในเมืองไห่ โดยปรกติบุคคลสำคัญในเมืองไห่ก็จะจัดงานเลี้ยงกันที่นี่ วันเกิดของเสี่ยวแด๋ครั้งนี้ เจิ้นกั๋วให้ความสำคัญมาก ทุ่มเงินไม่น้อยในการจองห้องสุดหรูหรานั่น ซีหวั่นหนูเพิ่งกลับมาจากชนบท คงจะไม่เคยเห็นโรงแรมตี้เหามาก่อน คืนนี้หนูสามารถสัมผัสให้เห็นกับตาได้เลยนะ” เซี่ยซีหวั่นอยากหัวเราะออกมา ที่แท้หลี่หยู้หลันโทรมาก็เพื่อจะโทรมาโอ้อวดนั่นเอง วันที่เธอกลับมาจากชนบทเพื่อเดินทางมาเมืองไห่วันนั้นได้นั่งรถผ่านเห็นโรงแรมระดับหกดาวของตี้เหานี้มาก่อน โรงแรมนี้ตั้งอยู่ในส่วนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเมือง เมืองไห่ การออกแบบพีระมิดที่สูงเกือบเทียบเท่าก้อนเมฆ หรูหราและยอดเยี่ยมมาก คนขับรถบอกกับเธอว่า นี่เป็นโรงแรมตี้เหา คนที่เป็นเจ้าของคือผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองนี้ งานเลี้ยงpartyวันเกิดของเซี่ยเสี่ยวแด๋จัดที่โรงแรมตี้เหานี้ เซี่ยเจิ้นกั๋วทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อแสดงถึงความรักที่มีต่อลูกสาว ซึ่งนี่คือเรื่องที่หลี่หยู้หลันภาคภูมิใจมากเรื่องหนึ่งเลย “หนูยังไม่เคยเห็นโรงแรมตี้เหาที่เขาเล่าขานในตำนานมาก่อนเลย ฉะนั้นคุณน้า เจอกันคืนนี้นะคะ” หลังจากที่เซี่ยซีหวั่นวางสายลงแล้วก็ลุกขึ้น และเธอได้เดินไปที่ห้องเก็บเสื้อผ้า ตอนที่เธอแต่งงานเข้ามาได้เตรียมตู้เสื้อผ้าส่วนตัวให้เธอไว้ในห้องนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาที่นี่ เพื่อหาเสื้อผ้าที่จะใส่ไปในงานเลี้ยงคืนนี้ แต่เมื่อเซี่ยซีหวั่นเดินมาถึงข้างในรู้สึกตกตะลึงมาก เสื้อผ้าแขวนเรียงกันเป็นแถวๆล้วนเป็นชุดเดรสยี่ห้อดังๆทั้งนั้น รองเท้าส้นสูงคริสทัลใส่ไว้ในตู้ และกระเป๋า ... นี่คงจะเป็น… ตู้เสื้อผ้าที่ผู้หญิงทุกคนวาดฝันไว้สินะ เซี่ยซีหวั่นเปิดตู้เสื้อผ้าออก เมื่อดูข้างในถึงกับต้องหน้าแดง ในตู้เสื้อผ้านี้เต็มไปด้วยชุดนอนผ้าไหมและชุดนอนลูกไม้หลากสไตล์แขวนอยู่ มีทั้งแบบใสๆ เซ็กซี่ ล้วนมีอยู่ในนี้ทั้งหมด ใครเป็นคนเตรียมของพวกนี้เหรอ？ หรือว่าเป็น …รสนิยมของเขา？ เย่หลิงเคยพูด ยิ่งประเภทที่ดูแล้วเป็นคนเรียบร้อย ผู้ชายที่สวมใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงสูทที่รีดอย่างเรียบร้อยและสุขุมไม่เจ้าชู้ ความจริงแล้วข้างในเขายิ่งเป็นคนเจ้าชู้ เซี่ยซีหวั่นรีบปิดตู้เสื้อผ้าให้เรียบร้อย จากนั้นเลือกกระโปรงยาวสองสามตัวมาลองใส่ แล้วออกเพื่อเดินทางไปโรงแรมระดับหกดาวตี้เหา