บทที่ 18 ตบหน้า

บทที่ 18 ตบหน้า หลี่หยู้หลันมองเซี่ยซีหวั่นด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม เขารู้สึกแต่แรกแล้วว่ากระโปรงเจ้าหญิงMOOตัวนี้ออกแบบมาเพื่อเซี่ยซีหวั่นโดยเฉพาะ บุคลิกภาพของเธอสดใสและสวยงามอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไร ก็สามารถกลายเป็นจุดสนใจได้อย่างง่ายดาย ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะตระกูลเซี่ยมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อสิบปีก่อน ตอนนี้เซี่ยซีหวั่นก็คงจะเป็นไฮโซสาวอันดับหนึ่งของเมืองไห่ไปแล้ว สมัยนั้นเซี่ยซีหวั่นกับเย่หลิงยิ่งใหญ่กันมาก รถส่วนตัวของตระกูลพวกเธอต่างล้อมรอบไปด้วยตระกูลของผู้ชายที่มีฐานะร่ำรวยเข้าออกตลอด ทุกคนต่างอยากเห็นหน้าของใต้หวั่นเหนือหลิงว่าจะงดงามขนาดไหน ใต้หวั่นเหนือหลิง… หลี่หยู้หลันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รีบปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เหมือนคนใจดี ตอนนี้สาวไฮโซอันดับหนึ่งของเมืองไห่คือลูกสาวของเธอเซี่ยเหยียนเหยียน！ หลี่หยู้หลันเดินไปข้างหน้า และเข้าไปจับมือของเซี่ยซีหวั่นอย่างสนิทสนม “ซีหวั่น หนูเปลี่ยนกระโปรงเรียบร้อยแล้ว มา น้าแนะนำเพื่อนให้หนูรู้จัก…รอแป๊บนะ ทำไมกระโปรงที่หนูใส่ช่างคุ้นตาขนาดนี้ นี่ไม่ใช่…กระโปรงเจ้าหญิงที่เสี่ยวแด๋จะใส่ในคืนนี้ไม่ใช่เหรอ？” เซี่ยซีหวั่นไม่แสดงอาการใดๆออกมาบนใบหน้า เธอรู้ว่าละครเรื่องใหญ่กำลังจะเริ่มแสดงแล้ว เซี่ยเสี่ยวแด๋มองไปที่เซี่ยซีหวั่น，“ซีหวั่น เธอใส่กระโปรงเจ้าหญิงของฉันทำไม วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน กระโปรงเจ้าหญิงMOOตัวนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่แม่ให้ฉัน” เวลานี้ขงเจินเอ๋อรีบเอ่ยปากพูดขึ้นมาทันที“เซี่ยซีหวั่น เธอทำเกินไปแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวแด๋ เธอจะแย่งแม้กระทั่งกระโปรงเจ้าหญิงของตัวนี้เลยเหรอ？” บรรดาคุณหนูไฮโซพวกนี้ทุกคนต่างรู้ว่าเซี่ยเสี่ยวแด๋มีกระโปรงเจ้าหญิงMOOอยู่ตัวหนึ่ง ดังนั้นจึงมีการสนทนาขึ้นทันที ——เซี่ยซีหวั่นคนนี้ทำอะไรกัน เธอต้องการแย่งกระโปรงเจ้าหญิง MOOของเสี่ยวแด๋เพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นจุดเด่นในงานpartyเหรอ นี่มันเห็นแก่ตัวและจอมปลอมเกินไปแล้ว ——ฉันคิดว่าเธอเพิ่งกลับมาจากชนบท เมื่อเห็นกระโปรงเจ้าหญิงMOOคงจะตะลึงมาก จึงอยากได้มาเป็นเจ้าของ เป็นแค่ผู้หญิงบ้านนอกที่เปิดเผยตัวตนไม่ได้ ขายขี้หน้าจริงๆ！ สายตาของทุกคนต่างมองไปที่เซี่ยซีหวั่นอย่างไม่เป็นมิตร เวลานี้เซี่ยเจิ้นกั๋วเดินมาหา เพราะมีประสบการณ์เรื่องก่อนหน้านี้มาแล้ว เขาจึงไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดแล้วทำให้ตัวเขาเองขายขี้หน้า ดังนั้นสีหน้าที่มองไปที่เซี่ยซีหวั่นนั้นจึงไม่พอใจเท่าใดนัก จึงพูดเตือนออกมา “ซีหวั่น วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวแด๋ หนูแย่งแม้กระทั่งกระโปรงเจ้าหญิงของเธอเลยเหรอ？ หลายปีมานี้ที่ส่งหนูไปอยู่ที่ชนบท หนูไม่ได้รับการศึกษาอะไรเลยเหรอ รีบขึ้นไปข้างบนเปลี่ยนกระโปรง แล้วไม่ต้องลงมาอีกแล้วนะ” เซี่ยเจิ้นกั๋วที่เป็นพ่อเดินมาสั่งสอนเซี่ยซีหวั่นต่อว่าเธอไม่มีการศึกษา และยังรังเกียจเธอกลัวทำให้ขายหน้าสั่งไม่ให้เธอลงมาอีก ซึ่งการกระทำนี้ทำให้หลี่หยู้หลันกับเซี่ยเสี่ยวแด๋ดีใจมาก เสี่ยวแด๋หยิกไปที่น่องของตัวเองหนึ่งครั้ง ทำให้ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และทำท่าอยากร้องไห้เหมือนตัวเองรู้สึกผิด “พ่อ เรื่องนี้ให้มันแล้วกันไปเถอะ ยังไงหนูกับซีหวั่นก็เป็นพี่น้องกัน วันเกิดของหนูก็อยากให้ทุกคนมีความสุข กระโปรงเจ้าหญิงตัวนี้หนูขอยกให้ซีหวั่นก็แล้วกัน” ขณะที่พูดอยู่นั้นเซี่ยเสี่ยวแด๋เก่งมากสามารถบีบน้ำตาตัวเองให้ไหลออกมาได้สองหยด เวลานี้บรรดาคุณหนูไฮโซและคุณนายไฮโซทั้งหลายต่างมองเซี่ยซีหวั่นด้วยสายตาที่ดูถูก ——วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวแด๋แท้ๆ เซี่ยซีหวั่นคนนี้จงใจมาก่อเรื่องที่งานเลี้ยงนี้หรือเปล่า ถึงทำให้เสี่ยวแด๋ร้องไห้ ——เป็นเพราะว่าเสี่ยวแด๋ใจดีเกินไป ถ้าเป็นฉันจะให้เซี่ยซีหวั่นถอดกระโปรงเจ้าหญิงMOOออกมาแน่นอน ——รีบไปกันเถอะ ไม่อยากเห็นหน้าเธอล่ะ！ ในงานเลี้ยงได้ควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างไว้เรียบร้อย กระโปรงเจ้าหญิงMOOตัวนี้ใส่อยู่ที่ตัวของเซี่ยซีหวั่นหลักฐานชัดเจน ทำให้หลี่หยู้หลันรู้สึกพอใจมาก หลี่หยู้หลันแกล้งพูดออกมาด้วยความลำบากใจ “ซีหวั่น ถ้าอย่างนั้นหนูขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะ…” ตลอดเวลาเซี่ยซีหวั่นไม่ได้พูดอะไรเลย เวลานี้เธอขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย “กระโปรงที่ฉันใส่ตัวนี้ไม่ใช่ของเสี่ยวแด๋” คำพูดนี้ทำให้ผู้คนเกิดความสนใจขึ้นมาทันที หลี่หยู้หลันรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี จึงรีบพูดขึ้นว่า “ซีหวั่น ฉันเข้าใจหนูนะ แต่ถ้าหนูจะหาข้ออ้างแก้ตัวอีก มันก็จะเกินไปนะ” เซี่ยซีหวั่นแสดงความกลัวและความคับแค้นใจออกมา แต่ก็ยังยืนยันพูดย้ำออกมาว่า “กระโปรงตัวนี้ไม่ใช่ของเสี่ยวแด๋ แต่เป็นของก๊อปเกรดเอของ…MOOเท่านั้นเอง” อะไรนะ？ ก๊อปเกรดเอของMOOเหรอ？ ทุกคนในงานต่างเป็นติ่งที่ชื่นชอบMOO ดังนั้นจึงรีบกรูเข้าไปยืนยันกระโปรงเจ้าหญิงที่เซี่ยซีหวั่นสวมใส่อยู่ว่าเป็นของแท้หรือไม่ “กระโปรงเจ้าหญิงตัวนี้เป็น…ของก๊อปเกรดเอ ของเลี่ยงภาษี”ทุกคนต่างลงความเห็นกัน อะไรนะ？ หลี่หยู้หลันกับเซี่ยเสี่ยวแด๋รู้สึกตกใจเหมือนโดนฟ้าผ่า เซี่ยเสี่ยวแด๋รีบวิ่งมาข้างหน้า ถามออกมาอย่างเหลือเชื่อ “ไม่ได้ดูผิดใช่ไหม เป็นของก๊อปเกรดเอจริงเหรอ？” “ดูไม่ผิดหรอก กระโปรงเจ้าหญิงตัวนี้ก๊อปได้เหมือนมาก เกือบจะเหมือนของจริงทุกอย่าง เพราะชุดของ MOOล้วน ฝังด้วยด้ายสีทองที่ทำด้วยมือ ซึ่งกระโปรงตัวนี้ไม่มี” เมื่อฟังคำอธิบายแบบนี้ ทุกคนจึงดูความลับของกระโปรงเจ้าหญิงตัวนี้ออก ทุกคนต่างหันมามองเป็นตาเดียวกัน“ที่แท้เซี่ยซีหวั่นไม่ได้ใส่กระโปรงเจ้าหญิงของเซี่ยเสี่ยวแด๋ เพียงแต่ว่า…ทำไมเธอต้องใส่กระโปรงก๊อปเกรดเอเข้าร่วมงานpartyด้วย？” เซี่ยซีหวั่นทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของคนพวกนี้ เธอก้มหน้าลง “วันนี้เป็นงานเลี้ยงpartyวันเกิดของเสี่ยวแด๋ คุณน้าโทรหาหนูกำชับกับหนูว่าต้องแต่งตัวให้ดีหน่อย แต่ว่าหนูไม่กระโปรงดีๆใส่ จึงได้ไปซื้อกระโปรงก๊อปเกรดเอของMOOตัวนี้มา และตัวที่มีของในสต๊อกก็มีแค่กระโปรงเจ้าหญิงตัวนี้เท่านั้นเอง” ขณะทำกำลังพูดนั้นเซี่ยซีหวั่นได้เงยหน้าขึ้นมามองเซี่ยเจิ้นกั๋ว หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้คับแค้นใจและความอ่อนแอไปแล้วเธอแสดงอาการเสียใจและผิดหวังออกมา “พ่อ หนูไม่อยากทำให้คุณพ่อและทุกคนต้องขายหน้า หนูไม่กล้าคาดหวังว่าพ่อจะรักหนูเหมือนที่รักเสี่ยวแด๋ และยิ่งไม่กล้าไปแย่งกระโปรงเจ้าหญิงของเสี่ยวแด๋หรอก หนูก็แค่…ก็แค่อยู่ชนบทมาหลายปีอยากเข้าร่วมสังคมของคุณพ่อและทุกคนให้ได้ก็เท่านั้นเอง คำพูดที่ซาบซึ้งนี้ของเซี่ยซีหวั่นทำให้สถานการณ์พลิกแพลงไปทันที บรรดาคุณนายไฮโซและคุณหนูไฮโซต่างพากันสนทนาและเห็นใจเธอ ——ตระกูลเซี่ยทำอะไรกัน เรื่องกระโปรงเจ้าหญิงยังเคลียร์ไม่เรียบร้อยเลย คนที่เป็นพ่อก็มาพูดว่าลูกสาวตัวเองไม่มีการศึกษา ——ดูเซี่ยเสี่ยวแด๋ทำตัวเหมือนถูกใครรังแกจนน้ำตาเกือบไหลออกมา ก็แค่กระโปรงเจ้าหญิงตัวหนึ่ง จะเรื่องใหญ่แค่ไหนกัน เป็นคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียนิสัย หน้าซื่อใจคดจริงๆ ——ที่สำคัญคือหลี่หยู้หลัน เธอเป็นคนจิตใจไม่ดี เซี่ยซีหวั่นได้ทำหน้าที่แต่งงานแทนลูกสาวตัวเองแล้ว ต่อหน้าเธอแสดงเป็นแม่ที่ใจดี แค่กระโปรงเพียงตัวเดียวยังไม่ยอมซื้อให้เซี่ยซีหวั่นเลย แล้วลองดูงานเลี้ยงที่จัดอย่างหรูหราให้เซี่ยเสี่ยวแด๋วันนี้สิ สมกับที่เป็นแม่เลี้ยงจริงๆ！ สถานการณ์พลิกแพลงไปอย่างรวดเร็ว ทำให้หลี่หยู้หลันรับมือไม่ทัน เธอไม่รู้ว่ากระโปรงเจ้าหญิงMOOตัวนี้กลายเป็นของก๊อปเกรดเอไปได้ยังไงกัน？ เซี่ยเจิ้นกั๋วขายขี้หน้าอีกแล้ว เขาโกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไป ส่วนเซี่ยเสี่ยวแด๋ใช้ทักษะการแสดงทั้งชีวิตของเธอบีบน้ำตาให้ไหลออกมาและน้ำตานั้นยังคงติดอยู่บนใบหน้าอยู่เลย เวลานี้มันกลับกลายเป็นหลักฐานมัดตัวเธอว่าเธอเป็นคุณหนูที่เอาแต่จนเสียนิสัย ซึ่งทำให้เธอจะร้องไห้ก็ไม่ใช่ ไม่ร้องก็ไม่ใช่ เซี่ยเสี่ยวแด๋อยากเอาคืน “กระโปรงตัวนี้ความจริงแล้วมันคือ…” หลี่หยู้หลันรีบเอ่ยปากห้ามออกมา “หุบปาก！” หลี่หยู้หลันจ้องด้วยสายตาดุดันไปที่เซี่ยเสี่ยวแด๋ นางโง่ ถ้าพูดว่ากระโปรงเจ้าหญิงก๊อปเกรดเอตัวนี้หลี่หยู้หลันเป็นคนซื้อ ใครจะเชื่อ？ ไม่เพียงแต่ไม่เชื่อ ทุกคนยังสงสัยทำไมเซี่ยเสี่ยวแด๋ถึงแน่ใจขนาดนี้ เซี่ยเสี่ยวแด๋คงพูดไม่ได้หรอกว่าตัวเธอเองรู้เรื่งอทั้งหมด เพราะว่าเรื่องนี้เป็นการใส่ร้ายป้ายสี？ เวลานี้หลี่หยู้หลันได้แต่อดกลั้นความโกรธไว้ ถึงตอนนี้เธอถึงรู้ว่าตัวเองได้หลงกลเซี่ยซีหวั่นอีกครั้งเข้าให้แล้ว