บทที่10 ฐานะคู่หมั้น

บทที่10 ฐานะคู่หมั้น ทั้งคืนวิ่งไปวิ่งมา เฉียวเย่อานก็รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้เธอได้หาข้อมูลในเน็ตมาบ้าง หลังจากผ่าตัดเสร็จจะมีอาการอะไรบ้าง ควรระวังตัวและอาหารอะไรบ้าง จนถึงตอนนี้ เฉียวเย่อานยังไม่รู้สึกถึงความผิดปกติจากการที่ไตหายไปข้างหนึ่ง ไม่แน่เป็นเพราะร่างกายของเธอนั้นแข็งแรง เฉียวเย่อานอยากที่จะผ่อนคลาย มือลูบที่กุญแจพลางออกมาจากลิฟต์ เท้าเพิ่งก้าวออกมา เฉียวเย่อานก็ได้ยินเสียงว๊างฟางเรียก เป็นใครกันที่ทำ! เฉียวเย่อานรีบวิ่งมา แม่ เป็นอะไร! แกก็ดูเองสิ! ว๊างฟางชี้ไปที่ห้องด้วยความโมโห ข้าวของด้านในห้องกระจัดกระจาย กำแพงข้างประตูเขียนตัวอักษรใหญ่ๆ เฉียวเย่อานผู้หญิงใจง่าย นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น! เฉียวเย่อานตกตะลึง ตัวอักษรสีแดงขนาดใหญ่ราวกับกำลังเตือนเฉียวเย่อานว่ามันคือเธอ แกใช่ไปยั่วใครเข้าอีกห้ะ! หน้าไม่อาย! ใช่ว่าไปจับใครเข้าอีกใช่ไหม? ว๊างฟางจ้องแรงไปที่เฉียวเย่อาน จับที่คอเสื้อของเธอและถาม การจับของว๊างฟางครั้งนี้ เฉียวเย่อานนั้นยื่นไม่มั่นคง ร่างกายส่ายไปมา สายตาไปสะดุดเข้ากับอีกด้าน ด้านบนเขียนว่าหากว่ายังไม่พอใจให้ฉันซื้อยาโป๊ให้เธอไหม ยาโป๊ เฉียวเย่อานมีสติกลับมา หรือนี้จะเป็นเจ้านายจางคนนั้นเป็นคนทำกัน! ว๊างฟางยังคงว่าต่อ แขนของเฉียวเย่อานถูกบิดจนไม่สามารถขยับได้แบบนั้น แกดูเรื่องดีๆที่แกทำ ตอนนี้จะอยู่ยังไง? คนอื่นจะมองฉันยังไง แม่ นอกจากเจ้านายจาง ฉันก็ไม่ได้ไปล่วงเกินใครแล้ว! เฉียวเย่อานกัดปากแน่น น้ำตาเอ่อล้นอยู่เต็มขอบตาอย่างน้อยใจ ว๊างฟางแข็งทื่อไป ปล่อยมือและขยับปาก นั่นก็เป็นเพราะแก ถ้าแกอยู่เป็นเพื่อนเจ้านายจางคืนหนึ่ง ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้แถมยังได้เงินอีก คิดถึงเงินห้าล้านนั้น ว๊างฟางก็โกรธขึ้นมา ของที่อยู่ในมือกลับปลิวไปเสียแล้ว นั่นเป็นความผิดของเฉียวเย่อาน ว๊างฟางยืดเอวขึ้นพูด งั้นก็เอาแบบนี้ พรุ่งนี้แกกับฉันไปขอโทษเจ้านายจาง ขอร้องให้เขาปล่อยพวกเราไป ฉันไม่ไป ใบหน้าเฉียวเย่อานขาวลง อารมณ์ค่อนข้างตื่นตระหนก ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหนีออกมาได้ ตอนนี้กลับส่งเธอไปที่หน้าประตู แก! ว๊างฟางกระทืบเท้า ต่อว่าอยู่หน้าเธอ แกเก่งแล้ว กล้าที่จะไม่เชื่อฟังฉันแล้ว นอกจากแกไม่อยากที่จะนับฉันคนนี้เป็นแม่ไม่อยากนั้นพรุ่งนี้แกก็ทำตัวดีๆไปพบเจ้านายจาง ขณะที่ผลักออก กระเป๋าของเฉียวเย่อานก็ตกลงบนพื้น เงินจำนวนมากหล่นออกมาจากข้างใน นั่นเป็นเงินที่ลู่ฉีหานมอบให้เธอ ตอนนั้นเองตาของว๊างฟางก็ส่องประกาย ยื่นมือไปนับเงินและเดินเข้ามาในห้อง เหอะ มิน่านิสัยถึงได้เป็นแบบนี้ หาเงินได้มากแล้ว พวกนี้ก็ถือเป็นค่าใช้จ่ายเดือนนี้ ปึงครั้งหนึ่ง เฉียวเย่อานถูกขังอยู่นอกห้อง น้ำตาไหลลงมาเป็นทาง ทำไมเธอจะไม่ยอมว๊างฟางล่ะ? เธอมีเพียงว๊างฟางกับเสี่ยวเหยนเป็นครอบครัว เฉียวเย่อานพิงไปที่ประตู ล้มลงอยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง นั่งขดจับเข่าของตัวเอง บางทีที่ลู่ฉีหานพูดอาจจะถูก ร้องไห้เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เช้าตรู่วันที่สอง ว๊างฟางอยู่ในห้องของเฉียวเย่อาน จ้องมองเธอแต่งหน้าเปลี่ยนชุด เหมือนกลัวว่าเฉียวเย่อานจะหนีไป เฉียวเย่อานไม่พูดอะไร ตามว๊างฟางไปยังโรงแรมครั้งที่แล้ว เข้าไปในห้อง เจ้านายจางนั่งรออยู่ตรงนั้นแล้ว ด้านหลังมีบอดี้การด์น่ากลัวสองคนยืนอยู่ มองเห็นสองคนเดินเข้ามา เจ้านายจางส่งเสียงเหอะออกมาครั้งหนึ่งเงยหน้า บอกเธอตั้งแต่แรกแล้ว ดื่มเหล้าๆไม่ใช่ลงโทษ ตอนนี้คิดได้แล้ว? เจ้านายจาง อย่างที่คุณพูด ครั้งที่แล้วลูกสาวของฉันไม่เข้าใจอะไร วันนี้ฉันพาเธอมาขอโทษคุณโดยเฉพาะ ว๊างฟางยิ้มและผลักเฉียวเย่อานไปข้างหน้า พูดอะไรหน่อยสิ ขอโทษด้วยเจ้านายจาง อ่าฮา! เฉียวเย่อานยังพูดไม่จบ เจ้านายจางหัวเราะมีความสุขมือใหญ่ขยับ ยังคงคำพูดเดิม เพียงเธอดูแลฉันอย่างดี ไม่แน่ฉันอาจจะปล่อยพวกเขาไป ขอโทษเจ้านายจาง เฉียวเย่อานสูดหายใจลึก ตัดบทของเจ้านายจาง ดวงตาส่องแสงแรงกล้า ครั้งที่แล้วคู่หมั้นของฉันทำร้ายคุณ ฉันขอโทษแทนเขาด้วย คุณก็ทำไม่ถูก ดังนั้นฉันหวังว่าเรื่องนี้จะจบเพียงแค่นี้ เงินแม่ของฉันก็คืนคุณไปแล้ว ต่อไปพวกเราก็ไม่ติดค้างอะไรกันแล้ว อะ อะไร คู่หมั้น? ลิ้นของเจ้านายจางแข็งไป อย่าพูดถึงเขา ว๊างฟางก็ยังไม่ได้สติกลับมา คุณคงจะเคยได้ยินชื่อของเขาอยู่บ้าง ประธานของบริษัทตระกูลลู่ลู่ฉีหาน เฉียวเย่อานพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง ใจเต้นอย่างไม่หยุดกลัวว่าเธอจะแสดงออกไปผิดสังเกตทำให้เขารู้ตัว รู้ว่าเธอกำลังพูดเหลวไหล เฉียวเย่อานพูดขอโทษลู่ฉีหานอยู่ในใจ หาถูกลู่ฉีหานรู้ว่าเธอเอาฐานะคู่หมั้นมาใช้ เพียงแค่สายตาเดียวก็ฆ่าเธอได้ เจ้านายจางขมวดคิ้ว เหมือนกำลังสงสัยคำพูดของเฉียวเย่อานว่าจริงไหม แต่เมื่อมองๆดูแล้ว เฉียวเย่อานเหมือนไม่ได้พูดเหลวไหล ฉันรู้ว่าเขาคือใคร เธอเป็นคู่หมั้นของเขา? ทำไมฉันไม่เคยได้ยิน เรื่องของคนรวยคงไม่เปิดเผยกันง่ายๆ แต่ว่าฉันไม่อยากให้เจ้านายจางเข้าใจผิด เจ้านายจางลูบคางเหมือนกำลังคิด ว๊างฟางลากเฉียวเย่อานมาอีกฝั่ง แสดงออกอย่างซับซ้อน แกไม่ใช่เป็นเพียงคู่นอนของเขาหรือไง? ทำไมกลายเป็นคู่หมั้นแล้วยังไม่บอกฉัน? ใจของเฉียวเย่อานขมขื่น เธอจะมีสิทธิ์เป็นคู่หมั้นของลู่ฉีหานได้ไง พอแล้ว หากให้ยืนยันฐานะนั่นง่ายมาก โทรหาเขาต่อหน้าพวกเราหากว่าใช่ เจ้านายจางกัดฟันพูด อย่างนั้นเรื่องนี้ก็แล้วไป หากว่าไม่ใช่ วันนี้ใครก็อย่าคิดจะออกไปจากห้องนี้ โทรต่อหน้า? เฉียวเย่อานแอบสูดหายใจเข้าลึก นั่นก็ไม่ใช่ว่าแย่แล้วหรือไง? แต่ว่าพูดออกไปแล้ว ยิงธนูออกไปแล้ว เฉียวเย่อานจึงทำได้แค่เพียงหยิบโทรศัพท์ น้ำเสียงเกร็งในลำคอพูดออกมา ได้ ขออย่าได้รับเลย หลังจากโทรออกแล้วก็เปิดลำโพง ในตอนนั้นสมองของเธอว่างเปล่า อีกสักพักจะพูดยังไงกับลู่ฉีหาน แต่ในเวลานี้ลู่ฉีหานก็รับโทรศัพท์ ฮัลโหล ฉันเอง ฝ่ามือของเฉียวเย่อานค่อยๆมีเหงื่อไหล ยังดีที่เธอคุมมันไว้ได้ไม่งั้นเพียงอีกนิดเธอก็เกือบจะเรียกประธานลู่สองคำนี้ออกไป มีเรื่องอะไร? น้ำเสียงของลู่ฉีหานฟังดูแปลกใจ คนในห้องต่างจ้องไปที่เฉียวเย่อาน เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้น ฉันฉันอยากถามคุณว่าเมื่อไรจะไปลองชุดแต่งงาน ครั้งที่แล้วคุณบอกว่ามีร้านหนึ่งที่ไม่เลว ตอนนี้เฉียวเย่อานได้พูดออกมาแล้วแถมยังใช้กลอุบาย ฉีหาน? ฟังอยู่ไหม ทุกครั้งที่ร่วมเตียงกัน ลู่ฉีหานอยากให้เฉียวเย่อานเรียกชื่อของเขา เฉียวเย่อานกลับไม่ยอม ตอนนี้กลับเรียกอย่างรักใคร่ แน่นอนว่าลู่ฉีหานต้องคิดว่าเธอบ้า นิ่งเงียบไปสักพัก เฉียวเย่อานได้ยินเสียงลู่ฉีหานเหมือนกับเธอถูกปลดปล่อย แล้วแต่เธอ เรื่องนี้ให้เธอเป็นคนจัดการ ได้ อย่างนั้นฉันหาเวลาไปหานาย งั้นก็เอาแบบนั้น บายๆ เฉียวเย่อานวางโทรศัพท์อย่างทันที เจ้านายจางได้รับคำตอบที่ต้องการ เธอก็ไม่กล้าที่จะคุยกับลู่ฉีหานต่อ ตอนนี้นายคงเชื่อฉันแล้ว เฉียวเย่อานพูดเสียงเรียบ ได้ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างนั้นก็ล่วงเกินคุณไปแล้ว พวกนายไป เจ้านายจางแสดงสีหน้ายากลำบาก เขาคิดที่จัดการสองแม่ลูกนี้อย่างดี ส่วนลู่ฉีหานนั้นเขาคงสู้ไม่ได้ ว๊างฟางดูขาดเงินแบบนั้น เขาก็คิดว่าลู่ฉีหานครั้งนั้นเพียงแค่บังเอิญผ่านมาช่วยเท่านั้น คิดไม่ถึง ดันไปถีบเข้ากับกำแพงแล้ว แต่ว่า ความแค้นครั้งนี้เขาจะจำไว้ ไป เจ้านายจางกวักมือ คนสองสามคนที่ดูน่ากลัวก็เดินตามหลังเขาไป เฉียวเย่อานถอนหายใจ ทั้งตัวล้มลงนั่งอย่างยากลำบาก ดวงตาของว๊างฟางกลับส่องประกาย สองมือบีบไปที่ไหล่ของเฉียวเย่อานแน่น พวกแกสองคนจะแต่งงานกันจริงๆ?