已经是第一章了
บทที่ 17 จุดอ่อนของฉัน
ปลายตะวันยืนค้างอยู่ตรงนั้น เสียงกระซิบกระซาบเริ่มซาลง เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆไล่หยดน้ำใสๆที่คลออยู่ที่หน่วยตาออก แล้วท่อนแขนคู่หนึ่งก็ดึงตัวเธอไป ร่างบางเซปะทะเข้ากับแผ่นอกแกร่ง
“คุณร้องไห้ได้นะ”
เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองคนพูด แต่วินาทีนั้นหยดน้ำตามากมายก็ไหลรินออกมาไม่ขาดสาย...
.
.
.
已经是最新一章了
加载中
