已经是第一章了
บทที่ 18 ขอเวลา
“ถ้าตะวันมีตัวตนอยู่แค่ซักเสี้ยวใจของพี่ ตะวันจะอยู่ต่อแม้ว่าพี่จะทำให้ตะวันเจ็บอีกกี่ครั้งก็ยอม แต่ถ้าไม่... ตะวันจะปล่อยพี่ไป”
ประโยคนั้นแม้สั่นเครือแต่ก็ดูจริงจัง พชรเผลอคลายมือที่เหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายไว้ออกโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าเศร้าหมองที่อาบไปด้วยน้ำตาของเธอทำให้หัวใจของเขาเจ็บแปลบ คำพูดที่บอกว่
已经是最新一章了
加载中
