บทที่ 24 ถ้าตอนนั้นล่ะก็ใช่ แต่ตอนนี้...

“ฉันเคยพูดแบบนั้นจริงๆ” พชรเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบสนิท... เพียะ! ฝ่ามือเล็กฟาดเข้าที่ใบหน้าแสนเย็นชาเต็มแรง คนถูกตบหน้าหันไปอีกทาง หากแต่ใบหน้านั้นยังคงสงบ ราบเรียบ ราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น พชรไม่ได้ตอบโต้ ไม่มีแม้แต่คำตำหนิหรือดุด่า ผิดกับปลายตะวันที่มือสั่นเทา... เธอตบเขา... แต่กลับกลา