‘ II ’ [2/3]

“อื้ม...อ่าห์...” น้ำฟ้าเปล่งเสียงครางออกมาทั้งๆที่เปลือกตาของเธอยังไม่เปิดเลย ความฝันของเธอทำไมถึงทำให้เธอรู้สึกหวาบหวามเสียวซ่านได้ขนาดนี้ “อ้า!...” น้ำฟ้าร้องออกมาพร้อมกับสะดุ้งตื่นเมื่อเธอรู้สึกถึงบางอย่างขบกัดที่ยอดเกสรของความเต่งตึงดอกไม้ตูมและตอนนี้มันก็ชูชันต้อนรับเชิญชวนให้ถูกครอบครอง น้ำฟ้าเพ่งสายตาไปในความมืดที่มีแสงสว่างจากท้องฟ้ายามค่ำคืนภายนอกสาดแสงจันทร์เข้ามา สิ่งที่ทำให้เธอซ่านเสียวนั้นคือชายนัยน์ตาสีเขียวมรกตที่กำลังใช้ปากหยักครอบครองยอดเกสรความเต่งตึงของเธอ น้ำฟ้าขยับถอยหนีและพยายามใช้มือเข้าผลักใสเขาออกไป “อ๊ะ!...” น้ำฟ้าต้องร้องออกมาอย่างตกใจเพราะมือทั้งสองของเธอถูกพันธนาการไว้ด้วยผ้าและโยงผูกไว้กับหัวเตียง “อย่า...หยุด...” อดัมหยุดตามเสียงนั้นและผละออกจากยอดเกสรความเต่งตึงนั้นอย่างเสียดาย ถึงแม้เสียงปฎิเสธการกระทำนั้นไม่มีความมั่นคงเลยสักนิด “ว่า...อะไรนะ” อดัมถามกลับเป็นภาษาอังกฤษซึ่งความจริงแล้วเขาฟังและเข้าใจภาษาไทยที่หญิงสาวเปล่งออกมาดี แต่เขาก็ไม่แสดงให้เธอรู้ว่าเขาเข้าใจมัน พร้อมเลื่อนใบหน้ามาใกล้กับใบหน้าเจ้าของเสียงนั้น น้ำฟ้าหอบหายใจพร้อมกับเบี่ยงหน้าหนีเพราะเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเขา น้ำฟ้ากลับไม่ตอบคำถาม และพยายามบิดมือให้หลุดพ้นจากพันธนาการ อดัมมองข้อมือนั้นและยิ้มมุมปากเล็กน้อยตามนิสัยของเขาที่มักจะเกิดขึ้นเมื่อเขาพึงพอใจกับสิ่งที่ได้พบเห็น ซึ่งตรงกันข้ามกับน้ำฟ้าทันทีที่เธอได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเธอไม่ชอบเลยเพราะรอยยิ้มแบบนี้ของเขามันเหมือนกับว่า เขาคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าอยู่เหนือเธอและเธอต้องยอมรับความพ่ายแพ้ของตัวเองที่มีต่อเขา “ปล่อย!” น้ำฟ้าตัดสินใจพูดออกไปเป็นภาษาไทยอีกครั้ง แต่คราวนี้น้ำเสียงของเธอมั่นคงมากขึ้นแต่ก็ยังไม่หนักแน่นพอ “พูดอะไรของเธอ...ฉันไม่เข้าใจ” อดัมพูดตอบกลับเธอเป็นภาษาอังกฤษ และเริ่มที่จะไม่พอใจผู้หญิงคนนี้ เธอเห็นเขาเป็นอะไรเธอถึงไม่ต้องการจะพูดด้วย มันต้องเป็นเขาสิที่ต้องเป็นฝ่ายไม่อยากเสวนากับเธอ ผู้หญิงคนนี้ควรรู้ว่าเขาเป็นใครจะได้ไม่มาทำตัวแบบนี้กับเขา น้ำฟ้าหลบสายตาเขาอีกครั้งแต่ก็เลือกที่จะไม่ตอบ ถึงเธอจะไม่รู้จักผู้ชายตรงหน้า แต่ตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังไม่พอใจเธอ เพราะว่าเขากัดกรามอย่างพยายามข่มอารมณ์บางอย่างไว้ และเธอว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง เพราะรู้สึกว่าเขาเป็นคนมีอารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ตลอดเวลา “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร...ถึงกล้าแสดงกริยาแบบนี้กับฉัน...เธอคงยังไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร” อดัมพูดออกไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก การที่เธอกล้าปฎิเสธเขาเธอก็ผิดมากพออยู่แล้ว และนี้เธอกล้าที่จะพูดจากับเขาแบบไม่เต็มใจ เขาคงต้องจัดการให้เธอได้รู้ว่าเธออยู่ในสถานะแบบไหน น้ำฟ้ามองเข้าไปในดวงตานั้นอย่างพยายามปิดบังความกลัวไว้ เพราะตอนนี้สายตาคู่นี้กำลังจะฆ่าเธอหรือเปล่านะ? เพราะเขามองเธอยังกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอก็ไม่ปาน แล้วเธอจะต้องกลัวอะไรละเพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือความตาย แล้วสิ่งนี่ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการอยู่แล้ว ก็ดีเหมือนกันถ้าผู้ชายคนนี้จะทำให้ทุกอย่างมันจบไปสักทีและอาจจะทำให้เธอไม่ต้องตกนรกขุมที่ลึกที่สุดก็ได้ “เธอ...คงกำลังคิดว่าฉันจะฆ่าเธอเหรอ?” อดัมพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “แบบนั้นมันสบายเกินไปสำหรับเธอ...และเธอรู้มั้ยสิ่งที่ฉันรังเกียจที่สุดก็คือคนที่คิดสั้นอย่างเธอ...แต่เธอโชคดีที่ได้มาเจอฉัน...ไหนๆเธอก็อยากตกนรกอยู่แล้ว...ฉันนี้แหละจะจัดสิ่งนั้นให้เธอเอง...เธอจะได้รู้จักกับคำว่า...นรกบนดิน....” แต่ทำไมส่วนลึกของความรู้สึกของเขากลับบอกว่า เขารู้สึกดีที่ได้เจอเธอคนนี้และได้ช่วยเหลือเธอพ้นจากความตายถึงสองครั้ง บ้าจริง!เขาจะคิดแบบนั้นไม่ได้ จะให้ผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อมาอยู่เหนือความรู้สึกเขาไม่ได้ เพราะเขาคืออดัมที่ไม่ต้องการให้ตัวเองมีพันธะ และเขาย้ำบอกตัวเองว่าอีกไม่นานเขาก็คงเบื่อเธอเหมือนคนอื่นๆที่เคยเป็นมา “อื้ม!...อื้ม!” น้ำฟ้าร้องได้เพียงเท่านั้นเมื่ออดัมเข้าขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากเขาอย่างรุนแรง น้ำฟ้าดิ้นรนหลบเลี่ยงทุกวิถีทางแต่ทุกอย่างก็ไม่อำนวยเธอเลย ไหนจะข้อมือที่ยังคงถูกพันธนาการไว้และตอนนี้ริมฝีปากเธอก็เจ็บไปหมด เมื่อชายบนร่างเธอพยายามจะให้ลิ้นล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากของเธอ “อ้า...” น้ำฟ้าร้องออกทันทีอีกครั้งเมื่อมือใหญ่ข้างหนึ่งลดต่ำลงมาตำแหน่งความเป็นหญิงของเธอและพร้อมด้วยนิ้วอันแสนร้ายกาจล่วงล้ำเข้าไปในตัวเธออย่างไม่ได้รับความเต็มใจและร่วมมือจากเธอ ตอนนี้น้ำฟ้าถูกล่วงล้ำทั้งข้างบนที่ลิ้นร้ายกาจที่กำลังควานเลื้อยไปมาในโพรงปากของเธอเพื่อดูดกลืนความหวานนั้น ในขณะที่นิ้วร้ายก็ไม่ปราณีเธอเลยเพราะเขาไม่เพียงเข้าไปอยู่นิ่งๆ เขากลับขยับเข้าออกตามแรงปราถนาของผู้คุมเกมนี้เพื่อเรียกร้องธารน้ำสร้างความชุ่มฉ่ำให้กับช่องทางที่เขาต้องการล่วงล้ำเข้าไป ซึ่งอดัมรู้ตัวเองดีว่ากระทำนั้นค่อนข้างรุนแรงเขาทำตัวอย่างกับจะข่มขืนเธอ เพราะไม่มีความอ่อนโยนในการกระทำนั้นเลย และนี้ก็เป็นครั้งแรกของเขาที่กำลังจะครอบครองหญิงสาวที่ไม่เต็มใจ แต่คนอย่างเขามีเหรอจะยอมแพ้ ใช่!ทุกอย่างที่เขากำลังทำอยู่ เพียงแค่ต้องการให้เธอคนนี้รู้ว่าใครคือ ‘จ้าว’ชีวิตเธอ และให้เธอรู้สถานะของตัวเองว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงที่เขาเก็บได้และเมื่อไหร่ที่เขาใช้เธอจนเบื่อ ตอนนั้นเธออยากทำอะไรกับชีวิตของเธอเขาก็คงไม่สนใจ น้ำฟ้าเริ่มกระสับกระส่ายกับความรู้สึกใหม่จากการขยับนิ้วเข้าออกอย่างต่อเนื่องของจุดที่เร็วต่อความรู้สึก และเมื่อเธอขยับหนีหรือเข้าหานิ้วร้ายกาจนั้นเธอเองก็ไม่แน่ใจในตัวเอง แต่สิ่งที่เธอแน่ใจคือชายที่ล่วงล้ำเข้าไปในตัวเธอเขาก็มีสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างไปจากเธอเลย อดัมค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาพร้อมเสียงหอบของลมหายใจกับสายตาเลื่อนไปจับจ้องใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงอย่างเห็นได้ชัด และเขาก็อยากเห็นสีหน้าเธอตอนที่เขากำลังดึงแดนสวรรค์มาเสิร์ฟให้กับเธอถึงที่ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะปวดตุบๆบริเวณแก่นกายที่ขยายตัวพร้อมใช้งาน แต่ยังก่อน! ถึงแม้เขาอยากจะปลดปล่อยตัวเองมากแค่ไหนก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเธอช่างคับแคบเหลือเกิน นี่เขาเข้าไปในตัวเธอแค่นิ้วเดียวเธอยังตอดรัดเขาขนาดนี้ ความไม่แน่ใจในบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาแต่คงไม่นานนี้เขาคงได้รู้แน่นอน “อ่าห์...อย่า...ไม่...” น้ำฟ้าร้องออกมาเป็นภาษาไทย ถึงแม้คนที่ฟังภาษาไทยเข้าใจ ก็ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เธอพยายามสื่อออกมา “พูดอะไร...สาวน้อย...ฉันไม่เข้าใจ...ตอบฉันมาหน่อยว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไง” “………” น้ำฟ้าเงียบแต่ค่อยๆปรือตามองชายตรงหน้า และเมื่อไม่ได้รับคำตอบ อดัมก็หยุดขยับนิ้วร้ายแต่ยังคงแช่ไว้ในตัวเธอ น้ำฟ้าขมวดคิ้วอย่างคนยามถูกขัดใจ “ตอบมา...ว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร” อดัมย้ำถามอีกครั้งแต่คนที่ได้ยินนั้นรับรู้ได้ว่านั้นเป็นคำสั่งไม่ใช่คำร้องขอ ตอนนี้ในหัวของเธอขาวโพลนไปหมดกับความรู้สึกใหม่ที่ได้รับจากการกระทำของชายคนนี้ อดัมเริ่มขยับนิ้วอีกครั้งแต่เป็นจังหวะช้าๆเนิบๆทำให้น้ำฟ้ารู้สึกขัดใจเพราะเธอชอบความรู้สึกที่ได้รับก่อนหน้านี้มากกว่า อดัมยกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจเพราะจากแววตาและสีหน้าของเธอนั้นบ่งบอกชัดเจนว่าเธอกำลังต้องการให้เอาความรู้สึกก่อนหน้านี้กลับมา เมื่อเธอยังคงดื้อดึงอยากจะลองของ อดัมก็จัดให้ตามนั้น “อ่าห์!...” น้ำฟ้าร้องออกมาอีกครั้ง เพราะเขาเข้าครอบครองยอดเกสรอกเต่งตึงของเธอด้วยปากหยัก เขาดูดเนินเนื้อบริเวณนั้นเข้าไปเต็มโพรงปากอย่างเต็มที่เท่าที่มันจะเข้าไปได้อย่างเสียงดัง สร้างความเสียวซ่านและความเจ็บบริเวณนั้นให้กับเธอไปพร้อมๆกัน และสิ่งที่เกิดขึ้นคือบริเวณที่นิ้วร้ายแช่อยู่ก็มีการผลิตธารน้ำจากความรู้สึกบางอย่างไหลเยิ้มออกมาอย่าง ต่อเนื่อง “ได้โปรด...” น้ำฟ้ายอมเปล่งเสียงออกมาเป็นภาษาอังกฤษครั้งแรก อดัมได้ยินดังนั้นเขายอมผละออกมาจากยอดเกสรอกเต่งตึงอย่างเสียดาย “รู้สึกอย่างไรบ้าง?” อดัมถามอย่างใจเย็น ทั้งๆที่ตัวเขาเองก็จะไม่ไหวแล้ว “มัน...เส...เสียว” น้ำฟ้าตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นพร่า “แล้วชอบมั้ย” “……….” “ตอบ!” “ไม่...ไม่รู้” น้ำฟ้ารู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูกกับการเล่นตอบคำถามแบบนี้ของเขา “ไม่รู้?” อดัมเลิกคิ้วเล็กน้อยกับคำตอบของเธอ “ถ้าไม่รู้งั้นก็จบแค่นี้” อดัมพูดอย่างอดทนเช่นกัน แต่ประสบการณ์ของเขากับเธอนั้นยังห่างกันหลายขุมนัก “อื้ม!...” น้ำฟ้าร้องออกมาอย่างขัดใจ เพราะชายตรงหน้าไม่ใช่แค่พูด นิ้วร้ายที่สร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับเธอนั้นก็หยุดเช่นกัน แต่เขายังคงแช่และแน่นิ่งไว้ในตัวเธอ น้ำฟ้าขบฟันกัดปากล่างของตัวเองและสายตาที่มองกลับไปสบกับดวงตาเขียวมรกตตรงหน้านั้น เธอแสดงออกมาอย่างชัดเจนถึงการถูกขัดใจ และยิ่งเพิ่มพูนความไม่พอใจเมื่อชายตรงหน้ายิ้มอย่างเป็นต่อ “ร้องขอสิ!” อดัมพูดอย่างเป็นต่อ เพราะคนอย่างเขาต้องไม่มีประวัติข่มขืนผู้หญิงหรือต้องไม่มีแม้แต่ คำว่าไม่เต็มใจไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงตรงหน้า “…….” น้ำฟ้ายังคงเงียบแต่ดวงตาของเธอกลับพร่ามัว เพราะเธอรู้สึกอายเกินกว่าจะทำอย่างที่เขาต้องการและบอกให้เธอทำ อดัมเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบจากหญิงสาวเขาขยับนิ้วเข้าออกอีกครั้งแต่เป็นไปอย่างช้าๆสร้างความหงุดหงิดให้กับน้ำฟ้ายิ่งนัก อดัมใช่ว่าเขาจะไม่เห็นว่าหญิงสาวเป็นอย่างไร เรือนร่างเธอช่างสวยงามยิ่งนักยิ่งในยามนี้ ที่ข้อมือของเธอถูกมัดไว้โยงกับหัวเตียงกำเข้าหากัน อกเต่งตึงชูชันเย้ายวนใจและจุดที่เขาสัมผัสนั้นช่างบีบรัดเขาแทบจะทำให้เขาแทบระเบิดเพราะความต้องการของร่างกาย และนี้ก็คงเป็นครั้งแรกแล้วมั้งที่เขาต้องการปลดปล่อยความเร้าร้อนกับหญิงสาวที่เขาต้องใช้กำลังบังคับ “บัดซบ!” อดัมสบถออกมาอย่างไม่พอใจและดึงนิ้วที่กำลังกลั่น-แกล้งหญิงสาวออกมาอย่างรวดเร็วและขยับกายไปใจกลางตัวหญิงสาวแยกขาเธอออกให้กว้างขึ้น และดันขาทั้งสองข้างของเธอเข้าหาร่างกายเธอเพื่อเปิดทางสวรรค์ให้แก่นกายของเขา น้ำฟ้ามองอย่างหวาดหวั่นและพยายามที่จะขัดขืน แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดั่งใจต้องการ และเมื่อเธอเห็นอดัมจับแก่นกายอันใหญ่โตของเขาเพื่อเตรียมที่จะเข้าล่วงล้ำอย่างไม่มีการขออนุญาตใดๆจากเธอ น้ำฟ้าพยายามฝืนตัวขยับหนี ปากก็พร่ำรำพันว่า “อย่า ไม่เอา อย่าเข้ามา” แต่ทุกคำพูดของเธอไม่เป็นผลเพราะอดัมไม่สนใจจะฟัง เขาจับแก่นกายของตัวเองเริ่มถูไถไปมาบริเวณปากทางสวรรค์นั้น “อ่าห์....ซืดดดด” น้ำฟ้าครางออกมาเพราะความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น “โอว์ววว..../...โอ้ย!....” ทั้งสองคนร้องออกมาพร้อมกัน สิ่งที่อดัมคลางแคลงใจก็ได้รับรู้ เขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเขาเป็นคนทำลายและผ่านเยื่อพรหมจรรย์ ความอึดอัดเกิดขึ้นโดยทันทีจากการตอดรัดของหญิงสาวตรงหน้า แต่กลับสร้างรอยยิ้มอย่างพึงพอใจให้กับตัวเขาเป็นอย่างมาก และแน่นอนความพึงพอใจนั้นเขาเลือกที่จะเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจอย่างที่ไม่มีใครจะเข้าถึงแม้แต่ตัวเขาเอง “รู้สึกอย่างไร?” อดัมกระซิบถามแผ่วเบาที่ข้างหูน้อยๆนั้นด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เก็บกักความรู้สึกที่อยากปลดปล่อยไว้ เพราะภายในของเขานั้นร้อนลุ่มจากการถูกหญิงสาวตอดรัดแน่น “เจ็บ.!..” น้ำฟ้าตอบออกมาจากความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริง และพยายามที่จะขยับหนีให้แก่นกายของอดัมหลุดออกจากตัวเธอแต่การกระทำของเธอไม่เป็นผล เมื่ออดัมตรึงร่างเธอไว้ “อย่าดิ้นสิ...เดี๋ยวจะแกะเชือกให้...เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว” อดัมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนปลอบประโลมหญิงสาวใต้ร่าง “เอาออกไป” น้ำฟ้ากัดฟันพูดพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้าเกิดจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ซึ่งตอนแรกเธอเจ็บจนพูดไม่ออก และตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ยังคงอยู่ ถึงแม้เขายังคงนิ่งสงบอยู่ในตัวเธอ “อย่ามาสั่งคนอย่างฉัน!” อดัมกัดกรามและใช้น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ เพราะการแสดงออกของเธอเหมือนรังเกียจเขา ซึ่งคนอย่างเขาไม่มีทางยอมอยู่แล้ว “อ๊ะ!” น้ำฟ้าร้องออกมาอีกครั้งพร้อมกัดปากล่างเพื่อสกัดกั้นเสียงร้องที่จะเกิดขึ้น เมื่ออดัมขยับแก่นกายถอยออกมาและดันเข้าไปสุดแรง ความคับแคบในตัวเธอทำให้เขาทนต่อไปไม่ไหว สะโพกสอบขยับต่อเนื่องเริ่มสนองความต้องการของตัวเองมากกว่าที่จะเห็นใจหญิงสาวใต้ร่าง แต่เขาก็ยังคงมีน้ำใจกับเธอโดยการครอบครองยอดเกสรตรงหน้าสลับไปมาซ้ายขวาจากเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของหญิงสาวใต้ร่างก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางที่ไพเราะยิ่งนักในความคิดของอดัม เขาอยากได้ยินเสียงบรรเลงจากหญิงสาวจึงขยับสะะโพกสอบอย่างต่อเนื่องและถี่เร็วขึ้น น้ำฟ้าจากความรู้สึกทรมานในตอนแรกกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกใหม่ที่เธอไม่เคยพานพบมาก่อน ร่างกายเธอตอบสนองกลับการกระทำของชายเหนือร่างเธอ ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทำให้เธอขยับขาเปิดทางให้กับเขามากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติปากหยักครอบครองความเต่งตึงจนยอดเกสรชูชันต้อนรับเชื้อเชิญเขาอย่างเต็มที่ ร่วมด้วยที่เธอแอ่นหน้าอกขึ้นเปิดทางให้กับเขายิ่งขึ้น อดัมเอื้อมมือไปแกะผ้าที่มัดข้อมือน้อยๆทั้งสองข้างของหญิงสาวนั้นทันที เมื่อไร้ซึ่งการต่อต้าน แต่ก็ไม่หยุดการกระแทกเข้าออกภายในตัวเธอยังคงกระทำอย่างต่อเนื่อง เสียงครางแห่งความสุขสมของทั้งสองประสานเป็นหนึ่งเดียวกันดังกึกก้องไปทั่วอณาบริเวณห้องนอนของอดัม น้ำฟ้าเมื่อมือของเธอได้รับอิสระก็โอบกอดชายเหนือร่างอย่างหลงลืมความขุ่นข้องหมองใจก่อนหน้านี้จนหมดสิ้น เหลือเพียงความต้องการที่เธอเองก็ไม่รู้และเข้าใจว่าคืออะไร และเมื่อไหร่ถึงจะสิ้นสุดตอนนี้เธอรู้เพียงว่าไม่อยากให้เขาหยุดการกระทำที่ทำอยู่ตอนนี้ สิบนิ้วของเธอจิกลงที่แผ่นหลังของอดัมอย่างเผลอไผล เพราะความรู้สึกที่เสียวซ่านไปทั่วอณูทุกสัดส่วนในร่างกายคนไม่มีประสบการณ์อย่างเธอ ไม่รู้จะระบายมันออกมาอย่างไรเธอไม่อยากให้มันจบลงมันมีแต่จะต้องการเพิ่มมากขึ้น “ชอบ...มั้ย?” อดัมเมื่อรับรู้กระแสการตอบรับและความร่วมมือจากหญิงสาวใต้ร่างแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถามเพื่อต้องการฟังเสียงของหญิงสาวที่น่ารักและถูกใจเขาอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน “คะ...” คำตอบของหญิงสาวทำให้อดัมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข พร้อมประกบปากชมพูระเรื่อนั้นเป็นรางวัล หญิงสาวจูบกลับอย่างไร้เดียงสายิ่งทำให้อดัมรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อลิ้นน้อยๆของเธอล่วงล้ำเข้ามาในโพรงปากของเขาทำให้อดัมครางออกมา และเพียงไม่นานต่อจากนั้นอดัมกับน้ำฟ้าต่างร้องครางออกมาเมื่อทั้งสองต่างปลดปล่อยธารน้ำที่เกิดจากกิจกรรมสวาท อดัมยังคงแน่นิ่งสักพักพร้อมหอบหายใจ เขายอมรับได้เลยว่านี้เป็นครั้งแรกที่เขาแทบหมดแรงกับสิ่งที่พึ่งผ่านไปเพียงแค่ครั้งเดียวและเขาก็มีความสุขอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยจริงๆ “เธอ...นางแม่มด...ร้ายกาจที่สุด!” อดัมเปรยออกมาพร้อมขยับลงนอนข้างหญิงสาวพร้อมรั้งร่างเธอเข้าสู่อ้อมแขนโดยที่ไม่ถอดแก่นกายออกจากตัวหญิงสาว อดัมรู้เพียงแต่ว่าเขารู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัยในนั้นและหลับตาลงอย่างอ่อนเพลียซึ่งผิดวิสัยของเขายิ่งนัก “อยู่เฉยๆ...หรือเธอต้องการ? ฉันจัดให้ได้นะถึงแม้เธอจะรีดพลังฉันไปแทบไม่เหลือ” อดัมพูดพร้อมกับกอบกุมกระชับสะโพกเล็กนั้นเข้าหาเมื่อหญิงสาวขยับที่จะผละจากตัวเขาพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายที่เปลือยเปล่าของพวกเขาไว้ น้ำฟ้าหยุดการกระทำนั้นทันที เมื่อคำเตือนประกาศออกมาอย่างชัดเจน บางอย่างในน้ำเสียงและตัวเขาทำให้เธอรู้ว่าเขาสามารถทำอย่างที่พูดได้ทันที อดัมยิ้มกับตัวเองทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ อ้อมแขนยังคงกอดร่างเล็กอย่างแนบแน่น เมื่อรู้สึกถึงการหายใจอย่างสม่ำเสมอนั้นแสดงให้รู้ว่าเธอหลับไปแล้ว อดัมผ่อนคลายลงทันทีและเข้าสู่นิทราทันทีเช่นกันเพราะวันนี้เขาเองก็ผ่านวีรกรรมมามากมายจากเธอคนนี้