‘VII’ [3]
“อุ้ย!...” น้ำฟ้าต้องตกใจอีกครั้งที่เมื่อเธอค่อยๆลืมตาขึ้นของอีกวันและเห็นจาปายืนรออยู่
“สวัสดีตอนเช้าคะ...ตื่นแล้วนะคะ” จาปากล่าวออกมาตามหน้าที่ด้วยเสียงที่ราบเรียบไร้ซึ่งรอยยิ้ม
“เอ่อ....ขอโทษนะคะที่ตื่นสาย” น้ำฟ้ากล่าวออกไปอย่างเกรงใจ และไม่รู้ว่าจาปาเข้ามายืนตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว เพราะที่เธอ