ตอนที่ 4 ยังไม่ถึงกับให้เธอมาสั่งสอนฉัน

ตอนที่ 4 ยังไม่ถึงกับให้เธอมาสั่งสอนฉัน หลังจากที่มองตาด้วยกันแล้ว ฉินหยายืนออกมาพูดด้วยสีหน้าที่ดูถูก”พูดถึงเธอนั้นละ! หลี่วานหนิง ถ้าไม่ใช่แฟนของคนอื่นมาโวยวายที่โรงพยาบาลแล้ว พวกเรายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นคนชั้นต่ำอย่างนี้!ชิ!” แฟน!โวยวายที่โรงพยาบาล? ทันใดนั้นหลี่วานหนิงขมวดคิ้วขึ้นมา ว่าทำไมเธอรู้สึกสายตาที่คนรอบข้างมองมาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและมีความสับสน อันที่จริงแล้วมีข่าวซุบซิบออกมา......ตกลงเป็นใครที่จะมาใส่ร้ายเธอ “ตอนนี้คุณป่ายยังอยู่ในห้องทำงาน หลี่วานหนิง ดูว่าเธอจะคุยกับคนอื่นว่ายังไง!” หลี่วานหนิงกลับไปที่ห้องทำงาน ก็ได้เห็นตำแหน่งที่นั่งของตัวเองมีคนที่รูปร่างเซ๊กซี่ดึงดูดสายตากำลังนั่งอยู่บนนั้น ป่ายม้านชิงยกนิ้วก้อยขึ้นกำลังจับเล่นสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะของหลี่วานหนิงด้วยสีหน้าที่น่ารังเกียจ จนกระทั่งได้เห็นในมุมของโต๊ะทำงานมีรูปคู่ของหลี่วานหนิงกับโจวหยางหยูถ่ายอย่างสนิทสนมวางอยู่ ถึงจะทำให้เกินความสนใจและได้หยิบรูปขึ้นมา “วางลงไป” ในชีวิตของหลี่วานหนิงรังเกียจที่สุดก็คือคนอื่นมาจับต้องสิ่งของของตัวเอง เมื่อป่ายม้านชิงมองเห็นหลี่วานหนิง ทันใดนั้นความทรงจำที่ไม่ดีของคืนที่อยู่ในผับก็ได้ถูกนึกขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่วานหนิง เธอคงไม่ได้ขายหน้าต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้! ยกรูปถ่ายขึ้นมา “หลี่วานหนิง อันที่จริงแล้วเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงจับปลาสองมือนี่เอง” หลี่วานหนิงไม่พอใจ”เธอเป็นใคร?” ทันใดนั้นป่ายม้านชิงพูดไม่ออก หลายวันนี้เธอไม่ได้นอนดีสักคืนเลย ใช้เวลาไปตั้งนานถึงจะหาข้อมูลของหลี่วานหนิงออกมาได้ แต่ตอนนี้หล่อนจำเธอไม่ได้แล้ว เรื่องนี้สำหรับป่ายม้านชิงที่มองตัวสูงมาตลอดรู้สึกเป็นการรังแกที่หนักหนาที่สุด! “อย่ามาพูดไร้สาระกับฉัน ครั้งนี้ที่ฉันมาคืออยากจะเตือนเธอว่าหลังจากนี้ไปไกลๆ จากคุณจ้าน ยิ่งเร็วยิ่งดี!คนอย่างเธออันที่จริงแล้วไม่คู่ควรกับคุณจ้านเลย! มีแต่ฉันที่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นคุณหญิงของจ้าน!” เมื่อได้ยินคำว่า”คุณจ้าน”ในที่สุดหลี่วานหนิงก็นึกขึ้นได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร “ไม่ว่าจะมีหรือจะไม่มีสิทธิ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอตัดสินได้ ต้องให้จ้านเป่ยเฉิงยอมรับถึงจะใช่ คุณผู้หญิง แต่ฉันคิดว่า ถ้าเธอมีเวลามาที่นี่กระจายข่าวซุบซิบมั่วๆแบบนี้ ดังนั้นไม่ลองใช้เวลาคิดดูว่าทำยังไงจะให้จ้านเป่ยเฉิงมองตาาเธอสักครั้งดีกว่าไหม!”สำหรับคนอย่างป่ายม้านชิงที่ไม่มีเหตุผล หลี่วานหนิงก็ไม่ได้มีความรู้สึกดีกับเธอ ป่ายม้านชิง โมโหแล้วและลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน” หลี่วานหนิง เธอหมายความว่าอะไร! คนอย่างเธอยังไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉัน!” “นั้นก็รบกวนเธอออกจากห้องทำงานของฉันตอนนี้เลย ที่นี่ไม่ยินดีต้อนรับเธอ”ไม่ต้องดูหลี่วานหนิงก็รู้ว่าตอนนี้ต้องมีคนเยอะแยะที่อยู่ข้างนอกอยากรู้อยากเห็นเรื่องของที่นี่ เธอยังต้องไปที่ห้องคนไข้ที่พ่อพักอยู่ ไม่อยากจะเสียเวลากับป่ายม้านชิง “เอารูปมาคืนฉันเลย!” เมื่อพูดจบหลี่วานหนิงอยากจะยื่นมือไปแย่งรูปคู่กลับมา ได้ยินเสียง”ฉับ”ใครก็ไม่คิดว่ารูปถ่ายแตกเป็นสองท่อนไปแล้ว หลี่วานหนิงอึ้งไปสักพัก แต่ป่ายม้านชิงพูดด้วยน้ำเสียงประชดและดูถูกว่า “เป็นหัวหน้าแผนกผ่าตัดอะไรที่อายุน้อยที่สุด ก็แลกมาจากไปขึ้นเตียงของคุณจ้านนั้นละ มีใครที่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังของโรงพยาบาลเซิงอานี้มีตระกูลจ้านถือหุ้นใหญ่ที่สุด ทำ เพราะเงินก็คือทำเพราะเงิน แล้วจะมาทำเป็นคนดีให้ใครดู ฉันบอกเธอนะ แม้ว่าคุณจ้านแค่สนใจเธอชั่วคราวก็เป็นเพราะหน้าตาของเธอกับคนบางคนเหมือนกันอยู่บ้าง——” ปะ! ใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของป่ายม้านชิงหนักๆและเสียงดังฟังชัด มือของหลี่วานหนิงยังมีการสั่นเล็กน้อย สามารถรู้ได้เลยว่าใช้แรงของการตบด้วยฝ่ามือครั้งนี้มากขนาดไหน ป่ายม้านชิงใช้มือปิดหน้าครึ่งฝั่งที่โดนตบด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ ดวงตาจ้องไว้ใหญ่มากใช้เวลานานพอสมควรถึงได้รู้สึกตัวว่า”เธอ เธอกล้าที่จะตีฉัน?” “เมื่อเทียบกับคำที่เธอใส่ร้ายฉัน ตบไปครั้งเดียวถือว่าเบาไปสำหรับเธอ จีบจ้านเป่ยเฉิงไม่ติดก็ไม่ต้องมาโวยวายใส่ที่ฉัน” หลี่วานหนิงจับป่ายม้านชิงขึ้นมาใช้แรงให้เธอถอยออกไปนอกห้อง”ไสหัวไปเลย!” เสียงดังปังปิดประตูอย่างแรง ทุกอย่างเงียบสงบ หลี่วานหนิงถึงจะค่อยๆเดินมาที่พื้นเต็มไปด้วยกระจกรูปถ่ายที่แตกละเอียด รู้สึกเจ็บใจที่รูปคู่โดนฉีกและได้หยิบขึ้นมา อีกไม่นั้นก็ถึงวันที่เธอกับโจวหยางหยูจะต้องแต่งงานกันแล้ว แต่โดนคนบ้าทำให้อารมณ์เสียไปโดยไม่มีเหตุผล แต่สิ่งที่หลี่วานหนิงไม่รู้คือฉากนี้ทั้งหมดได้ผ่านกล้องวงจรปิดโดนผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังเห็นหมดแล้ว จ้านเป่ยเฉิงมุมปากยิ้มเล็กน้อยและสายตาที่ลึกลับเต็มไปด้วยความสนใจขึ้นมา แต่ในมือของเขายังมีรายละเอียดข้อมูลของหลี่วานหนิงไว้หนึ่งชุด นิ้วของผู้ชายที่ยาวและเรียวได้จิ้มไปที่รูปถ่ายของหลี่วานหนิง เวลาผ่านไปสักพักถึงจะได้พูดเสียงเบาๆกับตัวเองว่า”น่าสนใจดี”