ตอนที่ 7 เอาเธอมาแลก

ตอนที่ 7 เอาเธอมาแลก โจวหยางหยูและหลี่ม่งซูเพิ่งจะเดินออกไป หลี่วานหนิงก็เหมือนใช้หมดแรงล้มนั่งอยู่บนโซฟาและไม่สามารถบังคับน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนหน้านี้ตั้งความหวังกับการแต่งงานหวานซึ้งมากขนาดไหน ความรู้สึกเจ็บปวดตอนนี้ก็มากขนาดนั้น นี่คือผู้ชายที่เธอรักที่สุดในสามปี! มือไปหยิบเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะโดยไม่สนใจอย่างอื่น หลี่วานหนิงดื่มด้วยคำใหญ่เข้าไปรอให้จ้านเป่ยเฉิงแย่งขวดเหล้ามาหลี่วานหนิงก็ได้ดื่มลงไปเกินครึ่งแล้ว “ขอบคุณ” หลี่วานหนิงก้มหัวพูดด้วยเสียงเบาเล็กน้อย จ้านเป่ยเฉิงยื่นอยู่ที่หน้าเธอ ร่างสูงและใหญ่เหมือนภูเขาที่ตระหง่านสูงโดดเด่น เงาที่ใหญ่มากสามารถโอบล้อมเธอไว้ข้างใน “เทียบกับการพูดขอบคุณ ฉันอยากจะคุยเรื่องการแลกเปลี่ยนของพวกเรามากกว่า”ผู้ชายจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งอัน “เมื่อกี้เธอเคยพูดว่า ใช้เงื่อนไขแลกกับการปรับตัวเข้ากับเธอ” “ใช่……”เมื่อกี้เหตุสุดวิสัย หลี่วานหนิงได้พูดแบบนี้จริงแต่สำหรับเงื่อนไขที่จ้านเป่ยเฉิงจะขอคืออะไร จะบอกว่าในใจไม่รู้สึกกังวลคงไม่จริง เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองแต่ก็ยังคงต้องยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น “หลี่วานหนิง ฉันมีหนึ่งคำถาม”สายตาของผู้ชายมองอย่างลึกลับเหมือนกำลังจะวางกับดัก แต่หลี่วานหนิงกำลังหลงอยู่ในความคิดของตัวเองไม่ได้สังเกตเห็น “คำถามอะไร?” “เธอมีอะไรที่สามารถแลกเปลี่ยนกับฉัน?” หลี่วานหนิงพูดอะไรไม่ออก ใช่แล้ว เธอไม่มีอะไรเลย ไม่มีเงินไม่มีอำนาจ ขนาดต้นกำเนิดของตัวเองก็เป็นแค่เด็กที่ไม่มีคนเอาแค่เป็นเด็กที่คนอื่นรับเลี้ยงไว้เท่านั้น เธอมีอะไร? “ไม่......นอกจากตัวฉันเอง......” “อืม นั้นก็เอาเธอมาแลกแล้วกัน” ดวงตาของผู้ชายทำตาเหล่ไว้ สายตามองตรงที่ตัวของหลี่วานหนิง ถูกเขาจ้องด้วยสายตาที่เหมือนไฟลุกโชน หลี่วานหนิงรู้สึกไม่สบายขึ้นมาทั้งตัวเลย แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่สบายใจกว่านี้คือ คำพูดที่จ้านเป่ยเฉิงพูดขึ้นมาเมื่อกี้นี้ “ฉัน?” หลี่วานหนิงรู้สึกลังเลเล็กน้อย” คุณจ้าน ….. ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” ผู้ชายจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งอัน ควันบุหรี่ที่อ่อนๆ โอบล้อมไปที่หน้าเขา ทำให้หลี่วานหนิงไม่สามารถเห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน “คุณจ้าน?”เมื่อได้ยินเรียกชื่อมาอย่างนี้ จ้านเป่ยเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา ผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่หน้านี้ตั้งแต่เจอเขาครั้งแรกก็ทำหน้าอยากจะทำทุกอย่างเพื่อห่างไกลกับเขาสิ่งนี้ทำให้เขาไม่ค่อยพอใจ “คำพูดของทหารไม่มีคำว่าล้อเล่น” “แต่ว่า......”เล่นตลกอะไรกัน?พวกเขาเจอกันก็แค่ไม่กี่ครั้ง ก็ได้พูดแบบนี้ออกมาอย่างกะทันหัน ทันใดนั้น สีหน้าของหลี่วานหนิงเริ่มเย็นชา “คุณจ้านนี่คือเป็นการสงสารฉันหรือ? โดนน้องสาวตัวเองแย่งคู่หมั้นของตัวเองไป ถ้าเป็นอย่างนี้ไม่จำเป็นทำแบบนี้นะ” จ้านเป่ยเฉิงนึกไม่ถึงว่าหลี่วานหนิงจะมีความคิดอย่างนี้ มือที่หนีบบุหรี่ไว้ได้สั่นเล็กน้อย จากนั้นริมฝีปากบางๆของเขาก็ได้ยิ้มออกมา หลี่วานหนิงรู้สึกงงกับจ้านเป่ยเฉิงที่ยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล ในความเข้าใจของเธอ จ้านเป่ยเฉิงเป็นคนที่จริงจังมาตลอด เธอยังคิดว่าสีหน้าเขาคงมีแค่หน้าตายได้อยู่หน้าเดียว “หลี่วานหนิง เธอคิดมากไปแล้ว เท่าที่ฉันดู ถ้าเธอยังตกอยู่ในความโศกเศร้าจากการสูญเสียผู้ชายแย่ๆอย่างนี้ไป นั้นถึงจะน่าสงสารจริง เธอเป็นคนฉลาดน่าจะรู้ว่าเลือกแบบไหนจะมีผลประโยชน์กับเธอ” อยู่กับจ้านเป่ยเฉิงเป็นเรื่องที่โชคดี ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธได้เลย “ได้” ในเวลาเดียวกัน มือถือของจ้านเป่ยเฉิงดังขึ้นอย่างกะทันหัน ผู้ชายส่องไปที่หน้าจอแล้วสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที เสียงของตั่วมู่ชิงเข้ามา“ลูกพี่ สายลับที่อยู่ในตู่เฟิงส่งข่าวสารใหม่มาแล้ว วันนี้กลางคืนพวกเขาจะทำการแลกเปลี่ยนอย่างลึกลับที่ท่าเทียบเรือของชาวประมง” นำหัวบุหรี่บบีบเข้าในที่เขี่ยบุหรี่ สายตาที่แหลมคมเหมือนออกจากดวงตาของจ้านเป่ยเฉิง “ทำตามแผนที่วางไว้!” จ้านเป่ยเฉิงหลังจากวางสายก็จะลุกขึ้นออกไปแต่ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ หันหลังมองทางหลี่วานหนิงที่ยังอยู่บนโซฟาเธอมีท่าทางออกมาว่าเธอเมาแล้ว เธอจะกลับไปด้วยตัวเองอย่างปลอดภัยก็เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก “หลี่วานหนิง เงียบๆไว้ตามฉันมา หลังจากนี้ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นก็ถือว่ามองไม่เห็น” ออกจากประตู ขึ้นรถ สตาร์ทรถ รถใช้ส่วนตัวของจ้านเป่ยเฉิงเป็นฮัมวีที่ใช้ในกองทหารเหมือนสิงโตที่มีพลังบ้าคลั่งหนึ่งตัวกำลังวิ่งบนถนนอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมพัดอย่างแรง ไม่นาน จะมีพายุฝนตกลงมา จ้านเป่ยเฉิงขมวดคิ้ว กองกำลังพิเศษที่เขาอยู่ได้ติดตาม“ตู่เฟิง”กลุ่มอาชญากรรมนี้มานานมากแล้ว นี่เป็นกลุ่มที่ทำการค้ายาข้ามชาติ ก่ออาชญากรรมมาหลายคดี จำนวนเงินที่เกี่ยวข้องเป็นเงินก้อนใหญ่ ระดับอันตรายสูงมาก แต่ทำงานละเอียดลึกลับตลอดยากที่จะหาร่องรอยได้ วันนี้จะไม่ให้พวกเขามีโอกาสหนีไปอีกแน่นอน รถฮัมวีค่อยๆขับไปทางท่าเรือที่เป็นจุดเป้าหมาย แต่ทันใดนั้นกระจกมองหลังของรถมีแสงที่แสบตาวิ่งผ่านทำให้จ้านเป่ยเฉิงระวังขึ้น มีคนซุ่มจับอยู่! คิดไม่ผิดเลย ไม่นานจ้านเป่ยเฉิงก็ได้เห็นอย่างจัดเจนหลังรถของตัวเองมีรถคันสีดำสามคันตามติดมาอย่างเร่งรีบ ความเร็วของรถคันหน้าวิ่งเร็วกว่า ภายในกะพริบตาก็ใกล้ที่จะขนานกับรถฮัมวี ปัง! ลูกกระสุนหนึ่งเม็ดตีบที่กระจกรถอย่างแรงเป็นเสียงที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว